notlnvited 2

แขกไม่ได้รับเชิญ

ฉันเลิกเรียนตอน4โมงเย็นหลังจากที่ทั้งวันฉันขลุกอยู่แต่กับครามและจอร์จไม่มีเพื่อนคนไหนอยากมาสุงสิงกับฉันนอกจากครามเพราะงั้นฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้แล้วคบกับครามต่อก็ได้วะดีกว่าไม่มีใครคบครามเป็นเพื่อนเล่นของฉันตั้งแต่เด็กๆเพราะพ่อของเราสนิทชิดเชื้อกันจนกระทั่งฉันย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศนั่นแหละช่างก็ไม่ได้เจอครามอีกเลยเขาเปลี่ยนไปมากจนฉันไม่อยากจะเชื่อเลยเมื่อก่อนเขาเป็นเด็กผู้ชายงอแงที่ดูไม่เอาไหนแต่วันนี้เขากลับเป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ดูเป็นผู้นำมากกว่าที่ฉันคิดเยอะเลย

ไม่ให้ฉันไปส่งแน่นะ

ครามถามหลิ่วตามามองฉันด้วยสายตากวนๆ

ก็บอกว่ามีคนมารับไงนายจะทำอะไรนักหนาเนี่ย

ก็คนมันเป็นห่วงอ่ะไม่อยากให้กลับคนเดียว

เชอะฉันมีคนมารับย่ะนายไม่ต้องห่วงหรอกฉันเชิ่ดริมฝีปากขึ้นแต่ครามกลับทำหน้าเบ้

แฟนหรอ

บ้าสิบอดี้การ์ดส่วนตัวฉันต่างหาก

งั้นก็แล้วไปฉันไปล่ะ

ครามยกมือโบกบ๊ายบายให้ฉันแล้วเดินไปยังโรงจอดรถฉันหัวหน้ากลับมามองยังถนนอีกครั้งก่อนจะเดินไปนอกรั้วโรงเรียนทันทีที่ฉันเดินออกไปฉันก็เห็นรถโรลส์รอยซ์ติดฟิล์มดำจอดอยู่หน้าโรงเรียนพอดีกว่ายืนกอดอกรอฉันที่หน้ารถ

มารอนานแล้วหรอฉันเดินเข้าไปทักเขา

ไม่นานหรอกครับเรียนเป็นไงบ้างครับคุณหนู

ก็เรื่อยๆแหละต้องกลับบ้านขอแวะไปกินไอศครีมก่อนได้ไหมยังไม่อยากกลับบ้านเลยอ่ะ

ผมไม่มีปัญหาหรอกครับถ้าคุณหนูจะไปแต่ผมว่าคุณหนูต้องเปลี่ยนใจแน่ถ้าเกิดเจอใครบางคนบนรถ

ใคร?

ฉันขมวดคิ้วบอกวาโยทันทีใครจะมานั่งบนรถคันเดียวกับฉันพ่อหรอหรือว่าญาติคนอื่นของฉันแล้วทำไมฉันต้องไม่อยากไปกินไอศครีมด้วยล่ะ

เดี๋ยวก็รู้ครับ

วาโยไหวไหล่เติมไปเปิดประตูรถให้ฉันแล้วผายมือให้ฉันเดินเข้าไปด้านในฉันปุ้ยปากให้วาโยนิดหน่อยเดินเข้าไปในรถด้วยท่าทางมาดมั่นแต่เมื่อสายตาฉันปะทะเท่ากับคนที่นั่งอยู่บนรถฉันก็เบิกตากว้างขึ้นมาทันทีให้ตายสิฉันไม่คิดว่าจะเป็นเขาไม่คิดเลยจริงๆ

นายฟินิกซ์

ฟินิกซ์ช้อนตาขึ้นมามองฉันกระตุ้นยิ้มบางๆให้ไง

โอ๊ยฉันเกลียดรอยยิ้มของหมอนี้เรื่องเมื่อเช้าฉันยังจำได้ไม่มีวันลืมไม่เคยมีใครบังคับให้ฉันทำอะไรมาก่อนนอกจากเขา

นายมาทำอะไรที่นี่ลงไปจากรถฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ

เธอถามบอดี้การ์ดเธอก่อนดีกว่าไหมว่าจะให้ฉันลงไปหรือเปล่าฟินิกซ์พยัคเยิดหน้าไปทางวาโยฉันแห่งความไปมองหน้าเขาทันที

