บทที่ 8

เมื่อวางหญิงสาวลงบนเตียงนอนนุ่ม

สายตาของอีกฝ่ายจับจ้องไปตามสัดส่วนของอีกฝ่าย

“นานเท่าไหร่แล้วที่เขาคิดถึงความสุขสมในค่ำคืนนั้น

ค่ะคืนที่ทำให้เขาได้ลูกชายมาหนึ่งคน” แดเนียล มองท่าทางหวาดกลัวของมนัสนันช่างเหมือนกวางน้อยที่กำลังหวาดกลัวว่าจะถูกราชสีห์เช่นเขากัดกิน

“ทำไมต้องหวาดกลัวผมด้วย

เราสองคนก็เคยๆ ผ่ายเรื่องบนเตียงมาแล้ว” คำถามและสายตาที่ชวนสยิว

มนัสนันลุกขึ้นนั่งบนที่นอน

พร้อมขยับกายเพื่อจะลุกหนีไปจากเตียงนอน สายตาของแดเนียล

มันมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เธอต้องรู้สึกสั่นไหว

ตอนนั้นเธอเมาสติก็เลยไม่ครบถ้วนความรู้สึกในอดีตมันเป็นอะไรที่เลือนลาง

ไม่ได้ชัดเจนมากเหมือนตอนนี้หากจะเกิดเรื่องอย่างว่าขึ้นอีกครั้ง

“ใครบ้างจะไม่กลัว

ฉันไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่า บ่อยๆ ไม่เหมือนคุณ”        หญิงสาวพูดเชิงต่อว่า

“ก็ลองพูดว่า

ทำบ่อยๆ สิ ผมจะได้ตามไปฆ่าไอ้คนที่มันคิดจะทำ แต่เมื่อครู่ที่ผมเห็นฉากเลิฟซีน คุณยังดูแข็งๆ

นะ ผมจะสาธิตให้ดูว่า เลิฟซีนของจริงเขาเล่นกันยังไง

อารมณ์ที่สื่อมันต่างกันแบบไหน”

แดเนียล

ไม่ได้แค่พูดเฉยๆ  ขยับร่างกายขึ้นไปบนเตียงนอนอย่างช้าๆ

สายตาที่บ่งบอกว่า ต้องการอยากจะทำอะไร รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏชัดบนใบหน้าหล่อ ๆ

“นั้นมันคือการแสดง

ไม่ใช่เรื่องจริง คุณก็รู้ไม่ต้องคิดทำเรื่องอย่างว่า กับฉันนะคุณแดเนียล

ฉันไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นซ้ำอีกรอบแน่นอน” มนัสนันรีบเอ่ยขึ้นสายตาก็จ้องระวัง

มองไปรอบๆ ห้องนอน

“ไม่ต้องมองหาช่องทางนี้

ยังไงผมก็จะทำและต้องการที่จะทำ ไม่มีสิทธิห้ามเข้าใจหรือเปล่าครับ คุณมนัสนัน”

แดเนียล

คร่อมทับร่างของอีกฝ่าย

เพียงแค่ลมหายใจของหญิงสาวเป่ารดบริเวณใบหน้าก็สร้างความปั่นป่วนข้างในร่างกาย ทำให้เขามีปฏิกิริยาทันที

ทว่าดวงตาคมเหมือนตึงให้คนที่อยู่ใต้ร่าง ตกอยู่ในห้วงความรู้สึก แดเนียล มองเห็นแววตาที่สั่นไหว

หวาดกลัว

มนัสนันตั้งท่าเตรียมจะยกเท้าเล็ก

ๆ ขึ้นถีบแต่ ช้ากว่าอีกฝ่ายที่แทรกเข้ามาตรงกลาง

ก่อนจะก้มลงปิดริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว

“อือ...”

มนัสนันตั้งท่าเตรียมจะปฏิเสธแต่ก็ไม่เป็นผล

“ผมคือผู้ชายคนแรกของคุณเข้าใจหรือเปล่า”

มนัสนัน

หดคอทันทีเมื่อ

คนที่มีประสบการณ์ช่ำชองเรื่องบนเตียงกำลังทำให้ตัวเธอหลงเคลิบเคลิ้มเข้าไปในวังวนเสน่หา

ริมฝีปากปากหนาเล็มไปตามลำคอเนียนขาวอย่างครอบครองสิทธิ์

“คุณแดเนียล...”

