。สามีประมุขผี。 ep.3 nc

!!..เป็นเเค่เรื่องสมมุติที่สร้างขึ้น..!!

ตัวประกอบ

คุณชายกลับมาเเล้วหรอ

ตัวประกอบ

เเล้วนี่ใคร

จางจิ้งซู//พระเอก

ท่านหมอที่ข้าหามา

หลิวหยาง//นายเอก

ข้าหลิวหยาง

ตัวประกอบ

อ่อ หมอหลิวเชิญๆขอรับ

จางจิ้งซู//พระเอก

โรคข้ามีทางรักษาไหม

หลิวหยาง//นายเอก

ท่านไม่ได้เป็นอะไรเลยหนิ

จางจิ้งซู//พระเอก

จะเป็นไปได้ยังไงข้าบอกว่าเป็นคือเป็นสิ

หลิวหยาง//นายเอก

เป็นคนสติฟั่นเฟือนสิไม่ว่า

จางเยว่ส่าง//คนใช้พอ.

นี่ท่านว่านายท่านข้าหรออยากตายรึไง!

จางจิ้งซู//พระเอก

ช่างเถอะๆ

จางจิ้งซู//พระเอก

ถ้าไม่รักษาเงินนี่เจ้าคงไม่ได้เเล้ว

หลิวหยาง//นายเอก

(ตั้ง1000ตำลึงได้มาคงได้เป็นหมอที่รวยที่สุดในเมืองเเล้ว)//ในใจ

หลิวหยาง//นายเอก

งั้นๆข้าจะหาทาง

จางจิ้งซู//พระเอก

เจ้าไปเตรียมห้องให้หมอหลิวที

หลิวหยาง//นายเอก

ขอบคุณ คุณชายจาง

เรือนเนี่ยนเจิน

ตัวประกอบ

นี่ขอรับเรือนที่คุณชายจัดให้ท่าน

หลิวหยาง//นายเอก

ขอบคุณมาก เจ้าไปเถอะ

ตัวประกอบ

ขอรับ

หลิวหยาง//นายเอก

โดนพิษอะไรเป็นบ้าชัดๆ

หลิวหยาง//นายเอก

อันดับเเรกคือรักษาโรคบ้า

หลิวหยาง//นายเอก

ข้าจะต้องรักษาเขายังไงหละ

จางจิ้งซู//พระเอก

ได้คำตอบรึยังข้าเป็นอะไร

หลิวหยาง//นายเอก

อาจจะสมองกระทบกระเทือนสติฟั่นเฟือนเล็กน้อย

จางจิ้งซู//พระเอก

เเต่ข้า..รู้สึกว่าหายใจค่อยออกปวดหัวตัวร้อนเจ็บตามร่างกาย

หลิวหยาง//นายเอก

ท่านเเค่เป็นหวัดเดี๋ยวเอาใบสั่งยานี้ไปให้คนรับใช้ต้มให้กินก็ได้เเล้ว

หลิวหยาง//นายเอก

ข้ากลับเรือนก่อน

หลิวหยาง//นายเอก

อย่าลืมที่ตกลงกับข้าไว้

จางจิ้งซู//พระเอก

ได้ยังไง?!

จางจิ้งซู//พระเอก

ต้องรักษาข้าจนกว่าจะหายถึงจะได้

หลิวหยาง//นายเอก

(คิดว่าจะง่ายไม่ง่ายเลย)//ในใจ

หลิวหยาง//นายเอก

งั้นข้าจะไปต้มยามาให้

หลิวหยาง//นายเอก

อะนี่//ยื่นถ้วยยา

จางจิ้งซู//พระเอก

ข้ารู้สึกเเขนอ่อนเเรงเจ้าป้อนได้ไหม

หลิวหยาง//นายเอก

ได้!(เพื่อ1000ตำลึง)

หลิวหยาง//นายเอก

//ป้อน

จางจิ้งซู//พระเอก

//จับเอวนอ.มานั่งตัก

หลิวหยาง//นายเอก

ท่านทำอะไร!!

