...เรื่อง : The Journey of the Challenger...
...บทที่2 นกน้อยที่ออกจากรัง...
...โดย : MOOLEE...
...1เดือนต่อมา...
...หลังจากที่โชนได้เข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างอินทรีย์สีเงินโชนได้พักอยู่ที่บ้านของบิลเลียดและได้รับการฝึกฝนทักษะดาบเทพวายุจากเขา บ้านของบิลเลียดเป็นบ้านไม้สองชั้นที่เรียบง่ายและอบอุ่น ตั้งอยู่ในมุมสงบของหมู่บ้าน ตัวบ้านมีขนาดกลางไม่ใหญ่โตจนเกินไปแต่เพียงพอสำหรับการใช้ชีวิตของครอบครัว ห้องนอน 3 ห้องถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ โดยห้องหนึ่งเป็นของบิลเลียดและลิเลีย อีกห้องเป็นของมีเดีย ส่วนอีกห้องหนึ่งถูกจัดเตรียมไว้สำหรับแขกหรือสมาชิกใหม่อย่างโชน...
...ชั้นล่างของบ้านประกอบไปด้วยห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้ เช่น โต๊ะกลางและโซฟาผ้าสีน้ำตาลอบอุ่น มีเตาผิงอยู่มุมห้องเพื่อสร้างความอบอุ่นในคืนหนาว บริเวณข้างๆ คือห้องครัวที่มีอุปกรณ์ครบครันสำหรับการทำอาหาร ส่วนชั้นสองเป็นพื้นที่สำหรับห้องนอนทั้งหมด มีทางเดินเล็กๆ ที่ปูด้วยพรมสีน้ำตาลเข้ม...
...นอกตัวบ้านล้อมรอบด้วยรั้วหินสูงประมาณเอว ปูด้วยเถาวัลย์สีเขียวขจี ให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติ บริเวณหน้าบ้านมีลานฝึกซ้อมที่กว้างพอสมควร ลานนี้มีหุ่นฟางสำหรับฝึกดาบ โต๊ะไม้สำหรับจัดวางอุปกรณ์ และพื้นที่โล่งสำหรับฝึกฝนการเคลื่อนไหวหรือการต่อสู้...
...นอกจากนั้น ยังมีต้นไม้ใหญ่อยู่มุมหนึ่งของลานฝึก ให้ร่มเงาในช่วงกลางวัน และม้านั่งไม้ยาวสำหรับพักผ่อนหลังการฝึกซ้อม บรรยากาศโดยรอบบ้านเงียบสงบ มีเสียงนกร้องและสายลมพัดผ่าน เป็นที่เหมาะสมสำหรับการฝึกฝนและพักผ่อนในเวลาเดียวกัน...
...ณ ลานฝึกที่บ้านของบิลเลียด...
...ได้มีเสียงดาบไม้กำลังปะทะกันดังกึกก้องอยู่หลายครั้ง...
..."ตอนนี้เจ้าสามารถใช้ทักษะคมดาบสายลมได้แล้ว" ชายวัยกลางคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขึม "เพียงเท่านี้ข้าก็สามารถไปทำภารกิจกับท่านได้แล้วใช่ไหม" เด็กหนุ่มถามชายวัยกลางคนพร้อมกับหายใจหอบ "ยังหรอก..เจ้าต้องฝึกฝนอีกมาก" ชายวัยกลางคนตอบเด็กหนุ่มขณะที่ดาบปะทะกัน ซึ่งชายวัยกลางคน คนนั้นก็คือบิลเลียดและเด็กหนุ่มที่ถามเขาก็คือโชน หลังจากที่โชนและบิลเลียดฝึกกันอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงตะโกนเรียกพวกเขา "คุณพ่อ! โชน! ถึงเวลากินข้าวแล้วนะ!!" เด็กสาวตะโกนมาด้วยน้ำเสียงที่ดูสดใส เด็กสาวคนนี้ชื่อว่า มีเดีย เป็นลูกสาวของบิลเลียด...
...อธิบายลักษณะของ มีเดีย...
...ขื่อ : มีเดีย...
...อายุ : 12 ปี...
...ภูมิหลัง : เป็นลูกสาวของบิลเลียดที่เป็นหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอินทรีย์เงินทำให้มีเดียได้รับการฝึกทักษะดาบเทพวายุตั้งแต่ยังเด็ก...
...ความฝัน : มีเดียต้องการเป็นทหารรับจ้างที่แข็งแกร่งและชอบช่วยเหลือผู้อื่นเหมือนพ่อของมีเดีย...
...ความสามารถ : ทักษะดาบเทพวายุขั้นกลาง...
...รูปลักษณ์ภายนอก : เธอมีดวงตาสีเขียวและผมที่ยาวและมีสีน้ำตาล ที่คล้ายกับพ่อของเธอ เธอมีผิวที่ค่อนข้างขาว...
...มีส่วนสูงอยู่ที่162cm และมีน้ำหนักอยู่ที่ 45 kg...