เสียงร้องห้ามเพื่อจะปฏิเสธถูกปิด จำต้องกลืนมันเข้าไปใหม่

“เรามา

รื้อฟื้นว่า ในคืนนั้นผมทำอะไรกับคุณไปบ้าง”

สายตาคมจ้องร่างคนที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขา

มนัสนันยกมือเพื่อจะดันหน้าอกแกร่ง

แต่สุดท้ายจำต้องพ่ายแพ้ให้กับสายตาและลมหายใจที่กำลังเป่ารดตรงบริเวณร่องอก

ไต่ไปตามลำคอขาวเนียน ขึ้นไปจนถึงแก้มนิ่มๆ ก่อนจะวกกลับไปปิดริมฝีปากหวาน

แทะเล็มอย่างหิวกระหาย ถึงแม้ตัวเขาเคยได้ชิมมาแล้ว แต่ความรูสึกมันก็ไม่ชัดเจน

มนัสนันช่างทำให้เขารู้สึกถึงสัญชาตญาณของนักล่ามันตื่นตัวอย่างรุนแรง

“ริมฝีปากนี้ที่ผมคิดถึงมันมากรู้ไหม”

แดเนียลเอ่ยเสียงกระเส่า ไบ่ไปตามใบหูเล็ก ต่ำลงไปเรื่อยๆ จุมพิตหนักไปจุดอ่อนไหว

ยิ่งบริเวณร่องอกใยหน้าเบียดแทรกระหว่างร่อง มันช่างกลมเนียนกลิ่นหอมมาก

แดเนียลไล่จุมพิตไปตามใบหน้า

ต้นคอ ฝ่ามือก็สำรวจเรือนร่างที่สมส่วนไปหมด ฝ่ามือหนาบีบเคล้นอกอวบอิ่มที่มันใหญ่ล้นฝ่ามืออารมณ์เสน่หาพุ่งสูงขึ้น

“อือ...คุณ”

มนัสนันพยายามที่จะไม่ให้ความร่วมมือแต่สุดท้าย

ตัวเธอจำต้องพ่ายแพ้ให้อารมณ์ส่วนลึกของตัวเอง ความอยากจะลอง

ความต้องการอย่างจะพิสูจน์

เพียงไม่นานคนที่มีประสบการณ์โชกโชนเรื่องบนเตียง

จัดการปลดเปลื้องสิ่งกีดขวางทั้งหมดออกไปให้พ้นจากร่างกายของทั้งสองคน

แดเนียล

กวาดสายตามองเรือนร่างที่อดีตมันไม่ชัดเจน ตอนนี้ทุกอย่างเห็นชัดเต็มสองตา

ก่อนจะไล่จูบไปทั่วทั้งร่างบาง

“อื้อ...คุณ”

มนัสนันร้องครางเสียงหลง เมื่อโดนอีกฝ่ายเลื่อนร่างกายลงไปยังเบื้องล่างตรงจุดที่อ่อนไหวที่สุดในร่างกายของเธอ

ความต้องการ ความรู้สึกที่ถูกปิดตายได้ถูกปลุกมันขึ้นมา เพียงลิ้นหนาแตะสัมผัส

“อืม...หอมหวานมาก”

แดเนียลเพ้อหลุดคำพูดออกมา เหมือนรำพึงกับตัวเอง ความหอมหวานที่เมื่อได้ลิ้มชิมรสของมันแล้ว

มันดึงดูดให้เขาต้องการอยากจะเข้าไปข้างใน

“แดเนียล...ฉันเสียว”

มนัสนันพูดเหมือนเพ้อ เหมือนไม่ใช่ตัวเอง คำพูดที่หลุดออกมา

ทำให้คนที่ปลุกเร้ายิ่งได้ใจ ลิ้นหนายิ่งแทรกเข้าไปในร่องลึกที่มีน้ำหวานเยิ้ม

“ผมก็เสียวมาก

เสียวยิ่งกว่าครั้งไหนๆ” แดเนียลเอ่ยตอบกลับ ก่อนจะดูดขบเม้มจนมันเริ่มแข็งเป็นไต

ฝ่ามือสองข้างเอื้อมไปบีบความอวบอิ่มทั้งสอง

ก่อนจะผละจากเกสรส่วนล่างขึ้นไปดูดงับถันสีชมพู ขนาดผ่านการมีลูกมาแล้ว

นี่ลูกชายเขาไม่ได้ดื่มนมจากคนเป็นแม่เลยใช่ไหม

ทำไมมันช่างเหมือนสีชมพูสวยงามแบบนี้ เมื่ออารมณ์ความต้องการที่อยากจะแทรกเข้าร่องที่น้ำหวานหยาดเยิ้ม

เขามือไปจับแท่งร้อนถูไปตามร่องที่เยิ้มไปด้วยน้ำหวาน

“อื้อ...ผมจะเอาเข้าไปแล้วนะ”  ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมา

