ตอนที่ 2 ห้องของแพท

ฉันเปิดมาที่ห้องของฉันฉันเจอกับโต๊ะเครื่องแป้ง กับเตียง และ ตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำ

ส่วนในตู้นั้นมีเสื้อผ้าสวยๆเต็มเลยแหะฉันลองหยิบออกมาดู

ก็ได้ยินเสียงคนปริศนาพูดขึ้นมาว่า

"นั้นก็คือเสื้อผ้าที่เขาเรียกกันว่าสกินน่ะสวยใช่ป่ะล่ะ"

"นายไม่ได้ซื้อมาให้ฉันสะหน่อย"

"อย่างน้อยผมก็แนะนำอะนะ"เขาบอกอย่างมั่นใจ

"แล้วนายเข้ามาได้ไง!?"ฉันพูดอย่างตกใจ

"หน้าต่างครับอิอิ"มีประตูระเบียงหน้าต่างเดี๋ยวมันเปิดไว้หรอนี้จะไม่ให้ความเป็นส่วนตัวเลยรึไง

"ออกไปเลยนะ"

"ไม่ออกเพราะผมก็ไปเล่นเกมกับคุณอยู่ดีอะ"

"นายก็ไปก่อนสิรออะไรละรอฉันทำไมเรายังไม่รู้จักกันเลย"ได้

"รู้จักแพทริเซีย ดอร์วัลไง"นี่น่ะหรอรู้จักเหอะ

"แล้วฉันอายุเท่าไรละ"

ม

ื "ไม่รู้^^"เขาทำหน้างงก่อนที่จะบอกให้ฉันไปอาบน้ำเพื่อไปเล่นเกม

"ฉันไม่ให้ใครมาอยู่ที่ห้องตอนฉันอาบน้ำน่ะช่วยออกไปหน่ยได้มัั้ย"

"ผมไปก็ได้"ไปก็ดีย่ะ

ฉันเริ่มเอาขาจุ่มลงไปที่อ่างน้ำมันเย็นเกินไปมั้ยนะเสียดายที่ไม่มีที่ปรับน้ำอุ่น

ฉันค่อยเอาตัวลงไปแช่ที่อ่างฉันรู้สึกวังเวงแปลกๆฉันรีบเร่งฟอกสบู่ให้ทั้วร่างกายอย่างไวฉันรู้สึกถึงใครมาแอบมองแต่ฉันล็อคประตูแล้วนะ

ฉันรีบล้างตัวก่อนที่จะมองตนเองไปที่กระจกเฮ้อคงไม่มีอะไรหรอกมั้งน่ะตอนนั้นมีเงาบุคคลปริศนาฉันรีบเอาผ้าเช็ดตัวมาคลุมร่างกายทำไมฉันต้องมาทรมารกับคนที่มาแอบมองด้วยเนี่ยฉันรีบแต่งตัว

แต่ทว่า....

ฉันลืมเสื้อผ้าไว้บนเตียง

ฉันค่อยๆแงม...ประตูดูดันเจอนอร์ตันนั่งอยู่บนเตียงฉันถามจริงนี้จะรอกันทำไม

"นอร์ตันเอาเสื้อผ้าที่อยู่บนเตียงมาให้หน่อยสิ"ฉันบอกไปแบบรีบๆ

"ได้เดี๋ยวผมเอาให้ ให้ผมวางไว้ตรงไหนอะ"

"ตรงไหนก็ได้เอามาเถอะ"เอ้ยนี้ฉันตอบไปยังไงเนี่ยถ้าเขาให้ฉันมาตรงๆละตายจริง

"แพท"เขาเคาะประตูห้องน้ำทำไมนายไม่เอาวางไว้โต๊ะหน้าห้องน้ำ

ฉันค่อยๆแงมประตูหยิบแต่ดันสะดุ้ดล้มทับนอร์ตันอีกสะงั้น

"อร๊าย!?"

ดีนะฉันมัดผัาไว้ปิดร่างกายได้ไม่งั้นเห้ออหมดคำจะพูดกับตัวเอง

"แพท!?"นอร์ตันดันล้มอีกแล้วดีนะเขาไม่ได้บาดเจ็บใดๆ

"แพทรีบไปใส่เสื้อผ้าเถอะ!"เข้าพูดอย่างตกใจ