ตอนที่4 ลีกลับ

เรื่องเกิดกับคนรอบๆตัวที่รู้จักนะครับ เรื่องนี้ต้องขออนุญาตผู้เสียชีวิตและคนในเหตุการณ์ทุกๆคนด้วยครับ จำได้ว่าตอนนั้นเราอายุราว 7 ขวบหรือป่าวไม่แน่ใจแต่มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวและนึกถึงกี่ทีก็ยังแอบกลัวตลอด เมื่อก่อนเรากับครอบครัวอยู่ต่างจังหวัดครับ ทำไร่มัน และก็รับเก็บมันเข็นมันครับ เราก็เป็นเด็กจะตามไปด้วยในวันที่ไม่ได้ไปโรงเรียน รถเข็นมันจะมีหลายคันนะครับ จะเป็นรถใครรถมัน เขาก็จะมากับครอบครัวครับ แต่ทุกๆคันจะรู้จักกันนะครับ เพราะเป็นชุดเดียวกัน เวลาจ้างก็จ้างยกชุดครับ ทุกๆวันก็เป็นแบบนี้ครับ วันนึงก็เหมือนวันทั่วๆไปค่ะ ต้องไปเก็บมันโดยมีพ่อแม่พี่ชายเราครับ และก็จะมีคันอื่นๆ พอไปทุกอย่างก็ปกติดีครับ เป็นไร่เป็นป่า ด้านข้างมีเหวลึกที่นึงครับ วันนั้นทุกๆคนเก็บมันกันจนดึกครับ ไม่แน่ใจเวลา แต่มันมืดต้องใช้ไฟฉายกันแล้ว พอเก็บเสร็จเขาก็จะรอกันครับ ก็จะมีนั่งกินเหล้าหรือนั่งกินนั่งเล่นกันปกติ ก่อนเอามันไปลงขาย โดยรถคันที่เกิดเหตุเป็น2ผัวเมียครับ คนผัวเนี่ยคือค่อนข้างจะเมามาก และรถต้องขับข้างเหวนะครับ รถก็จะใช้เป็นรถอีแต๊กครับ เก็บมันได้ 3-5ตัน โดยก่อนเกิดเหตุทุคนมานั่งก่อไฟทำอะไรกินกันครับ คนอื่นๆก่อไฟก็ติดปกติเลยครับ ไฟลุกแจ่มเลย แต่คนที่เสียชีวิตในคืนนั้นพยายามก่อไฟยังไงไฟก็ไม่ติดสักที สักพักนกที่เกาะอยู่ต้นไม้ใหญ่ ก็พากันตกใจอะไรสักอย่างรีบบินหนีไปทุกคนก็งงครับ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร พอเวลาผ่านไปเขาก็ต้องเคลื่อนย้ายมันไปขายก็ต้องขับต่อท้ายกันไปครับ ทุกคันก็ขับตามๆกันไป จนมาถึงคันที่เกิดเหตุไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นชัดเจนนะครับ เพราะมันมืดมาก รู้อีกทีรถก็เอียงไปทางปากเหวแล้ว และคุณน้าที่เสียชีวิตก็อยู่บนรถคันนั้นนะครับ กับสามีที่เมาครับ น้ากระโดดหลบแต่ตกลงไปตรงที่บอกว่าเป็นปากเหว และมันสัปหลังราวๆ4ตัน ก็หล่นไปทับน้าคนนั้นพร้อมคอกเหล็กรถอีต๊อก ทุกคนตกใจมากพากันกระโดดวิ่งไปช่วยกันคุ้ยหาร่าง คนอื่นไม่ได้คิดว่าน่าคนนั้นจะเสียชีวิตนะครับ เขาไม่ได้คิดอะไรกันด้วยซ้ำครับ คิดแค่พยายามจะช่วย แต่ด้วยที่ว่ามันเยอะมาก คุ้ยเท่าไหร่ก็หาไม่เจอสักทีครับ สักพักมีเสียงผู้หญิงตะโกนคำว่า "กูอยู่นี่" โดยคำนี้ไม่ใช่ทุกคนนะครับที่ได้ยิน ได้ยินกันแค่3คนครับ จากสิบกว่าคน พอ3คนได้ยินก็เลยตะโกนบอกว่านี่อยู่แถวนี้ก็ช่วยกันคุ้ยครับ สักพักก็เจอร่าง โดยคนที่ได้ยิน1ในนั้นคือแม่เราครับ และก็พี่ที่รู้จักอีกคนกับป้าที่รู้จักอีกคน แต่ทั้ง3ก็คิดว่าทุกคนได้ยินหมดตอนเจอร่างก็ไม่ได้คิดว่าเสียชีวิตนะครับ เพราะยังมีเสียงตะโกนมาอยู่ครับ ว่ากูอยู่นี่! จากนั้นคนก็รีบพาร่างไปส่ง รพ.