EP.5

"ลาน่า!! นี่ ลาน่า!!" ฉันสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากที่นั่งเหม่อเป็นเวลานานจนเพื่อนๆฉันสังเกตได้

"ห๊ะๆ ว่าไง"

"นี่ เหม่ออะไรของเธอน่ะ ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว ไปกันเถอะ" แอนนาถามฉันโดยที่ไม่ได้ต้องการคำตอบ และตัดบทด้วยการลุกเดินนำไปที่ห้องเรียน

'เฮ้อ นี่ฉันจะต้องนั่งเรียนกับเรียวตะตลอดปีเลยงั้นหรอเนี่ย แค่คิดก็ปวดประสาทจะแย่!!'​

--------เลิกเรียน--------

"เลิกเรียนแล้วแกจะไปไหนต่อ" ไคร่าถามฉันกับ

แอนนาในขณะที่พวกเรากำลังเตรียมตัวเลิกเรียน

"ฉันว่าจะกลับบ้านเลยน่ะ" แอนนาตอบ

"ฉันก็ว่าจะกลับเลย เห็นวันนี้น้ามีอาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย งั้นฉันไปก่อนนะ" ฉันรีบบอกลาเพื่อนเพราะน้ามีอาเพิ่งจะส่งข้อความมาบอกฉันว่าให้รีบกลับบ้านเพราะมีเรื่องด่วนจะคุยด้วย เฮ้อ~ พอน้าบอกว่าเป็นเรื่องด่วนรู้ใจคอไม่ดีเลย รีบกลับบ้านดีกว่า

-------บ้านของลาน่า-------

" กลับมาแล้วค่าาา"ฉันตะโกนบอกน้าทันทีก้าวเข้ามาในบ้านเพื่อนให้น้ารับถึงการมาของฉัน

"อ้าว กลับมาแล้วหรอ มาที่ครัวสิ น้ามีเรื่องจะคุยด้วย" น้าตะโกนตอบมาจากในครัว สงสัยน้ากำลังทำมื้อเย็นอร่อยแน่ๆเลย ฉันรีบเดินเข้าไปหาคุณน้าโดยเร็ว

"คุณน้ามีเรื่องอะไรหรอคะ?" ฉันถามพร้อมกับหยิบขนมที่วางอยู่บนเคาเตอร์มาทาน

"ลาน่า ปีนี้หนูก็โตเป็นสาวแล้วนะ น้ามีเรื่องจะบอก มันเป็นเรื่องที่พ่อแม่ของหลานตกลงไว้กับเพื่อนรักตั้งแต่รู้ว่าตั้งท้องหลานน่ะ หลานจำคุณลุงเคนตะที่อยู่ข้างบ้านที่เราเมื่อ10ปีที่แล้วได้มั้ย" คุณน้าถามฉันก่อนจะวางสิ่งที่ทำอยู่แล้วหันมาคุยกับฉันอย่างจริงจัง

"อืมมมม จำได้สิคะ หนูยังเคยเล่นกับลูกชายคุณลุงอยู่เลย ไม่สิ!! เรียกว่าทะเลาะกันดีกว่า "ฉันพูดพรางนึกอดีตเมื่อ10ก่อน นั่นทำให้ฉันนึกถึงตุ๊กตาที่เด็กผู้ชายคนทำลาย มันเป็นสิ่งเดียวที่แทนตัวพ่อแม่ของฉัน ท่านให้ฉันไว้ ก่อนที่ท่านจะจากไปโดยไม่กลับ อยู่ๆน้ำตาของฉันก็เอ่อนองโดยไม่รู้ตัว

" ยังจำลูกชายของลุงเคนตะได้ใช่มั้ย คือว่า... "

คุณน้าเว้นวรรคด้วยน้ำเสียงที่ลังเลใจ

"อะไรหรอคะคุณน้า" ฉันถามไปแบบต้องการคำตอบสุดๆ

"คือ พ่อแม่ของหลานทำสัญญาใจกับลุงเคนตะไว้ว่าถ้าลูกของลุงเคนตะออกมาเป็นผู้ชายและถ้าหลานออกมาเป็นผู้หญิงก็จะให้หมั้นกันไว้เลยตั้งแต่ยังเด็กน่ะ" อ๋อ ก็นึกว่าเรื่องอะไร.....​ห๊ะ😧 หมั้น!! นี่ฉันมีคู่มันตั้งแต่ยังไม่คลอดอีกหรอเนี่ย แล้วถ้าผู้ชายคนนั้นโตขึ้นแล้ว อ้วน ลงพุง หน้าขี้เหร่ล่ะ จะทำยังไง นี่ชีวิตสาวสวยอย่างฉันต้องมาจบกับคู่หมั้นที่เคยรังแกฉันตั้งแต่ยังเด็กหรอเนี่ย แย่แน่ๆ😭

