1

เวลาเย็นของวันหนึ่งได้มีเสียงดังออกมาจากห้องของชายคนนึง"ท่านอาจารย์ท่านอยู่มานานแล้ว ต่อไปนี้ให้ข้าได้ดูแลคนรักของท่านแล้วกันนะ ฮ่าฮ่า!"เสียงของลูกศิษย์ผู้หนึ่งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก"ยู่หวิน! ทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้!"ชายหนุ่มที่รู้สึกผิดหวังกับภาพที่เห็นตรงหน้า ไม่อาจต้านทานพิษบาดแผลจากการต่อสู้เมื่อสักครู่นี้ได้ จึงได้จากไปอย่างโกรธแค้น

เวลาต่อมาชายหนุ่มได้ตื่นขึ้นมาจากที่นอนในห้องแห่งหนึ่ง(ที่ไหนกัน ไม่ใช่ว่าข้าตายไปแล้วรึ)ชายหนุ่มมึนงงกับสิ่งรอบข้างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แปลกตาและดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งของที่มีราคาแพง ––แอ๊ด––ทันใดนั้นก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา ทำให้เขาต้องแกล้งหลับลงไปอีกรอบ"ฉินเหิงอวี ไม่น่าเลยลูกชายของแม่"เสียงของหญิงวัยกลางคนร้องไห้สะอึกสะอื้น "หากแม่แข็งแกร่งพอ คงปกป้องเจ้าได้แม้เล็กน้อยก็ตาม"หลังจากหญิงสาวพูดจบก็เดินออกไป อยู่ๆความทรงจำที่ไม่ใช่ของเขาก็พรั่งพรูเข้ามาทำให้เขาปวดหัวเป็นอย่างมาก แต่ไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกไปได้

สักพักก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาอีกครั้ง"นำตัวเด็กคนนี้ไปฝังได้"เสียงของชายวัยกลางคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า"อย่านะ! อย่าเอาลูกข้าไป! หยุดก่อน!"เสียงหญิงคนเดิมได้พูดขึ้นและร้องไห้"ข้าเองก็ทำใจไม่ได้ แต่เมื่อเป็นไปแล้วก็ต้องยอมรับ"เสียงชายคนเดิมได้พูดปลอบใจหญิงสาว จากนั้นก็ได้มีคนนำตัวเขาไปใส่ไว้ในโลงไม้ ก่อนจะนำร่างเขาไปฝัง

1ปีต่อมาเด็กหนุ่มได้ออกมาฝึกกำลังและพลังทุกๆวัน"ระดับสายทัดมี 1-9 ขั้น ระดับพันทามี 1-9 ขั้น ระดับจุติมี 1-9 ขั้น ข้าต้องฝกให้ได้อย่างน้อยระดับสายทัดขั้นที่5" "จึงจะสามารถเข้าเมืองหยินเซียนได้"เด็กหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะนั่งลงและฝึกต่อไป เวลาผ่านไปสักระยะเด็กหนุ่มก็ได้ลูกขึ้นยืน ก่อนจะออกเดินทางไปที่เมืองหยินเซียน

2วันผ่านไปไม่นาน เด็กหนุ่มได้สวมใส่ชุดคลุมและผ้าปิดปากและได้เดินทางไปถึงเมืองหยินเซียน"เดี๋ยวก่อนเจ้าจะมาทำอะไร ที่นี่ไม่เหมาะกับเด็กหนุ่มอย่างเจ้าหรอกนะ"เสียงทหารเฝ้าประตูเมืองได้พูดขึ้น"ข้าชื่อจงอวิน ข้ามาจากเมืองเหลินอวี ข้าแค่ต้องการมาฝึกที่นี่เพียงเท่านั้น"จงอวินได้พูดขึ้นพร้อมกับยื่นแผ่นหยกประจำเมืองให้ทหารเฝ้าประตูดู"คนจากเมืองหลินอวีสินะ เจ้ามีระดับเท่าไหร่ล่ะ"จงอวินได้ปล่อยพลังไอวิญญาณออกมาจากตัวของเขา"ระดับสายทัดขั้นที่7รึ ไม่เลวถือว่าเป็นยอดฝีมืออายุน้อยเลยทีเดียว เข้าไปได้"ทหารเฝ้าประตูได้อนุญาตให้จงอวินเข้าไป"ขอบคุณท่านมาก"จงอวินได้กล่าวขอบคุณก่อนจะเดินเข้าไปในเมือง

หลายวันผ่านไปจงหวินได้ไปที่ร้านค้าร้านหนึ่ง"ท่านลุงท่านยังรับคนช่วยงานอยู่หรือไม่?"เขาได้ถามกับลุงเจ้าของร้านก่อนจะเดินเข้าไปหา"รับสิ รับ แต่ค่าจ้างไม่มากหรอกนะ"ลุงเจ้าของร้านได้พูดกับจงอวิน"ไม่เป็นไรหรอกครับท่านลุง ข้าเป็นแค่เด็กอายุน้อยๆ ไม่มีพ่อแม่ขอแค่ข้ามีเงินพอใช้ก็เพียงพอแล้ว"จงอวินได้กล่าวบอกกับลุงเจ้าของร้าน ก่อนจะตั้งตารอคำตอบ"แล้วเจ้าเริ่มงานได้ตอนไหนล่ะ ข้ารับเจ้าแล้ว" "วันนี้เลยครับ ข้าเริ่มได้ตอนนี้เลย"จงอวินได้ตอบรับคำของลุงเจ้าของร้าน ก่อนจะเข้าไปช่วย

จบ เป็นไงบ้าง แอดแต่งนิยายแบบนี้ครั้งแรก เป็นยังไงบอกได้นะครับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***