บทที่ 14

เวลานี้ภายในห้องอาหารบรรยากาศเต็มไปแขก ปกติบ้านหลังนี้ของมนัสนันจะมีแขกไม่กี่คนที่จะแวะเวียนมาเยี่ยม

คุณโดราธีและมาดามอเมร่า พยายามพูดคุยกับลูกสะใภ้ ทั้งสองรู้สึกเป็นห่วงกลัวว่า มนัสนัน จะรู้สึกอึดอัด หลังจากที่ลูกชายบอกท่านทั้งสองก็ให้คนไปสืบหาข้อมูลของมนัสนันว่าเป็นใคร มาจากไหน ยิ่งพอมาเห็นตัวจริงแล้ว ก็รู้สึกพึงพอใจมาก ที่มนัสนันเป็นผู้หญิงที่กิริยาท่าทางนอบน้อม สวยงาม ไปเสียทั้งหมด

“หนูนัน แม่อยากจะถามหนูหน่อยจะได้ไหม” คำพูดที่ทำให้มนัสนันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองสบสายตาของมาดามอเมร่า

“ได้ค่ะ คุณแม่มีอะไรสงสัยในตัวของนัน คุณแม่ถามได้เลยค่ะ” มนัสนันพูดเบาๆ

“ลูกชายแม่เขาขอหนูแต่งงานหรือยัง ถ้ายังแม่จะได้จัดการลูกชายแม่โทษฐานที่ทำอะไรไม่ได้เรื่อง” คำถามนี้ทำให้มนัสนันถึงกับสำลักน้ำที่กำลังยกขึ้นมาดื่ม แดเนียล รีบหยิบกระดาษทิชชู่ส่งไปให้ พูดด้วยความเป็นห่วง

“โอเคหรือยัง ไม่ต้องตื่นเต้นกับคำถามของแม่ผม” แดเนียล พูดเบาๆ

“แม่ยินดีมากๆ ที่จะจัดงานแต่งงานให้หนูกับลูกชายของแม่ แม่ขอโทษหนูจริงๆ ที่ลูกชายแม่เคยข่มเหงหนู แม่รู้มาว่าตอนนี้หนูก็ไม่เหลือใคร แม่กับพ่อก็ไม่รู้จะไปสู่ขอพูดคุยกับผู้ใหญ่ของหนูคนไหนได้อีกไหมลูก” มาดามอเมร่าเอ่ยน้ำเสียงนุ่มนวล ซึ่งสร้างความประทับใจให้มนัสนันที่พ่อและแม่ของแดเนียล พยายามที่จะแสดงความรับผิดชอบเรื่องเธอ ท่าทางแดเนียลก็คงจะโดนคะยั้นคะยอเรื่องนี้มาแน่ ๆ ถึงได้ พยายามตื้อเธอไม่เลิก

“ขอบคุณค่ะ ที่คุณพ่อคุณแม่เมตตาหนูกับน้องนาย”

“ถ้าอย่างนั้น หนูนันอยากจะจัดงานแต่งงานวันไหนดี อยากได้แบบไหนบอกแม่ได้เลยนะลูก แม่จะจัดให้อย่างดี” มาดามอเมร่ายังสอบถามต่อ ในขณะที่มนัสนันรู้สึกว่า ตัวเองไม่ได้ต้องการที่จะจัดงานแต่งงานในตอนนี้ เพราะยังมีเรื่องราวที่สื่อต่างๆ ยังไม่รู้หรือได้รับการอธิบายอะไรจากความสัมพันธ์นี้ของเธอกับแดเนียล ซึ่งคนที่นั่งอยู่ข้างๆ พอจะเดาออกว่า มนัสนันคิดอะไร

“ผมว่าแม่รอไปก่อนสักพักดีไหม ไม่ใช่ว่า ผมไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบนัน ผมพร้อมเสมอ แต่เราสองคนขอเวลาปรับความเข้าใจกันอีกสักระยะดีกว่านะครับ”

“แล้วทำไม ถึงแต่งเลยไม่ได้ละลูก”

คุณโดราธีพยายามปรามมาดามอเมร่า ให้ฟังลูกกับหนูนัน ท่านเข้าใจว่า ภรรยาของท่านเป็นห่วงหลานมากๆ

“ให้เวลาลูกชายเรา แก้ไขเรื่องราวในอดีตก่อน ดีกว่าคุณ”

“แต่ว่า...”

