บทที่ 10 เงาในป่า

ตอนที่ 10: เงาในป่า

เสียงลมพัดหวีดหวิวผ่านหมู่ต้นไม้ ขณะที่กลุ่มคนสวมผ้าคลุมหน้าสีดำยังคงล้อมศิวา ชยาภพ และทหารของพวกเขาไว้ ความตึงเครียดในอากาศแทบจะหนาแน่นจนสัมผัสได้ ศิวาจับมือของตัวเองแน่นเพื่อควบคุมความกลัวที่เริ่มก่อตัวขึ้น เขารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นอาจไม่ใช่แค่การบุกรุกธรรมดา แต่มีบางสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้น

“พวกเจ้าต้องการอะไร?” ชยาภพถามด้วยเสียงแข็งกร้าว ดวงตาของเขาเปล่งประกายความกล้าหาญ แต่คนสวมผ้าคลุมหน้าทั้งหมดกลับเงียบ ไม่มีใครเอ่ยคำใดออกมา พวกเขามีเพียงการเคลื่อนไหวช้าๆ และก้าวเข้ามาใกล้ขึ้น

ทันใดนั้นเอง ชายผู้นำกลุ่มคนสวมผ้าคลุมหน้าก็ก้าวออกมาข้างหน้า ดวงตาของเขาเผยประกายแห่งปัญญาและความลึกลับ “ข้ามิได้มาเพื่อต่อสู้” เขากล่าวเสียงแผ่วเบา แต่หนักแน่น “ข้ามาเพื่อเตือน และบอกเจ้าเกี่ยวกับชะตากรรมของเจ้าเอง”

ศิวารู้สึกถึงหัวใจที่เต้นรัวขึ้น เขาพยายามมองไปที่ดวงตาของชายผู้นั้น แต่กลับรู้สึกเหมือนตนเองถูกสะกดด้วยพลังที่แปลกประหลาด

“เตือนเรื่องอะไร?” ชยาภพถามด้วยความสงสัย แต่ชายผู้นั้นกลับหันมาทางศิวาแทน

“เจ้าคือผู้ถูกเลือกที่ต้องเผชิญหน้ากับความจริงอันโหดร้าย” ชายผู้นำกล่าวด้วยน้ำเสียงลึกลับ “ภาพในความฝันของเจ้าคือสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น มันคือเงาที่คอยเฝ้ามองและรอเวลาที่จะกลับมาอีกครั้ง”

คำพูดนั้นทำให้ศิวาเกิดความหวาดหวั่นในใจ ภาพในความฝันของเขาเกี่ยวกับสงครามและความทุกข์ทรมานที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้กลับมาในความคิดอีกครั้ง เขารู้ว่ามันไม่ใช่เพียงแค่เรื่องบังเอิญ ชายผู้นี้รู้ความจริงบางอย่างที่สำคัญ

“ข้าไม่เข้าใจ” ศิวาเอ่ยด้วยเสียงสั่น “ข้าจะต้องทำอย่างไร?”

ชายผู้นำไม่ตอบคำถาม แต่กลับหยิบหินขนาดเล็กสีดำออกมาจากกระเป๋าของเขา หินนั้นมีลวดลายที่คุ้นเคยกับศิวา เป็นลวดลายเดียวกับหินจารึกที่เขาพบในห้องวิหารโบราณ หินนั้นดูเหมือนจะเรืองแสงเมื่อเขามองมันนานขึ้น

“นี่คือกุญแจสู่ความจริง แต่การเปิดประตูนั้นมาพร้อมกับความเสี่ยง” ชายผู้นั้นกล่าวก่อนจะโยนหินไปยังศิวา ซึ่งเขารับไว้ได้ทัน ดวงตาของชายผู้นั้นหันมามองที่ชยาภพก่อนจะกล่าวคำสุดท้ายว่า “ปกป้องเขาให้ดี เจ้าย่อมรู้ว่าภาระนี้ไม่ใช่เพียงเรื่องส่วนตัว”

ทันใดนั้น กลุ่มคนสวมผ้าคลุมหน้าทั้งหมดกลับเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและหายลับไปในเงาของป่า ราวกับว่าพวกเขาไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน ทหารที่ยืนอึ้งมองกันด้วยความงุนงง ขณะที่ศิวาและชยาภพมองหินในมือของเขาด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยคำถาม

“สิ่งนี้คือกุญแจสู่ความจริง” ศิวาพูดเบาๆ ขณะที่เขาสัมผัสหินด้วยปลายนิ้ว ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้แผ่ซ่านผ่านร่างกายของเขา

“แล้วความจริงนั้นจะนำเราไปสู่ที่ใด?” ชยาภพกระซิบ ขณะที่แสงแดดเริ่มลอดผ่านยอดไม้และส่องประกายบนหินที่อยู่ในมือของศิวา พวกเขารู้ว่าการเดินทางเพื่อค้นหาคำตอบเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น และเส้นทางที่อยู่ข้างหน้านั้นเต็มไปด้วยความลับที่พวกเขาต้องเผชิญหน้าอย่างไม่มีวันถอย

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 9 สัญญาจากเงามืด

บทต่อไป

บทที่ 11 ปริศนาแห่งจารึก

