บทที่ 5 ความกลัวที่ยังคงหลงเหลือ

ตอนที่ 5: ความกลัวที่ยังคงหลงเหลือ

หลังจากที่ความสัมพันธ์ระหว่างพิชญ์และกายได้ก้าวเข้าสู่ช่วงเวลาที่ทั้งคู่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น ทุกๆ วันพวกเขาก็ยิ่งสนิทสนมและแบ่งปันช่วงเวลาดีๆ ร่วมกันมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันและกัน แต่แม้จะรู้สึกอุ่นใจแค่ไหน บางครั้งในความลึกของหัวใจของพิชญ์ก็ยังมีเงาแห่งความกลัวที่แฝงอยู่

เย็นวันหนึ่ง พิชญ์นั่งอยู่คนเดียวในร้านกาแฟหลังจากที่ลูกค้าทยอยกลับบ้านกันหมด กายติดธุระต้องกลับบ้านเร็วกว่าปกติ ทิ้งให้พิชญ์อยู่กับความคิดที่แทรกซึมเข้ามาในใจอย่างเงียบๆ ภาพความทรงจำในอดีตของเขาไหลย้อนเข้ามา

เขานึกถึงความรักครั้งแรกที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต ความรู้สึกในครั้งนั้นเต็มไปด้วยความหวังและความฝัน แต่ก็ต้องจบลงอย่างรวดเร็ว ความผิดหวังและความเจ็บปวดทำให้พิชญ์เคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในความสัมพันธ์ที่ต้องเสี่ยงอีก แต่ตอนนี้การเข้ามาของกายกลับทำให้กำแพงที่พิชญ์สร้างไว้เริ่มสั่นคลอน เขารู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังรักกายอย่างลึกซึ้งและจริงใจ

วันต่อมา กายมาที่ร้านกาแฟเหมือนทุกครั้ง เขายิ้มทักทายและนั่งลงข้างๆ พิชญ์ ท่ามกลางบรรยากาศที่อบอุ่น พิชญ์ตัดสินใจถามกายบางอย่างที่ค้างคาในใจมาตลอด

“กาย… ถ้าวันหนึ่งพี่ไม่สามารถทำให้กายมีความสุขได้เหมือนที่กายคาดหวังไว้ กายจะยังอยากอยู่กับพี่อยู่ไหม?”

กายฟังคำถามนั้นและหันมามองพิชญ์อย่างจริงจัง เขายิ้มเล็กๆ และวางมือบนไหล่ของพิชญ์อย่างอ่อนโยน

“พี่พิชญ์…ความสุขของผมไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งที่พี่ทำให้ผมทั้งหมดนะครับ แค่มีพี่อยู่ข้างๆ แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมแค่ต้องการอยู่กับพี่ เพราะพี่ทำให้ผมรู้สึกปลอดภัยและเป็นตัวของตัวเอง”

คำตอบของกายทำให้พิชญ์รู้สึกอบอุ่นใจและผ่อนคลาย ความกลัวที่เขามีอยู่เริ่มลดลง เขารู้แล้วว่าความรักของกายไม่ใช่แค่ความรู้สึกที่ผิวเผิน แต่เป็นความรักที่มั่นคงและจริงใจ

หลังจากคุยกัน พวกเขาตัดสินใจที่จะออกไปเดินเล่นริมแม่น้ำในช่วงเย็น เพื่อผ่อนคลายจากความวุ่นวายของวัน ทั้งคู่เดินเคียงข้างกัน ท่ามกลางบรรยากาศเย็นสบาย สายลมพัดเอื่อยๆ ทำให้ทุกอย่างดูผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติ กายหยุดและหันมองพิชญ์ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความรักที่ลึกซึ้ง

“พี่พิชญ์ ผมขอสัญญา…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะอยู่ข้างๆ พี่เสมอ ผมไม่เคยกลัวที่จะรักพี่เลยนะครับ”

พิชญ์ยิ้มและจับมือของกายไว้แน่น เขารู้แล้วว่าความรักครั้งนี้คือสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ และเขาพร้อมที่จะก้าวข้ามความกลัวในอดีตไปเพื่อรักษาคนที่อยู่ตรงหน้า

ค่ำคืนนั้น ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันในความเงียบสงบ ทั้งๆ ที่ไม่มีคำพูดมากมาย แต่ทุกๆ อย่างที่ส่งผ่านสายตาและการสัมผัสนั้นเต็มไปด้วยความหมาย ความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น และพิชญ์ก็เริ่มเข้าใจว่าบางครั้งการรักใครสักคนก็ต้องกล้าที่จะปล่อยวางอดีต และใช้หัวใจเพียงอย่างเดียวเพื่อสร้างอนาคต

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 4 ก้าวแรกของการเป็นคนรัก

บทต่อไป

บทที่ 6 ความลับที่เปิดเผย

