ลูน่า

...********ลูน่า********...

ครั้งหนึ่งลูน่าเคยไปเปิดดูหนังสือเล่มหนึ่งในห้องของคุณแม่เธอนั้นเห็นว่าในตระกูลเธอส่วนใหญ่เด็กที่เกิดมามีเด็กผู้ชายเยอะมากๆเธอคือคนที่ 3 ที่เป็นเด็กผู้หญิงเนื่องจากเหตุการณ์แบบนี้จึงทำให้ตระกูลเห็นเด็กผู้ชายดีกว่าเด็กผู้หญิงแล้วคิดว่า

*********เด็กผู้หญิงคือรางร้าย *********

!***ต้อง#่าทิ้งทุกคน***!

ลูน่าเงียบไปพักใหญ่ๆ *แต่แล้วเสียงที่เธอเกลียดมากๆดังขึ้น

“ลูน่า! เจ้ากล้าดียังไงเข้ามาหยิบหนังสือในห้องนี้”

**«ท่านพ่อนิ»**

“ข้าบอกเจ้ากี่ครั้งแล้วว่าห้ามเข้ามาเหยียบในห้องนี้!”

ลูน่าจึงหันไปหาท่านพ่อแล้วพูดว่า

**“ท่านพ่อต่อว่าข้างั้นรึ”**

เด็กผู้หญิงที่ไม่ชอบคนเป็นพ่ออยู่แล้วได้เปล่งวาจาออกไป

แต่วาจาที่ใช้กับทำให้คนเป็นพ่อรู้สึกโกรธเป็นอย่างมากท่านพ่อเกิดโมโหจึงหยิบหนังสือที่แข็งที่สุดปาใส่คนเป็นลูก

แต่แล้วลูกคนโตวิ่งมาที่ห้องที่ทั้งสองอยู่แล้วจึงพูดออกไปว่า

*“ท่านพ่อทำอะไรน่ะ ทำไมท่านพ่อทำแบบนี้”*

*“พ่อจะทำเด็กผู้หญิงตัวแค่นั้นเจ็บหรอทำไมพ่อเป็นคนแบบนี้!?”*

เสียงที่ลูน่าได้ยินทำให้เธอตะโกนด่าคนเป็นพ่อไปว่า

**“ท่านพ่อไม่เข้าใจความรู้สึกของข้าเลย”**

**“เพราะข้าไม่อยากสร้างปัญหาให้ใครหากท่านพ่อยังทำแบบนี้อยู่ข้าจะทำให้ท่านพ่อบาดเจ็บเปลืองตายเอง!”**

วาจาที่ผู้เป็นลูกสาวด่าออกมาด้วยความไม่ไปป้าน้อมเป็นการลอกไปเดี๋ยวใช้อารมณ์ล้วนๆอย่างที่บอกลูน่าเป็นเด็กชอบใช้ความรุนแรงพูดจาสุภาพแต่ไม่ใยดีคนอื่น

พอท่านผู้เป็นพ่อได้ยินสิ่งที่ลูกสาวพูดออกมาจึงเกิดความโมโหโยนหนังสือใส่ลูกสาวแต่สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมากเพราะลูกสาวรับหนังสือที่เขาโยนใส่ได้

“ทำไมแกไหวพริบดีขนาดนี้เกิดอะไรขึ้นกับแก!”

ท่านเป็นพ่อตกใจเป็นอย่างมากที่ลูกสาวไหวพริบดีกว่าตนหลายสิบเท่า เขาเลยคิดว่านี่คงจะเป็นลางร้ายที่เกิดขึ้นในตระกูลเพราะไม่ฆ่าเด็กผู้หญิงคนนี้ทิ้งจึงทำให้ตระกูลเป็นแบบนี้ไปได้

«เป็นเพราะเราลีลาไม่รีบฆ่ายัยเด็กปีศาจนี่ทิ้ง»

...----------------...

*“ข้ารู้นะว่าท่านพ่อคิดอะไรอยู่”*

*“น้องสาวของข้าเธอเป็นคนที่แย่ขนาดนั้นเลยหรอ!”*

**“ในนี้มันดูแย่นะพี่เราออกไปที่สวนหลังบ้านดีกว่า”**

...****************...