หมายความว่าไงว่าอยู่ในอนุญาตให้หมอนี่ขึ้นมาบนรถเราอย่างนั้นหรอ

มันเป็นคำสั่งของคุณรังสีผมขัดท่านไม่ได้

เอาพ่อมาอ้างขนาดนี้คิดว่าฉันจะไม่กล้าทำอะไรหรอ

 หึ พ่อก็พ่อเหอะถ้าฉันไม่อนุญาตซะอย่างใครก็ทำอะไรไม่ได้

ฉันหันไปมองฟินิกซ์ตาขวางแต่หมอนางกลับทำเป็นไม่สนใจคำพูดของฉันเลยสักนิดนั่งไขว่ห้างอย่างท้าทายหน็อยยิ่งเห็นยิ่งหมั่นไส้

แต่พ่อเธอต้องการพบฉันนะเอ่อคุณบอดี้การ์ดครับผมชักจะร้อนแล้วอ่ะสตาร์ทเครื่องแล้วออกรถกันเลยดีไหมฟินิกซ์หันไปทางวาโย

นายกล้าดียังไงมาสั่งคนของฉันลงจากรถฉันเดี๋ยวนี้

ฉันเดินไปคว้าลำแขนยาวของฟินิกซ์ทันทีก็ไม่ได้อยากจะแต่ตัวหมอนี้หรอกนะแต่แค่ต้องการให้เขาลงไปจากรถฉันซะทีถ้าไม่รักเขาลงไปฉันก็ไม่เห็นทางอื่นที่จะให้เขาลงแล้ว

ลงมานี่เดี๋ยวนี้ฉันพยายามจะดึงตัวเขาขึ้นมาจากเบาะเก้าอี้แต่ตัวหมอนี้หนักชะมัดฉันหันไปทางวาโยวาโยมาช่วยฉันล้างหม้อนี้ลงไปทีว้าย!

ฟินิกซ์อาใส่ช่วงจังหวะที่ฉันหันไปทางวาโยกระตุกร่างฉันเข้าไปหาฉันล้มโครมลงไปเกยอยู่หน้าตักของเขายังช่วยไม่ได้หน้าแทบจะแนบหน้าอกกว้างๆของเขาอยู่รอมร่อ

ไอ้บ้าาาา

ฉันดีตัวขึ้นมาจากตัวเขาด้วยความรวดเร็วฟาดฝ่ามือลงไปบนแก้มของเขายังอัตโนมัติ

เพี๊ยะ!

รอยแดงปรากฏขึ้นมาบนแก้มของฟินิกซ์ชัดเจนเข้าเบิกตากล้องลุกผางขึ้นมาประจันหน้ากับฉันเธอน่ะสิยัยบ้าฟาดมาได้ยังไง

ก็ช่วยไม่ได้นี่น้าอยากแต๊ะอั๋งฉันก่อนทำไม

ฉันจ้องตาฟินิกซ์กลับไปยังไม่เกรงกลัวข้าวเองก็จ้องฉันกลับเกิดสงครามขนาดยอมๆผ่านทางสายตาไม่มีคำพูดใดแต่เต็มไปด้วยบรรยากาศคุกกรุ่น

พอๆทั้งคู่เลยแยกย้ายกันไปนั่งได้แล้วครับแล้วต้องออกรถกันแล้วคุณท่านรออยู่รอโยเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างฉันกับฟินิกซ์

ไม่ฉันไม่ยอมให้เขาไปกับฉันเด็ดขาด

ฉันเถียงคอเป็นเอ็นหันไปมองหน้าฟินิกซ์ที่กำลังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว

ไม่ได้ครับคุณลูกผมยังไม่อยากคอหลุดจากบ่าแล้วคุณหนูเองก็คงไม่อยากโดนทำโทษด้วยยอมยอมเถอะครับแค่แป๊บเดียวเอง

ฉันกบริ้มฟรีปากแน่นอย่างเถียงอะไรไม่ออกฉันรู้ดีอยู่แล้วว่าพ่อต้องทำโทษฉันแต่ถ้าฉันขัดคำสั่งเขาแต่ฉันก็ไม่อยากให้ไอ้ผู้ชายเส็งเคร็งอย่างฟินิกซ์ขึ้นรถไปกับฉันนี่นา

