การสอบปากคำของหนู

สิ่งที่เกิดขึ้นคือกระเป๋าเดินทางยกขึ้นตั้งตรงก่อนและล้มลงที่เดิม

:ไม่ไหวแล้วค่ะ!!

ทีมแพทย์ที่ตรวจสมรรถภาพร่างกายบอกให้เด็กหญิงไปพักได้และเรียกป้าแม่บ้านไปทำการทดสอบ.....

แม่บ้านแม่เดินเข้าไปจับเชือกก้าวเท้าไปด้านหลังเพื่อยึดตัวให้มั่นคงตอนดึงจะไม่ล้มหรือบาดเจ็บ ป้าแม่บ้านเริ่มดึงอย่างสุดแรง ผลลัพธ์ที่คือกระเป๋าเดินทางยกขึ้นเพียงเล็กน้อยแล้วล้มลงนอนเหมือนเดิม

:ป้าไม่ไหวแล้ว!!

กลุ่มแพทย์สาวที่ดูแลป้าแม่บ้านวิ่งเข้าไปประคองตัวป้าแม่บ้านเอาไว้และพาป้าแม่บ้านไปนั่งพักกับเด็กหญิง

แพทย์หนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในมือมีน้ำกับยาดมมอบให้ป้าแม่บ้านก่อนจะเริ่มเช็คอาการของป้าแม่บ้าน...เด็กหญิงที่นั่งอยู่ข้างมองอย่างเป็นห่วงแพทย์หนุ่มหันมามองพร้อมบอกกับเด็กหญิงว่าป้าแม่บ้านแค่เหนื่อยเฉยๆไม่ต้องเป็นห่วงนะ

ทีมแพทย์ที่ตรวจสมรรถภาพร่างกาย

เดินเข้าแจ้งว่าการตรวจสมรรถภรพป้าแม่บ้านกับเด็กหญิงเสร็จแล้วให้ทั้งสองไปพักได้อีกประมาณ1ชั่วโมงเจ้าหน้าที่ตำรวจจะเข้ามาทำการสอบปากคำแบบละเอียด

กลุ่มแพทย์สาวพาป้าแม่บ้านกับเด็กหญิง

ไปในห้องพักของทั้งสองเพื่อทานอาหารเช้าและผลไม้ที่เตรียมไว้ให้

เด็กหญิงนั่งกินข้าวกับป้าแม่บ้านก่อนจะเอ่ยปากชวนป้าแม่บ้านไปเดินเล่นในสวนที่อยู่ข้างล่างด้วยเสียงที่อ้อนวอนราวกับลูกแมวที่ร้องขออาหาร

ป้าแม่บ้านมองอย่างเอ็นดูท่าทีของเด็กหญิงก่อนตอบว่า...

:ได้สิค่ะแต่ต้องกินข้าวให้หมดก่อนนะ:

รับทราบค่ะ!!!!

เด็กหญิงตอบด้วยความว่องไวพร้อม

กล้มลงกินข้าวในจานของตัวอย่างตั้งใจเพราะ อยากลงไปมาก

                เวลาผ่านไปไม่ถึงสามนาที

ข้าวในจานของเด็กหญิงก็หมดเกลี้ยง

ป้าแม่บ้านที่กินข้าวอิ่มแล้วเดินไปหยิบน้ำให้เด็กหญิงกินพางชมเด็กหญิงที่กินข้าวหมดเกลี้ยงเลย

:ให้รางวันคนเก่งไปเล่นที่สวนกันมั้ย?

:ไปค่ะไป!!!

     เด็กหญิงตอบทันควันพลางหัวเราะด้วยความดีใจ.....

ป้าแม่บ้านพาเด็กหญิงไปใส่รองเด็กหญิงเดินจูมือป้าแม่บ้านเดินลงบันได

:ถึงแล้วค่ะ

เด็กหญิงเดินไปเปิดประตูกระจกตรงหน้า

แล้ววิ่งทันที ป้าแม่บ้านเดินตามเด็กหญิงกวาดสายตาไปที่สวนที่สวยงามพืชพันธุ์มากมาย เดินไปได้ซักพักป้าแม่บ้านก็นั่งลงที่ม้านั่งตัวหนึ่งที่อยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่

ส่วนเด็กหญิงนั่งดูดอกไม้ที่ไม่ไกล

เวลาผ่านไปไม่นานก็มีแพทย์สาวคนหนึ่งเดินลงมาตามบอกว่าเจ้าหน้าที่มาแล้วค่ะ

เด็กหญิงลุกเดินไปจับมือป้าแม่บ้าน

:ไปกันเถอะค่ะ

ป้าแม่บ้านลุกขึ้นเดินจูงมือของตามหลังแพทย์สาวคนนั้นเพื่อไปหาเจ้าหน้าที่ตำรวจที่มาสอบปากคำ.....

แพทย์สาวเดินไปหยุดที่หน้าห้องๆหนึ่งแล้วเปิดประตูก่อนเชิญป้าแม่บ้านและเด็กหญิงเข้าไปในห้อง

ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องพร้อมเส

แพทย์สาวปิดประตูก่อนที่พวกเธอเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าเจ้าหน้าที่สอบปากคำ....ก่อนเกิดเหตุพวกคุณมีปากเสียงกับผู้ตายใช่มั้ย?

