ตอนที่ 7 ชีวิตพลิกผัน #อ่างน้ำเจ้าปัญหา

มิติรักบัลลังก์หงษ์

ตอนที่ 7 ชีวิตพลิกผัน #อ่างน้ำเจ้าปัญหา

จวนแม่ทัพลู่

หลังจากเข้าวังรายงานกิจที่ได้รับหมอบหมาย ท่านแม่ทัพลู่ก็รีบกลับมาที่จวนเพื่อนำข่าวดีมาบอกเล่าสู่ฮูหยิน การป้องปราบโจรสำเร็จลุล่วงความดีความชอบตกเป็นของแม่ทัพใหญ่ ฮ่องเต้ทรงพอพระทัยหมอบเงินบำเหน็จจำนวนทั้งสิ้นกว่า ห้าหมื่นตำลึงเพื่อเป็นขวัญกำลังใจให้กับตน  แต่ด้วยใจที่กว้างดั่งมหาสมุทรแม่ทัพลู่ผู้นี้ ก็มิลืมไพร่พลที่ติดตามไปด้วย เขาแจกจ่ายเงินส่วนหนึ่งให้แก่ทหารเหล่านั้นเพื่อเป็นขวัญกำลังใจเช่นกัน นายดีย่อมมีแต่คนรักท่านแม่ทัพผู้นี้มีกองกำลังทหารที่เคารพยำเกรงกว่าหนึ่งล้านห้าแสนนาย เพียงเขากระดิกปลายนิ้วทหารเหล่านั้นก็พร้อมน้อมรับคำบัญชา

เมื่อครั้นมาถึงหน้าจวนลู่มู่เหยียนก็เจอกับ ลู่อันฉี บุตรสาวคนรองที่เกิดจากอนุภรรยายืนให้อาหารปลาอยู่ หญิงสาวผู้มีกิริยาอ่อยช้อยไว้ซึ่งความสง่างามและมารยาทของลูกหลานชนชั้นผู้ดี เมื่อเหลือบไปเห็นผู้เป็นบิดานางก็วางจากสิ่งที่ทำอยู่แล้วรีบเข้ามาทำความเคารพ

"คำนับท่านพ่อกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ"    อันฉีเยื้องย่างเชื่องช้าสีหน้าอ่อนน้อมถ่อมตน หากผู้ใดได้พบเห็นคงอดมิได้ที่จะเอ็นดูนาง ลู่มู่เหยียนยิ้มรับบุตรสาวก่อนจะเอ่ยปากถามไถ่

"พ่อกลับมาแล้ว พ่อไม่อยู่หลายวันจวนของเราเป็นเช่นไรบ้าง"

"สงบเรียบร้อยดีเจ้าค่ะ มิมีสิ่งใด้ต้องเป็นห่วง"

"ดีแล้ว โชคดีที่ข้ามีวาสนาได้มีบุตรสาวที่เพรียบพร้อมเช่นเจ้าค่อยช่วยจัดการเรื่องทุกอย่างในจวน เจ้ามิเคยทำให้ข้าผิดหวังเลย ปีนี้เจ้าก็ย่างเข้าสิบเก้าแล้วมิใช่หรือ ใกล้เวลาที่จะออกเรือนเต็มที "

อันฉีเอียงยิ้มเขินอายพร้อมกล่าววาจาถ่อมตน

"ลูกยังเด็กนัก หากรีบร้อนแต่งออกไปคงจะขายหน้าท่านพ่อให้ผู้คนหัวเราะเยาะ ให้ลูกได้เรียนรู้งานบ้านงานเรือนให้ครบถ้วนเสียก่อน ถึงเพลานั้นท่านพ่อเลือกผู้ใดให้ลูกก็จะมิขัด"

ผู้เป็นพ่อระเบิดเสียงหัวเราะออกมา นางช่างเป็นบุตรสาวที่ได้ดั่งใจเขาเสียจริง

"ฮาๆๆ ถึงเจ้าจะเกิดจากอนุภรรยาแต่เจ้าก็ได้ชื่อว่าเป็นบุตรสาวของท่านแม่ทัพใหญ่ จะมีผู้ใดกล้าหัวเราะเยาะเจ้ากัน หากมันบังอาจข้าจะสั่งตัดลิ้นมันเสียให้สิ้น มีข้าอยู่เจ้ามิต้องกังวลไม่มีผู้ใดเหยียบย่ำเจ้าได้แม้แต่เงา"

"ขอบพระคุณท่านพ่อที่เมตตาลูกถึงเพียงนี้ บุญคุณยิ่งใหญ่ทดแทนไม่หมด"    นางโค้งคำนับด้วยความซาบซึ้งผู้เป็นพ่อจึงตบไหล่นางเบาๆ

"เอาเถอะ เจ้าเห็นฮูหยินบ้างหรือไม่?"   