นะครับคุณหนูวาโยเอ่ยเสียงแผ่ว

ฉันเห็นแก่นายนะวาโยฉันจะยอมให้เขาไปกับฉันก็ได้ฉันเดินเข้าไปหาฟินิกซ์ที่ได้แต่ยืนกอดอกฉันผลักเข้าไปให้พ้นทางหลบไปนี่มันที่นั่งประจำของฉัน

ฟินิกซ์ไหวไหล่แล้วเดินไปนั่งอีกฝั่งของประตูวาโยผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับรถสตาร์ทเครื่องแล้วเหยียบคันเร่งออกไประหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยแต่สายตาเคียดแค้นของฉันที่ส่งไปให้ฟินิกซ์ตลอดทั้งทาง

ฮึ่มหงุดหงิดเว้ยรู้นี้ให้ครามไปส่งที่บ้านซะก็ดี

ในที่สุดแล้วก็มาถึงบ้านฉันจนได้ที่พำนักของเจ้าพ่อใหญ่แห่งแก๊งมังกรแดงมีบ้านฉันเองแล้วค่ะแค่เห็นหน้าบ้างก็น่าเกรงขามแล้วใช่ไหมล่ะดูบอดี้การ์ที่เดินกันให้ขวั่กสิแล้วนายจะอาวุธครบมือที่ซ่อนอยู่ในบ้านอีกแน่นอนว่าอีตาฟินิกซ์อกสั่งขวัญแขวนแน่นอนหึๆฉันกระหยิ่มยิ้มย่องในใจแอบชำเลืองตาไปมองเขานิดหน่อยเพื่อดูกัปกิริยาของเขาแต่ผิดคาดแฮะหมอนั้นนั่งกระดิกเท้าขาวสบายใจเฉิบเหมือนไม่ได้อยู่ในดงมาเฟียเลยอ่ะ

ถึงแล้วครับคุณหนู

วาโยเดินมาเปิดประตูรถให้ฉันลงไปแต่ด้วยความที่ฟินิกซ์นั่งติดกับประตูฝั่งที่วาโยเปิดเข้าจึงเดินลงไปจากรถก่อนฉันเสียอย่างนั้นไอ้บ้านี่แซงหน้ากันแบบนี้เลยหรอฉันพยายามข่มในใจแล้วเดินลงจากรถบ้างเมื่อลงไปถึงพ่อก็ยืนฉีกยิ้มกว้างต้อนรับฉันที่หน้าประตูไม้สักบานใหญ่พ่อนะพ่อคิดว่ายิ้มต้อนรับแบบนี้ฉันจะให้อภัยหรือไง

เรามีเรื่องต้องคุยกันนะคะ

ฉันเดินไปประจันหน้าก็พ่อ

เอาไว้ก่อนนะซาบีนี่วันนี้เรามีแขก

พ่อ!

เชิญเข้ามาด้านในก่อนสิฟินิกซ์พ่อไม่ยอมสนใจฉันท่านผายมือให้ฟินิกซ์เดินเข้าไปในบ้านหมอนัดแอบกระตุกยิ้มนิดๆแล้วเดินผ่านหน้าฉันไปฉันได้ยืนมองฟินิกซ์เดินหายเข้าไปในบ้านก็เพราะพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองอย่างสุดความสามารถ

ใจเย็นๆนะครับคุณหนูผมว่าคุณหนูต้องเจอเขาไปอีกนานเลยล่ะ

วาโยคลี่ยิ้มบางๆให้ฉันมันก็คงจะทุกอย่างที่วายุบอกนั่นแหละฉันคงต้องเจอเขาไปอีกนานพ่อนะพ่อทำไมต้องเลือกผู้ชายคนนี้เป็นคนดูแลฉันในโรงเรียนด้วยก็ไม่รู้ทั้งที่ลูกพ่อคนนี้ก็ไม่ใช่ผู้ยิ่งอ่อนแอสักหน่อยฉันเคยเข้าคอร์สยิงปืนตั้งแต่อยู่เกรด 6เรียนเทควันโดและกังฟูมาบ้างเล็กน้อยสกิลการต่อสู้ของฉันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใครแล้วทำไมพ่อต้องห่วงฉันขนาดนั้นด้วยไม่เข้าใจเลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***