เส้นทางเหมืองเเร่(001)

...หลังจากที่ผมเดินเข้าประตูมาผมรู้สึกเวียนหัวอย่างรุนเเรงเเละจากนั้นภาพก็ตัดไป....

                                                                                        .

                                                                                        .

                                                                                        .

 อึก..หืม..กลิ่นหวานๆนี้มาจากไหนกัน ผมพูดทั้งที่ยังหลับตา กลิ่นน้ำผึ้งงั้นหรอ ผมค่อยลืมตาขึ้นอย่างช้าๆเเละมองไปรอบๆ

 ถ้ำร้างหรอ ไม่สินี้เหมืองเเร่กลิ่มเมื่อกี้คือกลิ่นของเเร่งั้นหรอ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆใช้มือขุดหินเเร่ที่มีลักษณะเหมือนเพรช รูปร่างค่อนข้างยาวเเละเเหลมออกมาจากโพรงดิน สกปรกจังเเฮะฮึ่ม...อ้อ จริงด้วยโลกนี้มีเวทมนต์หนิงั้นอืม..เวทที่ใช้ล้างสิ่งสกปรกงั้นก็"ชำระล้าง"ผมท่องมันออกมาด้วยความตั้งใจหลังจากท่องจบเเสงสีขาวก็สวางจ้าออกมาจากเเร่ตรงหน้าปรากฏสีที่เเท้จริงของมันออกมา

 สีเหลืองงั้นหรอธาตุสายฟ้าสินะอยากรู้รสชาติจัง หลังจากพูดจบผมก็งับเข้าที่ส่วนปลายของเเร่สีเหลืองเเละดูดมานาออกมา กลินของน้ำผึ้งอบอวลไปทั่วปากรสหวานของน้ำผึ้งเเละซ่าเหมือนโซดาค่อยๆชาอย่างช้าๆที่ปลายลิ้น อ่า...อร่อยเเบบเปลกๆเเฮะ อยากกินอีกจัง หลังจากมานาในเเร่หมดลงผมก็เอาเเร่ออกจากปากสีของเเร่หายไปเหลือเพียงเเร่สีใสๆเหมือนเเก้วมันก็ดูสวยไปอีกเเบบ ผมคิดอย่างนั้นก่อนที่จะเอาเเร่ที่ไม่เหลือมานาเเล้วเก็บเข้ากระเป๋าคาดเอวที่ติดตัวมากด้วยก่อนโดนประหารตอนนี้กระเป๋าของผมไม่ใช่กระเป๋าธรรมดาสะเเล้ว เเท่นเเท้น..กระเป๋ามิติหละ อ่า..ลืมไปเลยเเฮะว่าอยู่คนเดียว  อะ..เอาหละไปหาเเร่มาตุนไว้ดีกว่าก่อนที่ผมจะไปขุดหาเเร่ต่างๆต่อ

                                                                          -  5 ชั่วโมงผ่านไป -

เรียบร้อย!! ผมตะโกนออกมาด้วยความดีใจเพราะในที่สุดผมก็ขุดเเร่ออกมาจนหมดเหมือง ในขณะขุดนั้นผมก็เก็บเเร่มานาของสีอื่นๆมาด้วย เเต่ก็นะตอนนี้ผมยังไม่อยากกินสีอื่นสักเท่าไหร่เพราะยังติดใจเเร่มานาสีเหลื่องสดใสนั้นอยู่ พูดเเล้วก็หิวขึ้นมาเลยเเฮะก่อนที่จะหยิบขึ้นมากินอีกครั้งนึง อึกๆ เเผลบ ผมเลียปากนิดๆก่อนที่จะหาทางออกจากเหมืองเเร่เเห่งนี้....เดินไป เดินมา....เดินไป ...เดินมา ชิบหาย!! ผมหลงทางจนได้ จะเอาไงต่อหละทีนี้ ยิ่งเดินผมก็ยิ่งรู้สึกว่ามันเข้าไปลึกกว่าเดิมยังไงไม่รู้ ตอนที่เดินระหว่างทางก็มีเเร่มานาอยู่เต็มไปหมด ผมเลยเเวะเก็บพวกมันไปด้วยเลย ครั้งนี้ไม่พราดเเน่หลังจากเก็บชิ้นสุดท้ายเสร็จผมพักสักพักก่อนออกเดินอีกครังพร้อมทำเครื่องหมายไปด้วย

                                                                          - 2 ชั่วโมงต่อมา -

หลังจากที่ผมเดินมาใกลมากพอเเล้ว ผมรู้สึกได้ถึงลมหละเเต่ไม่ใช่ทางออกจากเหมืองหนะสิ ชิ..ดับฝันชะมัด เเต่ก็นะยังไงซะผมก็ต้องเดินตรงไปทางนั้นอยู่ดี ผมเดินเข้าไปเรื่อยๆ ก่อนอุทานออกมาด้วยความตกใจ หาาา..ไม่ใช่ทางเดินเหมือนก่อนหน้านี้นี่ ห้องสี่เหลี่ยมสีน้ำตาลทราย มีเเท่นสีขาวตั้งอยู่ตรงกลางห้อง เเร่มานาระดับพิเศษธาตุลมกองอยู่บนเเท่นสีขาวนั้นเต็มไปหมด ผมตาลุกวาวด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะเดินเข้าไปเก็บเเร่มานาระดับพิเศษจนเกลี่ยง เมื่อผมเก็บจนหมดผมเห็นวงเวทอยู่ใต้เเร่ทีผมพึ่งเก็บวงเวทที่เขียนด้วยภาษาโบราณ "วาป" งั้นหรอ ผมถอยออกมาหนึ่งก้าวก่อนมองไปรอบๆห้อง ก่อนที่ผมจะสังเกตุเห็นเเผ่นไม้ที่เสียบอยู่ใต้เเท่นมันค่อนข้างที่จะผุพังพอสมควรมันคงจะอยู่มานานน่าดู เอาวะเป็นไงเป็นกันผมเดินเข้าไปเเล้วดึงเเผ่นไม้ผุนั้นออกมาบนเเผ่นไม่ก็ยังคงเขียนด้วยภาษาโบราณเช่นเดียวกับบนเเท่นสีขาวนวล มันบอกวิธีใช้เวท "วาป" "จงยืนอยูjกลางเเท่นเเละเปล่งวาจา " มันเขียนไว้อย่างนั้น หลังจากอ่านเสร็จผมก็ขึ้นไปยืนบนเเท่นก่อนจะพูดออกมาเบาๆว่า "วาป" พรึบ!! มันเอาอีกเเล้วผมมึนหัวชะมัดก่อนที่ภาพจะตัดไปเหมือนอย่างที่เคยเป็น...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***