งอเเง

    ตอนนี้ผมกำลังโดนคุสจับกดอยู่ตรงผนัง เเรงของคุสเยอะจนผมขัดขืนอะไรไม่ได้เลย

    “ค…คะ..คุส ห..ย…ยุดเถอะ ถ้าทำต่อไปผมจะไม่ไหวเเล้ว” เเต่ผมพูดไปก็เหมือนเท่านั้น คุสไม่ยอมหยุดเเม้ผมจะขอร้องเขาเเต่เขายังคงดูดหน้าอกผม

    “ผะ….ผม ขอร้องละคุส หย…ยุดเถอะผมจะ…ผมจะ” ผมร้องครางออกมาพร้อมมีน้ำรักไหลออกมาจากตรงนั้นของผม ผมตัวกระตุกเเละเกร็ง เกร็งจนรู้สึกไม่มีเเรง  ทุกอย่างดูเงียบ เงียบจนได้ยินเสียงหอบของผมเเละคุส จากนั้นคุสก็เลิกจับกดผม ผมทรุดไปตรงพื้นยังคงตกใจในเหตุการณ์ตอนนี้

   “ขอโทษนะบิว……”

 ถึงคุสจะพูดขอโทษผมเเต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร ผมยังคงเงียบผมพูดอะไรไม่ได้ผมยังคงคิดอยู่ว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย เเต่คิดไปก็เท่านั้นจู่ๆ คุสก็มาใกล้ผมละกระซิบ “จะไม่หยุดที่ตรงนี้หรอกนะ”  เเต่เดี๋ยวก่อนทำไมเสียงนี้ไม่เหมือนเสียงของคุสเลย เเต่ตอนที่ผมกำลังคิดอยู่ คุสก็อุ้มไปที่ห้องนอนทั้งๆที่ตัวผมยังเปียกอยู่

   ผมอยู่บนเตียงนอนของคุส คุสอยู่ข้างบนเหมือนกำลังคร่อมผม คุสใส่เเต่ชุดนักเรียนที่ปลดกระดุม ส่วนกางเกงไม่ได้ใส่

  จากนั้นคุสก็เริ่มทำเเบบนั้นกับผม เขาเริ่มเล้าโลมผมโดยการเอานิ้วกำลังเเหย่ตรงนั้นของผม เเต่ผมไม่ได้รู้สึกดีเลย

    “กรงจักรลมสังหาร!” ชายคนหนึ่งอยู่หน้าประตูห้องนอน กำลังใช้พลังบนมือโดยมีกรงจักรอยู่บนมือ สภาพของคนนั้นมอมเเมมเเละใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนที่ผมอยู่  กรงจักรลมสังหาร ลม ลมงั้นเหรอ คุส!คนที่ใช้ลมได้ที่ผมรู้จักมีเเต่คุส จากนั้นคุสอีกคนที่คร่อมผมอยู่ตรงหน้าก็กลายเป็น ออร์ค ตัวใหญ่เเละน่าเกลียดกำลังกระโดดออกจากตัวผม เเต่ทันใดนั้นกรงจักรก็ได้ปาดครึ่งตัวของออร์คนั้นไป

 “หนอยเเก  อีกนิดเดียวข้าจะได้ทำมันอยู่เเล้วเเละกำไรนั่นจะเป็นของข้าอยู่เเล้วเชียว!” หลังจากออร์คตัวนั้นพูดเสร็จก็สลายไป

   “บิว! นายปลอดภัยรึป่าว” คุสเรียกผมตรงหน้าประตูผมเห็นคุสอยู่ตรงนั้นเลยลุกจากเตียง กระโดดกอดไปหาคุสทั้งๆที่ตัวเเทบไม่มีเเรงเเละไม่ได้ใส่อะไร ผมกอดคุสด้วยความรู้สึกที่ดีใจ จากนั้นน้ำตาผมก็ไหลออกมา….

  “คงกลัวมากสินะ…. ไม่ต้องกลัวเเล้วบิวผมอยู่ตรงนี้กับนายเเล้ว”

  "กลัวผมกลัวมากๆ ผมคิดไว้อยู่เเล้วว่าเรื่องนี้ไม่น่าเป็นเรื่องจริง อย่าหายไปจากผมอีกนะคุส" ผมพูดพร้อมน้ำตาผมกำลังร้องไห้ด้วยความดีใจกับกลัว ผมกอดคุสอย่างเเน่นกลัวจะไม่อยู่กับคุสอีก

  “อื้มๆไม่เป็นไรเเล้วไม่ต้องร้องไห้เเล้ว โอ๋ๆ” คุสปลอบผมพร้อมลูบหัวผมเบาๆ จากนั้นผมก็ร้องไห้ไม่หยุด หน้าของผมเต็มไปด้วยน้ำตากับน้ำมูก

                                เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่า

    ผมก็หยุดร้องไห้ คุสให้เสื้อกับเกงมาให้ผมใส่ จากนั้นผมก็นั่งรอคุสเเต่งตัวเสร็จ คุสเดินออกมาจากห้องเเต่งตัวพร้อมเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นว่าหายไปไหน