เมื่อลูน่าพูดแบบนั้นออกไปพูดเป็นพี่จริงสำหรับสติอารมณ์ลงแล้วพาน้องสาวของตนออกไปที่สวนหลังบ้านเพื่อไปคุยกันให้มันจบๆ

*“ทำไมเจ้าถึงต่อว่าท่านพ่อแบบนั้นล่ะ”*

**“อยากทราบหรอท่านพี่”**

*“ใช่ๆบอกข้าหน่อยข้าอยากมีไหวพริตตี้แบบเจ้าบ้าง”*

**“จะว่าไปข้าเห็นท่านพี่เวลารู้ว่าคนใช้คนไหนเริ่มไม่ไหวท่านพี่ก็เอาคนใช้ไปนั่งพักตลอดเลยนี่ไม่ใช่ว่าเราก็เป็นวันที่ของพี่หรอกหรอ”**

ผู้เป็นน้องได้พูดออกมาแบบคำยาวๆเป็นครั้งแรกทำให้คนเป็นพี่ตกใจว่าน้องสาวของตนพูดเยอะแบบนี้ได้ด้วยหรอ

*“ข้าดีใจจัง!!!เจ้าสามารถพูดประโยคที่ยาวออกมาได้แล้วถ้าดีใจแทนเจ้ามากเลยเพราะว่าข้าไม่ค่อยเห็นเจ้าพูดคำใหญ่ๆออกมาสักครั้งเลย”*

*“ข้ารู้สึกชอบในตัวเจ้าขึ้นมาแต่ว่าตั้งแต่เจ้าต่อว่าท่านพ่อไปข้าเห็นท่านพ่อเดินหัวเสียออกมาจากห้องที่ลูน่าเพิ่งเข้าไปอ่านหนังสือเมื่อกี้ด้วยทำไมเจ้าถึงทำแบบนั้นล่ะเพราะอะไรหรอตอบข้าหน่อย”*

**“ข้าแค่ไม่พอใจที่ท่านพ่อทำแบบนี้ก็แค่นั้น”**

*“ข้าน่ะอยากเล่นกับเจ้ามาตลอดเลยนะแต่ก็ไม่มีโอกาสได้เล่นสักทีข้าเลยชอบหาโอกาสที่ท่านพ่อไม่อยู่บ้านออกมาเล่นกับเจ้าเพราะว่าข้าชอบตอนที่เจ้ายิ้มมากนะ”*

หลังจากนั้นผู้เป็นน้องจึงยิ้มออกมาให้พี่ชายเห็นทำให้ผู้เป็นพี่มีความสุขเพราะการที่เขาเห็นน้องสาวของเขายิ้มเขารู้สึกคิดถึงแม่เนื่องจากน้องสาวของเขาหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับแม่

...----------------...

ท่านแม่ที่เห็นลูกสาวของตนยิ้มเป็นครั้งแรกความทุกในใจทั้งหมดจึกค่อยๆหายไป

...----------------...

“ลูกแม่ทั้งสองคนรักกันดีสินะ”

ท่านผู้เป็นแม่ของทั้งสองจึงทำเครื่องร่างไว้ให้ลูกๆของเธอ

เครื่องรางตัวนั้นคงหนีไม่พ้นกับ

สร้อยรูปพระจันทร์และพระอาทิตย์

เมื่อทำสร้อยเสร็จแล้วผู้เป็นแม่จึงนำสร้อยที่เธอทำใว้มาใส่ให้ลูกทั้งสองคนเมื่อผู้เป็นพ่อเห็นลูกสาวที่ใส่สร้อยรูปพระจันทร์

จึงบอกลูกสาวไปว่า

“ตัวของเจ้าเนี่ยมันก็ช่างเหมือนดวงจันทร์เสียจริง อยู่ได้แค่ตอนกลางคืนและอีกอย่างแสงสว่างยังน้อยกว่าดวกอาทิตย์เสียอีกและไม่มีใครชอบในเวลากลางคืนด้วย”

การพูดแบบนี้ของผู้เป็นพ่อทำให้ลูกชายที่เขาดูแลเอาใจใส่อย่างดีพูดจาต่อว่าตนแล้วปกป้องน้องสาวของตนเอง

*“ทำไมท่านพ่อถึงพูดแบบนี้หละตัวของลูน่าก็มีหัวใจนะครับ!”*