จางจิ้งซู//พระเอก

อย่างนี้ถึงจะป้อนได้ถนัดกว่าไง

หลังป้อนยาพระเอกเสร็จ

หลิวหยาง//นายเอก

ข้าป้อนเสร็จเเล้วปล่อยข้าได้เเล้ว

จางจิ้งซู//พระเอก

ดึกมากเเล้วหมอหลิวเดินกลับเรือนคงวังเวงน่าดู

จางจิ้งซู//พระเอก

ได้ข่าวว่าเคยมีสาวใช้โดนผีหลอกอยู่เเถวนั้น//😏

หลิวหยาง//นายเอก

ข้าไม่เคยเชื่อเรื่องผีสางเทวดา

จางจิ้งซู//พระเอก

ถ้ากลางคืนข้าเกิดมีคนมาทำร้ายเจ้าจะไม่ได้1000ตำลึงนะ

หลิวหยาง//นายเอก

ได้ข้าจะนอนที่เรือนท่าน

จางจิ้งซู//พระเอก

ดีๆ

หลิวหยาง//นายเอก

ข้าเอาถ้วยยาไปเก็ยก่อน

หลังนอ.ออกไป

หลันฮวา

ท่านพี่จิ้งซู~

จางจิ้งซู//พระเอก

มีอะไรหรอมาดึกดื่นๆ

หลันฮวา

ข้าทำน้ำเเกงบำรุงมาให้ท่าน//ยื่นให้

จางจิ้งซู//พระเอก

ข้ากินยาไปเเล้ว

หลันฮวา

ถ้าท่านพี่ไม่กินข้าจะไม่ไปไหน

หลันฮวา

ข้าจะนอนอยู่นี่กับท่านน~//☺️

จางจิ้งซู//พระเอก

ข้ากินๆ//รีบยกขึ้นมาดื่ม

หลันฮวา

(เสร็จข้าเเน่คืนนี้ท่านพี่ต้องเป็นของข้า)//ในใจ

จางจิ้งซู//พระเอก

เจ้าไปได้เเล้ว

หลันฮวา

เจ้าค่ะ//ทำท่าจะเดินออกไป

จางจิ้งซู//พระเอก

เดี๋ยวก่อน

หลันฮวา

//ยิ้มอย่างมีเล่เหลี่ยม

หลันฮวา

เจ้าคะ

จางจิ้งซู//พระเอก

ออกไปเเล้วบอกจางเยว่เอาน้ำมาให้ข้าด้วย

หลันฮวา

(ยานี่ต้องรอนานไหมเนี่ย)//ในใจ

หลันฮวา

ได้เดี๋ยวข้าเอามาให้ท่านเองรอสักครู่

หลิวหยาง//นายเอก

ข้ามาเเล้ว

หลิวหยาง//นายเอก

เจ้าเป็นอะไรหนะ!!

จางจิ้งซู//พระเอก

ข้าร-ร้อนมาก

จางจิ้งซู//พระเอก

ช่วยข้าได้ไหม

หลิวหยาง//นายเอก

เจ้าโดนยาปลุกกำหนัดหรอ!

หลิวหยาง//นายเอก

เดี๋ยวข้าไปเอายาเเก้พิษให้

จางจิ้งซู//พระเอก

//ดึงเเขนนอ.

หลิวหยาง//นายเอก

//ตกใจ!

จางจิ้งซู//พระเอก

//ขึ้นคร่อม

หลิวหยาง//นายเอก

เจ้าจะทำอะไรตั้งสติหน่อย!!//พยายามผลักออก

จางจิ้งซู//พระเอก

เยว่ส่างข้าจะนอนเเล้วอย่าให้ใครเข้ามารบกวน!//ร้องบอกคนใช้ที่อยู่หน้าประตู

จางจิ้งซู//พระเอก

//ไซร้คอนายเอก

หลิวหยาง//นายเอก

ตั้งสติหน่อยสิเจ้าจะทำเเบบนี้ไม่ได้นะ!!

จางจิ้งซู//พระเอก

หลังเเก้พิษเจ้าจะเอาอะไรข้าให้ได้หมด

จางจิ้งซู//พระเอก

//จูบนอ.

หลิวหยาง//นายเอก

อื้อ~.

จางจิ้งซู//พระเอก

//ถอดผ้านอ.เเละของตัวเองออก

จางจิ้งซู//พระเอก

เอาเเล้วนะ//สอดลวยคูยเข้าไปล้นกุ้นนอ.

