รักเธอ​ &​ ผึ้ง

หลายวันต่อมา 

“ คุณกิ่งครับนายให้เอายามาให้ครับ “ หลังจากวันที่ทุกคนได้ยินเสียงร้องขอชีวิตของคาลโลวันนั้น ก็ผ่านมาแล้วหลายวัน กิ่งที่ตอนแรกอยู่ที่ตึกหลบังใหญ่กับคาลโลตั้งแต่เรื่องวันนั้นวันที่คาลโลหึงเธออย่างไม่ลืมหูลืมตา จนทำให้เธอเจ็บแทบเดินไม่ได้ตั้งหลายวัน หลังจากวันนั้นกิ่งเธอรู้สึกว่าเธอไม่ปลอดภัยแล้วอีกอย่างเธอก็ไม่ใช่เครื่องระบายอารมณ์ ใช่อยู่ที่พ่อกับแม่เธอยกเธอให้คตาลโลดูแล แต่ว่าเธอก็ไม่ใช่เครื่องระบายอารมณ์ของเขานั้นเลยทำให้เธอขอเขาออกมาอยู่ที่บ้านคนงานหลังเดิมของเธอแต่ดูเหมือนว่าคาลโลก็คงไม่ยอมเธอเหมือนเดิมแหละ แต่นั้นก็เป็นปัญหาของวเขาไม่ใช่ปัญหาของเธอ 

“ ยาอะไรเหรอคะ “ กิ่งที่นั่งทำรายงานอยู่ที่ศาลานั่งเล่นที่คาลโลซื้อมาให้เธอโดยเฉพาะ ด้วยความที่กิ่งเวลาเธออ่านนั่งสือเธอจะมีความสุขมาก นั้นเลยทำให้คาลโลมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นเธออยู่กับหนังสือไม่ได้อยู่กับโทรศัพท์เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ นั้นเลยทำให้คาลโลไม่ค่อยหนักใจเรื่องของหญิงสาวจนกระทั้งวันนั้นแหละ ปีเตอร์ เพื่อนและก็มือขวาของคาลโลที่เอายามาให้เมื่อโดนเธอถามแบบนั้นเขาก็ยกยิ้มมุมปากก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า 

“ ยาบำรุงครับ “ ปีเตอร์ เมื่อพูดจบเขาก็เดินเยิ้มออกไปโดยที่ไม่รอให้หญิงสาวถามหรือว่าพูดอะไรออกมาอีกครั้ง กิ่งที่กำลังจะอ้าปากถามแต่ก็ไม่ทัน ด้วยความที่เธอเป็นคนช้าเลบยไม่ทันกินกับเขาหรอก พอเธอรู้ว่าคงไม่ได้ถามหรอกเธอก็เลยเอาถุงยาขึ้นมาเปิดดู แต่ก็ไม่มีอะไรเลยนอกจากซองยาที่เขียนแค่ว่า กินก่อนนอนเท่านั้น เมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็กดสายโทรออกไปหาคาลโลที่ทำงานอยู่ในออฟฟิตทันที 

ตื้ด……ตื้ด…..ตื้ด 

“ ว่ายังจ๊ะเมียจ๋า……” คาลโลพูดออกมาเสียงหวานอย่างที่ไม่เคยพูดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ด้วยความที่เขาอยู่ในห้องทำงานคนเดียวนั้นเลยทำให้เขากล้าพูดหรือว่าแสดงออกกับเธอได้อย่างเต็มที่ บวกกับที่เขาทำกับเธอไว้อย่างแรงนั้นเลยทำให้เขารู้สึกผิดกับเธอมาก พอเห็นว่าเป็นเบอร์เมียคาลโลที่รู้อยู่แล้วว่ากิ่งต้องโทรหาอย่างแน่นอนถ้าเธอได้รับยานั้นแล้ว 

“ ไม่ต้องมาพูดเสียงอ้อนเลยนะคะ นี้ยาอะไรอ๊ะข้างซองไม่เห็นเขียนอะไรเลยนี่คะ “ กิ่งเธอเอ็ดชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่ค้อนข้างจะรำคาญมากกว่าจะมาพูดเอาใจเขาเหมือนเมื่อก่อน คาลโลเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นงานเป็นการว่า 

