บทที่ 1 สัมผัสกาลเวลา

ตอนที่ 1: สัมผัสแห่งกาลเวลา

ศิวา เด็กหนุ่มวัยยี่สิบห้าปี นักศึกษาปริญญาโทสาขาประวัติศาสตร์ เขาเป็นคนรักการศึกษาวัฒนธรรมและเรื่องราวในอดีตเป็นชีวิตจิตใจ ตั้งแต่ยังเล็ก เขามักใช้เวลาว่างอ่านตำราและบทความเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของไทย โดยเฉพาะช่วงสมัยกรุงศรีอยุธยา ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวของการต่อสู้ ความรัก และความซับซ้อนในราชสำนัก

เช้าวันนี้ อากาศในกรุงเทพฯ ร้อนระอุ แต่ภายในห้องเก็บโบราณวัตถุของพิพิธภัณฑ์เมืองเก่ากลับเงียบสงบและเย็นชื้น ศิวาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวพับขึ้นมาถึงข้อศอก กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มและรองเท้าผ้าใบสีเทา เขาก้าวเข้ามาในห้องเก็บโบราณวัตถุพร้อมกับกระเป๋าเป้สะพายหลังที่เต็มไปด้วยเอกสารและหนังสืออ้างอิง

รอบๆ ตัวเต็มไปด้วยสิ่งของเก่าแก่ที่ผ่านกาลเวลา ทั้งเครื่องถ้วยชามโบราณ ภาพเขียนเก่าที่เริ่มซีดจาง และสิ่งที่ดึงดูดสายตาของศิวาที่สุด คือจารึกหินเก่าแก่ที่ถูกวางไว้อย่างระมัดระวังบนแท่นหินอ่อน มีอักษรจารึกด้วยภาษาบาลีที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน และมีรูปลายสลักเป็นรูปดอกบัวที่ดูมีชีวิตชีวา

“หินจารึกนี้เป็นของสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย” เสียงของคุณดวงฤทธิ์ ผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ดังขึ้น ทำให้ศิวาหันไปมอง ชายชราผู้มีผมหงอกแซมผมดำและแว่นตาทรงกลมอยู่บนจมูก กล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างใจดี “ว่ากันว่ามันเคยถูกใช้ในพิธีกรรมสำคัญของกษัตริย์ในราชสำนักยุคนั้น”

ศิวาสบตากับคุณดวงฤทธิ์ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ “แล้วมันเป็นพิธีอะไรหรือครับ?” เขาถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีใครรู้แน่ชัด” คุณดวงฤทธิ์กล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ “แต่เล่ากันว่ามันเกี่ยวข้องกับการเชื่อมโยงระหว่างโลกมนุษย์กับเทพเจ้า”

ศิวารู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินคำบอกเล่านั้น เขายื่นมือออกไปเพื่อสัมผัสหินจารึกอย่างเงียบๆ นิ้วมือของเขาสัมผัสไปตามลวดลายที่แกะสลักไว้ ความเย็นของหินนั้นแผ่ซ่านผ่านปลายนิ้ว ทันใดนั้นเอง แสงสีทองที่เจิดจ้าก็ปรากฏขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว มันเป็นแสงที่สว่างจนเขาต้องหลับตา แต่ความร้อนที่กระจายออกมาจากหินจารึกนั้นทำให้ศิวาตกใจจนไม่ทันได้ถอยหลัง

เสียงลมหวีดหวิวพัดเข้าหู ราวกับมีพายุที่กำลังหอบเอาทุกสิ่งทุกอย่างไปรอบตัวเขา ศิวารู้สึกได้ถึงแรงกระแทกที่ดึงเขาเข้าไปในห้วงมืดของการเดินทางที่ไม่คาดคิด หัวใจเขาเต้นรัวจนเกือบจะหลุดออกมานอกอก

เมื่อความสว่างค่อยๆ จางลง ศิวารู้สึกถึงความเย็นที่มากระทบผิวและกลิ่นหอมของดินที่ปนมากับกลิ่นไม้ที่สดชื่น เขาลืมตาขึ้นช้าๆ ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทำให้เขาตกตะลึง

เขายืนอยู่บนทุ่งหญ้าที่เขียวขจี ต้นไม้สูงชะลูดที่มีใบหนาทึบเรียงรายอยู่รอบๆ ท่ามกลางแสงแดดที่ส่องสว่าง บ้านเรือนที่อยู่ไกลออกไปมีลักษณะแปลกตา สถาปัตยกรรมที่มีหลังคาจั่วสูง และเจดีย์ทองคำที่สะท้อนแสงอาทิตย์จนแทบแสบตา

"ที่นี่... ที่ไหนกัน?" ศิวาพึมพำพลางกวาดตามองรอบตัวด้วยความสับสน เสียงพูดคุยและเสียงม้ากระหึ่มดังขึ้น เขาหันไปมองทางซ้าย เห็นกลุ่มคนในชุดไทยโบราณเดินผ่านไป พวกเขามีเครื่องแต่งกายที่ประณีต ห่มผ้าโจงกระเบนสีสดใส ผมยาวม้วนเป็นปมที่ท้ายทอย

“เจ้าหนุ่ม! ทำไมเจ้าถึงแต่งกายประหลาดเช่นนี้?” เสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัยและมีอำนาจดังก้องขึ้นจากด้านหลัง ศิวาสะดุ้งหันไปพบชายหนุ่มในชุดนักรบสีทองแดง มีดาบที่คาดอยู่ด้านข้าง ดวงตาคมปลาบของเขาสบตากับศิวา มันเป็นสายตาที่ทำให้เขารู้สึกได้ถึงความเกรงขามและอำนาจที่ล้นเหลือ

 ---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***