"แม่ใหญ่หรือเจ้าคะ? "

"ใช่"

"ท่านแม่อยู่ที่หอโอสถเห็นว่ากำลังเตรียมน้ำอาบสมุนไพรให้กับองคค์รัชทายาทอยู่ เมื่อลูกเสร็จกิจทางนี้ก็จะไปช่วยเช่นกัน"

"ถ้าอย่างนั้นก็เชิญเจ้าตามสบายเถิดพ่อไม่กวนแล้ว"

"เจ้าค่ะท่านพ่อ"

เมื่อพูดคุยกับบุตรสาวเสร็จลู่มู่เหยียนก็เร่งไปหาภรรยาเอกอันเป็นที่รัก ครั้นมาถึงหอโอสถก็พบนางผสมน้ำยาสมุนไพรในอ่างอาบน้ำอยู่ ท่านแม่ทัพใหญ่ในวัยใกล้ชราแต่ยังมีไฟปราถนาโชติช่วง เดินข้าไปสวมกอดนางจากทางด้านหลังพร้อมกดปลายจมูกหนักๆไปที่พวงแก้มหอมกรุ่น

"อ้าว ท่านพี่กลับมาแล้วหรือเจ้าคะ?"  ฮูหยินลู่มีสีหน้ายิ้มแย้ม

"ใช่ข้ากลับมาแล้ว ข้าไม่อยู่หลายวันเจ้าเป็นเช่นไรบ้าง?"

"ข้าสบายดี ว่าแต่ท่านมีเรื่องอันใดรึเปล่าถึงได้มาหาข้าถึงที่นี่"

"ข้าเพียงแค่คิดถึงเจ้า แลเอาข่าวดีมาฝาก"

"ขาวดี?"  คิ้มสวยได้รูปย่นเข้าหากันเล็กน้อย

"ใช่ หลังจากนำกำลังออกปราบโจรครั้งนี้ ได้ความดีความชอบมากมาย ฮองเต้ทรงพอพระทัยหมอบเงินบำเหน็จกว่าห้าหมื่นตำลึง พร้อมทั้งผ้าไหมแพรวาให้อีกสิบหีบ ข้าก็เลยรีบเร่งมาบอกเจ้า"

ใบหน้านวลสง่ายิ้มปนหัวเราะ  "ข้าก็นึกว่าเรื่องอันใด เงินห้าหมื่นตำลึงก็มิใช่น้อยๆแต่ในคลั้งของเรา มีสมบัติมากกว่าห้าแสนตำลึงเลยนะเจ้าคะ เหตุใดต้องรีบร้อนมาบอกเช่นนี้"

"อันที่จริงข้าอยากเจอเจ้าเท่านั้นเอง "    ท่านแม่ทัพเปรยยิ้มหวานจนผู้เป็นภรรยาเขินอาย แม้จะผ่านมาหลายสิบปีแต่ความรักที่มีต่อกันก็มิเคยลดน้อยลงเลย ฮูหยินลู่กำมือทุบอกสามีเบาๆ

"เอ่อ ว่าแต่เด็กสาวคนนั้นที่ข้าส่งมาที่จวนเล่าเป็นเช่นไรบ้าง?"    แม่ทัพเอ่ยถามเมื่อนึกถึงเด็กหญิงที่ตนช่วยเอาไว้

"นางฟื้นแล้วเมื่อช่วงเช้า แต่ร่างกายยังอ่อนแอนักข้าเลยทำน้ำอาบสมุนไพรให้แก่นาง"   พูดยังไม่ทันจบความจ้าวเสี่ยวเฟิ่งก็เดินเข้ามาพอดี  "นั่นไงเจ้าคะนางมาโน้นแล้ว" 

เสี่ยวเดินเข้ามาพร้อมทำความเคารพแม่บุญธรรม ฮูหยินลู่จึงแจ้งให้นางทราบว่าบุรุษผู้สง่าผ่าเผยผู้นี้คือผู้ที่ช่วยชีวิตนางเอาไว้

"เสี่ยวเฟิ่ง ท่านผู้นี้คือแม่ทัพใหญ่ลู่มู่เหยียน ผู้ที่ช่วยชีวิตเจ้าเอาไว้ แลยังเป็นพ่อบุญธรรมของเจ้าด้วย รีบทำความเคารพเสีย.."

