ตอนที่ 13: เสียงกระซิบแห่งจารึก
ท้องฟ้ายามเช้าปกคลุมด้วยหมอกบางๆ ที่แผ่ขยายไปทั่วเมืองหลวง ศิวานั่งอยู่ในห้องสมุดหลวงที่เต็มไปด้วยหนังสือและคัมภีร์เก่าแก่ แสงแดดอ่อนๆ ส่องเข้ามาผ่านหน้าต่าง ทำให้ห้องนั้นดูสว่างไสวอย่างอ่อนโยน เขาถือคัมภีร์ที่ได้รับจากชายชราผู้เฝ้าจารึกไว้ในมือ และหายใจเข้าลึกเพื่อเรียกความกล้าหาญก่อนจะค่อยๆ คลี่มันออก
ตัวอักษรโบราณที่เขียนไว้บนคัมภีร์นั้นมีลักษณะคดเคี้ยวและซับซ้อน เขาใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามเส้นหมึกที่จางจนแทบไม่เห็น ขณะที่สมองพยายามถอดรหัสความหมาย จนกระทั่งคำบางคำเริ่มชัดเจนขึ้นในความคิดของเขา
“ผู้ปลุกจะเผชิญหน้ากับเงามืดที่คอยเฝ้ารอ และในมือของเขาจะถือกุญแจสู่การตัดสินใจที่มิอาจย้อนกลับได้”
ศิวาสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลัง เขาหันกลับไปพบชยาภพที่เข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่มีความกังวล
“เจ้าคิดอะไรออกหรือไม่?” ชยาภพถาม ขณะเดินเข้ามาใกล้และมองไปที่คัมภีร์ในมือของศิวา
“ข้าพบว่าคำทำนายนี้พูดถึง ‘เงามืด’ ที่คอยเฝ้ารอ” ศิวาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “แต่ข้าไม่รู้ว่ามันคืออะไร หรือทำไมมันถึงต้องการข้า”
ชยาภพวางมือบนไหล่ของศิวาเป็นการปลอบโยน “เราอาจต้องหาคำตอบเพิ่มเติมจากจารึกอื่นๆ หรือจากท่านพราหมณ์อีกครั้ง ข้าเชื่อว่าท่านจะช่วยเราได้”
ทันใดนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากมุมห้อง ราวกับเสียงกระซิบที่มาจากความว่างเปล่า “ผู้ปลุก... เจ้าจะเลือกเส้นทางใด?”
ศิวาและชยาภพหันไปมองรอบห้อง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความระแวง แต่ไม่พบใครหรืออะไรที่ดูน่าสงสัย บรรยากาศในห้องนั้นเย็นลงอย่างกะทันหัน ราวกับมีเงาแห่งพลังอันมืดมนกำลังแฝงตัวอยู่
“เจ้าได้ยินหรือไม่?” ศิวากระซิบถามชยาภพ ดวงตาของเขาสั่นระริกด้วยความกลัว
“ข้าได้ยิน” ชยาภพตอบ น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าวแต่แฝงความกังวล “เราต้องรีบไปหาท่านพราหมณ์เฒ่าแล้วล่ะ ศิวา ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น”
ทั้งสองลุกขึ้นพร้อมกัน ศิวาหยิบคัมภีร์และเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อก่อนจะก้าวออกจากห้องสมุดหลวง โดยไม่รู้ว่าเสียงกระซิบที่พวกเขาได้ยินนั้นคือคำเตือนจากเงาแห่งอดีต หรือเป็นสัญญาณของอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 25
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments