หลังเดินห่างจากหมูบ้านมาประมาณนึงระหว่างทางผมเจอกับอะไรมากมายทั้งสัตว์น้อยใหญ่พืชป่าที่ไม่คุ้นเคย ดีนะที่มีเดลตามมาด้วยเดลบอกผมเกี่ยวกับชื่อเเละสรรพคุณของพืชเหล่านั้นพร้อมทั้งเล่าประวัติความเป็นมาของนิทานพื้นบ้านของที่นี้ไปด้วยผมรู้สึกสนุกกับการเดินทางนี้เเล้วสิ..จนบางครั้งผมก็กังวลว่าสักวันนึงถ้าเดลตายผมจะอยู่คนเดียวได้รึปล่าว เฮ้อออ... คิดไปตอนนี้ก็ปวดหัวปล่าว เอาวะถ้าถึงวันนั้นเมื่อไหรค่อยคิดเเล้วกัน ขอสนุกกับชีวิตก่อน
- 30 นาทีต่อมาด้วยจิตใจที่เหม่อลอย -
ปึก!! "โอ๊ย!!เดลนายหยุดเดินทำไมกัน " ผมพูดพร้อมมองไปรอบๆ นี่มันอะไรกันผมไม่เคยเห็นน้ำที่มีมานาบริสุทธื์มากขนาดนี้มาก่อน ออร่าโครตสุดยอด เอ้.. เดี๋ยวนะทำไมเดลถึงไม่ขยับเลยหละ " เดล เดล!! " ผมเเรียกเดลไปครั้งนึงเเต่เดลกลับไม่ขยับสักนิดผมเลยเข่ยาเดลพร้อมเรียกด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้น " ครับ !! มีอะไรรึปลาวครับ" เดลสะดุ้งเเล้วหันมามองผมด้วยสีหน้าที่ผมไม่เข้าใจ " เป็นอะไรรึปล่าว " ผมถามเขาด้วยความเป็นห่วง "ขอโทษด้วยครับ พอดีผมรู้สึกเเปลกๆตั้งเเต่อยู่ที่นี้เเล้ว เหมือนถูกดึงดูจากอะไรซักอย่าง" อ่า..คงหมายถึงมานาสินะ อื่ม.. ไม่เเน่ใจเเฮะถามดูก่อนเเล้วกัน"ทีนายพูดมาหมายถึงมานารึปล่าว" เดลทำท่างง " หมายถึงมานาหรอ... มานาคือไรอะ" โอ้..พระสงฆ์เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับป่า เเต่ไม่รู้จักมานาที่ คือกูต้องอธิบายสินะ เอาวะ " มานา คือ ขุมพลังที่เราจะต้องจ่ายเพื่อใช้พลังหนะ " ผมบีบขมับพร้อมอธิบาย " เเล้วถ้าตัวผมไม่มีมานาหละ " เดลถามผมด้วยความอยากรู้ มันหน้าเอ็นดูจริงๆ "อื่ม...ถ้านายไม่มีมานานายก็ใช้พลังไม่ได้ " ผมยืนคิดสักพักก่อนที่จะตอบกลับไป " เเต่ ถ้าตัวของนายไม่มีมานาเเต่ยังคงใช้มานาได้หละก็ เเสดงว่านายใช้มนดำยังไงหละ" เดลพยักหน้าตอบผมเบาเเละถามผมด้วยคำถามใหม่ " เเล้วคนที่ใช้มนดำต้องใช้อะไรเเลกเปลี่ยนงั้นหรอครับ" ผมพูดออกไปพร้อมกับฉีกยิมกว้าง " สิ่งที่ต้องเเลกเปลี่ยนคือความเจ็บปวดของผู้ใช้งานยังไงหละ" เอาจริงถ้าให้ง่ายกว่านั้นก็ไปเอาวิญญารจากสุสานมาก็จบเเต่ไม่บอกดีกว่า " อย่าคิดที่จะเเตะต้องมันเชียว ไม่งั้นผมฆ่านายตายเเน่ มนดำหนะเเข็งเเกร็งมากพอๆกับสัตว์ป่าระดับสูงเชียวหละ ถ้าไม่ฉุกเฉินจริงๆผมก็ไม่อยากให้ใช้หรอก" ผมเตือนไปพร้อมอธิบายว่ามันอันตรายเเค่ไหน " ไม่ได้ห้ามใช้งั้นหรอ" " คิดว่ามันห้ามได้งั้นหรอ ถ้านายตกอยู่ในอันตรายในสมองของนายตอนนั้นคงคิดได้เเค่...ปกป้องตัวเองให้ปลอดภัยไม่ว่าจะเสียอะไรนายก็คงไม่สนใจ เเต่ก็นะอย่างที่บอกไม่ใช้หนะดีกว่า หละนะ" ผมกอดออกฟึดฟัดเล็กน้อย " ครับผมจะจำไว้" ผมพยักหน้า หงึกๆ ตอบเดลไป " เราออกจากที่นี้ดีมั้ยครับ " เดลถามผม " ได้สิเเต่ขอเก็บน้ำในเเม่น้ำก่อนนะ " ผมก้มลงไปตักน้ำใส่ขวด จะถามว่าขวดมาจากไหนงั้นหรอ เสกเอาจ้า..บอกเเค่นี้เเหละ " ครับ" เดลตอบผมสั้นๆ
- 2 ชั่วโมงผ่านปายยยย.. -
"เสร็จเเล้วไปกันเถอะ" ผมจูงมือเดลเหมือนอย่างเคย " ครับไปกันเถอะ" เดลยิ้มร่าออร่าเเม่งโครตจ้าเลย ผมเอามือบังเเสงนั้นในใจ
"น่าจะถึงเมืองเเล้วหละอีกไม่นาน" ผมบอกเดลไป "งั้นเราก็รีบเดินทางต่อเถอะครับจะได้ไม่เสียเวลา" "อื้ม" ผมตอบสั้นๆก่อนที่จะเดินไปตามทางที่จำมาจากเเผนที่....
???: หน้ารักจังนะ รออีกเดี๋ยวจะได้เจอกันเเล้วนะ..ที่รัก:)
.
. .
ปล. (จากนักเขียน) : มุงเป็นใครอย่ามาเเตะลูกตูนะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Coralfanartkpopoaf
หิวอ่านอีกเลย แอดเขียนเรื่องเยอะๆ หน่อยนะ!
2024-11-16
0