บทที่ 7

คนเป็นแม่พาลูกชายมานั่งดูโทรทัศน์ตรงห้องรับแขก

วันนี้เป็นการ ออกอากาศละครวันแรก

ตัวเธอลุ้นกระแสตอบรับของตัวเอง ไม่รู้ว่าพอจะสู้น้อง ๆดารานักแสดงหน้าใหม่ได้หรือเปล่า

เสียงของเด็กชายที่กำลังนอนดูโทรทัศน์เหมือนกำลังสนใจอะไร

ทำให้ แดเนียล ต้องเดินเข้าไปร่วมวง เมื่อเห็นว่า

เป็นละครของอีกฝ่ายทำให้เจ้าพ่อนึกสนใจอยากจะเห็นฝีไม้ลายมือของอีกฝ่ายว่า เป็นเช่นไร

ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่เคย  ดูละครหรือดูภาพยนตร์สักเรื่อง ขนาดตัวเขาก็เป็นคนในวงการบันเทิงเช่นกัน

เสียงเล็กๆ

ที่ดูจะตื่นเต้นมากกว่าคนเป็นแม่ สองมือก็ยังถือแก้วนม ยกขึ้นดื่ม เป็นการเลี้ยงดูที่คนเป็นแม่ตั้งใจสอนให้ลูกชายสามารถดูแลตัวเองง่ายได้

โดยไม่ต้องไปเป็นภาระสำหรับคนที่ดูแลตอนที่เธอต้องออกไปถ่ายละครติดๆ กันหลายวัน

“คุณพ่อดูสิ

คุณแม่สวยไหม” น้ำเสียงตื่นเต้นเชิญชวนให้พ่อของตัวเองสนใจ

มนัสนันแอบชำเลืองมองสองพ่อลูก

นี่ใช่ไหมที่เขามักจะบอกว่า ความผูกพันมันเกิดทางสายเลือด

ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันมาตั้งแต่แรกก็ตาม

คนที่กำลังสนใจในสิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตา

นี่มันละครอะไรทำไมมันดูถึงเนื้อถึงตัวมากเป็นพิเศษ ใครบางคนไม่อาจจะทำเป็นไม่สนใจและปล่อยผ่านไปได้

“นั่นเมียเขาทั้งคน”

มนัสนันรับรู้ถึงพลังงานบางอย่างที่ปกคลุมภายในห้องรับแขก

มันเป็นพลังงานด้านมืดรู้สึกเสียวสันหลังแปลก ๆ

“หรือว่าเราคิดมากไปเอง

ไม่น่าจะมีอะไร” ดาราสาวพูดกับตัวเองพยายามสะลัดความคิดบางอย่างออกไป

ส่วนคนที่ตอนนี้กำลังเหมือนภูเขาไฟที่รอการปะทุ

ในใจกำลังเดือดปุด ๆ สายตาจ้องมองไปยังภาพปรากฏตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา เสียงกัดฟันดังกรอดจนทำให้

ลูกชายที่นั่งบนตักรีบเงยหน้าขึ้นไปมองว่า พ่อของตัวเองกำลังทำอะไร

“พ่อครับ

พ่อปวดฟันใช่ไหม หรือฟันพ่อจะหลุด ทำไมมันเสียงดังจัง”

น้องนายหันกลับไปโอบใบหน้าหล่อเข้มของพ่อตัวเอง ไล่มองไปมา

แดเนียล

พยายามระงับอารมณ์ที่กำลังเดือด สายตาไล่มองหาว่า ลูกน้องของตัวเองหายไปไหน

ตอนนี้เขาต้องการอยากจะฝากลูกชายให้อีกฝ่ายดูแลก่อน เมื่อเห็นใบหน้าเล็ก ๆ

ของลูกชาย

“พ่อไม่ได้เป็นอะไรครับ

แต่เดี๋ยวน้องนายอยู่กับซานิส ก่อนนะครับ คุณพ่อขออนุญาตพูดกับคุณแม่

เรื่องที่เราจะย้ายไปอยู่ที่บ้านคุณพ่อก่อนนะครับ น้องนายอย่าดื้อกับลุงเขานะลูก

พ่อขอเวลาไม่นาน” แดเนียล พูดเบาๆ กับลูกชาย โดยที่ไม่ให้มนัสนันได้ยิน

“ครับผม

น้องนายจะไม่ดื้อกับลุงซานิส ครับผม” เด็กชายตัวน้อยทำท่ารับทราบ

มนัสนันหันกลับไปมองสองพ่อลูกว่า

เล่นอะไรกันและคำพูดที่ดูแปลก ๆของลูกชายยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไร

คนที่ตัวใหญ่กว่าก็ลุกขึ้นยืน พร้อมกับทำท่าสูดลมหายใจเข้าไปในปอดลึก ๆ

“คุณผมขอพูดอะไรด้วยสักนิด

ไปพูดกันที่บ้านของผมด่วน” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม มนัสนันทำหน้าสงสัย จึงรีบพูดต่อ

