ตอนที่ 8 มหาดเล็กฝ่ายทนายความ คาบัคโรเน่ ดีโน่

กุบกับ กุบกับ เสียงรถม้ากำลังมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงของจักรวรรดิเดบูเลน

"ทำไมท่านพ่อถึงเลือนการเดินทางเข้ามาละครับ ตั้งวันนึงแนะ" เมฟถามขึ้นบนรถม้าตอนนี้มีเมฟ เฮร์ฟ มาร์ฟ่า วีเซอร์ และแอสเตอร์ ทำไมวีเซอร์กับแอสเตอร์ได้มานั่งนี้นะเหรอ ต้องย้อนกลับไปเมื่อตอนบ่ายก่อนออกเดินทาง

"เดินทางปลอดภัยคะ/ครับ ท่านดยุก คุณชายใหญ่ คุณชายรอง คุณหนูเล็ก" เหล่าสาวใช้และพ่อบ้านพากันมาส่งเจ้านายที่กำลังจะออกเดินทาง

...----------------...

คฤหาสน์เซเกร์

"ท่านพ่อคะ หนูอยากนั่งกับน้าจูเลียและซัลเวียได้ไหมคะ" เมลเอ่ยถามขึ้น

"ไม่---" ก่อนที่เฮร์ฟจะพูดจบจูเลียก็พูดตัดขึ้นมาซะก่อน "ได้สิจ๊ะ แล้วให้ลุงแอสเตอร์กับพี่วีไปนั่งกับลุงเฮร์ฟก็ได้จ๊ะ หนูเมลมานั่งกับน้าก็ได้ซัลเวียกับแอสทัสจะได้ไม่เหงา" จูเลียเอ่ยขึ้นทำให้วีเซอร์จะตกใจก็ไม่ใช่จะดีใจก็ยังไงอยู่ แต่คนที่ช็อคไปแล้วคือแอสเตอร์กับเฮร์ฟที่ยืนแข็งเป็นหินไปแล้ว

"ดะ เดี๋ยวที่รักจะให้ทำไมไม่ให้หนูเมลนั่งกับเฮร์ฟละ แล้วข้ากับวีอีก" แอสเตอร์ผู้เป็นสวามีถามด้วยความสงสัยปกติภรรยาสุดที่รักของเขาถ้าไม่จำเป็นก็จะไม่ให้นั่งรถม้าคันอื่นเลย

"หนูเมลเขาก็อยากคุยเล่นระหว่างทางกับลูกเราจะไปขัดได้อย่างไรแล้วอีกอย่างนะท่านจักรพรรดิ รถม้าก็ไปทางเดียวกันอยู่แล้ว กว่าจะถึงเมืองหลวงก็เช้าพอดีไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่กี่คืนก็ไม่ตายหรอกนะเพคะฝ่าบาท" จูเลียพูดออกมาแถมเขายังให้สาวใช้เตรียมเสบียงอาหารไว้ทานระหว่างเดินทางไว้อีกด้วย

"แอสทัส ซัลเวีย หนูเมลขึ้นรถม้าจ๊ะ" จูเลียได้เรียกเด็กทั้งสามขึ้นรถม้า "ถ้าฝ่าบาทขึ้นรถม้ามาหม่อมฉันไม่รับประกันนะเพคะว่า ฝ่าบาทจะได้นอนนอกห้องหรือเปล่า" แล้วจูเลียก็ขึ้นรถม้าตามไปเฮร์ฟได้แต่ตบไหล่ปลอบใจเพื่อนที่ไม่มีทางเลือก

"พวกเราก็ขึ้นรถม้าเถอะ ถ้าออกเดินทางช้าจะถึงเมืองหลวงช้า" ทั้งห้าคนได้ขึ้นรถม้าแล้ว รถม้าทั้งสองคันก็ได้ออกตัวไปยังเมืองหลวง