เลยครับ พอไปถึง รพ.คุณหมอแจ้งว่าคุณน้าคนนี้เสียชีวิตคาที่ครับ และคนที่นำพาร่างไปก็โทรมาบอกกับคนในชุดว่า เสียชีวิตคาที่ คนนั้นๆก็เดินมาเรียกบอกแม่เราครับ แม่เราก็ตกใจแล้วเสียงที่ได้ยินคือเสียงใคร ? แม่เราก็ขึ้นรถมากลับบ้านมากับป้าอีกคนที่ได้ยินเสียงเหมือนกัน พ่อกับพี่ชายเราเขากลับมาก่อนแล้วนะครับ แม่เราคาช่วยรถคันอื่นอยู่ครับเลยยังไม่ได้กลับ พอมาถึงแม่เราก็เหมือนตกใจค่ะ อาการตกใจเลย คือเจอพ่อที่ร้านค้าพ่อถามทำไมพากันหน้าซีดมาเชียว แม่ก็บอกพ่อว่าเดี๋ยวค่อยกลับไปคุยกันที่บ้าน ก็ไปบ้านเราต่อครับ กลับไปทุกคนก็นั่งคุยกันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดด้านบนเลยครับ ต่อมาก็จะเป็นงานศพนะครับ แม่เรากลัวมาก กับในเหตุการณ์นั้นเพราะไม่เคยพบเคยเจอครับ จึงถามพ่อเราว่าต้องทำไงจะได้ไม่ต้องกลัวโดยพ่อเราเป็นคนไม่กลัวผี ก็บอกแม่ไปว่าให้ไปจุดธูปบอกตัดขาดกันไม่มีอะไรผูกมัดกันตัดขาดกันไปตั้งแต่วันนี้ แม่เราก็ทำตามครับ กลับมาคืนนั้นแม่ก็มานอนครับ กลับมาแม่ฝันว่า น้าที่เสียชีวิตมาหา โดยมาเป็นเงาดับๆลางๆที่พอจำได้ ว่าเป็นใคร มาลากขาเราครับในฝัน แม่เราก็พยายามช่วยเราและบอกอย่าทำอะไรลูกพี่เลย เป็นอะไรแม่ก็พยายามดึงเรากลับ สักพักเขาร้องไห้ครับ ร้องไห้แล้วพูดกับแม่เราประมาณว่า พี่มาตัดขาดหนูทำไม หนูไปทำอะไรให้พี่ ร้องไห้เสียใจครับ แม่เราก็พูดไปบอกว่าแม่กลัว แม่ขอโทษ และก็อะไรอีกเราจำไม่ได้แล้วครับ เรื่องผ่านมานานมากพอเวลาผ่านไป ก็มีคนมาเล่าให้ฟังว่าได้ยินเสียงคนร้องไห้บ้าง สะอึกสะอื้นบ้าง หรือบางทีมาเป็นเสียงเหมือนคนใจจะขาดครับ หายใจไม่ออกอะไรแบบนี้ครับ โดยลุงคนที่เล่าปัจจุบันท่านได้เสียชีวิตไปแล้วนะครับ ต้องขมาลาโทษด้วยครับ ที่กล่าวถึง ไม่ใช่แค่คุณลุงที่ได้ยิน แต่คนแถวๆนั้นได้ยินหมดครับ และพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่าเป็นเสียงของคุณน้าที่เสียชีวิต หลังจากเรื่องผ่านไป จนเผาเสร็จอะไรเรียบร้อย ก็ยังมีคนพูดถึงนะครับ แต่เรื่องก็เงียบไปตามกาลเวลาครับ เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องเดียวในชีวิตเลยค่ะที่เราจำได้ตั้งแต่เด็ก จำมาถึงปัจจุบันเลยครับ และก็ยังคงกลัวทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ แต่ป่านนี้คุณน้าก็คงไปเป็นนางฟ้าอยู่ข้างบนแล้ว หรืออาจจะไปเกิดเป็นใครไปแล้วก็ไม่รู้นะครับ ก็จบแล้วค่ะเรื่องก็มีประมาณนี้ครับ ทั้งนี้ก็ต้องขอโทษทุกๆคนที่กล่าวถึงและก็ต้องขอโทษขอขมาผู้เสียชีวิตที่นำเรื่องมาเผยแพร่ด้วยนะครับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***