NO.4 ตามหานักสู้สายหมัก

หลังจากอาหมิงได้ทำการฝั่งร่างของจงฟางเเล้วเขาก็เหมือนร่างไร้วิญานที่เดินไปเดินมาจนถึงสวนเเห่งหนึ่งในศูนย์ทดสอบเวทย์เขาไม่กินไม่นอนอยู่อย่างนั้นจนสามวันอาหลงได้สังเกตเห็นอาการของเพื่อนที่เเปลกไปก็เลยไปถามชาวบ้านเเถวร้านตีเหล็กของจงฟางหลังจากรู้เรื่องเขาก็ตามหาจนเจอกับอาหมิงพอดี เขาเห็นสภาพของหมิงที่ผอมเเละตาดำเหมือนกับผีไม่มีผิดเขาจึ่งเข้าไปคุยด้วย

อาหลง:"อาหมิงฉันรู้เรื่องของพี่จงฟางเเล้วน่ะนายอย่าคิดมากทำใจเถอะพี่จงฟางคงไม่อยากเห็นนายในสภาพเเบบนี้หรอกน่ะ!!!"

อาหมิง: "นายอย่ามายุ่งกับฉันนายไม่เข้าใจถึงความสูญเสียหรอกพี่จงฟาง เขาเป็นคนเดียวที่เป็นทั้งพี่เป็นทั้งคนในครอบครัว "(น้ำเสียงดัง)นายไม่เข้าใจ....ไม่เข้าใจ...ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น!!!!"

อาหลงทนไม่ไหวก็เลยชกเข้าที่ใบหน้าของอาหมิงไปสองถึงสามหมัด

อาหลง:"นายพูดบ้าอะไร(พูดน้ำเสียงสั่นเครือ)

ฉันเคยสูญเสียพี่ชายไปต่อหน้าต่อตา เหมือนกันกับนายเเต่ฉันไม่ได้ทำเหมือนนายตอนนี้ฉันฝึกสอบตำราวิชาทุกอย่างเพื่อที่จะเเข็งเเกร่งในส่วนของพี่ชายฉันเพื่อที่ฉันจะได้เป็นNI ระดับยศ S ยังไงล่ะฉันไม่เคยร้องให้เพราะฉันเข้าใจว่าไม่ได้อะไรไงล่ะนายเข้าใจไหม"

อาหมิงเขาได้ฟังเกี่ยวกับที่อาหลงพูดก็นึกคำพูดของจงฟางก่อนตาย ทำให้เขาคิดได้ว่าต้องเเข็งเเกร่งกว่านี้เพื่อที่จะล้างเเค้นให้กับจงฟาง

อาหมิง:"ขอบคุณน่ะอาหลงฉันคิดเเล้วเเหละว่าฉันต้องทำอะไรบ้าง ?ฉัน...ฉัน...อยากที่เเข็งเเกร่งกว่านี้"

อาหลง: "ต้องอย่างงี้สิ ดูดีขึ้นเเบบนี้สิถึงจะเป็นนายไปหาไรกินกันไปเเต่นายเลี้ยงน่ะ ฮ๊าๆๆๆๆ"

อาหมิง:" ได้ๆ ไม่มีปัญหา"

เเละทั้งสองคนก็เดินมาถึงร้านอาหารหัวไท่เป็นร้านเดียวที่มีอาหารทะเลสดๆ

เจ้าของร้านเป็น NI ระดับยศ A ชื่อ อาฟู

อาฟู:" เอ้า!!! อาหลงวันนี้กินไรดี"

อาหลง:" เอากุ้งมังกรทอดกรพเทียมกับปลากระพงนิ่งมะนาวอย่างล่ะจานข้าวเปล่าสองที่ครับพี่ฟู"

อาฟู: "ได้เลย! "

อาหมิง: "นายมาบ่อยหรอ ?"

อาหลง: "ใช่ ฉันชอบกินสองอย่างนี้อ่ะ ฮ๊าๆๆ"

อาหมิง: "อาหลงฉันอยากหาคนที่เก่งๆสายหมัดนายพอจะรู้จักไหม?"

อาหลง:" ฉันเคยได้ยินอยู่น่ะ มีคนหนึ่งชื่อว่า...

ปู่โจวเเต่อยู่ไหนอะไรยังไงฉันไม่ค่อยจะรู้เท่าไร"

เจ้าของร้านอาฟู เดินมาเซฟ กับข้าวได้ยินเข้าพอดี

อาฟู:" ปู่โจวหรอ พักอยู่บนเขา อ่างข่างน่ะ"

อาหมิง: "อะไรน่ะ...บนเขาสูงที่มีความสูงจากระดับน้ำทะเล1,400 เมตรนั้นหรอ?(น้ำเสียงตกใจ)เห็นว่าเส้นทางขึ้นไปนี้ยากมากมีไม่กี่คนที่จะไปถึงเลยน่ะครับ"

อาฟู: "ใช่ !! ปู่โจวเนี้ย เขาไม่ค่อยรับสอนใคร-

หรอกน่ะเห็นว่าเมื่อก่อนเป็นคนเก่งคนหนึ่งเลยในสายหมัดเเต่ไม่รู้ท่าไหนในการต่อสู้สูญเสียพลังเวทย์ไปหลังจากนั้นก็เลยขึ้นไปอยู่บนดอยอ่างข่าง

ไม่สนใจโลกภายนอกอีกเลย"

