การตื่นขึ้นในโลกใหม่ 3

หญิงสาวยิ้มอีกครั้ง ก่อนที่จะพูดว่า “เจ้ามาที่นี่... เพราะมันเลือกเจ้าแล้ว”

...----------------...

เรียวมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย คำพูดของหญิงสาวดูเหมือนจะกระตุ้นบางสิ่งในใจเขา แม้เขาจะไม่เข้าใจ แต่รู้สึกเหมือนมันเป็นคำพูดที่คุ้นเคยจนแปลกประหลาด "มัน?" เขาถามเสียงต่ำ

หญิงสาวไม่ได้ตอบทันที เธอแค่ยืนมองเขาอย่างนิ่ง ๆ ราวกับรอให้เขาคิดออกเอง

“พูดให้ชัด ๆ หน่อย” เรียวพูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มแฝงไปด้วยความเครียด เขารู้สึกเหมือนถูกซ้อนอยู่ในปริศนาที่ซับซ้อนเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจ

หญิงสาวยักไหล่ ก่อนที่จะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ยังคงเยือกเย็น “เจ้าคิดว่าโลกนี้เป็นอย่างที่เห็นใช่ไหม?” เธอมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะหันมามองเขาอีกครั้ง “แต่ไม่ใช่... เจ้าคงไม่รู้ว่าเจ้ากำลังยืนอยู่บนเส้นบาง ๆ ระหว่างชีวิตและความตาย”

เรียวรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนไปมา เขาถอยหลังไปหนึ่งก้าว รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ เขาพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเหมือนมันไม่สมเหตุสมผล

“หมายความว่าไง? ฉัน... ฉันยังมีชีวิตอยู่” เขาพูดออกมาเสียงสั่น ๆ แต่เขารู้ว่าเสียงของตัวเองไม่มั่นคงเหมือนเมื่อก่อน

หญิงสาวเงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่จะพูดว่า “เจ้าตายไปแล้ว เรียว... เพียงแต่เจ้ากลับมาใหม่ด้วยเหตุผลบางประการ ซึ่งมันก็ไม่สำคัญหรอกว่าเจ้าจะเข้าใจมันได้หรือไม่”

คำพูดนั้นทำให้เรียวยืนอึ้ง เขาหายใจหนัก ๆ คำถามมากมายไหลเข้ามาในหัว แต่คำพูดของหญิงสาวยังคงก้องในหูเขา

“ตายแล้ว?” เขาพึมพำเบา ๆ ความรู้สึกที่ค้างคาอยู่ในใจยิ่งทำให้เขารู้สึกสับสนไปหมด เขาจำได้ดีว่าตัวเองไม่ได้ตาย ไม่เคยตาย! เขายังมีชีวิตอยู่!

หญิงสาวส่ายหัวเบา ๆ “เจ้ารู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เจ้ามาที่นี่ ที่นี่เป็นสถานที่ที่ไม่มีใครหลีกหนีจากมันได้... แม้แต่ผู้ที่กลับมาจากความตาย”

เรียวยืนนิ่ง ความคิดเริ่มหลั่งไหลเข้ามาในหัวเขาอย่างรวดเร็ว เขาพยายามเชื่อในสิ่งที่เขารู้ แต่คำพูดของหญิงสาวทำให้ทุกอย่างเริ่มแตกแยก เขารู้สึกเหมือนทุกสิ่งที่เขารู้จักมันกำลังจางหายไปอย่างช้า ๆ เหมือนกำลังถูกดูดเข้าไปในห้วงความมืด

“แล้ว... ทำไม? ทำไมฉันถึงต้องมาอยู่ที่นี่?” เรียวถามเสียงสั่น แต่คำถามนี้กลับไม่มีคำตอบ

หญิงสาวมองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า “เพราะมันเลือกเจ้า... และการเลือกนี้ไม่มีทางยกเลิกได้”

ทันใดนั้น ทุกสิ่งรอบตัวเรียวเริ่มสั่นสะเทือน แสงจากท้องฟ้าปรากฏออกมาเป็นเส้นบาง ๆ ราวกับการแยกตัวจากมิติเดิม เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกลงไปในช่องว่างระหว่างความเป็นจริงและความฝัน ทุกสิ่งรอบตัวเริ่มจางหายไปทีละนิด

“เจ้าไม่สามารถหลีกหนีจากการเลือกนี้ได้…” เสียงของหญิงสาวค่อย ๆ จางหายไปในความมืด

เรียวพยายามจะพูดอะไรออกไป แต่เสียงของเขาก็หายไปในความเงียบเช่นกัน เขารู้สึกเหมือนเวลาหยุดลง และทุกสิ่งที่เขารู้จักก็เริ่มเปลี่ยนไปในทันที

---

......................

