newstudent1/2

เอางั้นก็ได้เธอไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้เขาดึงชุดยูนิฟอร์มออกไปจากมือฉันหึในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้ต่อฉันแล้วสินะเพราะฉันจะเป็นให้เธอเอง

กรี๊ด

หมอนี้พักฉันเข้าไปกระแทกกับผนังห้องอย่างแรงก่อนที่ตัวเขาจะเข้ามาประกบแล้วดันแขนไว้กับผนังเพื่อนหรอกไม่ให้ฉันหนีเขาบ้าไปแล้วหรือไงเขาจะทำอะไรบัดสีบัดเถลิงแบบนี้ไม่ได้นะ

งั้นเริ่มจากถอดเสื้อ

เขาว่าพังยื่นมือเข้ามาจับที่ไปเสื้อฉันแล้วทำท่าจะเลิกขึ้นมาฉันรีบประคบชายเสื้อตัวเองเอาไว้แล้วตะโกนออกไปทุกเสียง

เออก็ได้ฉันก็ไม่เป็นก็ได้

นายฟินิกซ์หัวเราะขึ้นจมูกทีนึงที่ได้ยินคำพูดฉันฉันรีบดึงชุดยูนิฟอร์มออกจากมือเขาออกมาทันทีมันคงไม่ดีถ้าฉันจะปล่อยให้เขาเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันน่ะ

ก็แค่นั้นทำเป็นเรื่องมากไปได้เสียพลังงานโดยเปล่าประโยชน์ชะมัด

ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วใช่ไหมฉันจ้องตาเขาอีกทั้งหมอนั้นหวนมามองหน้าฉันแล้วทำท่าขุ่นคิดอะไรบางอย่างฉันจะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าสักทีไงนายคงไม่คิดจะให้ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าในนี้กับคนวิตถาวรอย่างนายหรอกนะ

หรือจะเอาแบบนั้นล่ะ

นี่นาย

ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะเห็นเนื้อหนังมังสาของเธอหรอกแล้วอีกอย่างภายใต้เสื้อของเธอฉันว่าก็ไม่มีอะไรน่ามองหรอกจริงไหม

ไอ้บ้าไอ้โรคจิต

ฉันให้เธอออกแน่แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้คุณหนูขอดึงแขนฉันไว้

อะไรอีก

เมื่อกี้เธอบอกฉันว่านี่ไม่ใช่หน้าที่ของประธานนักเรียนใช่ไหมฉันรู้แต่พ่อเธอเป็นคนฝากฝังให้ฉันดูแลเธอตลอดที่เธอเรียนอยู่ที่นี่เพราะฉะนั้นทำใจหน่อยนะถ้าเกิดว่าเราต้องทนเห็นหน้ากันไปช่วงนึง

ว่าไงนะ

ฉันพอจะเดาได้อยู่แล้วว่าพ่อต้องฝากของฉันไว้กับใครสักคนในโรงเรียนแน่ๆแต่ฉันไม่คิดว่าคนๆนั้นจะเป็นเขาแถมยังต้องดูแลฉันอีกด้วยฉันไม่ใช่เด็ก 3 ขวบนะพ่อ

แล้วก็ระหว่างนี้อย่าทำตัวน่ารำคาญดื้อเงียบดื้อเปิดเผยหรืออะไรก็ตามที่ทำให้ฉันหัวร้อนเพราะฉันจะบอกเธอเอาไว้อย่างว่าฉันไม่ใช่คนใจเย็นสักเท่าไหร่หรอก

.....

และถ้าฉันหมดความอดทนกับเธอจริงๆต่อให้พ่อเธอสั่งให้มือปืนแห่งแก๊งมังกรแดงเอาปืนมาเจ้ากระบะฉันฉันก็ไม่กลัว

นาย

ห้องน้ำหญิงอยู่ถัดไปจากห้องนี้เดินตรงไปซ้ายมือ

เท่าเดิมไปเปิดประตูห้องตัวเองดังพลัวะก่อนจะพักหลังฉันให้รีบออกไปจากห้องของเขาหน็อยคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่มาจากไหนหรอถึงได้มาชี้นิ้วสั่งฉันฉอดๆฉันกะฟัดกะเฟียดอยู่หน้าห้องขอสักพักแล้วยอมเดินไปที่ห้องน้ำหญิงอย่างช่วยไม่ได้ให้ตายสิฉันไม่ชอบขี้หน้าหมอนั่นเลยฉันยอมเป็นชุดนักเรียนแล้วเดินมาที่ห้องนักเรียนของตัวเองอีกครั้งไม่อยากจะบอกว่าอีตานั้นมาดักรอฉันหน้าห้องน้ำหญิงด้วยแหละมึงกลัวว่าฉันจะไม่ยอมเปลี่ยนชุดแล้วสินะถึงต้องมาจับตาดูทุกฝีก้าวขนาดนี้เหอะทำหน้าที่ได้ดีจริงๆคุณประธานนักเรียน

เสื้อขับไปหน่อยชั้นบนจริงๆมึงก็น่าจะพอดีอยู่แล้วเพียงแต่ส่วนหน้าอกมันตึงไปหน่อยอ่ะสายตาหมอดันมองต่ำลงมาในส่วนที่คับตึง