เสี่ยวเฟิ่งได้ยินเช่นนั้นก็คุกเข่าลงทันที  "ขอบคุณท่านแม่ทัพที่ช่วยชีวิตข้า บุญคุณครั้งนี้ข้าจะมิลืมเลือน"

"ไม่เป็นไรเจ้าลุกขึ้นเถิด นับแต่นี้ไปเจ้าจะเป็นลูกสาวบุญธรรมของข้า เรียกข้าว่าท่านพ่อก็แล้วกัน"   เสียงทุ่มๆเอื้อนเอ่ยพร้อมกับช่วยพยุงนางให้ลุกขึ้น แววตาของท่านแม่ทัพฉายแววเอ็นดู

ครั้งหนึ่งแม่ทัพและฮูหยินเคยมีบุตรสาวคนเล็กที่อายุไล่เลี่ยกับเสี่ยวเฟิ่ง นางสดใสงดงามราวดอกไม้ป่า แต่โชคร้ายที่นางอ่อนแอซ้ำยังเป็นโรคหัวใจ แม้มารดาจะเป็นหมอหญิงที่เก่งกาจ แต่ก็มิอาจฉุดรั้งชีวิตลูกสาวเอาไว้ได้ และเมื่อทั้งคู่เห็นจ้าวเสี่ยวเฟิ่งก็นึกสงสารรักใคร่เอ็นดู เพราะดวงหน้าของนางทั้งสองสดใสสุกสกาวเหมือนกันยิ่งนัก ด้วยเหตุนี้ฮูหยินจึงรับนางไว้เป็นบุตรบุญธรรม

"เสี่ยวเฟิ่ง ข้าเตรียมน้ำสมุนไพรไว้ให้เจ้าแล้ว เจ้าจงลงไปแช่และอาบเสีย ร่างกายของเจ้าจะได้ฟื้นคืนกำลัง ข้ามีเรื่องต้องปรึกษากับพ่อเจ้า "     ฮูหยินลู่หันมาบอกเสี่ยวเฟิ่ง

"เจ้าค่ะท่านแม่"  เมื่อตกปากรับคำฮูหยินก็เดินออกไปพร้อมท่านแม่ทัพ เสี่ยวเฟิ่งหันซ้ายแลขวา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ นางยืนมองอ่างน้ำสี่เหลี่ยมที่ทำจากหิน ความยาวของแต่ละด้านกว้างประมาณ 2 เมตร น้ำในอ่างนั้นมีเหลืองอ่อนแลยังมีกลิ่นหอมฟุ้งขึ้นมาเตะจมูก นางใช้มือจุ่มสัมผัสน้ำ อุณภูมินั้นอุ่นกำลังดี เสี่ยวเฟิ่งไม่รอช้ารีบเปลื้องผ้าแล้วลงไปแช่อย่างสบายใจ น้ำอุ่นที่มีกลิ่นหอมช่างทำให้นางผ่อนคลายเหลือเกิน

ด้านรัชทายาทก็ได้เดินทางมาถึงหอโอสถ เป็นปกติในสัปดาห์ละหนที่พระองค์จะมาแช่น้ำสมุนไพร  ครั้นเมื่อมาถึงเขาก็ไม่รีรอรีบเปลื้องเสือผ้าแล้วลงไปแช่อาบอย่างที่เคยทำ กลิ่นหอมจากสมุนไพรทำให้พระองค์ผ่อนคลายทุกครั้ง พระองค์เอนหลังพิงสองแขนยาววางพาดบนขอบอ่าง

 แต่แล้วอยู่ๆก็เหมือนมีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ใต้ผิวน้ำ องค์รัชทายาทเพ่งมองด้วยความประหลาดใจก่อนจะมีสตรีนางหนึ่งโผล่พรวดขึ้นมา! ดวงตาของรัชทายาทเบิกกว้างนางผู้นั้นก็เช่นกัน 

"เจ้าเป็นใคร!! ทำไมถึงมาอยู่ในอ่างน้ำของข้า!!!"  องค์รัชทายาทแผดเสียงดังก้อง

"เจ้านั่นแหละเป็นใคร!! นี่มันอ่างน้ำของข้า!! ไอ้คนบ้ากามหน้าไม่อาย!!!"

"เจ้านั่นแหละหน้าไม่อาย!!นี่มันอ่างน้ำของข้า!!"

"ของข้าต่างหาก!!!"   เสี่ยวเฟิ่งตอบกลับทันควัน ก่อนจะใช่ฝ่าเท้าถีบเข้าที่ยอดอก  "ข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้นๆ! จะควักลูกตาเจ้าที่บังอาจมองเรือนร่างของข้า!!"  เสี่ยวเฟิ่งถีบยันยอดอกของเขาเอาไว้พร้อมเอาปิดบังร่างกายตน องค์รัชทายาทหุนหันพลันแล่นคว้าจับข้อเท้าของนางจากนั้นก็ออกแรงดึง!

ร่างบางถลาเข้ามาหาร่างใหญ่กำยำนางใช้มือทั้งสองข้างดันแผงอกแกร่งนั้นเอาไว้เพื่อมิใช่ร่างกายของนางแนบชิดกับเขา ดวงตาคมคายมองกดลงต่ำ

"ข้าต่างหากที่จะควักลูกตาเจ้า!! ผู้หญิงอะไรไร้ยางอายที่สุด!!!"

เสี่ยวเฟิ่งได้ยินเช่นนั้นถึงกับควันออกหู

ไร้ยางอายอย่างนั้นหรือ!!!!!

-

-

-

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***