“ผมกับนัน เราสองคนพึ่งจะเข้าใจกันได้ไม่นาน อาชีพนักแสดงของนันเขาด้วย พวกเราคงจะทำอะไรมากไม่ได้ ยังไงชื่อเสียงของนัน ผมก็ต้องรักษาด้วยเช่นกัน”

“คุณแม่ คุณพ่อ น้องนายง่วง” เสียงงัวเงียของน้องนายได้ดึงความสนใจของผู้ใหญ่ทุกคนที่กำลังพูดเรื่องแต่งงาน เมื่อหันไปดูก็เห็นว่า น้องนายตอนนี้ ตาปรือๆ ท่าทางจะง่วงมาก แดเนียล มองนาฬิกาเห็นว่า ตอนนี้น่าจะเลยเวลาที่ น้องนายนอนไปมากแล้ว

“แม่ครับ เดี๋ยวผมขอตัวพาน้องนายไปนอนก่อน ท่าทางคงจะง่วงหนัก” แดเนียล อุ้มลูกชายที่ตอนนี้ง่วงจัดกอดคอคนเป็นพ่อเอาไว้แน่น จัดการพาไปนอนทิ้งให้ มนัสนันพูดคุยกับพ่อแม่ของตัวเองก่อน

ซึ่งสิตางค์เห็นว่า ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วจึงขอตัวกลับไปพักด้วยเช่นกัน เรื่องชีวิตครอบครัวของเพื่อนเธอก็คงจะรอให้เพื่อนจัดการทุกอย่างเองก่อนถ้ามีอะไรที่มากกว่านั้น เพื่อนคงจะขอคำปรึกษาเอง

คุณโดราธีและมาดามอเมร่ามองตามหลังของลูกชาย ตั้งแต่ที่รู้ว่า มีลูก ลูกชายท่านเปลี่ยนไปมาก ดูใจเย็นและมีมุมที่อ่อนโยนให้เห็นบ่อยๆ

“ลูกชายแม่ พอจะเป็นพ่อที่ดีของน้องนายได้ใช่ไหมหนูนัน” คำถามที่เอ่ยออกมาทำเอาคนที่ถูกถามนิ่งงันไปชั่วขณะ

“หรือว่า ลูกของพ่อทำให้หนูอึดอัด ลำบางใจอะไรหรือเปล่า พ่อกับแม่ยืนยันว่า แดเนียลเขาต้องการอยากจะดูแลและรับผิดชอบทุกอย่างจริงๆ ส่วนเรื่องความรักพ่อกับแม่ก็คงจะให้หนูนันรู้ด้วยตัวเองว่า ลูกชายพ่อไม่เคยทำหรือแสดงออกแบนี้กับใคร หนูนันกับน้องนายทำให้ผู้ชายอย่างแดเนียลเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น” คุณโดราธีพูดด้วยน้ำเสียงสุขุมหนักแน่น

“ข้อนี้หนูก็พอจะทราบได้บ้าง แรกๆ หนูก็ยอมรับว่า กลัว กลัวแดเนียลเข้ามาในชีวิตของหนูเพราะต้องการน้องนาย ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ หนูก็คงจะยอมไม่ได้ น้องนายคือทุกอย่างในชีวิต วันที่หนูไม่เหลือใคร น้องนายเป็นกำลังใจเดียวที่ทำให้โลกใบนี้ของหนูน่าอยู่มากขึ้น หนูมีความสุขตั้งวันแรกที่ได้รู้ว่า มีน้องนายอยู่ในท้อง มันไม่ใช่เรื่องง่าย สำหรับผู้หญิงอย่างเราๆ ที่จะอุ้มท้องและเลี้ยงเขาให้ดีจนถึงตอนนี้” มนัสนันพูดพร้อมกับส่งยิ้ม บางๆ กลับไปให้ท่านทั้งสอง

