ตอนที่ 1 - หาหอใหม่

กลางเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายและเสียงจอแจ มีอพาร์ทเม้นต์เก่าแห่งหนึ่งตั้งอยู่ในมุมมืดของถนนเส้นเล็กๆ ตึกนี้มีชื่อว่า "มณีรัตน์ " 

มิ้นสาวนักศึกษามหาวิทยาลัย กำลังหาที่พักใหม่เพราะหอพักของเธอเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เธอพบประกาศห้องเช่าราคาถูกที่อพาร์ทเม้นต์ มณีรัตน์ นั่นทำให้เธอรู้สึกดีใจเพราะราคาถูกและใกล้มหาวิทยาลัยด้วย 

มิ้น : "ทำไมที่นี่ถึงราคาถูกจัง ?"

มิ้นถามตัวเองขณะเดินเข้ามาในตึก บรรยากาศรอบๆ ดูเก่าและเงียบสงัดเกินกว่าที่เธอคาดหวังไว้ เดินดูได้ไม่นาน มิ้นได้พบกับชายวัยกลางคน ลุงชัยผู้ดูแลตึก ลุงชัยต้อนรับมิ้นอย่างดีและมีท่าทีเป็นมิตร

ลุงชัย : “สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับสู่ที่พักที่นี่นะครับ”

มิ้น : “สวัสดีค่ะ มาติดต่อขอดูห้องเช่ารายเดือนค่ะ”

ลุงชัย : “ได้ครับ แต่ตอนนี้เหลือห้องเช่าเพียงห้องเดียวนะครับ ลองเข้าไปดูได้ครับ"

ลุงชัยพามิ้นเดินขึ้นบันไดไปยังชั้น 3 และหยุดอยู่หน้าห้อง ห้องหนึ่ง "ห้องหมายเลข 27" มิ้นรู้สึกว่ามีบางอย่างน่าสงสัยหน้าห้อง แสงไฟส่วนใหญ่มีลักษณะอ่อนแสงและบางที่มืดมิดอย่างที่ไม่ควรจะเป็น บรรยากาศที่เงียบสงบของตึก ทำให้มิ้นรู้สึกว่ามีความเย็นแปลกๆที่แขนของเธอ และเหมือนว่ามีเสียงเบาๆ ของการหัวเราะสะท้านหูเธอมาจากที่ใดที่มองไม่เห็น เธอหันมองรอบๆเพื่อหาแหล่งกำเนิดเสียง แต่ไม่เห็นอะไร 

ลุงชัยเปิดประตู ให้มิ้นเดินเข้าไปในห้อง และลุงชัยตามหลังเข้าไปด้วย เมื่อมิ้นเริ่มก้าวเข้าไปในห้อง เธอรู้สึกเหมือนว่ามีลมหนาวที่บังเกิดขึ้นเพียงชั่วขณะ แต่ไม่มีเสียงหรือสิ่งใดเลยที่เกิดขึ้น มิ้นหันมามองลุงชัยที่ยังยิ้มแย้ม และเธอตัดสินใจที่จะเข้าไปดูห้องต่อไป

ภายในห้องมีขนาดกว้างขวางพอที่จะให้ความรู้สึกสะดวกสบาย แต่กลับแฝงไปด้วยบรรยากาศที่ยากจะอธิบาย ห้องนี้มีเพดานสูงและผนังสีเทาอ่อนถูกปกคลุมด้วยวอลเปเปอร์ลายดอกไม้ที่ดูเก่าและซีดจางจากกาลเวลา

เฟอร์นิเจอร์ในห้องถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ แต่ดูเหมือนจะมีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สมดุล เตียงขนาดควีนไซส์ตั้งอยู่กลางห้อง ปูด้วยผ้าปูเตียงสีขาวที่มีลวดลายดอกไม้เล็กๆ ซึ่งในบางครั้งดูเหมือนจะเคลื่อนไหวเล็กน้อย 