" ห๊ะ!! ทำไมน้าไม่เคยบอกหนูเลยล่ะคะ เค้านิสัยเป็นยังหนูยังไม่รู้เลย ถ้าแต่งงานกันแล้วเค้าทำร้ายหนูล่ะ หนูจะทำยังไง ทำไมพ่อแม่ต้องไปสัญญแบบนั้นด้วยล่ะ คุณน้าเรายกเลิกไม่ได้หรอคะ คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่อยู่แล้วก็น่าจะเป็นโมฆะสิคะ" ฉันพูดรัวออกไปโดยไม่เว้นช่องให้น้ามีอาได้อธิบายอะไรเลย

" ใจเย็นๆก่อนสิ ลาน่า น้ายังพูดไม่หมด ถ้าหบานกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะนิสัยไม่ดีหรือจะทำร้ายหลานหรืออะไรก็ตาม พ่อของหลานได้ตั้งเงื่อนไขไว้ว่า ภายใน1ปีหลังจากที่หลานได้เจอกันแล้วให้หลานลองได้คุยกัน ดูใจกัน ถ้าครบ1ปีแล้วทั้งสองคนไม่มีใจให้กัน ไม่รู้สึกรักกัน เราก็ค่อยมาตกลงกันใหม่ พอได้ยินแบบนี้แล้วใจเย็นขึ้นมามั้ย" คุณน้าถามพร้อมกับจับมือฉันไว้แน่น

" โถ คุณน้า นี่มันยุคไหนกันแล้วคะ ทำไมยังมีการคลุมถุงชนกันอีก"ฉันโอดครวญกับคุณน้า

" คลุมถุงชนที่ไหนกันล่ะ นี่เราให้โอกาสหลานได้รู้จักกันตั้ง1ปีเลยนะ ลองดูก็ไม่เป็นไรนี่ ช่วงนี้หลานก็ไม่ได้คบใครไม่ใช่หรอ"

" 😭😭 หนูก็ไม่ได้คบใครนั่นแหละ แต่นี่มันบังคับกันชัดๆ หนูต้องเสียเวลา1ปีเพื่อทำความรู้จักกับคนที่เอาแต่รังแกหนูได้ยังไง"

"เฮ้อ~ ถ้าหลานไม่อยากทำก็ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวจะไปคุยกับลุงเคนตะเอง แต่ก็ไม่รู้นะว่าลุงเค้าจะมองว่าพ่อของลูกเป็นคนที่ผิดสัญญาหรือปล่าว เฮ้อ~~😌"น้าพูดพร้อมกับถอดให้เฮือกใหญ่ และชำเลืองมองมาที่ฉัน หวังว่าฉันจะเปลี่ยนใจ

" โอ๊ยยย ก็ได้ค่ะๆ เพื่อศักดิ์ศรีของคุณพ่อคุณแม่ หนูจะลองดูก็ได้ค่ะ แต่เชื่อเถอะ ผู้ชายคนนั้นจะต้องรู้สึกว่าเสียเวลาไป1ปีแน่ๆ😏" ฉันรับปากพร้อมกับคิดแผนชั่วไปด้วย หึๆ เจอลาน่าในบทนางราย ว่าที่คู่หมั้นของฉันจะอยู่ได้สักกี่วันเชียว

"จริงๆนะ งั้นวันเสาร์นี้ลุงเคนตะจัดการนัดดูตัวให้เลยนะจ้ะ น้าจะโทรไปบอกลุงเคนตะก่อนนะ ขอให้โชคดีนะจ้ะหลานรัก😘" คุณน้าพูดเสร็จก็หอมแก้มฉันฟอดใหญ่ก่อนจะรีงหยิบโทรศัพท์แล้วเข้าห้องไป

เฮ้อ~จะรอดมั้ยเนี่ยเรา ว่าแล้วคืนนั้นฉันก็นอนคิดทั้งคืนว่าฉันจะทำยังไงกับการดูตัวครั้งแรก ที่จะให้ว่าที่คู่หมั้นต้องขยาดฉันไปเลย 🤔🤔

---------โปรดติดตามตอนต่อไป----------

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***