หลิวหยาง//นายเอก

อ้าส์!~~!!..อื้อส์

หลิวหยาง//นายเอก

จ-เจ็บ..อาส์~

จางจิ้งซู//พระเอก

อดทนหน่อย//ขยับ+จูบเพื่อปิดเสียงคราง

หลิวหยาง//นายเอก

อื้อส์!~~~อื้ม~!..//ตาลอย

จางจิ้งซู//พระเอก

อาส์~~ความรู้สึกจริงๆต่างจากฝันนัก//ผละจูบ+กระเเทกเร็วขึ้น

หลิวหยาง//นายเอก

อ๊าส์~.!อื้อออ!!~~อ้าส์!.อื้มส์~~ซี้ดด

จางจิ้งซู//พระเอก

จะเเตกเเล้ว ซี้ดด.~

หลิวหยาง//นายเอก

อร้าส์!!~~//ร้องลั่น+เเตก💦🥵

จางจิ้งซู//พระเอก

//เเตก💦

หลิวหยาง//นายเอก

//หายใจหอบ

หลิวหยาง//นายเอก

หมดลิทธิ์ยาเเล้วใช่ไหม🥵

จางจิ้งซู//พระเอก

ดูเจ้าตอนนี้สิถึงไม่มีลิทธิ์ยาก็ยังอยากจับเจ้าทำอีกสัก4-5ครั้ง

หลิวหยาง//นายเอก

บ้าไปเเล้ว!

จางจิ้งซู//พระเอก

ก็ข้าบ้าเเล้วจะทำไม//เสียบลวยคูยเข้าอีก+กระเเทก

หลิวหยาง//นายเอก

อ้าส์!!~~.//ร้องลั่น

จางจิ้งซู//พระเอก

อาส์~..เบาๆหน่อยสิเดี๋ยวคนอื่นก็รู้หรอก//กระเเทกไวขึ้น

หลิวหยาง//นายเอก

อื้อ~ม-ไม่เอาเเล้ววอ๊าส์!!~พอเเ-เเล้ว//🥵🤤

ตัด😎😗

เช้า

หลิวหยาง//นายเอก

//ตื่น+มองดูเหตุการณ์ตรงหน้า

หลิวหยาง//นายเอก

นี่!!เจ้าคนบ้า!

หลิวหยาง//นายเอก

ตื่นได้เเล้วรู้ตัวไหมทำอะไร!//บิดหู

จางจิ้งซู//พระเอก

โอ้ยย~เจ็บนะ!

จางจิ้งซู//พระเอก

ข้ารู้สิไม่งั้น...จะต่ออีกหลายๆรอบหรอ//😏

หลิวหยาง//นายเอก

เจ้าบ้าไปเเล้วจริงๆ!!//😡

จางจิ้งซู//พระเอก

อาหยางอย่าโกรธไปเลย~เจ้าอยากได้อะไรชดใช้หละ

หลิวหยาง//นายเอก

เพิ่มค่าจ้างx2

จางจิ้งซู//พระเอก

ได้อยู่เเล้ว

หลิวหยาง//นายเอก

ข้ากลับเเล้ว!!ละไม่ต้องส่ง

หอเลี่ยงหลิน

หลิวหยาง//นายเอก

เห้ออ//นั่งลงเก้าอี้ไม้โยก

จะประมาณนี้ถ้าใครนึกภาพไม่ออก

ลี่ถิง//คนสนิทนอ.

นายท่านเป็นอะไรไปทำไมคอมีรอยเเดง!

หลิวหยาง//นายเอก

มีรอยหรอ!//จับดู

หลิวหยาง//นายเอก

อ่อ..สู้กับหมาโดนหมากัด

ลี่ถิง//คนสนิทนอ.

งั้นหรอท่านเป็นอะไรมากไหม

ลี่ถิง//คนสนิทนอ.

อย่าข้ารู้นะว่าพวกนั้นทำร้ายท่านต่อให้ข้าตายจะไม่ให้เขามีชีวิตอยู่

หลิวหยาง//นายเอก

เอาเถอะน่าข้าไม่โดนอะไรหรอกระดับนี้//😎

ลี่ถิง//คนสนิทนอ.

นายท่านข้าเก่งที่สุด

ตัวประกอบ

มีใครอยู่ไหมขอรับบ

ลี่ถิง//คนสนิทนอ.

มีเข้ามาเลย

จางเยว่ส่าง//คนใช้พอ.

ข้านำเงิน2000ตำลึงมาให้ พร้อมกับสินสอด

ลี่ถิง//คนสนิทนอ.

นี่เจ้าอีกเเล้ว!!

หลิวหยาง//นายเอก

สินสอดอะไร!//😨

จางเยว่ส่าง//คนใช้พอ.

ก็....นายท่านข้าสั่งมา

จบบบบบบ!!!!!!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