“ ยาบำรุงเลือดที่รัก ก็กิ่งชอบวูบไม่ใช่เหรอ พี่ก็เลยให้ไอ้หมอมันเอายาบำรุงเบลือดมาให้หนูกินดู กิ่งต้องกินนะคะไม่อย่างนั้นพี่จะเป็นห่วง เข้ามจใช่มั้ยถ้าพี่เป็นห่วงพี่จะไม่ไปทำงาน พี่จะไม่ไปไหนกิ่งอยากให้พี่เป็นคนขี้เกรียจเหรอคะ “ คาลโลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างเคยแต่คำพูดที่เขาพูดกับเธอนั้นก็เป็นคำพูดเอาแต่ได้และก็เจ้าเล่ห์เหมือนเดิม กิ่งเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอที่เริ่มจะรู้นิสัยมาเฟียหนุ่มแล้วว่าเขาเป็นคนแบบไหน ต่อให้เอจะบอกว่าไม่เอาไม่กิน ถ้าเขาบอกให้เธอกินเธอก็ต้องกินอยุ่ดี นั้นเลยทำให้กิ่งมองบนด้วยท่าทางรำคาญก่อนจะพูดออกมา

“ คะ กิ่งจะกินถึงกิ่งไม่ยอมพี่ก็บังคับหนูอยู่ดีนี่คะ เอาเป็นว่หนูจะกินตามที่พี่หมอบอกนะคะ // งั้นแค่นี้นะคะหนูจะอ่านหนังสือ “ กิ่งเธอพูดออกมาดเสียงหวานแบบประชดประชัน ก่อนจะบอกกับสามีมาเฟียของเธอว่าเธอต้องอ่านหนังสือ คาลโลถึงแม้จะรู้ว่าเธอประชดประชันแต่พอได้ยินว่าเธอยอมทานยาเท่านั้นแหละเรื่องอะไรที่เธอพูดเขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น 

“ คร๊าบบบบบ ที่รัก รักหนูนะครับเดี๋ยวพี่จะรีบกลับนะครับคนดี จุ๊บๆ “ ด้วยความอายกลัวว่าลูกน้องจะมาได้ยินสิ่งที่เขาพูดกับเมีย คาลโลก็เลยบอกรักเมียเด็กเสียงเบาแต่ก็จุ๊บที่โทรศัพท์ให้กับเมีย กิ่งเมื่อได้ยินแบบนั้นตั้งแต่าเธออยู่กับเขามาก็เป็นปีแล้วนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินเขาบอกรัก หัวใจดวงน้อยของเธอรู้สึกเต้นรัวอย่างกับว่ามีคอนเสริตเขาชนไก่ออยู่ในนั้น หน้า ตา หัว หู ของเธอรู้สึกร้อนผ่าวจนหน้าของเธอแดงซ่านอย่างกับมะเขือเทศ คาลโลเมื่อเห็นว่าแฟนสาวเงียบแบบนั้นเขาก็รู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวคงกำลังเขิลเขาอยู่แน่ พอรู้แบบนั้นเขาก็พูดออกมาเสียงเบาอีกว่า 

“ พี่รักกิ่งนะ รักกิ่งมาก และก็รักคนเดียวด้วย “ ด้วยความที่เป้นมาเฟียผ่านผู้หญิงมาก็มากมายจนนับคนแทบไม่ได้ แต่พอได้มาเจอสาวน้อยคนนี้จากที่เคยเป็นคนเย็นชาอย่างกับคนไม่มีหัวใจ เขาก็กับมาเป็นซาตานที่มีหัวใจอย่างเช่นคนปกติแล้ว กิ่งเมื่อได้ยินเขาย้ำคำว่ารักกับตนเองอีกครั้งนั้นเลยทำให้หัวใจดวงน้อยๆที่เต้นอรงอย่างกับมีคอนเสริตนั้นตอนนี้เต้นยิ่งกว่าเดิม เพิ่มเติมเหมือนกับว่าโดนเครื่องกระตุ้นหัวใจไฟฟ้าซะอีก 