เจ้าหน้าที่ถามด้วยน้ำเสียงกดดันมากกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัดเจนทำเอาป้าแม่บ้านกับเด็กหญิงตกใจนิดหน่อยกับน้ำเสียงของเจ้าหน้าหนุ่ม

ป้าแม่บ้านตอบว่าใช่ตนมีปากเสียงกับคุณลงเจ้าของบ้านเรื่องที่ไม่ยอมให้เข้าไปที่หลัง22:00 ตั้งแต่ที่มีเด็กหญิงมาอยู่ด้วย

แล้วทำไมถึงเพราะเรื่องนี้ล่ะฟังดูไม่น่าจะเป็นปัญหาเลยนะ เจ้าหน้าที่เริ่มเอ่ยเสียงที่สงสัยพางมองตาของป้าแม่บ้านเพื่อจับพิรุธ

ป้าแม่บ้านบ้านหลบตาเล็กน้อยก่อนตอบว่าตอนแรกป้าไม่มีปัญหาอะไรหรอกแต่หลังๆมามันเริ่มไม่มีเหตุที่จะไม่ให้เข้าไปที่

นั้นแล้วเมื่อคืนวานก่อนเกิดป้าลืมกุญแจบ้านอยู่บ้านคุณลุงแต่ตอนนั้นมัน22:10 

แล้วแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะมันจำเป็นจริงป้าตัดสินใจเดินกลับไปบ้านของคุณลุงพอถึงป้าก็เคาะประตูเพราะมันล็อคผ่านไปพักใหญ่ก็ไม่มีใคนมาเปิดประตูให้ป้าเลย จนป้าโทรหาลุงเจ้าของบ้านให้เปิดบ้านให้หน่อยลืมของ......

ลุงเจ้าของบ้านก็ตะโกนกลับมาว่าเออลืมเหี้ยอะไรหนักหนา!!!

ซักพักลุงก็เดินลงมาจากชั้นสอง

เพื่อมาเปิดประตูที่ล็อคให้รีบเอารีบกลับเถอะท่าทางของคุณลุงดูไม่เต็มใจให้ป้าเข้ามาป้ากำลังจะเดินเข้าห้องครัว

เพราะคงลืมไว้ที่นั้น

แต่พอป้าจะเดินไปคุณลุงก็เดินมาขวางหน้าป้าด้วยท่าทีที่ตกใจมากพร้อมถามว่าจะไปไหนป้าเลยตอบว่าจะเข้าไปในครัวกุญแจคงอยู่ในนั้น  

:เออเดี๋ยววุ่นวายจริง

เสียงที่บ่งบอกถึงความรำคาญเป็นอย่างมาก

คุณลุงเดินเข้าไปในครัวพักหนึ่งก่อนเดินตึงตรังออกมาพร้อมกุญแจที่อยู่ในมือมองหน้าป้าอย่สงไม่ชอบใจราวกลับมันที่น่ารำคาญสุดๆ

ป้าถามว่าทำไมตั้งแต่หลัง22:00 ถึงไม่อยากให้ใครเข้าบ้านและอย่างทำไมต้องโมโหขนาดนี้ทั้งๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

คุณลุงมองหน้าป้าแม่บ้านพางตอบกลับว่าไม่ใช่เรื่องของเธอไม่ต้องยุ่งไม่ต้องสงสัยมันน่ารำคาญ ได้กุญแจก็รีบออกไป

ป้าไม่พอใจกลับคำพูดของคุณลุงเราเลยเริ่มมีปากเสียงกันซักพักแต่ป้าไม่อยากเถียงป้าเลยเดินออกมาจากบ้าน....เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละ

เจ้าหน้าที่นั่งฟังอย่างตั้งใจก่อนจะหันหน้าไปถามเด็กหญิงที่นั่งเงียบไม่พูดอะไรเลยซักคำ

:แล้วหนูล่ะทำไมถึงมีปากเสียงกับลูกชายของคุณลุงเจ้าของบ้าน?

เจ้าหน้าที่ทำแบบเดียวกันกับป้าแม่บ้านถามด้วยน้ำเสียงกดดันปนสงสัยพร้อมสบตาเด็กหญิง เธอเริ่มตอบว่าเมื่อสองวันก่อนเกิดเหตุหนูทะเลาะกับพี่เขาเรื่องการเรียนนิดหน่อยเพราะพี่เขาให้หนูโกงคะแนสอบให้

:แต่หนูไม่ทำให้ก็เลยทะเลาะกันค่ะ

เจ้าหน้าที่พยักหน้าเบาๆเป็นบอกว่าเข้าใจแล้วตอนเช้าของวันเกิดเหตุพี่เขาทำอะไรหนูรึป่าว?

เป็นอีกครั้งที่ทำให้ป้าแม่บ้านกับเด็กไม่พูดอะไร........

ก่อนป้าแม่บ้านจะเริ่มบอกว่าลูกชายของคุณลุงเจ้าของบ้านกอดเด็กหญิงก่อนที่จะพากันไปโรงเรียน

เด็กหญิงพูดเสมออีกว่าพี่เขาแค่หยอกล้อเล่นกันน่ะค่ะ เพราะพวกเราสนิทกันตั้งแต่เด็กเลยเล่นกันแบบ

แต่ถ้าดูจากภาพแล้วเหมือนลวนลามมากกว่านะ?  

เจ้าหน้าเอียงคอเล็กน้อย.....ว่าไง....?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***