“แม่กับพ่อ อยากจะยืนยันเรื่องหนึ่งว่า ถ้าแดเนียลไม่รู้สึกพิเศษหรือรู้สึกดีกับหนูนัน แดเนียลไม่มีทางที่จะเอาตัวเองเข้ามายุ่งวุ่นวายแบบนี้ ต่อให้หนูนันมีน้องนายก็ตาม เชื่อแม่ แดเนียลเขารู้สึกดีกับหนูนันมาก แดเนียล มาสารภาพและยืนยันกับพ่อแม่ก่อนที่จะมาเจอหนูนันเสียอีกว่า เขาจะมาขอให้หนูยกโทษและยอมสร้างครอบครัวกับลูกชายแม่ นั้นคือสิ่งที่แดเนียล ต้องการก่อนที่มาเจอหนูนัน” จากคำพูดของคนเป็นแม่ของแดเนียล ทำให้มนัสนันรู้สึกเชื่อในสิ่งที่ แดเนียลเคยพูดและแสดงออกกับเธอมากขึ้น

ท่าทางที่มนัสนันแสดงออก ทำให้คุณโดราธีและมาดามอเมร่า รู้สึกมีความสุขเพราะจากที่ดูๆ มนัสนันเองก็รู้สึกดีกับแดเนียล มากเช่นกัน ไม่อย่างนั้นคงจะไม่อยู่ด้วยกันแบบนี้

“ขอบคุณ คุณพ่อคุณแม่นะคะที่เอ็นดูหนูกับน้องนาย” มนัสนันนึกขอบคุณทั้งสองท่านจริงๆ ที่ไม่เคยมองหรือคิดกับเธอในทางที่ไม่ดี

ระหว่างที่ทั้งสามพูดคุยกันอยู่นั้น แดเนียลที่ส่งลูกไปนอนเสร็จแล้วก็เดินลงจากชั้นบน เดินไปสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง กดหอมแก้มเบาๆ

“คุณแดเนียล ทำอะไรเนี่ย” มนัสนันร้องตกใจ ออกอาการเขินที่เขาทำอะไรต่อหน้าพ่อแม่

“ไม่ต้องอาย พ่อกับแม่ผมแสดงแบบนี้ให้ผมเห็นบ่อยๆ ใช่ไหมครับ พ่อแม่”

ทั้งคุณโดราธีและมาดามอเมร่าอมยิ้มในความมึนของลูกชาย สายตาของแดเนียลเปลี่ยนไปมากจริงๆ

“พอเลยแดเนียล เราควรจะพาพ่อกับแม่ไปนอนได้แล้ว นี่มันก็ดึกมาก หนูนันเขาจะได้พักผ่อน ไปๆ หนูนันแม่กับพ่อ ไปนอนก่อนนะลูก เดินทางมาถึงก็รู้สึกเพลียๆ แล้ว” มาดามอเมร่าหันไปชักชวนสามีไปพักด้วยเช่นกัน

“เดี๋ยวผมกลับมานอนด้วย อย่าพึ่งรีบล็อคประตูนะไม่อย่างนั้น ผมทุบประตูทิ้งจริงๆ เข้าใจที่สั่งหรือเปล่า” แดเนียล พูดเสร็จก็ขยิบตาอย่างเจ้าเล่ห์ และยังไม่วายทำให้เธอรู้สึกอายจนหน้าแดงมากขึ้นไปอีกเมื่อเขากระซิบพูดเบาๆ ข้างหู

“ผมจะกลับมาทำเรื่องที่ เราทำค้างกันเอาไว้รอผมนะครับ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***