ปัจจุบัน

"ไม่รู้สิก็จะให้สอบปากคำพรุ่งนี้ตอนไปถึงเลย มีเวลาก็จะพาเมลไปเดินชมเมืองหลวงหน่อย เพราะจะได้อยู่อีกยาวแน่ เดี๋ยวพาก็ต้องรอประชุมของเดือนนี้อีกไปมาบ่อยมันเหนื่อย" เฮร์ฟพูดเฮร์ฟก็มองออกไปนอกหน้าต่าง

"ว่าแต่นายเถอะวีมาหาฉันได้แสดงว่างานเสร็จแล้วใช่ไหม" มาร์ฟ่าถามเพราะเมื่อคืนเขาเอาแต่อ่านหนังสือจนลืมถามไปเลย

"เอ่อ ผมทำเสร็จแล้วครับ ครบทุกงานเลยด้วยพรุ่งนี้บ่ายก็ต้องประชุมประจำเดือนกับพวกตาเฒ่าหัวโบราณพวกนั้นอีก" พูดถึงขุนนางอาวุโสพวกนั้นคราวก่อนก็ยื่นกฎหมายสมรสเท่าเทียมเอาไว้ด้วยยังไม่ได้รับการอนุมัติก็โดนปัดตกไปซะแล้ว คราวนี้จะต้องยื่นผ่านให้ได้

"ตาแก่จะเข้าร่วมประชุมด้วยใช่ไหมครั้งก่อนไม่เห็นเข้าเลยนิ เห็นแต่ไปประชุมกับสี่ตระกูลใหญ่" มาร์ฟ่าถามขึ้น

"คราวนี้แอสเตอร์มันให้เข้าร่วมทุกคน (บังคับ)  ก็ช่วยไม่ได้แต่ฉันจะยื่นกฎหมายสมรสเท่าเทียมไปถ้าพวกแกสามคนเห็นด้วยก็น่าจะไม่มีปัญหา" เฮร์ฟพูดขึ้นแต่สายตาสีแดงสดยังจ้องมองไปยังนอกหน้าต่างเหมือนเดิม

"ท่านพ่อครับพรุ่งนี้ตอนบ่ายต้องให้เมลขึ้นศาลไม่ใช่เหรอครับ" เมฟถามขึ้น

"ลุงก็เลยคิดว่าถ้าให้หนูเมลกับแอสทัสและซัลเวียประชุมประจำเดือนไปด้วยก็น่าจะไม่มีปัญหา ส่วนเรื่องศาลกับเข้าประชุมไม่ต้องห่วงหรอกเมฟ เจ้าก็จะได้เข้าร่วมด้วยเพราะเป็นสี่ตระกูลใหญ่แถมออกความคิดเห็นได้ด้วย เวทีคราวนี้ลุงจะยกให้แอสทัส ซัลเวีย และหนูเมล เพราะจะเป็นการเปิดเผยองค์ชายและองค์หญิงกับลูกสาวคนที่สามของตระกูลเซเกร์" แอสเตอร์พูดขึ้นมีสายตาที่จริงจังแฝงด้วยความอยากรู้อยากลอง

...----------------...

พระราชวังหลัก ห้องทำงานมหาดเล็กฝ่ายศาลมีจดหมายสีทองปั๊มสแตมป์ด้วยดอกกุหลาบสีเงิน จดหมายซองนั้นเป็นของสี่ตระกูลใหญ่ตระกูลเซเกร์นั้นเอง ใบหน้าที่ไม่รู้อายุไว้ผมยาวสีเงินกลางหลัง ใส่ชุดทนายความยิ้มออกมา

"อะไรกันปกติไม่เคยเห็นส่งจดหมายมาเลยนี่นะ ตระกูลใหญ่ทั้งสี่เช่นเซเกร์มีอะไรที่น่าตื่นเต้นแน่นอน" มหาดเล็กคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องว่าความเก่งที่สุดในจักรวรรดิและไม่เคยว่าความแพ้แม้แต่คนเดียวสนใจในความสนุก แต่ชอบเก็บตัวส่วนมากจะให้เลขาฮยอนเป็นผู้ว่าความให้ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากให้สื่อมวลชนเห็นสักเท่าไหร่