“ไม่ไป

ทำไมต้องไปพูดที่บ้านของคุณมีอะไรก็พูดกันที่นี่” หญิงสาวเอ่ยเสียงเข้มสวนกลับไป

“อยากจะให้ลูกเห็นภาพ

พ่อกับแม่ ทะเลาะกันหรือไง”

“ฉันไม่ไปที่บ้านคุณ

ไม่อย่างนั้นก็พูดกันหน้าบ้านก็ได้” มนัสนันชิงพูดก่อน

“หน้าบ้านจะพูดหน้าบ้านใช่ไหม

ก็ดีจะได้มีคนรู้เรื่องของผมกันเยอะๆ ผมชอบ” แดเนียล ยกยิ้มมุมปาก

ซึ่งเมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนี้หญิงสาวก็รู้ว่า ตอนนี้ตัวเองกำลังตกเป็นรอง

ใบหน้าแดงก่ำไม่คิดว่า แดเนียล จะกวนประสามเธอได้มาก ช่วงที่ทั้งสองกำลังจะเปิดศึก

ก็มีคำถามของลูกชายส่งกลับไปให้คนเป็นพ่อและแม่ที่กำลังรู้สึกไม่โอเคเลยทั้งคู่

“แม่ครับ

ทำไมแม่ต้องจูบกับลุงคนนี้ด้วย” คำพูดที่ไร้เดียงสา

ทำให้ฟิวส์อารมณ์ของคนเป็นพ่อขาดสะบั้น ก่อนจะเดินเข้าไปอุ้มร่างของอีกฝ่ายเอนขามาชิดแนบอก หันไปกำชับกับลูกชายของตัวเอง

“น้องนายอยู่ลุงซานิส

ก่อนนะครับ เดี๋ยวพ่อมา พ่อขอเวลาไปจัดการ  คุณแม่ที่ชอบดื้อกับพ่อก่อนนะครับ”

ลูกชายอย่างน้องนายที่ไม่รู้ว่า

การเอ่ยชวนให้ดูฉากความรักระหว่างพระเอก นางเอก กำลังจะทำให้คนที่แสดงต้องเดือดร้อน

มนัสนันเห็นและพอจะรับรู้ว่า

เริ่มจะไม่ปลอดภัย ดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนแกร่งของอีกฝ่าย

ที่ยึดตัวเธอเอาไว้แนบอก

“ปล่อยฉันนะ

คุณแดเนียลนี่คุณทำบ้าอะไร” มนัสนันดิ้นไปตลอดทาง

“อย่าทำให้ผมโมโห

ละครเรื่องนี้ใครเป็นผู้กำกับ คุณจะให้ผมลงโทษใครดีระหว่างผู้กำกับ เพื่อนของคุณ หรือว่าเป็นตัวคุณ

แต่ตอนนี้ผมคงต้องทำโทษคุณก่อน”  ชายหนุ่มยึดตัวอีกฝ่าย อุ้มข้ามไปยังบ้านพัก

ปากก็ก้มลงไปกระซิบชิดติดใบหน้า “ดิ้นเยอะ ๆ ตะโกนเข้าไปคนแถวนี้เขาจะได้รู้ว่า

คุณมีผัวเป็นตัวเป็นตน”

คำพูดนี้ทำให้คนที่กำลังดิ้นและพูดเสียงดังจำต้องกลืนคำพูดมันเข้าไป

แดเนียลขยิบตาเข้าใส่ คนในอ้อมกอด

แดเนียลพาอีกฝ่ายเข้าไปภายในบ้านและเดินตรงขึ้นไปยังห้องนอนชั้นบน

มนัสนันเห็นก็ร้องโวยวายเสียงดัง

“นี่คุณ

ถ้าจะพูดคุยกันก็พูดด้านล่าง ไม่ต้องพาฉันขึ้นมาด้านบนแบบนี้”

“หึ

หึ ฝันไปเถอะครับ ว่าคุณจะรอด”

“คุณแดเนียล

ฉันไม่โอเคกับสิ่งที่คุณจะทำ” มนัสนันพูดด้วยความโมโห ส่วนอีกคนกลับยิ้มกริ่ม

“ตอนนี้ไม่โอเค

แต่สักครู่ผมเชื่อว่า คุณก็จะโอเคเอง อย่าตื่นเต้นสิครับ”

“ปล่อยนะ

คุณแดเนียล!”

คนที่มีรูปร่างสูงใหญ่กว่าอมยิ้ม

เอาสิเขาจะต้องทำให้อีกฝ่ายตกอยู่ในอำนาจของเขาให้ได้ และภาพร้อนแรงเมื่อครู่มันยังติดตาของเขาอยู่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***