บทที่15

หลังจากพาพ่อแม่กลับไปพักที่บ้านของตัวเองที่ลงทุนซื้อเอาไว้ เพื่อภารกิจทวงเมียกับลูก เดินกลับมายังบ้านของมนัสนัน ด้านล่างถูกปิดไฟเอาไว้ เหลือไฟที่ส่องตามทางเดิน

แดเนียลเดินขึ้นไปยังด้านบน พลางครุ่นคิดสิ่งที่พ่อกับแม่พูดทิ้งเอาไว้ก่อนออกมา จนถึงบริเวณหน้าห้องนอนของเจ้าของบ้าน

เปิดประตูห้องเขามองเห็นร่างของ มนัสนันที่นอนอยู่กับลูกชายของเขา มันเป็นภาพที่เขาไม่คิดมาก่อนในชีวิตว่า จะมีโอกาสได้เห็นภาพนี้ ห้องนอนที่มีคนที่รักและห่วงใยนอนรออยู่ถึงสองคน

“กลับมาแล้วเหรอคะ”

“ครับ น้องนายตื่นขึ้นมาไหม” แดเนียลพูดพร้อมกับกดหอมไปที่แก้มนุ่ม

“ไม่ตื่นแล้วค่ะ ท่าทางน่าจะเหนื่อยหลับสนิทไปแล้ว” มนัสนันพูดเบาๆ ใจก็กลัวลูกชายจะตื่นขึ้นมา

“แล้วคุณง่วงหรือยัง” คำถามที่ฟังดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มันกลับทำให้คนฟังหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

“ถ้าตอบว่าง่วง คุณจะทำอะไรต่อหรือเปล่าละ” มนัสนันพูดไม่เต็มเสียง มองคนตรงหน้าตาไม่กะพริบ

“โธ่ ผมจะทำอะไรคุณได้ นอกจากนอนกอดคุณกับลูกเฉยๆ” แดเนียลทำน้ำเสียงอ่อน สายตามองใบหน้าสวยๆ นิ่ง ทำให้คนที่โดนมองใบหน้าถึงกับร้อนผ่าว

“ถ้าอย่างนั้นก็นอนหลับได้แล้ว เพราะฉันง่วง” มนัสนันพูดเสร็จพร้อมกับหอมแก้มสากเบาๆ ทั้งสองข้าง

“ครับผม”

หญิงสาวเลื่อนตัวให้ชายหนุ่มขึ้นมานอนตรงด้านข้างที่ยังเหลือที่ว่างอยู่ กลิ่นเนื้อที่หอมละมุนของมนัสนัน ติดอยู่ตามปลอกหมอน ผ้าปูที่นอน ทำให้คนที่ล้มตัวนอนได้สูดดมกลิ่น มนัสนันพลิกตัวกลับมาหาคนที่สวมกอดทางด้านหลัง มองเห็นสายตาที่มองจ้องเธออยู่ก่อนหน้านั้น แดเนียลมองเธอไม่วางสายตา แดเนียล ส่งยิ้มน้อยๆ มือปัดปรอยผมที่ล่วงลงมาปกคลุมใบหน้า กลิ่นน้ำหอมของผู้ชายลอยเข้ามาแตะจมูกของมนัสนัน

หญิงสาวพยายามขยับตัวออกห่าง แต่ไม่สามารถ เพราะมีมือแกร่งกระชับร่างของตัวเองเอาไว้แน่น แดเนียล ยื่นใบหน้ามาคลอเคลียตรงแก้มเบา ๆ

“ไหนว่า จะนอนเฉยๆ”

“แค่หอมแก้ม ยังไม่ได้ทำอะไรเลย” แดเนียลกระซิบเบาๆ กดหอมหน้าผากกว้าง

“ถ้าอย่างนั้นนอนเถอะค่ะ...ฝันดีนะคุณพ่อของน้องนาย” มนัสนันพูดพร้อมกับกระชับกอดตอบชายหนุ่ม เธอพยายามหลับตาไปพร้อมกับความมืด มีแสงของดวงจันทร์ส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างเพียงเล็กน้อย

