Ship Norton Patricia
ตีตัวไปยังที่นั้น
ฉันเข้ามาที่นี่เพื่อหาเงินไปให้แม่....
(คฤหาสน์).
"นี้คฤหาสน์ที่บัตรเชิญหรอดูไม่น่าเข้าเลย..."
เอ่อ...พอใช้นะเมื่อฉันเข้ามาก็เจอ
หนุ่มน่าตาใช้ได้รึป่าวทันใดนั้นประตูก็ปิด
ปิดมิดจนมองไม่เห็นภายนอกฉันเริ่มคิดว่า
มันแปลกๆแล้วละแต่แล้วก็มีเสียงชายหนุ่มปริศนาทักขึ้นมาว่า
"สวัสดีครับคุณคงเป็นเซอร์คนใหม่ในคฤหาสน์นี้"
.
.
"ผมนอร์ตันนะครับ"เขาเอ๋ยทักแบบเป็นมิตรแต่ฉันไม่มิตร
.
.
"ค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
.
.
"สวัสดีค่ะฉันเอมมีลี่เป็นหมอน่ะคะคุณน่าจะเป็นเซอร์ใหม่เนอะ"
.
.
"ใช่ค่ะ"คุณเอมมีลี่น่าตาดีหวังว่าจะไว้วางใจได้นะ
.
"แล้วเธอชื่ออะไรอะ"นอร์ตันเอ๋ยทักแบบแอ็คๆ
.
ฉันรู้สึกไม่ดีแหะกับนายนี่
.
"แพทริเซีย ดอร์วัล"
.
"ชื่อดูดีมากเลยจ้ะเดี๋ยวจะพาไปห้องนะให้นอร์ตันพาเธอไปนะจ้ะแพทฉันฝากกุญแจไว้กับนอร์ตันแล้วนะ"
.
.
"ค่ะ"ฉันตอบไปและมองแรงใส่นอร์ตัน
.
.
"นี่ผมผิดไรเนี่ยมองแรงใส่ทำไม"
"ฉันแค่ไม่ชอบขี้หน้านายสักเท่าไรน่ะ"
"ไม่เห็นต้องมองแรงใส่กันด้วยนิครับ"
"ช่างมันเถอะรีบๆเอากุญแจมาให้ฉันได้แล้วน่ะ"
"ผมไม่ให้หรอกแบร่ๆ"เขาแลบลิ้นใส่ฉันเหมือนล้อเลียน
น่าตบชะมัดอย่ามาทำให้ฉันโกรธนะ
"นายนอร์ตัน!"
"คุณเรียกผมว่า พี่นอร์ตันสุดหล่อขาขอกุญแจคืนได้ไม"
"ไม่เอาด้วยหรอก"ใครกล้าพูดฉันนับถือเลยอะ
"นี่ถามจริงเหอะนายเอาไปให้แฟนนายพูดเถอะ"
"ผมจะไปมีแฟนกับใครได้ละไม่ใช่คุณเอมมีลี่ที่มีคุณอีสป"
"ช่างหัวนายเถอะรีบๆเอากุญแจห้องฉันมา"
"ไม่ให้!"เขาล้อเลียนฉันอีกแล้วคิดว่าฉันตัวเตี้ยกว่านายแล้วจะแกล้งอะไรได้หรอ
ฉันกระโดดเพื่อหยิบกุญแจฉันทำสำเร็จแต่...
ฉันกระโดดจนหกล้มทับนอร์ตันตอนนั้นหน้าเราใกล้ชิดกันมากฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย
"โอ๊ยย..ก้นผม"หลังนอร์ตันถลอกฉันรู้สึกผิดแปลกๆแหะ
"ฉันขอโทษเจ็บมากมั้ย"ฉันลูบไปที่หลังเขาเบาๆก่อนที่จะขอโทษ
"ผมเจ็บไม่มากหรอกแต่คุณเป็นห่วงผมหรอ"
"นายเอาอีกแล้วนะเลิกแซวได้แล้วฉันแค่ต้องเป็นห่วงถ้าเกิดมีแผลขึ้นมาละ"
"กุญแจมา!"
"ผมให้แล้ว และผมเอาคืนคุณแน่"
"ฉันไม่รับเอาคืนแต่...ฉันรับกุญแจเอามา"ฉันเดินหนีแบบไม่รออะไรแล้ว
.
.
.
.
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะถ้ามีเขียนผิดพลาดอย่างไรขออภัยด้วยน้าา...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments