บทที่13

“ผมถือว่าคุณตกลงกับผมแล้วนะ” แดเนียลเอ่ยขอร้อง แม้ปากจะทำหน้าที่ปลุกอารมณ์ได้อย่างดี มือหนาสอดเข้าไปข้างในเสื้อปลดตะขอออกอย่างง่ายดาย โดยที่ มนัสนันไม่ทันได้รู้สึกตัว

“อื้อ...คุณแดเนียล” หญิงสาวครางเรียกชื่อเสียงสั่น เมื่อความต้องการทางร่างกายถูกปลุก ตัวเธอเริ่มจะยั้งตัวเองเอาไว้ไม่ได้

“ผมแดเนียล ... แดเนียลคือสามีคุณ” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยออกมา ก่อนที่มือจะเลื่อนไปยังด้านหน้า เพื่อกอบกุมความอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายใต้เนื้อผ้าพลิ้ว ขนาดที่มันเต็มไม้เต็มมือ ทำให้ความต้องการคนที่ปลุกสูงขึ้นอย่างทรมาน

“แดเนียล...เดี๋ยวค่ะ ฉะ...ฉันได้ยินเสียงใครเรียกคุณ ปล่อยฉันก่อน” มนัสนันพยายามใช้มือดันศีรษะของอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะไม่ยอม คนที่กำลังมัวเมา ในการจูบ เริ่มจะทำให้ความรู้สึกเสียวซ่าน

ตัวของแดเนียลที่ตอนนี้ไม่คิดที่จะในใจเสียงร้องห้าม ความต้องการมันที่พุ่งจนปวดหนึบไปตรงจุดนั้น

มนัสนันใบหน้าแดงก่ำ เมื่อพบว่าเสียงที่ได้ยินเริ่มจะดังเข้ามาใกล้ ๆ “คุณปล่อยก่อน” หญิงสาวใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักให้อีกฝ่ายถอยห่าง จนแดเนียล กระเด็นออกไปนอนหงาย มนัสนันรีบติดตะขอบราของตัวเอง ดึงเสื้อให้เรียบร้อย ก่อนที่จะมีแขกของเขาเดินเข้ามาถึงบริเวณหน้าห้องนอน

เมื่อประตูห้องนอนถูกเปิดออก ทำให้มนัสนันเบิกตากว้าง ใบหน้าตกใจจนซีด แดเนียล รีบลุกขึ้นยืน สายตาของทั้งสองฝ่ายที่มองสบตากัน ทำให้คนที่เป็นเจ้าของบ้านต้องรีบปรับอารมณ์และสะกดสิ่งที่มันขยายคับแน่น ซ่อนภายใต้ กางเกงชั้นดี สวรรค์หล่มทันที อุตส่าห์จะลงโทษแม่ของลูกชายหน่อย

ขณะที่ มนัสนัน เกิดอาการประหม่า พอจะเดาออกว่าคนที่อยู่ตรงประตูห้องนอนเป็นใคร ตัวเธอยังไม่พร้อมที่จะพบ ในเมื่อสภาพผมเผ้า เสื้อผ้า สายตาของท่านทั้งสองที่มองตรงมาที่เธอ ดูอ่อนโยน

คุณโดราธีและมาดามอเมร่า ทันทีที่เปิดประตูห้องของลูกชายตัวดีได้ สายตาก็จับจ้องมาที่ผู้หญิงที่มีใบหน้าสวย รูปร่างเล็กบอบบาง ดวงตาคมคล้ายกับมีเชื้อสายฝรั่งยุโรป น่าจะเป็นแดเนียล ที่ได้สติก่อนจึงรีบเอ่ยทักทายพ่อและแม่ของตัวเอง

“พ่อ แม่ มาได้ยังไง ไม่เห็นซานิส แจ้งผมเลย”

“พ่อกับแม่ บอกซานิส ตั้งแต่ก่อนจะเดินทาง เห็นว่า เราคงจะยุ่งๆ เลยให้ซานิส พาที่บ้านหลังนี้เลย แล้วหลานแม่อยู่ที่ไหน” มาดามอเมร่าก้าวเข้ามาภายในห้องนอน

“เดี๋ยวๆ ครับ หลานแม่ไม่ได้อยู่ที่นี่” แดเนียลทักท้วงผู้เป็นแม่ของตัวเองทันที

“นี่หนู ชื่อ มนัสนัน ใช่ไหมจ๊ะ” เสียงทักทายของคุณโดราธี

ทำให้คนที่โดนทักมีอาการสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะยกมือขึ้นมาไหว้พนมอย่างสวยงาม ของคุณพ่อและคุณแม่ของแดเนียล ท่านทั้งสองมอบรอยยิ้มใจดี ทำให้ตัวของเธอรู้สึกอุ่นใจ