โต๊ะเขียนหนังสือไม้เก่าๆ ตั้งอยู่ริมหน้าต่างที่มีม่านสีเข้มปิดอยู่มุมหนึ่งของห้อง มีเก้าอี้โยกเก่าที่ดูเหมือนจะเคยมีคนใช้งานบ่อย แต่ตอนนี้กลับถูกทิ้งร้าง ในห้องมีตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่ทำจากไม้โอ๊ค สะท้อนให้เห็นถึงความหรูหราในอดีต แต่เมื่อเปิดตู้ก็จะพบกับกระจกเงาที่ตั้งอยู่ด้านใน ซึ่งเมื่อมองดูนานๆ เงาสะท้อนในกระจกนั้นกลับดูเหมือนจะไม่ตรงกับความเป็นจริงที่อยู่เบื้องหน้า

บรรยากาศในห้องมีความเงียบสงบ ลมเย็นๆ ที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามาในบางครั้งทำให้รู้สึกหนาวสะท้านไปถึงกระดูก ทั้งที่หน้าต่างนั้นถูกปิดแน่น แสงไฟจากหลอดไฟบนเพดานมีลักษณะอ่อนแรง ทำให้ทุกอย่างในห้องดูเหมือนจะมีเงาที่ไม่แน่นอน ทุกอย่างในห้องนี้ดูเหมือนจะมีเรื่องราวของตัวเอง ทำให้รู้สึกว่ามีสายตาจับจ้องอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าจะไม่มีใครอื่นอยู่ในห้องเลยก็ตาม

ลุงชัย : เป็นยังไงบ้างครับ สนใจเช่าห้องนี้มั้ยครับ”

มิ้นสะดุ้งเล็กน้อย ตื่นจากภวังค์ เมื่อได้ยินลุงชัยถาม

มิ้น : "ว้าว ห้องนี้กว้างขวางและสะอาดดีจริงๆ และราคาก็ไม่แพงเลย"

ลุงชัย : "ใช่ครับ ห้องนี้เป็นห้องที่คนเคยเช่าอยู่มาก่อน ก็มีความพอใจมากเสมอเหมือนกัน

ด้วยความตื่นเต้นที่เห็นห้องกว้างขวางแถมราคาไม่แพง ทำให้มิ้นลืมความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ อีกทั้งความเร่งรีบและงบประมาณที่จำกัด เธอจึงตัดสินใจเช่าห้องนี้

ลุงชัย : "น้องมิ้นตัดสินใจได้แล้วใช่ไหม?" ลุงชัยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

"ค่ะลุงชัย ห้องนี้กว้างขวางดี ราคาก็ไม่แพงเกินไป" มิ้นตอบพลางยิ้มบางๆ

ลุงชัยยิ้มตอบ "ดีแล้วล่ะ ถ้าน้องมิ้นพร้อมก็ทำสัญญาเช่าได้เลย แต่มีข้อแม้นิดหน่อยนะ"

"ข้อแม้เหรอคะ?" มิ้นยกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย

"ใช่ ตอนกลางคืนหลังจากเที่ยงคืนไปแล้ว ห้ามออกจากห้องเด็ดขาด และห้ามเปิดหน้าต่าง ถ้าได้ยินเสียงแปลกๆ ก็ให้ทำเป็นไม่ได้ยิน เข้าใจไหม ?" ลุงชัยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

มิ้นรู้สึกแปลกใจแต่ก็พยักหน้า "เข้าใจค่ะลุงชัย จะพยายามทำตามค่ะ"

"ดีแล้ว ถ้ามีอะไรสงสัยหรือต้องการความช่วยเหลือ ก็บอกลุงได้ตลอดเวลา" ลุงชัยยิ้มอ่อนๆ แต่ในใจของมิ้นกลับรู้สึกถึงความลึกลับที่ไม่สามารถอธิบายได้

หลังจากทำสัญญาและจ่ายค่าเช่า มิ้นก็ย้ายเข้าห้องทันที เธอจัดของเล็กๆ น้อยๆ ให้เข้าที่เข้าทาง แต่ในใจกลับค่อยๆ เกิดความสงสัยและความไม่สบายใจเกี่ยวกับคำเตือนของลุงชัย.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***