ส่วนคนที่ยังนอนลืมตา ฟังลมหายใจที่สม่ำเสมอ แดเนียลขยับตัวให้ห่างเพื่อนอีกฝ่ายจะได้นอนหลับได้สบายขึ้น มองร่างบางที่หลับสนิทไปแล้วจริงๆ เวลาผ่านไปได้สักพักใหญ่ ๆ คนที่พยายามข่มตานอนให้ได้ แต่กลิ่นหอมของผิวเนียนนุ่มที่กอดตัวเขา กำลังทำให้ร่างกายภายในรู้สึกระสับกระส่าย ส่วนด้านล่างที่ขยับกายเข้าหาส่วนที่ไวต่อสิ่งเร้า

“ตายแน่ จะนอนหลับยังไงถ้ายังไม่ได้ปลดปล่อย” แดเนียลกระซิบไปข้างๆ แก้มเนียน ใช้จมูกคลอเคลียไปตามใบหน้าที่นอนหลับใหล ความรู้สึกที่ต้องการอยากจะปลดปล่อย มือหนาเลื่อนจากเอวบางเลื่อนขึ้นไปกุมส่วนที่เด้ง นุ่มนิ่ม นวดคลึงเบาๆ สลับกันไปมา ชุดนอนที่เลื่อนขึ้นไปทำให้ส่วนที่ขยายต้องสั่นระริก

ริมฝีปากหนาของแดเนียล ทาบปิดริมฝีปากบาง ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานภายในลิ้นหนากระหวัดหยอกเย้า จนได้ยินเสียงครางหลุดออกมาคนที่นอนหลับสนิท

“น้องนาย พ่อขออนุญาตพาแม่ไปปั๊มน้องให้ก่อนนะลูก” แดเนียลพูดขอลูกชายด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

เอ่ยขอลูกชายที่นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่อง เขาจัดการอุ้มร่างบางพาไปยังด้านนอก

“ผมทนไม่ไหวจริงๆ” แดเนียลเอ่ยเบาๆ

เมื่อพาร่างบางย้ายลงมาตรงห้องรับแขก วางลงบนโซฟากว้างอย่างเบามือ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงไปครอบครองความอวบอิ่ม คนที่นอนหลับสนิทเริ่มรู้สึกจั๊กจี้ ส่ายหน้าไปมา ขยับร่างกายหนี ร่างกายบิดตัวเริ่มหายใจไม่ออก

แดเนียลเริ่มถอดชุดนอนออกไปให้พ้นจากร่างบาง ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากหนาลงไปตามหน้าท้องแบนราบ ที่สาวๆ บางคนยังต้องรู้สึกอายขนาดมีลูกชายให้เขาแล้วหนึ่งคน ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าสวย ตอนนี้ช่างดูเซ็กซี่น่าหลงใหล เขาไม่อาจจะทิ้งสายตาจากสิ่งที่เห็นไปได้ ฝ่ามือหนาเลื่อนลงไปสัมผัสความนุ่มนิ่มตรงส่วนกลางสาว

มนัสนันเริ่มจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาจากทีนอนหลับสนิทไปแล้ว มองคนที่กำลังเพลิดเพลินไปกับร่างกายของเธอ

“คุณ...ไหนว่า จะให้ฉันนอนหลับยังไง แล้วอุ้มฉันลงมาทำไมข้างล่าง”

“ผมขอโทษ ผมพยายามนอนแล้วแต่มันหลับไม่ได้ มันรู้สึกอึดอัด ขอปลดปล่อยก่อนได้ไหม ที่พาคุณลงมากลัวว่าเสียงร้องของคุณจะทำให้น้องนายตื่น ผมว่า ตอนนี้เรารีบลงมือทำเถอะ ผมจะได้พาคุณกลับไปนอน” แดเนียล เลื่อนขึ้นไปดึงร่างที่เปลือยเปล่าผลจากการที่เขาถอดชุดที่อีกฝ่ายสวมใส่ออกไปให้พ้นจากร่างกาย

“...”