“สวัสดีค่ะ”

คุณโดราธีและมาดามอเมร่า ฉีกยิ้มกว้างมอบให้ว่าที่ลูกสะใภ้ของตระกูล ก่อนที่มาดามจะเดินเข้าไปสวมกอดและจับมือของ มนัสนันเอาไว้ ทำให้คนที่โดนสวมกอดรู้สึกตกใจในความอบอุ่นที่ท่านทั้งสองมอบให้

“แม่กับพ่อ ขอโทษแทนไอ้ลูกชายของแม่ ที่ทำเรื่องไม่น่าให้อภัย หนูคงจะเหนื่อยมากใช่ไหมลูก ที่ต้องเลี้ยงดูหลานของแม่เอง พ่อกับแม่ขอโทษหนูจริงๆ นะลูก”

มนัสนันอึ้งทำตัวไม่ถูก เมื่อได้ฟังคำพูดที่บอกถึงความรู้สึกเสียใจ สายตาของคุณพ่อ คุณแม่ของแดเนียลดูเป็นมิตร จนตัวเธอสัมผัสและรับรู้ได้

“เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ”

“แล้วหลานของพ่อกับแม่ อยู่ที่ไหน” มาดามอเมร่ากวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อมองหาหลานชาย

“น้องนายไม่ได้อยู่ที่นี่ครับ ลูกผมอยู่บ้านฝั่งตรงข้ามเดี๋ยวผม พาไปเจอ” แดเนียลเอ่ยบอกก่อนจะพา ทั้งพ่อและแม่ไปยังบ้านของมนัสนัน

มนัสนันที่เดินนำทุกคนมายังบ้านของตัวเอง เมื่อคุณพ่อและคุณแม่ของแดเนียลได้เห็นใบหน้าของหลานชายคนแรกของตระกูล ปีเตอร์

“สวัสดีครับ นี่หลานชายสุดหล่อของปู่กับย่าใช่ไหมเนี่ย” คุณโดราธีและมาดามอเมร่า พุ่งตัวเข้าไปหา เด็กชายที่วิ่งเข้าหาคนเป็นพ่อ น้องนายดูจะตกใจ มือเล็กๆ คว้าต้นคอของพ่อเอาไว้แน่ พร้อมกับซบลงไปบนบ่า

“ท่าทางหลานจะยังไม่คุ้นกับปู่ย่า” แดเนียล พูดเบาๆ ให้ปู่ย่าฟัง

“ไม่เป็นไร หลานพึ่งจะเห็นหน้าไม่ถึง ห้านาที คงจะยังกลัวๆ” มาดามอเมร่าพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้หลานชาย ที่ยังดูกลัวท่านทั้งสอง

“โอเค แล้วใช่ไหมแก” สิตางค์ที่ยืนอยู่ข้างๆ เพื่อนสนิท เอ่ยกระซิบถาม เรื่องที่เพื่อนจะทะเลาะกับคุณแดเนียล ทุกอย่างเคลียแล้วใช่ไหม

“อือ...” มนัสนันกระซิบตอบเพื่อนเบาๆ

สิตางค์แอบสังเกตคุณพ่อและคุณแม่ของคุณแดเนียลแล้วก็รู้สึกเบาใจ ที่เห็นท่านทั้งสองรักและเอ็นดูเพื่อนของเธอและหลานชายมาก รอยยิ้มที่จริงใจ มันทำให้เธอรู้สึกเบาใจเรื่องเพื่อนลงไปได้เยอะ

“นี่เพื่อนของนัน สิตางค์เป็นผู้จัดการของนันครับ” แดเนียลแนะนำสิตางค์ให้พ่อกับแม่รู้จักเอาไว้

สิตางค์หันไปมองนาฬิกา เลยกระซิบบอกให้เพื่อนสั่งอาหารมาให้ คุณพ่อคุณแม่ของคุณแดเนียลทาน ไม่รู้ว่า ท่านทั้งสองทานอะไรกันมาหรือยัง ก่อนจะมาถึงที่นี่

“ไม่ทราบว่า คุณท่านทานอะไรมาหรือยังคะ” มนัสนันเอ่ยถามเบาๆ อย่างนอบน้อม

“หนูนัน! หนูห้ามเรียกพ่อกับแม่ว่า คุณท่านเด็ดขาด เดี๋ยวหลานจะตกใจ ต้องเรียกว่า คุณพ่อ คุณแม่ ส่วนหลานย่า ต้องเรียกว่า คุณปู่คุณย่านะครับ” มาดามอเมร่าพูดด้วยรอยยิ้ม ตลอดเวลาที่พูดก็จะจ้องมองใบหน้าของลูกสะใภ้ อย่างอ่อนโยนและใจดี ทำให้มนัสนันและสิตางค์รู้สึกดีมากๆ

“ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น นันแกพาคุณพ่อ คุณแม่ของคุณแดเนียลไปนั่งเล่นก่อน เดี๋ยวฉันไปจัดการซื้ออาหารมาให้” สิตางค์อาสาเป็นคนไปจัดการเรื่องอาหารให้ทุกคน

ทุกคนนั่งรอกันไปได้สักพัก ซานิสออกไปช่วยคุณสิตางค์จัดการซื้ออาหาร เพื่อมาต้อนรับคุณโดราธีและมาดามอเมร่า เมื่ออาหารพร้อมทุกคนก็ได้พากันเคลื่อนย้ายไปยังโต๊ะทานข้าวตัวยาว ที่ไม่เคยได้ใช่เลยตั้งแต่ที่พ่อกับแม่จากไป ทั้งหมดต่างช่วยกันนำอาหารออกไปวางไว้บนโต๊ะ บ้านหลังใหญ่แคบลงไปถนัดตา

ทั้งคุณโดราธีและมาดามอเมร่า มองตามหลังลูกชายที่ดูจะกระตือรือร้นคอยหยิบจับช่วยเหลือลูกสะใภ้ และคอยดูแลหลานชายของท่าน ทั้งสองต่างส่งยิ้มให้กันและกัน

“แม่กับพ่อดีใจมาก ๆ ขอบใจหนูอีกครั้งนะ หนูนัน ที่ทำให้แม่ได้เห็นมุมนี้ของลูกชายของแม่ และหลานที่หล่อมากๆ” มาดามอเมร่าเอ่ยย้ำอย่างอ่อนโยน จนมนัสนันอึ้งในความดีใจของทั้งสองท่าน

“เอ่อ...ค่ะ”

“ลูกชายพ่อทำเรื่องให้หนูต้องปวดหัวบ้างไหม แดเนียลไม่ได้รังแกอะไรหนูอีกแล้วใช่หรือเปล่า” คุณโดราธีถามต่อเรื่องของลูกชายคนเดียว

“คือ...ไม่มีค่ะ” มนัสนันไม่รู้จะตอบยังไง เลยขอตอบกลางๆ

“ถ้าแดเนียลดื้อ หรือพูดไม่รู้เรื่องหนูนันบอกแม่ได้ตลอดเวลานะลูก เดี๋ยวพ่อกับแม่จะจัดการแทนหนูเอง” มาดามอเมร่าเอ่ยต่อ

“ได้ค่ะ หนูจะได้บันทึกเบอร์ของคุณพ่อ คุณแม่เอาไว้ เผื่อคุณแดเนียลดื้อมากๆ”

คำตอบของลูกสะใภ้ทำให้ทั้งคุณโดราธีและมาดามอเมร่างต่างพากันหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

แดเนียล ที่พยายามทำให้น้องนายรู้สึกหายหวาดกลัว จึงก้มลงไปกระซิบกับลูกชายที่เอาแต่กอดคอเขาเอาไว้แน่น

“น้องนายครับ ทักทายคุณปู่ คุณย่า หน่อยเร็ว คูณปู่คุณย่า อยากจะทำความรู้จัก คุณปู่ คุณย่าใจดีมากๆ เชื่อพ่อนะครับ เด็กดี” แดเนียล พูดกับลูกชายเบาๆ อย่างอ่อนโยน ทำให้คุณโดราธีและมาดามอเมร่าไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของลูกชาย ดูอ่อนโยน ท่านไม่คิดว่าลูกชายที่ห่ามๆ จิตใจแข็งกระด้าง จะอ่อนโยนกับเมียและลูกมากขนาดนี้

น้องนายไม่ได้ตอบรับในคำพูดของคนเป็นพ่อ ได้แต่ใช้สายตาจ้องไปยังคุณปู่ คุณย่า เด็กชายแอบมอง ค่อยๆ ยกมือไหว้ พร้อมกับฉีกยิ้ม นั่นถือว่าเป็นสัญญาณที่ดีสำหรับปู่กับย่า ที่เห็นว่าหลานชายเริ่มที่จะคลายความกลัว

ทั้งหมดพากันนั่งทานอาหารมื้อค่ำ อาจจะค่อนไปทางดึก คุณโดราธีและมาดามอเมร่า มาถึงก็ไม่คิดว่าท่านกับภรรยาจะรู้สึกหิวมากขนาดนี้ เมื่อได้ลองชิมอาหารสดๆ ที่ทำรสชาติได้ถูกใจท่านทั้งสองมาก ทำให้ลูกชายและลูกสะใภ้ ออกอาการปลื้มไม่นอน ที่ตัวของมนัสนัน ทำให้มาดามอเมร่าปลื้มมาก เสียงหัวเราะการพูดคุยกัน ไม่สามารถกลั้นรอยยิ้มภูมิใจเอาไว้ได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***