“ พ พ พี่ พี่ คาล คาล คาลโลพูดอะไรของพี่ คนบ้านี่ “ ติ๊ด กิ่งเธอกดวางสายเมื่อพูดอะไรตะกุกตะกักจบ ด้วยความเขิลอายบวกกับหัวใจที่เต้นแทบหลุดออกมานอกอกนั้นเลยทำให้กิ่งเธอพูดอะไรไม่ออกทำอะไรไม่ถูกนอกจากกดวางสาย แล้วก็มานั่งอมยิ้มด้วยความเขิลอาย โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังมีสายตาของใครบางคนจับจ้องมาที่เธอด้วยความอาฆาตพยาบาทอยู่ 

“ หึหึหึ กูให้มึงมีความสุขไปก่อนเถอะอีเด็กเมื่อวานซื่น กูจะทำให้มึงรู้จักคำว่านรกเป็นยังไง ไม่นานหรอกมึงคอยดู “ หญิงสาวที่แอบดูการกระทำของกิ่งอยู่ในมุมต้นไม้อย่างเงียบๆเหมือนกับว่ารอจังหวะที่จะทำอะไรไม่ดีกับเธอสักอย่างแต่ก็ไม่มีโอกาสสักที ยิ่งเธอเห็นท่าทางยิ้มหวานดีใจของหญิงสาวนั้นทำให้เพชรฆาตที่ไม่แสดงตัวรู้สึกไม่พอใจแล้วก็อยากเข้าไปขย้ำเธออีกต่างหาก 

“ อีผึ้ง มึงมาทำอะไรที่นี้ว่ะ “ เสียงของแม่บ้านที่อยู่กระกลางวันเหมือนกันเดินเข้ามาเห็นท่าทางด้อมๆมองๆของเพื่อนอยู่นั้นเธอก็เลยเรียกคนที่แอบมองกิ่ง นั้นเลยทำให้ผึ้งคนที่แอบมองกิ่งด้วยสายตาอาฆาตแค้นนั้นถึงกับสะดุ้งตัวโยน กิ่งที่นั่งยิ้มอยู่นั้นเมื่อได้ยินเสียงของแม่บ้านที่เรียกกันอยู่ไม่ไกลจากเธอมากนัก นั้นก็เลยทำให้กิ่งหลุดออกมาจากภวังค์ มองมาทางที่แม่บ้านอยู่ 

“ เอ้อ เอ้อ คือว่า คือว่าฉันมาทำความสะอาดที่นี้นะสิแกก็ถามมาได้ ใกล้จะได้เวลาเลิกงานแล้วฉันก็ไม่อยากให้เสียเวลาเปล่านี้หนา // ว่าแต่แกเถอะเรียกฉันซะตกอกตกใจเป็นบ้ารึไงยะ “ ผึ้ง พูดกับมุกออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก จากนั้นก็ทำตัวตามปกติเมื่อตั้งสติได้แล้วก็ถามเพื่อนกับไปด้วยสีหน้าท่าทางอย่างเป็นปกติ เมื่อมุกรู้แบบนั้นเธอที่ตามหาผึ้งทั่วบ้านก็เลยบอกความต้องการของตัวเองทันที 

“ เลิกงานแล้ว เสี่ยให้ฉันมาบอกว่ามีงานให้แกกับฉันทำต่ออย่าช้าละ “ มุกรีบบอกเรื่องที่เจ้านายอีกคนนั้นหมายความว่าหญิงสาวสองคนนี้ทำงานสองที่ทั้งที่งานที่นี้ก็เงินเดือนแพงอย่างกับงานออฟฟิตก็ไม่ปาน แต่ก็ยังไม่พอสองสาวนี้งั้นเหรอ กิ่งเธอมองด้วยความแปลกใจแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมาเพราะตลอดเวลาที่เธอนั่งอ่านหนังสออยู่นั้นเธอรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมาที่เธออยู่แต่เธอหันมองไปรอบๆก็ไม่เห็นว่ามีใครจนกระทั้งเธฮได้ยินเสียงของคนคุยกันอยู่ไม่ไกลนี้แหละนั้นเธอทำให้กิ่งรู้ว่ามีคนอยู่แถวนี้ แต่เธอก็ไม่ไม่ได้สงสัยอะไรเพราะเธอคิดว่าคงเป็นพวกแม่บ้านที่มาทำความสะอาดแถวๆนี้ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***