อาหลง: "ฉันว่านายอย่าไปเถอะหาคนอื่นดีกว่าไปเเล้วเขาไม่สอนก็เสียเที่ยวเอาน่ะอาหมิง"

อาหมิง: "ฉันว่าฉันจะไปน่ะอย่างน้อยก็ลองดูได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอีกทีหนึ่งถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต"

อาหลง: "งั้นฉันไปเป็นเพื่อนนาย"

อาฟู:" ฉันว่านายอย่าเข้าไปยุ่งดีกว่านะอาหลงให้อาหมิงไปคนเดียวจะดีกว่าอย่างน้อยก็เเสดงถึงความตั้งใจ"

อาหมิง: "งั้นเอาตามที่พี่ฟูบอกเเล้วกันครับ อาหลงนายไม่ต้องน่ะเดียวฉันไปคนเดียว"

อาหลง: "ถ้าพี่ฟูพูดขนาดนี้ก็ตามนั้น"

หลังจากทั้งสองคนก็เเยกที่ร้านอาหารหั่วไท่อา-

หมิงกลับมาที่บ้านเริ่มเตรียมของเพื่อที่จะขึ้นไปเขาอ่างข่าง

อาหมิง:" ระยะทางค่อนข้างไปยากเราคงต้อง-

เตรียมอาหารเสบียงไปมากหน่อย ไม่งั้นอดตายกลางทางพอดี"

เช้าตรู่ก่อนออกเดินทาง ก๊อกๆๆ......

อาหมิง: "ใครน๊าา เเต่เช้าเลย" เอ้า!! อาหลงมีอะไรเปล่า"

อาหลง:" พอดีฉันเตรียมเเผนที่ปู่โจวกับเข็มทิศมาให้"

อาหมิง: "ขอบคุณมากน่ะอาหลง"

อาหลง: "ไม่เป็นไรหรอกเราเป็นเพื่อนกันเรื่องเเค่นี้เอง"

หลังจากนั้นอาหมิงก็เริ่มออกเดินทางไปดอยอ่างข่างระยะทางค่อยข้างลำบากมีเเต่ป่า ไม่มีทางเดินของคนเลย เดินผ่านไปสามวัน... ณ หน้าบ้านปู่โจว

อาหมิง: "ไม่คิดว่าจะเหนื่อยขนาดนี้เลย โห.โห.โห.

(เสียงลมถอนหายใจ)

ตึ่ง!!...เปรี้ยง!!...ตุ้บตับ...ตุ้บตับ...!!

อาหมิง: "เสียงอะไรเนี้ย!.ไปดูดีกว่า"

ภาพที่อาหมิงเห็นนั้นคือ คนเเกกับอีก สามคนต่อสู้กันอยู่สามคนนั้นก็คือลูกน้องของเหล่าหงมีชื่อว่า อาจินซงระดับ5ของสำนักไท่กั่วเเละลูกน้องอีกสองคน ทั้งสามคนเป็นสายดาบ

อาจินซง: "ตาเเกนี้เก่งเป็นบ้าเลยขนาดก่อนหน้านี้ได้รับบาดเจ็บมาเหลือเเค่ NI ระดับยศ BเราสามคนNI ระดับยศ Aยังเเถบจะเอาไม่อยู่ "

ปู่โจว: "จะมาสู้กับฉันต้องเรียกไอ้เลวเหล่าหงมาเเล้วพวกเเกเอาฉันไมาอยู่หรอก ฮ๊าๆๆๆ "

อาจินซง : "อย่ามาดูถูกฉันน่ะตาเเกบ้า"

จากนั้นอาจินซงก็ได้ปล่อยวงเวทย์สีม่วงสามวง

ออกผ่านดาบกระโดดเข้าจับดาบฟันปู่โจว เเต่ปู่โจวก็ปล่อยวงเวทย์สีเเดงสามวงผ่านหมัดหลบโดยท้าสลับฟันปลาเป็นไม้มวยใช้ป้องกันและหลบหลีกอาวุธของคู่ต่อสู้ พร้อมสวนกลับด้วยท้าชวาหักซอก เป็นไม้มวยใช้ป้องกันหมัดคู่ต่อสู้และตอบโต้ด้วยศอก ทำให้อาจินซงนอนลงไปกระอักเหลือออกมา ลูกน้องอีกสองคนของอาจินซงเห็นท่าทางไม่ดีเลยเข้าไปพยุ้งอาจินซงขึ้นพร้อมกลับพากลับสำนัก

อาจินซง: "ฝากไว้ก่อนเถอะตาเเกรอบหน้าฉันไม่เเพ้เเบบนี่เเน่ พวกเรา!! กลับ "

พวกเข้าก็เดินผ่านอาหมิงไปด้วยท่าทีไม่พอใจอาหมิงที่ยืนดูอยู่ก็ถึงกลับอึ่งเลยที่เดี่ยวปกติเเล้ว

ระดับต่างเเค่ชั้นเดี่ยวก็สู้ยากเเล้วนี้เล่นสู้ข้ามขั้นเลยตาเเกนี้เก่งจริงๆ

*ขออธิบายเพิ่มเติ่มน่ะครับ*

ระดับขั้นของ NI ยังมีชั้นคั้นกลาง3ชั้นเเละมี

ชั้นต้น/ชั้นกลาง/ชั้นสูง น่ะครับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***