ปิ๊บ ปิ๊บ เสียงกดโทรเลขไปยังเลขาหญิงตัวน้อยที่อยู่หน้าห้อง

"เลขาฮยอนเข้ามาผมหน่อย" เสียงที่ทุ้มนุ่มนวลแฝงไปด้วยความอ่อนโยนที่มีต่อเลขา "กรุณารอสักครู่คะอาจารย์ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอก" วันนี้ก็อีกแล้วเหรอ ใช่เธอไม่อยู่ช่วงนี้เธอตัวทำลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ด้วยเวลาก่อนเลิกงานมักจะขอตัวกลับก่อนเวลา แถมช่วงนี้มีหนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้มาตามอีกมันหน้าสงสัย สงสัยผมคงต้องไปดูเองแล้วละครับว่าชายคนนั้นเขาเป็นใคร จดหมายของเซเกร์เอาไว้ก่อนแล้วกันขอไปตามตัวแมวน้อยกลับมาทำงานก่อน

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองครั้ง

"อาจารย์ครับมีจดหมายจากองค์จักรพรรดิมาถึงอาจารย์ครับ" เสียงลูกศิษย์ของทนายหนุ่มได้ดังขึ้นก่อนที่ลูกศิษย์จะเปิดประตูเข้ามาพบว่าอาจารย์ของเขากำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอก

"อาจารย์จะไปไหนเหรอครับ ให้ผมไปด้วยไหมครับ" เสียงลูกศิษย์ของอาจารย์หนุ่มได้ถามขึ้น

"ไปตามเลขาฮยอนนะครับ" อาจารย์หนุ่มหันหน้ามาบอกลูกศิษย์หนุ่มของเขา

"ถ้าเป็นพี่ฮยอ-เอ้ยเลขาฮยอนตอนนี้เขาอยู่ที่ร้านขายเสื้อสูทผู้ชายของห้องเสื้อเบอร์ด้าครับ" เสื้อสูท (?) เลขาฮยอนจะไปทำอะไรแถมเสื้อสูทของผู้ชายอีก

"ไปกันเถอะครับมิลาน" ลูกศิษย์หนุ่มพยักหน้ากระโดดหน้าต่างตามผู้เป็นอาจารย์ไปยังห้องเสื้อเบอร์ด้าที่นิยมในหมู่ชายชนชั้นสูง พี่ฮยอนผมขอให้พี่รอดจากอาจารย์นะครับ เพราะตอนนี้ผมสัมผัสได้ว่าอาจารย์ต้องกำลังโกรธอยู่แน่เลยครับ

ห้องเสื้อเบอร์ด้า โซนเน็กไท

"มุนบินว่าสีนี้ดีมั้ยหรือสีนี้ดี" ฮยอนหญิงสาวกำลังเลือกเน็กไทเป็นของขวัญวันเกิดใครบางคนอยู่

"เอ่อ พี่ครับผมว่าสีน้ำเงินกรมดีไหมครับเขาเป็นทนายด้วยสีฉูดฉาดอาจจะไม่เหมาะสักเท่าไหร่"

มุนบินน้องชายของฮยอนกำลังเลือกซื้อเน็กไทช่วยพี่สาวเป็นของขวัญวันเกิด โดยที่ทั้งสองคนที่อยู่ภายในร้านไม่รู้เลยว่าอาจารย์กับลูกศิษย์มิลานได้ตามมาถึงแล้วทั้งสองคนเห็นภาพที่สองพี่น้องกำลังเลือกเน็กไทอย่างสนุกสนาน โดยที่อาจารย์ของเขานั้นเลือดขึ้นหน้าไปแล้ว

"อาจารย์ครับผมว่าเรากลับกันดีกว่าครับ" มิลานลูกศิษย์หนุ่มของอาจารย์ได้เอ่ยถามขึ้นถ้าอยู่ไปนานกว่านี้อาจารย์ของเขาอาจจะพังร้านนี้ก็เป็นได้

