

จบศึกนี้ตัวข้าขอว่างมือ

 

จบศึกนี้ตัวข้าขอว่างมือ

บทที่ 1 ลาขาดละกองทัพ

ื "หัวหน้าครับผมขอลาออกครับ

เสียงอัศวินหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

หัวหน้าเบรค: เดี๋ยวสิเลย์จู่ๆก็พูดขึ้นมามีเรื่องอะไรรึป่าว

เลย์: ป่าวครับผมเเค่อยากลาออก ผมเบื่อเเล้ว

หัวหน้าเบรค: ใครไปทำอะไรให้นายไม่พอใจนายงั้นหรอ บอกชั้นได้นะเดี๋ยวฉันจะไปจัดการมันให้

เลย์: ไม่มีใครทำอะไรผมทั้งนั้นเเหละครับ!!!ผมอยากออกเอง

หัวหน้าเบรค: จะออกก็ได้เเหละ

เลย์: อ่าววว ไอ้เเก่นี้

หัวหน้าเบรค: เเต่ เจ้าต้องทำภารกิจสุดท้ายก่อน

เลย์: เเล้วภารกิจที่ว่านั้นคือ?

หัวหน้าเบรค: นายต้องไปเข้าร่วมกองทัพที่อยู่ชายเเดน เเล้วต้องถล่มข้าศึกให้ร้าบคาบ เเล้วต้องยึดป้อมปราการศัตรูให้ได้

อยู่ๆบรรยากาศในห้องก็เงียบลง

หัวหน้าเบรค: เจ้าทำได้ใช่ไหม (ถามด้วยความเป็นห่วง)

เลย์: คิดว่าผมเป็นใคร //ยิ้ม

ผมคืออสูรสงครามเลยนะ เเค่นี้ไม่ขนามือหรอก

หัวหน้าเบรค: หึ......... งั้นก็ไปดีมาดีละ

เเล้วจากนั้นเลย์ก็เดินออกมาจากห้องหัวหน้าเบรค ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม "เลย์!!!!~~เลย์ ไม่จริงใช่ไหมที่นายจะออกจากกองทัพอะ สะอื้น~~สะอื้น " ชายหนุ่มผมบลอนด์ตาสีฟ้าได้พูดขึ้น

เลย์: ใช่~~~~ เเล้วนานจะร้องไห้ทำไมเนี่ย ลิเนียร์

ลิเนียร์เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเลย์ ที่อยู่ด้วยกันมา15ปี

ลิเนียร์: ก็ฉันกลัวว่าจะไม่ได้เจอนายอีกเเล้วนะสิ (สะอื้นๆ)

เลย์: เจ้าบ้ายังไงเราก็เป็นเพื่อนกันยังไงก็ต้องได้เจอกันอยู่เเล้วสิ

ลิเนียร์: เเล้วฉันจะเจอนายได้ที่ไหนละ

เลย์: //ยื่นที่อยู่ให้\ นี้ไงให้ไปละนะ เเล้วก็เลิกร้องไห้ได้เเล้ว

ลิเนียร์: //เช็ดน้ำตา\ ก็ได้เดี๋ยวฉันจะไปหาทุกวันเลยนะ /ยิ้มเเป้น

เลย์: นายว่างขนาดนั้นเลยหรอ ถ้าว่างขนาดนั้นก็ไปตั้งใจทำงานซะไป๊

ลิเนียร์: ไม่เอาน่า~~เเล้วนายจะออกวันไหน

เลย์: อ่าวไอ้นี้ตอนเเรกยังร้องไห้อยู่เลยไม่ใช่หรอ

ลิเนียร์: เอ๋~~~ เอาน่าบอกมาเดี๋ยวนี้ว่านายจะออกวันไหน

เลย์: น่าจะอีกห้าวันเเหละ เดี๋ยวต้องไปยึดปราการที่อยู่ชายเเดนด้วย

ลิเนียร์: ลำบากเเย่เลยสิ

เลย์: ไม่หรอกเเค่นี้สบายมากด้วยซ้ำ อย่าลืมสิว่าฉายาฉันคืออะไร

ลิเนียร์: ก็หมาบ้าสงครามไง

เลย์: ไอ้บ้านี้ อสูรเเห่งสงครามโว้ย!!

ลิเนียร์: น่าๆอย่าโกรธไปเลยน้าา งั้นวันนี้ฉันพานายไปเลี้ยงข้าวดีมั้ย

เลย์: เอาสิ เเต่นายเลี้ยงนะ

ลิเนียร์: ได้ๆๆเดี๋ยววันนี้ฉันเลี้ยงเอง

จากนั้นสองเพื่อนซี้ก็พากันไปที่ร้าน"จันทร์ครึ่งเสี้ยว'' ปึ่ง! เสียงเปิดประตูดังขึ้น

ลิเนียร์: เซญ่าจร้าาา~~~ ฉันมาเเล้ว

เซญ่า หญิงสาวหน้าตาสะสวยผมสีน้ำตาล ดวงตาสีดำเเวววาว (คนที่ลิเนียร์เเอบชอบ)

เซญ่า: ค่า~~มากันเเล้วหรอ

ลิเนียร์: วันนี้พวกเราขอชุดใหญ่เลยนะ

เซญ่า: เอ้ะ!? วันนี้เกิดเรื่องดีๆขึ้นหรอ หรือว่าเลย์คุงเปลี่ยนใจไม่ออกจากกองทัพเเล้วหรอ

เลย์:ป่าว..ยังไงฉันก็จะออกจากกองทัพอยู่ดี

เซญ่า: นั้นนะสิเลย์คุงพูดคำไหนคำนั้นอยู่เเล้วเนาะ รู้ไหมว่าตอนที่มีคนมาบอกว่าเลย์คุงจะออกจากกองทัพนะ พวกเราตกใจมากเลยโดยเฉพาะลิเนียร์เนี้ย บอกเลยว่าตกใจจนรีบวิ่งไปจนลืมจ่ายตังค์เลยละ ฮิฮิ

ลิเนียร์: เเหม่~~ก็ตอนนั้นตกใจมากเลยนี้หน่า

เลย์: นี้เร็วๆไม่ได้รึไงหิวจะตายเเล้วเนี้ย

ลิเนียร์: อุ้ย! ลืมไปเลยขอโทษนะเซญ่าเดี๋ยวขออาหารด่วนๆเลยนะก่อนที่เลย์จะโมโหหิวซะก่อน

เซญ่า: ค่าๆ เดียวเค้ารีบทำให้เลยนะ รอหน่อยอร่อยเเน่

จากนั้นทั้งสองคนก็คุยกันเพื่อรออาหารมาเสิร์ฟ

เซญ่า: อาหารมาเสิร์ฟเเล้วค่าาา

เซญ่า: ทานให้อร่อยนะค่ะ

เลย์: จัดเลยได้ป่ะ

ลิเนียร์: จัดเลยดิรออะไร

จากนั้นทั้งสองคนก็กินดื่มจนเมา

ลิเนียร์: นี๋~เลย์ไปชายเเดนนะฉันขอไปด้วยนะ

เลย์: ห๊ะ ห้าาา!!!!!!!