     “ผมโดนลอบโจมตีตอนไปซื้อของเตรียมทำกับข้าวตอนนั้น  เเละก็มีเจ้าออร์คนั่นปลอมเป็นผมเเล้วไปหานายน่ะ มันรุมผม เกือบเอาตัวไม่รอดเเนะ” คุสบอกเเบบนั้นกับผมน้ำตาผมก็เเทบไหลออกมาอีกรอบ

     “อย่าร้องไห้บ่อยสิ เดี๋ยวตาก็ปูดหรอกตอนนี้พวกเราอยู่ด้วยกันเเล้วไม่มีอะไรต้องกลัวเเล้ว”

      “อื้อๆ” ผมตอบกลับคุส  หลังจากที่พวกเราคุยกันนิดหน่อย คุสก็เอานมอุ่นๆเอามาให้ผมกินจากนั้นพวกเราก็นอน ผมนอนอยูบนเตียงของคุส ส่วนคุสนอนอยู่ข้างล่างเตียง

    “ฝะ….ฝันดีนะคุส..”

   “ฝันดีเช่นกัน” พวกเราบอกฝันดีกันเสร็จผมก็หลับไป

                                                     “ฟุ่บ!!”

 ตอนนี้ผมมาโลกคู่ขนานแล้ว ผมตื่นมาในนั้นโดยยังอยู่ที่เดิมที่มาตอนแรก คุสยืนอยู่ข้างๆผม

    “มาแล้วเหรอบิว ไหนๆนายก็มาแล้วพวกเราไปกันเถอะ”

   “ไปไหนงั้นเหรอ?” ผมถามคุสไปแบบนั้น

  “อ้ะ โทษทีๆ นายมานี่รอบที่สองสินะยังอาจจะไม่รู้อะไรมาก ไปเมืองกัน ในเมืองจะมีพวกชุดเกาะและดาบอยู่นายอาจจะต้องมีของพวกนั้นด้วยเอาไว้ใช้ในการผจญภัยละน้ะ”

  “งั้นเหรอ มีของแบบนั้นด้วยงั้นเหรอ ตื่นเต้นสุดๆ” ตาผมแทบลุกเป็นประกายเมื่อคุสบอกแบบนั้น นี่มันเหมือนในอนิเมะ มังงะไม่มีผิด สะ….สุดยอด

  “งั้นนายนำเลยคุส ผมอยากเห็นแล้วๆ!” ผมบอกให้คุสรีบพาไปเพราะอยากเห็นเร็วๆแล้ว

  “อ้ะแต่อีกอย่างภาษานายอาจจะยังไม่รู้สินะ ที่นี้เขาใช้คนละภาษากับที่เราใช้กันในโลกนั้นยังไงเดี๋ยวผมจะเป็นคนพูดให้เอง” ใช้คนละภาษาที่เราใช้กันสินะ นี่สินะโลกคู่ขนาน

       คุสพาผมไปที่เมืองๆหนึ่ง เมืองนั้นชื่อ “เรียอา” ระหว่างที่พวกเราเดินทางไปเมืองนั้นก็มีทั้งมอนเตอร์ตัวเล็กๆที่พอเอาซากไปขายเงินนิดหน่อยและก็พวกพ่อค้าเร่ร่อนที่มาขายของราคาแอบแรงกว่าของจริง มีทั้งของหาง่ายๆตามป่าตามอะไรหรือถึงขั้นของหายากเช่น หินเวท หรือโพชั่นระดับสูงๆแต่ส่วนมากมักจะตายเพราะถูกปล้นโดยพ่อค้ากันเองอันตรายเหมือนกันแฮะโลกนี้ก็มีการทำแบบนี้ด้วยเหรอเนี้ย จากนั้นพวกผมก็ถึงเมืองนั้นที่ชื่อว่า เรียอา เมืองนี้ช่างสวยงามจริงๆ ทั้งรูปปั้น ผู้คน ผู้คุ้มกันเมืองที่น่าไว้ใจได้ คุสพาผมไปยังร้านขายดาบชุดเกาะ ในร้านมีทั้งอัศวิน หรือผู้คนที่พลังวิเศษเหมือนคุส

 “ยินดีต้อนรับ เอาอะไรดีล่ะพ่อหนุ่ม”  ลุงเจ้าของร้านพูด แต่ผมกลับฟังไม่รู้เรื่อง

  “ขอชุดเกาะกับดาบที่คุณภาพกลางๆ ให้กับผู้หญิงคนนี้ครับ” คุสตอบกลับลุงเจ้าของร้าน

  “อื้มๆได้สิแต่สาวน้อยนี่น่ารักดีนะเนี้ย ภรรยางั้นเหรอ?” พอคุสได้ยินลุงเจ้าของร้านพูดแบบนั้นเขาก็หน้าแดงแล้วมองมาหาผม

    ผมมองไปหาคุสกลับ

  “มีอะไรเหรอคุส?”