"กลับครับ เรารู้แล้วว่าฮยอนมาเดตกับหนุ่มในเมืองผมก็ไว้ใจได้แต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์" มิลานมองหน้าของอาจารย์ด้วยความวิตกกังวลเพราะเขารู้ว่าอาจารย์ของเขานั้นรักฮยอนมานานแล้วเพียงแค่ไม่แสดงออกมาทางสีหน้าให้ชัดเจน จากนั้นทั้งสองคนก็กลับมายังห้องทำงานของอาจารย์

"มิลานคุณออกไปก่อน ส่วนจดหมายของจักรพรรดิและเซเกร์ผมจะตอบเอง" มิลานได้ออกจากห้องทำงานของอาจารย์และตรงไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง

ผมกับพี่ฮยอนหรือเลขาฮยอนถูกอาจารย์เก็บมาเลี้ยงจากถังขยะภายนอกเมือง อาจารย์เป็นทนายความที่มีชื่อเสียงมากอาจารย์จะไม่ค่อยปรากฎตัวให้สาธารณะชนให้เห็นสักเท่าไหร่เพราะอาจารย์ไม่ชอบความวุ่นวาย ผมกับพี่ฮยอนมักจะเป็นผู้ช่วยของอาจารย์เวลาออกนอกสถานที่ พี่ฮยอนเป็นเลขาที่ทำงานได้ดีมาก ๆ ไม่เคยขาดตกบกพร่องสักงานผมกับพี่ฮยอนวางแผนจะเซอร์ไพรส์วันเกิดของอาจารย์ จะจัดใหญ่โตอาจารย์ก็ไม่ชอบพวกเราเลยจัดแบบเรียบง่าย โดยพี่ฮยอนเป็นคนเตรียมเค้กกับสถานที่ส่วนผมคอยสังเกตท่าที่ของอาจารย์ ไม่ให้จับได้ แต่ผิดคาดไปหน่อยอาจารย์กับหึงน้องชายของพี่ซะยังงั้น พี่ฮยอนได้พบกับมุนบินโดยบังเอิญที่สวนดอกไม้น้องชายของพี่ฮยอน ก็เป็นหัวหน้าทหารของตระกูลเซเกร์ที่อยู่ในเมืองหลวง ที่ผ่านมาเขาทั้งสองใช้ชีวิตยากลำบากมาตลอด แต่ปัญหาตอนนี้คืออาจารย์จะเจอหน้ากับพี่ฮยอนได้ไหมนะ คงจะไม่เข้าจะผิดหรอก เดี๋ยวคอยเฉลยตอนงานวันเกิดพรุ่งนี้เย็นเลยทีเดียวก็ได้ อุตส่าห์ว่างแผนมาจนถึงวันนี้แล้ว

แอ๊ดดด ตึก ตึก เสียงเปิดประตูได้มีหญิงสาวผมลอนน้ำตาลแดงเดินเข้ามาใส่ชุดทนายเตรียมพร้อมว่าความให้ลูกความในตอนบ่าย

"มิลานทานข้าวหรือยัง" เสียงเล็กของหญิงสาวเอ่ยถามชายที่เอาหน้าฟุบโต๊ะที่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

"ยังเลยพี่นั้นแหละ ออกไปข้างนอกไม่ซื้ออะไรมาให้ผมกินหรือไง" มิลานตอบตอนนี้เขาหิวข้าวมากเพราะยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าแล้ว

"อาจารย์ละอยู่ในห้องไหม" มิลานพยักหน้าตอบ "อาหารนายพี่ซื้อซุปมิโสะกับข้าวปั้นมาให้"

ฮยอนยื่นถุงใส่อาหารให้มิลาน และเดินตรงไปห้องข้างหน้า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประดังขึ้น "อาจารย์ฉันเองคะ ฉันเห็นอาจารย์โทรเลขหามีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าคะ" เลขาฮยอนเอ่ยถามแต่ไร้วี่แววการตอบรับจากอาจารย์ผู้เป็นนายเธอเลย ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป

"ขออนุญาตคะอา----" ที่เธอจะพูดจบเห็นหญิงสาววัยกลางคนหันมามองเธอ หญิงสาวประเมินมองด้วยสายตาแล้วก็อายุเท่าป้าวีของเธอ หญิงสาววัยกลางคนนั้นนั่งตักของอาจารย์เขาอยู่มือลูบไล้ทั่วท่อนบนเหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีขาวปกคลุมร่างกายท่อนบนไว้ ท่อนล่างยังเป็นกางเกงขายาวสีดำ ส่วนชุดทนายถูกถอดแขวนไว้หน้าประตู หญิงสาววัยกลางคนได้เชยค้างของอาจารย์เขาขึ้นมากำลังจะจูบ "อะ อาจารย์คะ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกะ—" เสียงของหญิงสาวสั่นระทวย ที่เห็นอาจารย์ของเขากำลังอะไรกันในห้องทำงานแต่มีเสียงชายหนุ่มดังขึ้นก่อนที่เธอจะปิดประตูออกไป "ผมยังไม่ได้ให้คุณออกไปไหนทั้งนั้นครับเลขาฮยอน" เสียงเย็นชาของชายหนุ่มดังขึ้นมือของเขาผลักหญิงสาววัยกลางคนออกก่อนที่จะจัดแจงเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อยให้เสร็จก่อนที่จะเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าประตู

"กรี๊ดดดดด!! ท่านดีโน่ทำไมถึงผลักฉันกันคะเมื่อกี้ท่านดีโน่กำลังมีอารมณ์อยู่ไม่ใช่เหรอ" หญิงสาววัยกลางคนกรี๊ดร้องออกมา เธอไม่เข้าใจทำไมคนที่เธอชอบถึงได้ผลักเธอแรงขนาดนี้แต่ ทนายความหนุ่มตอบกลับมาอย่างเย็นชาทำให้เธอช็อคไป

"ผมบอกคุณตอนไหนว่าผมมีอารมย์ แล้วคุณเข้ามาในที่ของผม ผมไม่อนุญาตให้คนร่านแบบคุณเข้าหรอก คนที่เข้ามาได้มีแค่ฮยอนกับมิลานเท่านั้น" หึ ใช้ช่วงที่ผมเผลอเข้ามาจะว่าโง่ดีไหมละ ผมจะทำยังไงกับเจ้ากระต่ายน้อยที่สั่นกลัวอยู่ดีละ หื้ม

"ท่านดีโน่โกหก ท่านนะกำลังมีอารมณ์กับฉันใช่ไหมละ ยอมรับมาเถอะยัยผู้หญิงข้างท่านน้ำไม่ดีเท่าฉันสักนิดท่านดีโน่ยังจะเอาอีกเหรอ" หญิงสาววัยกลางคนเถียงความอยู่ฝ่ายเดียว หญิงสาววัยกลางคนจะพุ่งเข้ามาตบหน้าของดีโน่แต่มีร่างเล็กของหญิงสาวรับไว้

เพี๊ยะ!! ทำให้ทนายหนุ่มร่างสูงตกใจเป็นอย่างมาก และหญิงสาววัยกลางคนวิ่งเตลิดออกนอก หน้าต่างด้วยความตกใจ มือใหญ่ของทนายหนุ่มสัมผัสใบหน้าที่เรียวเนียนของหญิงสาวอย่างเบามือ

"เจ็บมั้ยครับ ทำไมมารับแทนผมละ คุณจะต้องโกรธผมสิที่ผมตะคอกใส่คุณ" เสียงของทนายหนุ่มได้อ่อนลง