ในตอนนี้ การปรากฏตัวของหญิงสาวและการที่เธอบอกว่า "มันเลือกเจ้าแล้ว" สร้างความตึงเครียดและความสงสัยให้กับเรียวมากขึ้น ทั้งคำพูดที่ว่าเขาตายไปแล้วและไม่สามารถหลีกเลี่ยงชะตากรรมที่เลือกมาได้ ทำให้เรียวรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ บรรยากาศเต็มไปด้วยความลึกลับและความไม่แน่ใจ

เมื่อทุกสิ่งรอบตัวเริ่มจางหายไป เรียวรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกลงไปในห้วงความมืด เขายังรู้สึกถึงฝนที่ตกลงมา แต่ทุกอย่างเริ่มมีความเบลอและไม่ชัดเจน ร่างของเขาราวกับถูกดึงไปในที่ที่ไม่มีทางออก ไม่มีทางกลับ

เสียงของหญิงสาวค่อย ๆ จางไปจนแทบไม่เหลือ แต่เขายังคงได้ยินคำพูดสุดท้ายของเธอคล้ายกับก้องอยู่ในหู

“เจ้าตายไปแล้ว... แต่ไม่ใช่ตอนนี้... เจ้าจะเข้าใจเมื่อถึงเวลานั้น”

เรียวพยายามสะบัดศีรษะเพื่อขับไล่ความรู้สึกที่หนักอึ้ง เขาพยายามเรียกสติกลับมา แต่ทุกสิ่งยังคงพร่าเบลอ ราวกับเขากำลังลอยไปในบางสิ่งที่ไม่มีตัวตน

ทันใดนั้น เขาลืมตาขึ้นและพบว่าเขากำลังยืนอยู่ที่เดิม—กลางเมืองที่เต็มไปด้วยความมืดและเงียบสงัด ไม่มีผู้คน หรือเสียงใด ๆ นอกจากเสียงฝนที่ตกลงมาบนพื้นหินอันเย็นยะเยือก

เรียวยืนอยู่ท่ามกลางถนนที่ถูกทิ้งร้างเหมือนโลกนี้ไม่มีชีวิต เขาพยายามมองไปรอบ ๆ แต่ทุกสิ่งล้วนแต่ดูคลุมเครือราวกับมีม่านหมอกหนาทึบปกคลุม

“นี่... นี่คือที่ไหน?” เขาพึมพำกับตัวเอง พร้อมกับฝ่าฝนออกไปข้างหน้า

เท้าที่แตะพื้นรู้สึกเย็นชา ทุกก้าวที่เขาก้าวไป เหมือนจะมีแรงดึงบางอย่างบังคับให้เขาเดินต่อไปข้างหน้า เหมือนโลกนี้ไม่ยอมให้เขาหยุดเดิน

ทุกอย่างเงียบสนิท ไม่มีเสียงของชีวิต ไม่มีแม้แต่ความเคลื่อนไหวของธรรมชาติ

เขาหยุดเดินตรงหน้าตึกเก่า ๆ แห่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะถูกทิ้งร้างมานาน แสงจากตะเกียงที่ห้อยอยู่เหนือประตูเล็ก ๆ ส่องให้เห็นเงาของเขาบิดเบี้ยวบนพื้นอย่างแปลกประหลาด

เขามองเข้าไปในตัวตึก รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งดึงดูดเขาให้เข้าไปข้างใน เขาหัวใจเต้นแรง สัญชาตญาณบอกให้เขาเข้าไป เขาก้าวเท้าเข้าไปภายในอย่างไม่รู้ตัว

ภายในอาคารมืดสนิท แม้แต่แสงจากตะเกียงก็ไม่ได้ส่องถึงลึกเข้าไปมากนัก เขารู้สึกถึงความหนาวเย็นและความเครียดที่เพิ่มขึ้นในอากาศ

เขาเดินเข้าไปเรื่อย ๆ จนถึงห้องเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องเก็บของ บนโต๊ะไม้เก่ามีสมุดบันทึกเล่มหนึ่งวางอยู่ มีฝุ่นหนาปกคลุม มันดูเหมือนจะมีอายุมาก แต่ก็ดูใหม่พอที่จะมีลายมือบาง ๆ เขียนอยู่บนหน้าสุดท้าย

เรียวยื่นมือไปหยิบมันขึ้นมา ทันทีที่เขาเปิดหน้าแรกของสมุด เขาก็พบข้อความที่ทำให้เขาต้องหายใจไม่ทัน:

"มันกำลังมองหาคุณอยู่"

ข้อความนั้นดูเหมือนจะเป็นคำเตือน แต่ไม่ใช่คำเตือนที่เขาคุ้นเคย อาจจะเป็นคำเตือนจากใครบางคน หรืออาจจะเป็นคำพูดที่บ่งบอกถึงสิ่งที่รอเขาอยู่

เรียวรู้สึกถึงอากาศที่หนาวเย็นขึ้นรอบตัว เขาพยายามควบคุมสติและคิดต่อ เขารู้สึกเหมือนโลกนี้กำลังพยายามบังคับให้เขาก้าวไปในเส้นทางที่มันกำหนดไว้

และในขณะเดียวกัน เขารู้สึกเหมือนมีบางสิ่งในเงามืดที่กำลังจับตาดูเขาอยู่

---

ในตอนนี้เรียวยังคงพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ข้อความที่เขาพบในสมุดจะเป็นจุดเริ่มต้นของการขยายปริศนาให้ลึกยิ่งขึ้น ผู้อ่านจะได้สัมผัสกับความตึงเครียดและความไม่แน่ใจที่เพิ่มขึ้นจากคำเตือนที่ไม่ชัดเจน และจะค่อย ๆ ค้นพบว่ามีบางสิ่งที่กำลัง "มองหา" เรียวอยู่ในโลกนี้

...****************...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***