คุณยายในสายฝน

วันที่๑

เมื่อเข้าสู่ฤดูฝนหมู่บ้านของฉันฝนตกดังฟ้าถล่ม

หลังจากเลิกเรียนขณะที่ฉันกำลังเดินกลับบ้านฉันสังเกตเห็นคุณยายถือร่มคันใหญ่คุณยายเก่าชักชวนให้ฉันเข้าไปติดร่มของท่าน"มานี่สิแม่หนูเดี๋ยวยายพาไปส่งที่บ้าน"ฉันกล่าวขอบคุณคุณยายเมื่อฉันเข้าไปในร่มคันใหญ่นั้นฉันสังเกตเห็นคุณยายกำลังแสยะยิ้มทำให้เห็นใบหน้าชวนสยองขวัญฉับพลันนั้นร่มสีดำคันใหญ่ของคุณยายเปลี่ยนสภาพกลายเป็นหนังมนุษย์และหน้าคน

คุณยายค่อยๆยืดคอเกือบเมตรของท่านมาหาฉันแล้วบอกฉันว่า"กูจะเอามึงมาทำเป็นร่มอีกคันมากับกูซะดีๆ"

แค่นั้นก็พอให้ฉันวิ่งเร็วเท่านักวิ่งสีคูณร้อยแล้วฉันวิ่งผ่านถนนอันกว้างขวางทุกครั้งที่ฉันพาฉันจะเห็นคุณยายเดินตามฉันตลอดจากฟ้าที่เคยเป็นสีขาวขุ่นกลับกลายเป็นสีแดงดั่งสายเลือดฉันได้ยินเสียงผู้คนกรีดร้องดังสนั่นไปทั่วอีกไม่กี่กิโลเมตรก็จะถึงบ้านของฉันแล้วแต่ฉันสังเกตเห็นว่าคุณยายอยู่ห่างจากฉันประมาณ 1 กิโลเมตรแต่ท่านวิ่งประมาณ 1 นาทีก็มาก็มาใกล้ฉันระยะประชิดตัวฉันปิดร้องเสียงดังแต่น่าแปลกใจทั้งที่ถนนมีบ้านคนจำนวนมากไม่มีใครเปิดประตูออกมาดูฉันเลยฉันรู้สึกถึงแขนชิวๆเย็นๆที่มาจับไหล่ของฉันฉับพลันเสียงก็ดังขึ้น "มากับฉันซะดีๆแม่หนู"แต่เหมือนแต้มบุญของฉันยังไม่หมดจู่ๆดันมีรถบัสจากไหนไม่รู้ขับมาข้างๆฉันนั่นเป็นคุณลุงที่ฉันรู้จักแต่วันนี้หน้าเขาดูแปลกไปแต่ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรแล้วไม่งั้นยายแก่นั่นตามมาทันแน่ฉันรีบกระโดดขึ้นรถแล้วขอให้คุณลงไปส่งที่บ้านเมื่อถึงหน้าบ้านคุณลุงขับมาแสยะยิ้มร่างของคุณลุงค่อยๆกลายเป็นยายแก่คนนั้นคุณลุงยืดคอประมาณ 5 เมตรมาหาฉันฉันรู้ได้เลยนั่นไม่ใช่คุณลุงที่ฉันรู้จักน่าจะเป็นยายแก่คนนั้นปลอมตัวมาแน่นอนฉันกระโดดลงจากหน้าต่างรถเสียงหัวเราะของยายแก่ยังตามหลังจากมาฉันกระโดดข้ามรั้วและพุ่งเข้าบ้านคุณแม่จึงถามฉันว่า"ทำไมวันนี้กลับบ้านช้าจังแล้วนั่นอะไรมาเนี่ยครับเจอผีพรุ่งนี้ฉันไม่กล้าเดินกลับบ้านแล้วสิ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download