มันเป็นคำพูดที่บ่งบอกว่าตัวเองกำลังจะทำอะไร

“อื้อ...ทำไมมันเจ็บ”

มนัสนันร้องเสียงขาดหายเป็นช่วงๆ เมื่ออีกฝ่ายพยายามแทรกผ่านเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ

ซึ่งแดเนียลรู้สึกปวดหนึบไปทั่วแท่งร้อน

ทำไมมันช่างบีบรัดจนตัวเขารู้สึกเหมือนจะขาดใจตายให้ได้ มันช่างรู้สึกดีจริงๆ

“มันช่างเหมือนวันนั้นเสียจริง

วันที่คุณตกเป็นของผม ปล่อยใจไปตามอารมณ์

“ทำไม

ครั้งแรกที่เกิดมันเป็นแบบนี้หรือไง” มนัสนันเอ่ยถาม

“ความรู้สึกนี้เลย

ที่ผมตามหาชัดเจนมาก อย่าเกร็ง

ปล่อยร่างกายไปตามจังหวะที่ผมจะพาคุณไปท่องโลกของความสุข

ที่วันนั้นคุณอาจจะเลือนราง”

“อ๊ะ...”เสียงร้องครางที่ได้ยินช่างไพเราะ

เสียจริง ก่อนที่อีกฝ่ายจะเบียดแทรกเข้าไปข้างในจนหมด โดยที่หญิงสาวตอบรับและตอบโต้เขาได้อย่างถึงใจ

แดเนียล

ปรนเปรอ เขาต้องการอยากจะทบทวนความรู้สึกที่เขาเคยตามหา

กว่าเกมรักในครั้งนี้มันคงจะไม่จบลงง่ายๆ สะโพกบางเด้งรับการกระแทกอย่างเป็นจังหวะ

ก่อนที่ชายหนุ่มจะเร่งความเร็วและแรง จนใบหน้าของมนัสนันเป็น          สีชมพูในเกมรักที่เขาปรนเปรอให้

“ทุกอย่างของเรามันชัดเจนแล้วนะ

คุณคือของผม และผมก็คือของคุณรู้ไหม มนัสนัน”

หลังจากบทรักที่ต่อเนื่อง

ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอดอยากมานานแค่ไหน จากสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้มนัสนันรู้ว่า

ผู้ชายคนที่อยู่ในห้วงคำนึงตลอดของเธอคือแดเนียล อารมณ์ที่เกิดจากความรู้สึก

ไม่ใช่ความมึนเมา แดเนียลทำให้เธอยอมให้เขาพาท่องไปในโลกของเสน่หา

ที่อีกฝ่ายร่ายมนต์ใส่เธอ

“เหนื่อยไหม”

แดเนียลจุมพิตไปบนไหล่บาง จากทางด้านหลัง ฝ่ามือหนาไล่ไปตามผิวกายที่เนียนนุ่ม

ขึ้นไปจนถึงความอวบอิ่ม

“พอเถอะ...เราสองคนหายตัวไปนานมากแล้ว

ไม่รู้ว่าน้องนายเป็นยังไงบ้าง” มนัสนันรู้ว่าอะไรบางอย่างกำลังทิ่มแทงอยู่ตรงสะโพกของเธอ

วิ่งมันไม่มีท่าทีว่าจะสงบลง

“ไม่ต้องห่วงน้องนาย...ลูกน้องผมดูแลได้

ตอนนี้คุณห่วงแค่ผมก็พอ” คำพูดที่สั่นพร่า พูดตามความรู้สึก

ริมฝีปากหนายังไม่หยุดเคลื่อนไหวตามสัดส่วน

“ไม่ไหวแล้ว...”

มนัสนันพูดโอดครวญ

“นอนเฉยๆ

ผมจัดการเอง” แดเนียลเอ่ยกระซิบข้างใบหูเล็ก

ความต้องการมันถูกปลุกให้รุกขึ้นมาอีกครั้ง

ชายหนุ่มจับฝ่ามือนุ่มบีบเคล้นหน้าอกของตัวเอง ส่วนล่างก็เบียดแทรกเข้าไปในร่อง

มันช่างเสียวเหลือเกิน สุดท้ายเธอก็ต้องพ่ายแพ้ พ่ายแพ้ให้กับความต้องการ

เรื่อยไปจนเห็นความมืดมิดครอบคลุม           แสงสว่างเลือนหายกลายเป็นสีเหลืองนวล ใบหน้าเนียนหลับใหลไปเพราะความเหนื่อยล้า

จากความหิวกระหายของเจ้าพ่อสื่อ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***