บทที่ 15 เผชิญหน้ากับเงามืด

ตอนที่ 15: เผชิญหน้ากับเงามืด

การเดินทางสู่ถ้ำเงามืดนั้นยากลำบากกว่าที่ศิวาและชยาภพคาดคิด ลมหนาวพัดพากิ่งไม้และใบไม้แห้งให้ปลิวไปตามทาง เสียงหวีดหวิวของสายลมทำให้บรรยากาศยิ่งดูน่าขนลุก สองหนุ่มเดินผ่านป่าโปร่งที่ค่อยๆ หนาทึบขึ้นเรื่อยๆ ดวงประทีปในมือของศิวาส่องแสงนวลอ่อนนำทางไปในความมืด

“เจ้าแน่ใจหรือไม่ว่าถ้ำเงามืดอยู่ใกล้แค่นี้?” ชยาภพถามพลางมองไปรอบๆ ด้วยความระวัง เขารู้สึกถึงพลังอันแปลกประหลาดที่รายล้อมอยู่

“ข้ามั่นใจ” ศิวาตอบกลับ แม้ในใจจะเต้นระทึก “ดวงประทีปนี้นำทางเราอยู่ มันคงไม่พาเราไปผิดทาง”

ทันใดนั้น เสียงก้องต่ำๆ ก็ดังขึ้นจากรอบทิศทาง ราวกับเสียงของเงาที่พยายามจะพูด บรรยากาศรอบตัวเริ่มหนาวเย็นจนทำให้ทั้งสองรู้สึกเหมือนถูกแช่แข็ง ศิวาจับดวงประทีปในมือแน่น พลางมองไปรอบๆ เพื่อหาที่มาของเสียงนั้น

“ศิวา... ยินดีต้อนรับสู่ที่แห่งการตัดสิน” เสียงก้องนั้นดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะปรากฏร่างเงาดำทมิฬที่ค่อยๆ ลอยออกมาจากความมืด มันเป็นร่างที่คล้ายมนุษย์แต่ไร้ใบหน้าและมีดวงตาที่เป็นเพียงแสงสีแดงจางๆ

ชยาภพยืนข้างศิวา กำดาบของเขาแน่นพร้อมที่จะต่อสู้ “เจ้าเป็นใคร? และต้องการอะไรจากเรา?”

เงาดำนั้นหัวเราะเยาะเย้ย “ข้าเป็นเงามืดในจิตใจของผู้ปลุก สิ่งที่เจ้าจะต้องเผชิญหน้าคือความกลัวที่ซ่อนอยู่ในตัวเจ้าเอง หากเจ้าต้องการก้าวผ่านบททดสอบนี้ เจ้าต้องเอาชนะข้าให้ได้”

ศิวารู้สึกถึงความหวาดกลัวที่ไหลผ่านเส้นเลือดของเขา ความทรงจำเกี่ยวกับอดีตที่เจ็บปวดและความล้มเหลวต่างๆ ผุดขึ้นมาในใจราวกับคลื่นซัดสาด เขาหายใจถี่และพยายามควบคุมตนเองไม่ให้หวั่นไหว

“ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าควบคุมข้า” ศิวากล่าวอย่างมั่นคง แม้เสียงของเขาจะสั่นเล็กน้อย

เงามืดหัวเราะอีกครั้งและพุ่งเข้าใส่ศิวาด้วยความรวดเร็ว ชยาภพยกดาบขึ้นป้องกัน แต่ก็ถูกแรงกระแทกทำให้ถอยหลังไปหลายก้าว ศิวาถูกเงามืดโอบล้อมรอบตัว ราวกับถูกดูดเข้าสู่ความมืดมนที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ในความมืดนั้น ศิวารู้สึกถึงน้ำเสียงที่กระซิบเบาๆ ในหัวของเขา “เจ้าจะไม่มีวันเอาชนะความกลัวได้ เจ้าจะเป็นแค่คนอ่อนแอที่ไร้ความสามารถ”

แต่ในใจของศิวา เขาก็คิดถึงคำพูดของชยาภพและความมุ่งมั่นที่เพื่อนรักแสดงออกมาเพื่อเขา ความรู้สึกนั้นทำให้เขารู้ว่าตนเองไม่ได้เผชิญหน้ากับมันเพียงลำพัง

“ข้าไม่ใช่คนอ่อนแอ” ศิวาตะโกนเสียงดังในความมืด “ข้ามีคนที่ข้ารักและพร้อมจะปกป้อง ข้ามีมิตรภาพที่เข้มแข็ง และข้าเชื่อมั่นในตนเอง”

ทันใดนั้น ดวงประทีปในมือของศิวาส่องแสงสว่างเจิดจ้า ความมืดที่โอบล้อมเขาค่อยๆ ถอยหายไป เงามืดที่เคยเป็นศัตรูกรีดร้องเสียงดังและสลายหายไปในอากาศ

เมื่อแสงสว่างจางลง ศิวาก็พบว่าตนเองยืนอยู่ในถ้ำเงามืด โดยมีชยาภพยืนมองเขาด้วยความโล่งใจ

“เจ้าทำได้แล้ว ศิวา” ชยาภพพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ

ศิวาถอนหายใจยาว รู้สึกถึงความกล้าหาญและความสงบที่เพิ่มขึ้นในใจ “ใช่ ข้าผ่านมันแล้ว”

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