...ลักษณะนิสัย : มีความมุ่นมั่นตั้งใจ เป็นคนมีน้ำใจและอัธยาสัยดี ทำให้เป็นที่รักของทุกคน...
...ภายในบ้านของบิลเลียด...
...มีคน4คนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารและกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยจากนั้นได้มีเสียงผู้หญิงวัยกลางคนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า "เป็นไงบ้าง..อาหารอร่อยรึป่าวล่ะโชน"...
...โชนจึงตอบกลับผู้หญิงคนนั้นด้วยน้ำเสียงปกติไปว่า "อร่อยมากครับ คุณ ลิเลีย" ผู้หญิงคนนี้ชื่อว่าลิเลียเธอคือภรรยาของบิลเลียด "งั้นเหรอ" ลิเลียพูดขึ้น "หลังกินข้าวเสร็จนายจะทำอะไรต่อเหรอ โชน" มีเดียถามโชน โชนจึงตอบกลับไปว่า "ฉันคิดว่าจะฝึกต่อหน่ะ " มีเดียจึงพูดขึ้นมาอีกว่า"งั้นมาซ้อมกับฉันไหม" โชนจึงตอบกลับไปว่า "ได้สิ"...
...หลังจากกินข้าวเสร็จโชนและมีเดียจึงไปที่ลานหน้าบ้าน...
...อธิบายลักษณะของ ลีเลีย...
...ขื่อ : ลิเลีย...
...อายุ : 43ปี...
...ภูมิหลัง : เป็นภรรยาของบิลเลียดที่เป็นหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอินทรีย์เงินและเป็นแม่ของมีเดีย...
...รูปลักษณ์ภายนอก : เธอมีผิวที่ขาว ผมของเธอยาวและมีสีดำดวงตาของเธอมีสีเขียว สูง 168 cm หนัก 55 kg...
...ลักษณะนิสัย : มีความมุ่นมั่นตั้งใจ เป็นคนมีน้ำใจและอัธยาสัยดี ทำให้เป็นที่รักของทุกคน...
...ณ ลานหน้าบ้าน...
..."ตอนนี้นายอยู่ในขั้นไหนล่ะ" มีเดียถามโชนด้วยน้ำเสียงที่สดใส...
...โชนตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า "ตอนนี้ฉันอยู่ในขั้นฝึกฝนของทักผษะดาบเทพวายุ...แล้วเธออยู่ในขั้นไหนเหรอ" โชนถามมีเดียด้วยความสงสัย มีเดียจึงตอบกลับโชนด้วยน้ำเสียงที่ดูภูมิใจว่า "ตอนนี้ฉันอยู่ในขั้นกลางของทักษะดาบเทพวายุแล้ว" โชนทำหน้าตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเขาอยู่ในในขั้นกลาง "งั้นเรามาเริ่มการฝึกกันเลยไหม" มีเดียพูดขึ้นและหลังจากนั้นก็โยนดาบไม้สำหรับฝึกให้โชน "เข้ามา!!" มีเดียตะโกนบอกโชน...
...หลังสิ้นเสียงนั้นโชนไม่รอช้าตั้งท่าเตรียมใช้ทักษะที่ตนได้เรียนรู้มาจากบิลเลียด โชนรวบรวมพลังเวทย์และสมาธิไว้ที่ดาบ จากนั้นเขาก็ใช้ทักษะ "คมดาบสายลม" โชนฟันพร้อมตะโกนชื่อท่า คมดาบสายลมพุ่งออกไปหามีเดียเมื่อมีเดียเห็นอย่างนั้นเธอจึงใช้ทักษะวายุไร้ร่องรอยเพื่อหลบหลีก โชนทึ่งอยู่ชั่วขณะหลังจากได้เห็นการเลื่อนไหวของมีเดีย ในขณะเดียวกันมีเดียได้ตั้งท่ารวบรวมสมาธิและพลังเวทย์ไว้ที่ดาบจากนั้นเธอได้ฟันดาบในลักษณะแนวนอน โชนรู้ได้ทันทีว่านั่นคือทักษะ คมดาบสายลม โชนพูดขึ้นในใจว่า "คมดาบสายลมของมีเดียเร็วและดูจะรุนแรงกว่าของเขามาก" เมื่อคิดได้เช่นนั้นโชนจึงต้องรีบหลบการโจมตีนี้เพราะเกรงว่าไม่น่าจะสามารถป้องกันได้...
...โชนพยายามจะหลบการโจมตีนี้แต่ด้วยความเร็วของคมดาบสายลมที่มาจากมีเดียนั้นรวดเร็วมากโชนจึงโดนการโจมตีนั้นเข้าอย่างจังร่างของโชนกระเด็นไปไกลและมีบาดแผลที่ท้องเล็กน้อย...
...ในขณะนั้นโชนรับรู้ได้ทันทีแล้วคิดขึ้นในใจว่า "นี่น่ะเหรอ..ความต่างของขั้นฝึกฝนกับขั้นกลาง" หลังจากนั้นโชนก็ฝึกกับมีเดียจนถึงเย็น...
...ณ บ้านของบิลเลียด...
