คนในรูปและประวัติห้องนาฏศิลป์

สวัสดีครับผม PT! และในวันนี้เราจะมาเล่าประวัติและสิ่งที่นางรำได้เห็นคนในรูปกันนะครับเอาล่ะมาเริ่มกันเลย

ตอนนั้นจำได้ว่านางรำมาเล่าให้ผมฟังซึ่งนางรำคนนั้นเป็นแฟนกับเพื่อนผมไอ้เวฟพี่เขามาเล่าว่าเมื่อตอนกลางคืนเขาดันปวดท้องเบาขาวจึงปลุกเพื่อนประมาณ 3-4 คนไปเข้าห้องน้ำด้วยกันตอนนั้นเป็นเวลา 01:00 น กว่าๆขอบอกไว้ก่อนว่าอาคารที่นางรำนอนเป็นอาคารประถมซึ่งจะมีทั้งหมด 4 ชั้นรวมชั้นล่างสุดและห้องน้ำเขาเปิดชั้นบนสุดเพราะชั้นป 4 กับชั้นป 5 เนี่ยมี secret อยู่ในห้องน้ำและห้องบางห้องก็พังไม่เพียงพอต่อจำนวนคนพี่เขาเล่าว่าพี่และเพื่อนๆของเขาได้เดินขึ้นไปห้องน้ำชั้นบนสุดระหว่างชั้นป 4 กับป 5 เนี่ยไม่มีไฟเปิดไปเลยต้องใช้แฟลชมือถือเท่านั้นพี่เขากับเพื่อนๆก็ได้เดินขึ้นไปถึงชั้นป. 6 ซึ่งเป็นที่ที่ห้องน้ำเปิดมีไฟดวงนึงเปิดไว้แค่ทางเข้าห้องน้ำและทั้งทางเดินของสายชั้นก็ไม่มีไฟล์เปิดอีกเลยเขาบอกไว้ก่อนนะครับว่าอาคารประถมนั้นมันจะมีทางเชื่อมตรงกลางเหมือนว่าเขาทำมา 2 อาคารแต่ว่าทำทางเชื่อมเข้าด้วยกันเป็นทางเชื่อมสั้นๆครับและทางเชื่อมนั้นเป็นแผ่นเหล็กบางๆเวลาเดินก็จะได้ยินเสียงเหล็กดังๆในขณะที่พี่เขาได้เข้าห้องน้ำเสร็จแล้วรอเพื่อนๆเข้าห้องน้ำพี่เขาออกมานั่งตรงริมระเบียงเพื่อรอเพื่อนๆหน้าห้องน้ำเขาหันไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งอยู่ทางซ้ายมือเดินผ่านทางเชื่อมที่เป็นเหล็กมีเสียงดังที่แรกเขานึกว่าเป็นภารโรงเพราะเป็นคนที่ดูมีอายุและภารโรงที่โรงเรียนนั้นก็พอมีอายุพอสมควรแต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือเขาไม่มีแม้กระทั่งไฟฉายหรือแฟลชโทรศัพท์เห็นเป็นเพียงเงาและผมสีหงอกพี่เขาก็ไม่ได้คิดมากแต่ก็นั่งรอเพื่อนๆต่อไปจนกระทั่งเพื่อนๆออกมาเขาก็ได้กลับลงมานอนจนมาถึงเช้าเวลาประมาณตี 5 นางรำต้องตื่นก่อนกลองยาวอย่างพวกผมคราวนี้ครูเขาไม่เปิดห้องน้ำให้อีกห้องเพราะนางรำมีจำนวนเยอะมากมันจะไม่พอต่อการเตรียมตัวเด็กๆที่เขาตื่นก่อนก็ทยอยกันไปเข้าห้องน้ำพี่เขาจึงต้องไปเข้าอีกฟากหนึ่งและเดินผ่านรูปหน้าห้องป 6/1 มันจะมีรูปผู้ชายแก่ๆติดอยู่บนผนังและมีเหมือนหิ้งและกระถางธูปแจกันดอกไม้วางอยู่เขาได้เหลือบขึ้นไปเห็นและเขาก็จำได้ทันทีเลยว่าผู้ชายในรูปคนนั้นคือคนเดียวกับเขาเห็นเมื่อคืนเขาจึงได้รีบเข้าไปทำธุระแล้วไปเล่าเรื่องให้ครูฟังครูก็บอกว่านางรำรุ่นก่อนๆหรือนักเรียนรุ่นก่อนๆก็มีคนเห็นผู้ชายคนนี้เยอะเหมือนกันเขาเป็นผอโรงเรียนคนเก่าที่เสียอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ขออนุญาตไม่เอ่ยชื่อโรงเรียนนะครับซึ่งก็เป็นที่ฮือฮาของเหล่านางรำและคณะกลองยาวเป็นอย่างมากและหลังจากวันนั้นเขาก็ย้ายให้ไปเข้าห้องน้ำอีกทีเพราะหลังจากเรื่องราวนั้นมาก็มีเด็กทยอยเห็นกันอยู่บ่อยๆและเกิดกลัวซึ่งตัวผมไม่เคยเห็นนะครับเขาจึงให้ไปเข้าห้องน้ำที่อื่นแทนเรื่องราวก็มีประมาณนี้ล่ะครับสำหรับคนในรูปซึ่งผมไม่สามารถเอารูปออกมาให้ดูได้เพราะมันอาจจะผิดกฎพรบคอมและอาจจะทำให้โรงเรียนเสียหายได้