“ผมจะรีบทำคุณจะได้นอนหลับ” แดเนียล อยู่ๆ ก็เอ่ยขึ้น ไม่มีการต่อต้าน จากคนที่โดนปลุกให้ตื่นแล้วตอนนี้

มนัสนันพอจะรู้คำตอบ ถึงจะเอ่ยห้าม ปฏิเสธ ยังไงแดเนียลก็ไม่ยอมหยุดอยู่แล้ว

แดเนียลใช้ปลายนิ้วไล่ไปตามริมฝีปากบางของมนัสนัน ที่มองจ้องใบหน้าของเขานิ่ง ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปอย่างแนบแน่น ขบเม้มหยอกเย้าจนได้ยินเสียงครางหลุดออกมาจากลำคอเล็กๆ ร่างกายทุกส่วนร้อนเป็นไฟ

“แดเนียล”

มนัสนันครางชื่อของชายหนุ่ม ร่างกายเริ่มสั่นสะท้านสั่น ลำคอบางเริ่มแห้งผาก เมื่อร่างกายถูกกระตุ้นปลายนิ้วคลึงตรงปลายยอดที่อ่อนไหว แดเนียล ขบกรามแน่น

“มีน้องชายให้น้องนายดีไหม” เสียงแหบพร่า พูดเหมือนละเมอหลุดออกมา เริ่มคลึงเนื้อนุ่มตรงใจกลางของร่างกายเบาหนักสลับกันไป

“แด...แดเนียล...”

มนัสนันเลื่อนนิ้วมือเข้าไปในทรงผมรองทรง ก่อนจะผวายกละตัวขึ้นมา แดเนียลกำลังปลุกร่างกายของเธอให้รุกเป็นไฟ

ดวงตาคมเข้มมองความงดงามตรงหน้า ด้วยสายตาเสน่หาร้อนรุ่มอยู่ภายใน ก่อนจะขยับกายเพื่อให้ความแข็งแกร่งแทรกผ่านเข้าไป

มนัสนันกรีดร้อง มือเล็กจิกลงไปบนหนังที่หุ้มโซฟากว้าง ร่างกายเหมือนทรมานจากการถูกลุกล้ำแทรกเข้าไปตรงกลางกายสาว

ใบหน้าของแดเนียลแหงนขึ้นไปมองเพดาน ยามที่เขาเคลื่อนสะโพกเข้าหาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะส่งเสียงคำรามลั่น

เสียงกรีดร้องครวญครางช่างเป็นเสียงที่เซ็กซี่เร้าใจ ยามที่เขาบดเบียดกระแทกสวนเข้าไปอย่างหนักหน่วง

เสียงร้องคำรามสั่นพร่า ก่อนจะกระตุกแกร่งหยัดสะโพกเข้าใส่ ส่งความสุขที่มีเข้าไปในร่างบางทุกหยดไม่เหลือ แดเนียล ถึงกับหอบเหนื่อยหายใจแรง ยังไม่ยอมถอดถอนความแข็งแกร่งออกมาจากร่างบาง ก่อนจะเคลื่อนกายออกจากร่างที่นอนหายใจหอบเหนื่อยอยู่ด้านล่าง สายตามองคนที่ทำให้เขาสุขไปทั้งร่างกายและหัวใจ มนัสนันปรือตาขึ้นมามองชายหนุ่มด้วยความอ่อนเพลีย

แดเนียล ก้มลงไปจูบซับความเหนื่อยล้า ใจก็นึกอยากจะให้น้องชายของน้องนายฝังตัวอยู่ภายในหน้าท้องแบนราบของมนัสนัน เขาไม่ต้องการป้องกัน หากจะมีก็มีเลย เขาพร้อม ซึ่งเขาต้องการอยู่ในทุกช่วงเวลา และชดเชยความรู้สึกที่ไม่อยู่ตอนที่น้องนายยังอยู่ในท้องของมนัสนัน

“สิ่งที่ผมพูดคือเรื่องจริง ผมต้องการอยากจะมีน้องให้น้องนาย”

“เดี๋ยว! คุณ”

“น้องนายคงจะมีความสุขมาก เรามาช่วยกันสร้างรอบยิ้มให้น้องนายกันนะครับ”

“แดเนียล!”

เสียงของมนัสนันแหวออกมา ก่อนจะกลายเป็นเสียงครางกระเส่าของทั้งสองที่ดังตามมาที่หลัง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***