...บิลเลียดกลับมาถึงบ้านหลังจากวันอันเหนื่อยล้า และภาพแรกที่เขาเห็นคือโชนกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้ตัวเล็กในห้องนั่งเล่น โดยมีลิเลียกำลังทำแผลให้เขาด้วยความใส่ใจ โชนมีรอยฟกช้ำและบาดแผลเล็กๆ เต็มแขนขา สีหน้าของเขาแม้จะดูเจ็บปวด แต่ยังคงฝืนยิ้มให้ลิเลีย...
...บิลเลียดขมวดคิ้วก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมึนงง “นี่มันเกิดอะไรขึ้น ลิเลีย? ทำไมตัวของโชนถึงมีแต่บาดแผลแบบนี้?”...
...ลิเลียเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำพลางยิ้มบางๆ ก่อนจะตอบ “โชนซ้อมต่อสู้กับมีเดียหน่ะ”...
...คำตอบนั้นทำให้บิลเลียดนิ่งไปครู่หนึ่ง เขาหันมองไปทางมีเดียที่กำลังเช็ดดาบของเธอด้วยท่าทางสบายๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บิลเลียดถอนหายใจยาว ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงปนความเหนื่อยใจ...
...“เห้อ... นี่ลูกแค่หาใครซ้อมดาบด้วยสินะ”...
...มีเดียเงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มสดใส “ใช่ค่ะพ่อ! โชนเขาอยากลองฝึกจริงๆ หนูเลยจัดให้เต็มที่เลย”...
...บิลเลียดวางดาบที่เขาถืออยู่พิงกำแพงอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้มีเดีย เขาเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง และพูดด้วยน้ำเสียงเข้มข้นที่มีน้ำหนักของความเป็นผู้นำและครูผู้ฝึกฝน...
...“มีเดีย ฟังพ่อให้ดีนะ การฝึกซ้อมมันไม่ใช่การต่อสู้จริง ลูกไม่ควรลงแรงเต็มที่โดยไม่ดูว่าคู่ซ้อมของลูกพร้อมรับมือไหม โชนเพิ่งเริ่มต้นฝึกดาบ เขายังไม่พร้อมสำหรับการซ้อมแบบจริงจังแบบนี้”...
...มีเดียชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินน้ำเสียงนั้น ก่อนจะลดรอยยิ้มลงและก้มหน้ารับฟัง “แต่โชนบอกว่าอยากลองทดสอบตัวเองดูนี่คะ...”...
...บิลเลียดพยักหน้าเบาๆ “ใช่ ความตั้งใจแบบนั้นมันดี แต่หน้าที่ของลูกในฐานะคู่ซ้อมคือช่วยให้เขาเรียนรู้ ไม่ใช่ทำให้เขาเจ็บจนเดินไม่ไหว ถ้าลูกไม่ระวัง คู่ซ้อมของลูกอาจจะหมดกำลังใจหรือเจ็บหนักจนไม่ได้ฝึกต่อเลยก็ได้”...
...มีเดียพยักหน้าช้าๆ สีหน้าของเธอเริ่มแสดงความเข้าใจ “หนูขอโทษค่ะพ่อ หนูจะระวังให้มากกว่านี้”...
...บิลเลียดเอามือวางบนไหล่ของมีเดีย พร้อมกับพูดเสียงอ่อนลง “ดีแล้ว การเป็นนักดาบที่แข็งแกร่งไม่ได้แปลว่าเราต้องใช้พลังเต็มที่กับทุกคน มันหมายถึงการควบคุมตัวเองให้ใช้พลังในทางที่ถูกต้องและเหมาะสม จำไว้นะ”...
...หลังจากอบรมลูกสาวเสร็จ เขาหันมาทางโชนที่ยังนั่งเงียบอยู่ “แล้วโชน ฟังไว้ด้วย ถ้ารู้สึกว่าเกินขีดจำกัดของตัวเอง ต้องบอก อย่าเงียบหรือฝืน เพราะมันจะทำให้ทั้งตัวเราและคู่ซ้อมเสียเปรียบ การฝึกไม่ได้มีไว้เพื่อให้ร่างกายพัง แต่เพื่อให้เราเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง เข้าใจไหม?”...
...โชนพยักหน้าด้วยสีหน้าสำนึกผิด “เข้าใจครับ ขอโทษครับที่ผมไม่พูดอะไรออกมา”...
...บิลเลียดยิ้มบางๆ พร้อมตบบ่าโชนเบาๆ “ดี พักให้หายก่อน แล้วค่อยเริ่มใหม่ ”...
...บรรยากาศตึงเครียดจางหายไป มีเดียมองพ่อด้วยแววตาเคารพและสำนึก ลิเลียยิ้มบางๆ ขณะเก็บอุปกรณ์ทำแผล เหลือเพียงสายลมเบาๆ ที่พัดผ่านหน้าต่างบ้าน เสริมให้บรรยากาศครอบครัวกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง....
...บทที่ 3 เส้นทางที่เลือกเดิน...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 13
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments