บทที่ 5 เงาแห่งอดีตที่รอคอย

**เรื่อง: เจ้าอัปสรา**

**ตอนที่ 5: เงาแห่งอดีตที่รอคอย**

ธีร์เริ่มค้นคว้าอย่างละเอียดเกี่ยวกับประวัติของวัดร้างและองค์ชายที่เกี่ยวข้องกับอรุณ เขาใช้เวลาตรวจสอบเอกสารและบันทึกเก่า ๆ ตามคำแนะนำของอาจารย์ดำรงและข้อมูลจากพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น แม้จะมีหลักฐานไม่มากนัก แต่มันกลับช่วยชี้นำให้เขาได้เห็นความเชื่อมโยงที่ไม่เคยรู้มาก่อน

เอกสารเก่าเล่าว่าครั้งหนึ่งเคยมีการสร้างศาลาขึ้นในเขตวัด เพื่อเป็นที่จัดพิธีบูชาและเฉลิมฉลอง ซึ่งองค์ชายทรงโปรดการร่ายรำและชมศิลปะมาก ว่ากันว่าทรงหลงใหลในฝีมือของนักรำอัปสราผู้หนึ่งเป็นพิเศษ แต่ความรักของทั้งสองถูกขัดขวางเนื่องจากสถานะที่ต่างกัน นักรำหนุ่มคนนั้นถูกบังคับให้สาบานต่อหน้าองค์เทพว่าจะยุติความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับองค์ชาย และจองจำวิญญาณของตนเองไว้ที่ศาลานั้น ไม่ให้ได้กลับมาเกิดอีก

เมื่อธีร์อ่านถึงส่วนนี้ หัวใจของเขารู้สึกหนักอึ้ง ราวกับสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่อรุณต้องแบกรับมาตลอดหลายร้อยปี การถูกจองจำเพราะความรักที่บริสุทธิ์แต่ต้องห้าม ทำให้อรุณต้องทนอยู่ในวังวนของการรอคอย ธีร์รู้ทันทีว่าเขาจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยให้วิญญาณของอรุณได้เป็นอิสระ

ในคืนนั้น ธีร์กลับมาที่วัดร้างอีกครั้ง ท่ามกลางความเงียบสงบและแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาบนศาลา เขานั่งลงที่พื้นไม้เก่า ๆ และเรียกหาอรุณด้วยความตั้งใจ

“อรุณ…ข้ามีสิ่งที่ต้องบอกท่าน” ธีร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เงาร่างของอรุณปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขายืนอยู่ใต้แสงจันทร์ ใบหน้าของเขาแฝงไปด้วยความสงบที่เปี่ยมด้วยความทุกข์ระทม

“เจ้ารู้ความจริงทั้งหมดแล้วหรือ” อรุณถาม ธีร์พยักหน้า ก่อนจะเล่าถึงเอกสารที่เขาอ่านเกี่ยวกับการสาบานและการจองจำ

“ท่าน…ต้องผ่านอะไรมามากมายจริง ๆ” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แฝงไปด้วยความเห็นใจ “ข้าไม่อาจปล่อยให้ท่านต้องทนทุกข์แบบนี้ ข้าอยากช่วยให้ท่านได้พบกับอิสรภาพ”

อรุณยิ้มบาง ๆ แต่แฝงไปด้วยความเศร้า “เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเพื่อข้า ข้าเป็นเพียงเงาของอดีตที่ไม่มีค่าควรอะไรอีกต่อไป”

“ไม่จริง ท่านมีค่าในสายตาของข้า ท่านเป็นคนที่ข้าต้องการช่วยเหลือ ไม่ใช่แค่เพราะคำสัญญาที่ข้าให้ไว้ แต่เพราะข้ารู้สึกถึงสิ่งที่ท่านต้องการสื่อออกมา”

อรุณมองธีร์ด้วยแววตาที่ซ่อนความหวังเล็ก ๆ เขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ความรู้สึกที่ทำให้เขาคิดว่าการรอคอยที่ยาวนานนี้อาจจะมีความหมาย เมื่อมีคนที่เข้าใจและพร้อมจะปลดปล่อยเขาจากพันธนาการนี้

“เจ้าจะช่วยข้าจริงหรือ” อรุณเอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจ

“ข้าจะช่วยท่าน ไม่ว่าจะต้องผ่านอุปสรรคใด ข้าจะไม่ยอมแพ้” ธีร์พูดด้วยความตั้งใจจริง

“หากเจ้าเชื่อมั่นเช่นนั้น ข้าขอฝากหัวใจของข้าไว้ในมือของเจ้า ข้ามั่นใจว่าเจ้าจะเป็นผู้ที่พาข้าไปสู่แสงสว่างได้” อรุณกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเชื่อมั่น

ธีร์ยิ้มให้กับอรุณก่อนจะยื่นมือออกไปหา ราวกับจะจับมือเขาไว้ “ท่านจะไม่ต้องเดียวดายอีกต่อไป ข้าจะอยู่เคียงข้างท่านจนกว่าท่านจะได้พบกับความสงบ”

ร่างของอรุณเริ่มเลือนหายไปพร้อมกับแสงจันทร์ที่ค่อย ๆ ส่องสว่างขึ้นในศาลาร้าง ความรู้สึกผูกพันที่แสนลึกซึ้งก่อตัวขึ้นในใจของธีร์ ไม่ใช่เพียงเพราะความเมตตาหรือความปรารถนาที่จะช่วยเหลืออรุณ แต่เพราะเขารู้สึกถึงความรักที่แท้จริงที่ไม่สามารถอธิบายได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***