บทที่ 4 ก้าวแรกของการเป็นคนรัก

ตอนที่ 4: ก้าวแรกของการเป็นคนรัก

หลังจากค่ำคืนนั้นที่พวกเขาได้เปิดเผยความรู้สึกต่อกัน ความสัมพันธ์ระหว่างพิชญ์และกายก็ก้าวเข้าสู่ช่วงใหม่ ทุกอย่างดูสดใสและอบอุ่นไปหมด กายยังคงมาที่ร้านกาแฟเช่นเคย แต่ตอนนี้พวกเขาไม่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไป สายตาที่มองกันและรอยยิ้มที่แบ่งปันทำให้ทั้งคู่รู้สึกถึงความผูกพันที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

วันหนึ่งในช่วงบ่าย พิชญ์และกายนั่งเล่นดนตรีด้วยกันที่มุมประจำในร้านกาแฟ ท่ามกลางเสียงหัวเราะและทำนองเพลงที่ชวนให้รู้สึกสบายใจ กายจู่ๆ ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

“พี่พิชญ์ ผมมีสถานที่นึงที่อยากให้พี่ไปด้วยครับ เป็นที่ที่ผมชอบมากตั้งแต่เด็กๆ มันเงียบสงบและสวยมากเลย”

พิชญ์ยิ้มรับและตกลงโดยไม่ลังเล วันต่อมา กายพาพิชญ์เดินไปตามเส้นทางที่ทอดผ่านป่าเล็กๆ และทุ่งหญ้าไปยังเนินเขาเตี้ยๆ แห่งหนึ่ง ทิวทัศน์เบื้องหน้าที่เปิดกว้างทำให้พิชญ์อึ้งไปชั่วครู่ พวกเขามองเห็นวิวหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยต้นไม้เขียวขจีและท้องฟ้ากว้างที่ดูสดใส บรรยากาศเงียบสงบจนได้ยินเพียงเสียงลมพัดผ่าน และเสียงของแมลงในยามบ่ายที่เงียบสงบ

กายเดินไปนั่งบนเนินหญ้าและโบกมือเรียกให้พิชญ์นั่งลงข้างๆ พิชญ์ยิ้มแล้วเดินไปนั่งข้างเขา ทั้งสองมองวิวตรงหน้าอย่างเงียบๆ ก่อนที่กายจะพูดขึ้นมาเบาๆ

“เวลาผมรู้สึกไม่สบายใจ หรืออยากจะคิดอะไรคนเดียว ผมมาที่นี่เสมอครับ ที่นี่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนทุกอย่างปลอดโปร่ง แล้วก็ทำให้ผมกล้าจะฝันและหวัง”

พิชญ์ยิ้มพร้อมวางมือเบาๆ บนไหล่ของกาย สายตาของเขามองไปยังทิวทัศน์อย่างครุ่นคิด “ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ ถ้ากายรู้สึกไม่สบายใจ หรือรู้สึกเหงา พี่จะมานั่งอยู่ตรงนี้กับกาย ไม่ปล่อยให้กายต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว”

กายหันมายิ้มขอบคุณสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นของพิชญ์ เขาเอนหัวมาพิงไหล่ของพิชญ์เบาๆ โดยที่ทั้งคู่ต่างรู้สึกได้ถึงความปลอดภัยและความอุ่นใจที่ไม่เคยมีมาก่อน

ช่วงเวลาแห่งความสงบสุขผ่านไปอย่างช้าๆ จนดวงอาทิตย์เริ่มจะลับขอบฟ้า ท้องฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีส้มแดง ทั้งสองคนมองภาพดวงอาทิตย์ตกด้วยกัน ความเงียบที่อยู่ระหว่างพวกเขาไม่ได้เป็นความอึดอัด แต่กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อิ่มเอม

พิชญ์ยิ้มและจับมือของกายไว้แน่น เขาตัดสินใจพูดออกมาด้วยความจริงใจ

“กาย… พี่ไม่เคยคิดเลยว่าการเจอคนที่เข้าใจเราอย่างแท้จริงมันจะมีอยู่จริง แต่กายทำให้พี่รู้สึกว่าทุกอย่างเป็นไปได้ ความฝันของพี่เริ่มชัดเจนขึ้น เพราะมีคนอย่างกายอยู่ข้างๆ”

กายยิ้มตอบและบีบมือของพิชญ์ตอบกลับ “พี่พิชญ์เองก็ทำให้ผมกล้าที่จะรักอีกครั้ง ขอบคุณนะครับที่อยู่ข้างๆ ผม”

ท่ามกลางแสงสุดท้ายของวัน พิชญ์ค่อยๆ เอนหน้าไปใกล้กาย ก่อนที่จะสัมผัสริมฝีปากของเขาอย่างอ่อนโยน จูบที่เต็มไปด้วยความหมายและความรู้สึกอันบริสุทธิ์ ทั้งคู่รู้สึกได้ว่าความรักที่เติบโตขึ้นระหว่างพวกเขานั้นลึกซึ้งและยิ่งใหญ่เกินกว่าจะบรรยายออกมา

ค่ำคืนนั้นจบลงด้วยความสุขที่อบอุ่นในใจของทั้งสองคน ราวกับว่าทั้งฝนและสายลมได้เป็นพยานให้กับการเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยความหมาย

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***