วิหารของเทพเเห่งสายลม(002)

พรึบ!! อ่า.. ถึงเเล้วสินะผมไม่ได้สลบไปเหมือนครั้งที่เเล้ว เเต่ก็ยังคงปวดหัวเหมือนอยางเคย ผมรู้สึกไม่ถูกชะตากับเวทเครื่อนย้ายเอาซะเลยจริงๆ  ผมหันมองสำรวจรอบๆอีกครั้ง พื้นที่ๆผมถูกวาปมานั้นมีลักษณะเหมือนกับโบสถ์ร้าง เเต่กลับมีไอของป่าเเผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ กลิ่นของลมที่พัดเข้ามาเบาๆ ผมเข้าใจในทันที คงเป็นโบสถ์ที่ตั้งอยู่ในป่าอย่างเเน่นอน

                                                                            - 1 นาทีผ่านไป -

ผมยืนคิดสักพักก่อนที่ผมจะเริ่มเดินสำรวจห้องต่างๆ ห้องอาหาร ห้องนอน ห้องโถงใหญ่  ห้องสุดท้ายคือห้องที่ใช้เเร่มานาเเทนเชิงเทียนที่ให้เเสงสว่างห้องสวดภาวนา เหมือนคลังสมบัติเลยเเฮะ มีเเร่มานาเต็มไปหมด เเต่ถึงอย่างนั้นในที่นี้ผมไม่กล้าที่จะเเตะเเร่มานาพวกนั้น เพราะผมมีคุณธรรมมากพอที่จะไม่ขโมยของจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ผมเดินดูรอบๆห้องเเละเจอกับอิฐรูปร่างประหลาดมีลักษณะเป็นทรงรีผิดกับผนังตรงที่อื่นๆที่เป็นทรงสี่เหลียมผืนผ้าด้วยความสงสัย ผมจึงดันอิฐก้อนนั้นเข้าไป

                                                                                         .

                                                                                         .

                                                                                         .

                                                                                         .

                                                                                             .

                                                                                             .

                                                                                             .

                                                                                             .

ครืด!! ไม่นานกำเเพงก่อนหน้านี้ทีดูเเล้วไม่มีรอยต่ออะไรกลับเเยกออกเผยให้เห็นประตูไม้ที่อยู่ข้างในดูน่าสงสัย ถึงจะกังวลที่จะเข้าไปอีกใจก็อยากเข้าไปเพื่อคลายข้อสงสัยที่มีอยู่ในใจ ผมยืนคิดสักครู่นึงก่อนจะตัดสินใจ เข้าไปสำรวจให้เห็นกับตา.... มืดจริงๆเอ..เเต่จะว่าไปมันมีเวทที่ให้เเสงสว่างอยู่นี้นาผมท่องออกไป " ไลท์ " บอลเเสงที่ปล่อยออกมาจากฝ่ามือ มันสว่างมากจริงๆทำเอาเเสบตาเลยเมื่อร่ายเสร็จเเล้ว ผมก็เดินต่อไปเรื่อยๆจนเจอกับห้องสีขาวนวลลัษณะ เหมือนห้องทำงานเลยเเฮะตอนเเรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอผมเดินเข้าไปสำรวจสิ่งต่างๆตามปกติ ผมไม่ได้สังเกตุเลยว่ามีโครงกระดูกมนุษย์นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานโดยที่กุมมือค้างไว้ที่อก จนกระทั้งผมสะดุดขาตัวเองเเละถอยหลังไปชนกับสิ่งๆนั้นเข้า ผมตกใจมากเเต่ก็นะผมตั้งสติได้ในทันที พวกคุณต่างก็รู้ผมเคยตายมาเเล้วเพราะงันผมจึงไม่ค่อยจะใส่ใจในเรื่องนี้เท่าไหร่ ผมมองดูกระดูกที่อยู่ตรงหน้า เขาสวมเสือผ้าสีขาวคลุมยาวถึงข้อเท้า มีคฑาที่ทำจากเหล็กวางอยู่ที่ตักบนหัวของไม้คฑามีเเร่มานาธาตุเเสงฝังอยู่ เมื่อผมสำรวจดูที่ตัวขอเขาเสร็จผมก็สำรวจบนโต๊ะต่อ บนโต๊ะมีเเผ่นเหล็กลักษณะเหมือนกล่องเล็กๆวางอยู่ ผมเอื่อมืไปสำผัสกับกล่องนั้น จูๆเเสงสีเขียวก็พุ่งออกมาปรากฎร่างของชายเเก่คนหนึง ท่าทางขอเขาดูสง่างาม เเละสูงส่ง เขายิ้มอย่างออ่นโยนเเละเริ่มพูดออกมา "สวัสดีท่านผู้มาเยือนสถานที่เเห่งนี้คือวิหารเทพเเห่งสายลมพวกเรานับถือเเละบูชาท่าน Briseis(บรีซี) พวกเราถูกเรียกว่า Canace(คาเนส)สาวกของเทพลม ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเรา " เมือเขาพูดจบเเสงสีเขียวก็หายไปบันทึกมีเเค่นี้งั้นหรอเเต่ก็นะเขาทำให้เรารู้เเล้วว่าที่นี้คือที่ไหน ขอบคุณครับผมพูดพร้อมก้มหัวให้เป็นการขอบคุณก่อนที่ผมจะหันหลังเเละเดินจากไป...

     ???:ท่านก็เช่นกัน...... เสียงเอ่ยเบาๆตามสายลมทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปดู มันไม่มีอะไรนี้นาเเล้วเสียงเมื่อก๊้หละ..มันคืออะไร..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***