"อาจารย์ไม่ได้ผิดหรอกคะ ฉันต่างหากที่ผิดฉันเข้ามาห้องของอาจารย์...โดยที่อาจารย์ยังไม่อนุญาต" ผมเห็นคุณอยู่กับผู้ชายคนอื่นในสมองก็คิดว่าจะทำยังไงให้คุณกระต่ายตัวน้อยหันมามองผม ในช่วงที่ผมเผลอ ก็มีหญิงสาววัยกลางคนบุกเข้ามาห้องทำงานผมแล้ว ผมอยากจะเอาคืนคุณเมื่อตอนบ่ายแต่ผมไม่คิดว่าคุณจะเอาตัวเข้ามารับแทนผมไว้

"อาจารย์เป็นอะไรหรือปะ—" ฮยอนเห็นอาจารย์ของเธอเงียบไปแต่อาจารย์คว้าตัวของเธอมา

กอดเอาไว้ดวงตาสีน้ำเงินทะเลและสีน้ำตาลจ้องมองกันหน้าของอาจารย์นั้นเต็มไปด้วยความผิดและอยากขอโทษ

"อาจารย์ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกคะ เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันให้น้องชายจัดการให้ก็ได้คะ" น้องชาย (?) กระต่ายน้อยมีน้องชายด้วยยังงั้นเหรอ

ผละ ฟรึ่บ ร่างใหญ่ของอาจารย์ปล่อยหญิงสาวร่างเล็กและอุ้มท่าเจ้าสาวมายังที่โซฟาใหญ่ใจกลางห้องทำงาน และรีบไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้

"คุณมีน้องชายด้วยเหรอครับ" ทนายความหนุ่มถามด้วยความสงสัยเพราะเขาไม่รู้เลยว่ากระต่ายน้อยของเขามีพี่น้องด้วย

"ไม่ใช่น้องชายแท้ ๆ หรอกคะเป็นลูกของป้าวีญาติห่าง ๆ ที่รู้จักนะคะ ตอนนี้มุนบินก็พึ่งทำงานในเมืองหลวงด้วยคะ ฉันก็เลยพาเขาเดินชนทั่วเมืองหลวงนะคะ ถึงเขาจะไม่ใช่น้องชายแท้ ๆ แต่ฉันก็รักเขาเหมือนน้องชายแท้ ๆ เลยละคะ" ที่ผมเห็นตอนบ่ายไม่ใช่แฟนแต่เป็นน้องชาย อะไรกันความอึดอัดในใจเมื้อกี้ก็รู้สึกโล่งใจนี้ขึ้นมาทันที แต่ก็ดีแล้วละ

"โอ๊ย อาจารย์มันเจ็บนะคะ" ฮยอนพูดขึ้นอาจารย์กำลังล้างแผลด้วยแอลกอฮอล์ทั้งที่มีพลังเวทย์สูงขนาดนั้นไม่ใช้รักษากันนะ

"หึ เจ็บก็ต้องทนเอาสิครับ ถ้าใช้เวทย์ฮีลก็ยัง ไม่หายเท่าใช้อุปกรณ์ปฐมพยาบาลหรอกครับ" อาจารย์หนุ่มได้ยิ้มออกมาและตอบสิ่งที่หญิงสาวร่างเล็กที่นั่งโซฟาตรงหน้าถามในใจ

"อาจารย์ อย่าอ่านความคิดของฉันสิคะ ไม่ดีเลยนะ" หึ ถ้าอ่านความคิดคุณแล้วผมคงไม่ต้องมานั่งนึกแบบนี้หรอกครับกระต่ายน้อย ทนายหนุ่มทำแผลให้เลขากระต่ายน้อยเสร็จก็เดินไปนั่งเก้าอี้ประจำและไม่ลืมที่จะทำความสะอาดให้เรียบร้อยก่อนที่จะนั่งลง

"มีจดหมายจากเซเกร์และจักรพรรดิส่งมา" หือ จากองค์จักรพรรดิเหรอ แต่เซเกร์นี่แปลกแฮะปกติไม่เคยจะส่งจดหมายมาคงไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกมั้ง

