เส้นทางรักสุดขอบฟ้า

เรื่องเส้นทางรักสุดขอบฟ้า

ตอน แค่บังเอิญจริงหรอ

____________________________

...ตึก ตึก ตึก...

...เสียงส้นสูงของใครบางคนดังขึ้นและได้เข้ามาเลี่ยๆดูเหมือนจะเป็นพนักงานของร้านเค้นแห่งนึงกำลังเสริฟอาหารอยู่...

...ตือดือ~...

...เสียงประตูร้านดังขึ้นเมื่อมีคนเข้ามาแต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างทำให้ทุกอย่างหยุดนิ่ง...

..."ยินดีต้อนรับค่ะคุณลูก-"...

...ไม่ทันที่พนักงานสาวจะพูดจบก็หยุดชะงักเมื่อเห็นชายคนนั้นยืนอยู่...

..."ขอโทษที่รบกวนนะครับผมอยากจะสั่งกาแฟแก้วนึง"...

...ชายคนนั้นกล่าวอย่างเย็นชามองมาที่พนักงานสาว...

..."คุณครับคุณโอเคมั้ย"...

ชายหนุ่มมองด้วยความเป็นห่วงสายตาคู่นั้นดูไม่เปลี่ยนไปเลยยังคงอ่อนโยนอย่างเคยแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือเสียงและนิสัยดูคุ้นเคยจัง

..."ค..คะฉันปกติดีค่ะไม่ทราบว่าเมื่อตะกี้คุณลูกค้าสั่งอะไรนะคะ"...

...หญิงสาวพูดด้วยความร้อนลนเพราะสติหลุดไปชั่วขณะก่อนที่ชายหนุ่มจะบอกแล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะพนักงานสาวได้แต่คิดเรื่องของชายคนนั้นไปมาพรางทำกาแฟไปด้วยแต่คิดไม่ออกได้แค่คิดแต่ทำอะไรไม่ได้หลังจากทำเสร็จก็ได้เดินไปเสริฟที่โต๊ะ...

..."ของคุณลูกค้าได้แล้วค่ะรับประทานให้อร่อยนะคะ"...

...หญิงสาวจากไปด้วยรอยยิ้มแต่จิตใจกลับเศร้าหมอง...

..."เดี่ยวก่อนสิจะรีบไปไหน"...

...น้ำเสียงเย็นชาชวนหน้าขนลุกที่มาจากชายหนุ่มตรงหน้าของพนักงานสาว...

..."ค..คะ"...

...พนักงานสาวตื่นตะหนกรู้สึกกลัวอะไรบ้างอย่าง...

..."เธอชื่ออะไร"...

...ไม่คิดเลยว่าคำถามนี้จะเป็นคำถามที่อึดอัดที่สุดสำหรับคนแปลกหน้า...

..."ช..ชื่อไต้ฟ้าค่ะ"...

...พนักงานสาวตอบแบบตะกุกตะกัก...

..."ไต้ฟ้าเพราะดีนะฉันชื่อวาโย"...

จากน้ำเสียงเย็นชากลับกลายเป็นอ่อนโยนขึ้นมาทันที่ไม่รู้เพราะอะไรจากนั้นชายหนุ่มได้วางเงินแล้วเดินจากไป