ประวัติห้องนาฏศิลป์

ครั้งหนึ่งแล้วผมพึ่งเข้าวงใหม่ๆซึ่งตอนนั้นผมเรียนโขนครับครูก็ได้เล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนมีครูผู้หญิงท่านหนึ่งอยู่ห้องข้างๆห้องนาฏศิลป์ของครูผมเขาเล่าว่าตอนประมาณ 5 โมงเขาได้เดินออกมาดูครูผมซ้อมท่ารำและดนตรีไทยเขามายืนดูอยู่สักพักหนึ่งแล้วเขาก็กลับเข้าไปทำงานต่อจนกระทั่ง 19:00 น เริ่มมีพายุเข้าฝนตกหนักแต่สิ่งที่น่าแปลกคือยังได้ยินเสียงดนตรีไทยอยู่โดยปกติแล้วครูผมเวลามีพายุหรือฝนตกเขาจะทยอยให้นักเรียนรีบกลับบ้านไวเพราะบ้านบางคนอยู่ไกลอาจจะทำให้เกิดการ

กลับช้าจนผู้ปกครองโทรมาตามได้แต่วันนั้น 19:00 น ก็แล้วฝนตกก็แล้วยังได้ยินเสียงดนตรีไทยอยู่ครูเขาก็คงคิดว่าสงสัยจะมีงานด่วนจึงต้องซ้อมหนักจนเวลาประมาณ 20:00 น ครูเขาทำงานที่โรงเรียนเสร็จและกำลังจะกลับบ้านเขาก็ยังได้ยินเสียงดนตรีไทยอยู่เขาได้เก็บของและเดินออกมาไปส่องที่ห้องดนตรีไทยปรากฏว่าห้องนั้นมืดสนิทไม่มีแม้กระทั่งนางรำและนักเรียนเขามองเข้าไปในห้องในขณะที่มองหูก็ยังได้ยินเสียงดนตรีไทยไปด้วยแต่สิ่งที่ทำให้ตกใจที่สุดเลยก็คือเขาเห็นว่าระนาดมีการขยับเหมือนกำลังถูกตีอยู่แต่ไม่มีไม้ระนาดที่ขยับอยู่ให้เห็นเลยมีแต่เสียงครูคนนั้นกลัวมากและในวันรุ่งเช้าต่อมาเขาก็มาเล่าให้ครูผมฟังซึ่งครูผมก็เล่าว่าช่วงไหนที่ครูเขามีงานหนักๆเขาก็มักจะนอนที่โรงเรียนและเขาก็จะได้ยินเสียงดนตรีไทยอยู่บ่อยๆครูผมจึงไม่แปลกใจนักและไม่กลัวสักเท่าไหร่เพราะครูผมคิดว่านั่นคือครูของเครื่องดนตรีที่มาเล่นให้ฟังหลังจากนั้นมาครูคนนั้นเขาก็ไม่อยู่ดึกอีกเลยแล้วผมขอแถมไปอีกสักเรื่องมีอยู่วันนึงเพื่อนผมนั่งคุยเล่นกับผมเกี่ยวกับเรื่องโขนและนาฏศิลป์แต่มันเลยพูดอะไรไม่เข้าท่าพูดพิเรนจู่ๆอาวุธที่ใช้สำหรับการแสดงโขนซึ่งเรียกว่าพระขรรค์ก็ร่วงลงใส่หัวมันอย่างจังแต่ดีที่ไม่เป็นอะไรนี่ก็นับเป็นสิ่งที่พิศวงเหนือธรรมชาติที่ปรากฏให้เห็นต่อหน้าต่อตาแบบจังๆซึ่งทุกวันนี้ก็ยังหาครับตอบไม่ได้เพราะอาวุธมันตั้งอยู่ส่วนนายสุดของชั้นวางดังนั้นจึงไม่มีทางเลยที่มันจะร่วงลงมาได้และอาวุธก็ไม่ใช่แบบกลมดิ๊กที่จะกลิ้งตกลงมาได้ซึ่งเป็นอะไรที่ทำให้พวกผมไม่กล้าพูดอะไรที่ไม่ดีในห้องนาฏศิลป์เลย

สำหรับวันนี้มีเรื่องเล่าเพียงเท่านี้ครับและเรื่องหน้าเราก็ยังไม่จบกับเรื่องห้องนาฏศิลป์ของผมเรื่องน่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับหุ่นรูปปั้นนางรำซึ่งเป็นสิ่งที่เหนือธรรมชาติและทุกคนได้เห็นได้ฟังและได้รับการยืนยันว่ามีอยู่จริงๆสำหรับวันนี้สวัสดีครับและเรื่องที่ผมเล่าในวันนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้น

ผมPT!สวัสดีครับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***