"แล้วเนื้อความในจดหมายเขียนว่าอะไรเหรอคะอาจารย์" เลขาสาวหันหน้าถามอาจารย์ที่นั่งเก้าอี้ตัวใหญ่

"ผมก็ยังไม่ได้อ่านหรอกครับ ก็จะรออ่านพร้อมคุณนั้นแหละครับเริ่มจากของเซเกร์ก่อนนะครับ 'ถึงมหาดเล็กฝ่ายทนายความ คาบัคโรเน่ ดีโน่ ผมมีเรื่องอยากจะให้คุณช่วยเป็นทนายให้หน่อยเนื่องจากน้องสาวแท้ ๆ ของผม เซเกร์ เมล ไมเออร์ พวกเราจะเดินทางไปให้ปากคำทันทีที่ถึงเมืองหลวงในวันมะรืนตอนเช้า และตอนบ่ายผมอยากจะให้คุณเป็นทนายว่าความคดีฉ้อโกงของบารอนฟิเซเออร์ครับ เนื่องจากว่ามันเกี่ยวกับคดีค้าเด็กเลยอยากพิจารณาให้เป็นพิเศษครับ จาก เซเกร์ มาร์ฟ่า ไมเออร์' ส่งมาแค่นี้ครับ จะอ่านของจักรพรรดินะครับ 'ถึงมหาดเล็กฝ่ายทนายความเราจักรพรรดิ แอสเตอร์ ฟรอเก็ต เดบูเลน มีเรื่องอยากรบกวนเจ้าให้เป็นทนายให้องค์ชายลำดับที่สองและองค์หญิงลำดับที่หนึ่งซึ่งเป็นคดีเดียวกันกับของตระกูลเซเกร์ เราจะเข้าไปให้ปากคำในวันที่เรากลับถึงเมืองหลวง จาก แอสเตอร์ ฟรอเก็ต เดบูเลน' หือ จักรพรรดิไม่อยู่เหรอคุณเลขารู้หรือเปล่าครับ" ทนายหมุ่นอ่านจดหมายสองฉบับเสร็จเงยหน้าขึ้นไปถามเลขาสาวที่นั่งโซฟาใหญ่ที่ตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ

"ฉันได้ยินมานะคะว่าองค์จักรพรรดิจักรพรรดินีและองค์ชายรัชทายาททรงเสด็จไปที่คฤหาสน์เซเกร์นะคะ เห็นว่ารีบมากด้วย" ไปที่เซเกร์งั้นเหรอ

"พวกเขาจะน่าเข้ามาวันให้ปากคำวันพรุ่งนี้ตอนเช้า ให้มิลานไปเตรียมห้องสอบปากคำและพยานมาสองคน ส่วนคุณมากับผมไปเตรียมจัดสถานที่ใช้ประชุมให้เหมือนศาลเยาวชนและเด็ก อีกห้านาทีไปเจอกันที่นั่น" ทนายความหนุ่มสั่งงานลูกศิษย์ทั้งสองเรียบร้อยได้เดินออกไปยังห้องจะใช้ประชุม หึ แค่คิดก็สนุกแล้วสิเปิดตัวองค์ชายและองค์หญิงทั้งสองที่สุดยอดไปกว่านั้นเปิดตัวลูกสาวคนเล็กของตระกูลเซเกร์เหรอ ชักจะสนุกซะแล้วสิครับ งานนี้นะผมจะรับเอาไว้เอง ฮยอนเลขาสาวออกมาจากห้องของอาจารย์ทนายความหนุ่มแล้วเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานของมิลานศิษย์น้องของเขา และบอกงานที่อาจารย์สั่งเอาไว้ทั้งสองได้สวมเสื้อคลุมทนายความออกมาทำงาน มิลานได้จัดเตรียมห้องที่จะใช้สอบปากคำและเตรียมพยานเอาไว้ ส่วนฮยอนได้ตรงไปยังห้องนั้นที่จะใช้ประชุม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***