คืนหนึ่งท่ามกลางความมืดมิดและเงียบสงบของแม่น้ำไนล์ องค์ชายเคมเซนสวมเสื้อคลุมบางๆ อำพรางตัว เขาแอบออกมาจากวังโดยไม่บอกให้ใครรู้ แม้เมห์เรสจะเป็นห่วงและพยายามเตือนให้ระวังตัว แต่เคมเซนไม่อาจระงับความอยากรู้อยากเห็นที่เพิ่มขึ้นในใจได้ เขาต้องการหลีกหนีจากกรงขังของชีวิตในฐานะองค์ชาย และในคืนนี้ แม่น้ำไนล์ดูจะเชื้อเชิญเขาสู่การผจญภัยที่ไม่อาจลืมเลือน
เสียงกระซิบลึกลับที่พัดมากับสายลม ทำให้เคมเซนหยุดชะงัก เสียงนั้นคล้ายเสียงของหญิงสาวที่เอ่ยชื่อของเขา “เคมเซน... เคมเซน...” เสียงเรียกนั้นแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความรู้สึกเหมือนกับว่าเจ้าของเสียงกำลังเฝ้ารอเขามานานแสนนาน
เมื่อเคมเซนเงยหน้าขึ้นมอง เสียงนั้นนำทางไปยังทิศทางที่พีระมิดโบราณตั้งตระหง่านอยู่ใต้แสงจันทร์อันนวลผ่อง แสงจันทร์สะท้อนกับผืนทรายรอบๆ พีระมิด ทำให้มันดูราวกับถูกห่อหุ้มด้วยออร่าลึกลับบางอย่าง เคมเซนรู้สึกถึงพลังที่แผ่ซ่านออกมาจากสถานที่นั้น มันเป็นพลังที่ไม่เหมือนกับสิ่งใดที่เขาเคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต
“นั่นคือ... พลังของเทพเจ้าหรือ?” เขาพึมพำกับตัวเอง ขณะที่ความรู้สึกบางอย่างกระตุ้นให้เขาก้าวเท้าไปข้างหน้า ความอยากรู้บีบคั้นในใจ ขับเคลื่อนเขาไปตามเสียงเรียกนั้นราวกับมนต์สะกด
เมื่อเคมเซนเข้าใกล้พีระมิด เขาสังเกตเห็นแสงประหลาดที่ส่องออกมาจากรอยแยกของหินโบราณ เหมือนกับว่าภายในพีระมิดมีบางสิ่งกำลังเต้นระบำอยู่ เคมเซนยื่นมือสัมผัสผนังหินเย็นเฉียบและทันใดนั้นเอง ประตูลับที่ซ่อนอยู่ก็เปิดออกอย่างเงียบงัน เผยให้เห็นบันไดหินที่ทอดยาวลงไปในความมืดมิด
หัวใจของเคมเซนเต้นแรง เขาสูดหายใจลึกและก้าวลงไปยังบันไดนั้นโดยไม่ลังเล ความรู้สึกที่พาเขามาถึงที่นี่มันเข้มข้นเกินกว่าจะหันหลังกลับ
เบื้องล่างสุดของบันได เขาพบห้องโถงกว้างใหญ่ที่ประดับด้วยเสาหินแกะสลักอักษรเฮียโรกลิฟิกที่สลับซับซ้อน และกลางห้องนั้นปรากฏเป็นรูปปั้นขนาดมหึมาของ เทพธิดาไอซิส ผู้ซึ่งเป็นที่เคารพบูชาในฐานะเทพีแห่งเวทมนตร์และการเยียวยา รอบรูปปั้นมีกลุ่มคริสตัลสีฟ้าที่ส่องแสงระยิบระยับ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นแหล่งกำเนิดของพลังอันเร้นลับที่เขารู้สึกได้มาตลอดทาง
ทันใดนั้นเอง เสียงกระซิบดังขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้เสียงนั้นก้องกังวานอยู่ในหัวของเขาโดยตรง “เจ้ามาที่นี่...เพื่อค้นหาชะตากรรมของตนเอง”
เคมเซนสะดุ้งเล็กน้อย แต่เขารวบรวมสติและถามกลับไป “เจ้าคือใคร? และเหตุใดเจ้าจึงนำข้ามายังสถานที่แห่งนี้?”
เสียงนั้นตอบกลับมาอย่างแผ่วเบา “ข้าคือผู้เฝ้าดูแห่งวิหาร ข้าเฝ้ารอเจ้ามานาน... ผู้ที่ถูกเลือกให้เปลี่ยนแปลงชะตากรรมของอาณาจักรนี้ หากเจ้ายอมรับภารกิจนี้ เจ้าจะได้รับพลังอำนาจที่ไม่เคยมีมนุษย์คนใดครอบครอง แต่ต้องแลกด้วยสิ่งที่เจ้าหวงแหนที่สุด”
เคมเซนเงียบไปครู่หนึ่ง ความคิดหลากหลายแล่นเข้ามาในหัวของเขา ชีวิตที่เงียบเหงาในวัง ภาระหน้าที่ที่เขาไม่เคยต้องการ และความปรารถนาที่จะหลุดพ้นจากชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เกิด “ข้า...” เขาพึมพำออกมา “ข้าพร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งใดก็ตาม ขอเพียงให้ข้าได้ค้นพบความหมายของการมีชีวิต”
ทันใดนั้น แสงสีฟ้าจากคริสตัลก็เปล่งประกายจ้าขึ้น มันแผ่กระจายออกมาโอบล้อมร่างของเคมเซน พลังมหาศาลไหลผ่านเข้ามาในร่างของเขา รู้สึกเหมือนทุกเส้นใยในร่างกายกำลังถูกเผาไหม้ด้วยพลังที่ไม่อาจควบคุมได้
และในเสี้ยววินาทีนั้น ภาพนิมิตก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา — เห็นภาพของสงคราม ความสูญเสีย และการทำลายล้าง แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็เห็นภาพของความหวังและการฟื้นฟู
“เจ้ามีทางเลือกสองทาง” เสียงกระซิบกล่าวต่อ “เจ้าอาจใช้พลังนี้เพื่อปกป้องหรือเพื่อทำลาย ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับเจ้าผู้เดียว..
ติดตามต่อในตอนหน้า: ชะตากรรมที่ถูกเลือกขององค์ชายเคมเซน!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 2
Comments