ถ้าเธอเอาฟองน้ำออกบ้างก็น่าจะพอดีงั้นปากหรือเนี่ยที่พูดออกมา

ฟองน้ำชั้นทวงทำขมวดคิ้วยังไม่พอใจหน้าอก 34 ครึ่งอย่างฉันเนี่ยนะต้องพึ่งฟองน้ำชิ

อืมม์เข้ารับคำในลำคอแล้วเมื่อไหร่จะเลื่อนสายตาขึ้นมาเสียทีละหื่นชะมัดฉันไม่อยากเถียงเขาหลอกปล่อยให้มโนไปเองแล้วกันเท่าเดิมมาส่งให้ฉันทีห้องม. 6/8 ซึ่งเป็นห้องเรียนห้องฉันเองก่อนที่จะเดินกลับไปห้องเรียนของตัวเองไปได้ซะก็ดีฉันเดินไปที่หน้าห้อง 8 เห็นอาจารย์ผู้ยิ่งวัยกลางคนยืนซ่อนอะไรอยู่ที่หน้ากระดาษแต่แล้วสายตาของหล่อนก็เลือกมามองฉันที่ได้ยืนเก้ๆกังๆที่หน้าห้อง

ขอโทษค่ะขอเข้าไปนะคะ

จะรีบพูดต่อค่ะเดินชับๆเข้าไปในห้องเรียนทันทียืดยืนหน้าห้องเพราะไม่รู้จะไปนั่งตรงไหนที่นั่งเกือบทั้งหมดมีเจ้าของหมดแล้วไม่น่าจะมีเก้าอี้ว่างให้ฉันอีกสักตัวหรอกมั้งฉันวกหน้ากลับมาที่หน้าห้องอีกครั้งสายตาของอาจารย์และนักเรียนในห้องที่มองตรงมาทำให้ฉันอึดอัดไม่น้อยเลยให้ตายดีที่จริงฉันก็ชอบเป็นคนเด่นอยู่หรอกนะแต่ฉันไม่ชอบให้ใครมามองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามแบบนี้ถ้าจะทำอะไรกันก็โพล่งออกมาตรงๆเลยเถอะ

เด็กใหม่ที่เขาว่ากันใช่ไหม

นั่นสิน่าดูยิ่งจัง เสียงผู้หญิง

นางฟ้าหรือเปล่า อันนี้เสียงผู้ชาย

เสี่ยงซุบซิบนินทาดังขึ้นระยะเผาขนแหมถ้าจะพูดกันขนาดนี้เอามีดมาแทงฉันเลยก็ได้นะ

เอาล่ะเงียบๆอาจารย์จะแอ้มออกมาสองสามทีก่อนที่เสียงซุบซิบเมื่อคู่จะเริ่มจางหายไปฉันหันไปครอบคลุมอาจารย์ร่อนจึงเริ่มพูดตอนไหนแนะนำตัวเองสิ

ฉันพ่นลมหายใจออกมานิดหน่อยฉันไม่ใช่เด็กประถมนะที่ต้องมาแนะนำตัวเองหน้าชั้นเรียนอ่ะแต่มันก็ป่วยการที่จะขัดคำสั่ง

ฉันชื่อซาบินี สมิตา สิริแสนรังสรรค์

สิริแสนรังสวรรค์!?!

เซี่ยงเฮฮาดังขึ้นทันทีที่ฉันพูดนามสกุลตัวเองไปก็บอกแล้วว่าไม่มีใครไม่รู้จักตระกูลฉันถึงแม้มันจะโด่งดังในทางไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่เชื่อเถอะว่าใครๆก็ยำเกรงพวกสิริแสนรังสวรรค์กันทั้งนั้นจู่ๆสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่นั่งอยู่กลางห้องเขาดูแตกเยอะกว่านักเรียนคนอื่นเพราะในขณะที่ทุกคนต่างพากันวาดเกรงในนามสกุลของฉันเขาคนนั้นกลับกระตุกยิ้มออกมาเฮ้ยทำไมหน้าคุ้นจังแต่นึกไม่ออกเสียงเคยเจอเข้าที่ไหนมาก่อน

เธอไปนั่งที่ได้อาจารย์ตัดบทด้วยกันด้านหลังฉันให้เดินไปหาที่นั่งแต่ไหนล่ะที่ฉันบอกหน่อยว่าฉันควรไปนั่งตรงไหน

มันไม่มีเก้าอี้ว่างแล้วนี่คะ

ท่านท่านไปบอกอาจารย์ร่อนก็ตาอยู่คู่นึงจึงพูดขึ้นอีกครั้งใครพอจะไปหาที่นั่งให้สมิตาได้บ้าง

ทุกคนเงียบกริบแหงล่ะคงไม่มีใครอยากคบค้าสมาคมกับฉันอยู่แล้วพอถึงได้ส่งลูกสาวสุดที่รักอย่างฉันไปเรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่ยังเด็กพ่อนะพ่อจะให้ฉันรีบกลับมาเรียนที่ไทยทำไมก็ไม่รู้

ผมครับ

ฉันถามเขาไปมองยังต้นเสียงผู้ชายคนเดิมชูมือขึ้นเป็นอาสาสมัครและเมื่อสายตาเราประสานกันเขาก็ส่งยิ้มพรายมาให้หม้อนี้เป็นใครกันเนี่ยยิ่งเห็นรอยยิ้มแบบนี้ฉันก็มั่นใจว่าต้องเคยเจอมาก่อนแน่ๆ

ดีจ้าถ้างั้นก็ช่วยไปหาตัวกับเก้าอี้มาให้นักเรียนใหม่หน่อยนะ

ครับอาจารย์

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***