  “ป..ป่าวหรอก” จากนั้นคุสก็หันหน้าไปคุยกับลุงเจ้าของร้านต่อ

  "พ…เพื่อนใหม่ในกิลด์น่ะครับพอดีเธอหลงมาจากประเทศอื่นแล้วพาเธอมา ขอของที่สั่งไปด้วยครับ”

  “อย่างงั้นเหรอพ่อหนุ่ม ได้สิรอแป็ปนะ  ขอชุดเกาะกับดาบคุณภาพกลางไซล์สาวน้อยมาหน่อย!” ลุงเจ้าของร้านตะโกนไปทางหลังร้านจากนั้นก็มี คนแคระ โผล่ออกมากับชุดเกาะที่ดูเท่กับดาบเล่มหนึ่งที่ลักษณะดาบเหมือนคาตานะ

   “ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ”

  “ทั้งหมดงั้นเหรอสิบห้าซีเซ็นเงิน ฉันลดให้เหลือ สิบสามซีเซ็นเงินเห็นใจสาวน้อยที่มาใหม่ฉันให้ราคาพิเศษเลยนะฮ่าๆ”  จากนั้นคุสก็จ่ายเงินไป และลุงเจ้าของร้านก็เอาของมาให้คุส พวกเราสองคนเดินออกมาจากร้าน หลังจากนั้นคุสก็ให้เกาะและดาบให้ผม

   “หนักรึปล่าวบิว”

  “อืมไม่หรอกสบายมาก ชุดเกาะไม่หนักเลยเหมือนใส่เสื้อผ้าธรรมดา ดาบก็เหมือนกับถือไม้”

  “ดีเลยสงสัยคงเป็นของคุณภาพกลางๆเลยไม่หนักละน่ะ”

  “มันมีผลกับน้ำหนักด้วยเหรอคุส”

  “มีสิสมมุติถ้าเป็นของคุณภาพต่ำจะหนักมากๆแต่ราคาจะถูก ส่วนของคุณภาพสูงจะเบาเหมือนไม่มีอะไรเลยของพวกนี้หายากและเป็นที่ต้องการของพวกคนสูงๆใช้กันส่วนราคาเป็นเหรียญทองเลย คนส่วนใหญ่เลยจะใช้ของคุณภาพกลางกันรวมถึงผมด้วยมันไม่ต่างอะไรกับคุณภาพสูงมากแค่ของบางชิ้น พวก โพชั่น กระเป๋า ดาบ”

  “ส…..สะ……สุดยอดดด!” ผมตะโกนแบบนั้นเสียงจนคนข้างๆตัวผมเริ่มมองมาที่ผมกับคุส

ตอนนี้ผมกำลังสำรวจเมือง เรียอา กับคุสระหว่างทางพวกเราก็คุยกันเรื่อง การเตรียมตัวในการผจญภัย พวกเราคุยกันอยู่แต่ผมก็ไปสะดุดตากับร้านหนึ่ง เป็นร้านสัตว์เลี้ยง ผมอยากได้แต่ผมก็เกรงใจคุสไม่อยากให้เขาต้องใช้เงินมากมายเพราะผม ในตอนนั้นก็มีอัศวินและทหารกลุ่มหนึ่งกำลังไล่จับใครสักคนอยู่ เป็นรูปร่างของคนที่ใส่ฮู้ดสีเขียว

   “หยุดนะ! แกหยุด! ทุกคนหลีกไปคนร้ายคนนั้นอันตราย หลีกไปให้หมดให้เป็นหน้าที่ของอัศวินและทหารพอ”

    จู่ๆก็มีวงแหวนอะไรบ้างอย่างโผล่มาจากท้องฟ้าและพื้นตรงที่คนลึกลับฮู้ดสีเขียวยืนอยู่ ในตอนนั้นคนลึกลับก็หายไปก่อนจะมีสายฟ้าโผล่ลงมาจากตรงนั้นดั้ง เปรี้ยง! เสียงนั้นดังมาก ในตอนนั้นก็มีอสูรหมาป่ายักษ์สองหัวโผล่ออกมา พลังซัมม่อนงั้นเหรอ คนลึกลับได้ซัมม่อนอสูรหมาป่าออกมาและหนีไป ทหารและอัศวินยังคงรับมือกับอสูรอยู่ คุสกับผมก็ไปที่นั่น

   “นี่หลบไปน่ะ ไม่ใช่ที่คนธรรมดาจะมาอยู่ที่นี่”

  “ผมจะช่วยอีกแรงเอง” จากนั้นคุสก็ใช้พลังลม แต่อสูรนั่นกลับใช้ขาของมันถีบลมของคุสสลายไป

  “นี่พวกแกออกไปน่ะ ไม่งั้นจะตายกันมากกว่านี้”  แต่พวกผมยังคงอยู่ตรงนั้น ผมเห็นอสูรหมาป่ายักษ์นั่นกำลังวิ่งมาหาตรงที่พวกผมอยู่ จู่ๆร่างกายของผมก็ยื่นแขนออกมาและชี้ไปที่อสูรตัวนั้น ผมกวักนิ้วขึ้น ทันใดนั้น อสูรตัวนั้นก็ลอยขึ้นด้วยความเร็วและมีหินและเหล็กที่ใหญ่และเหล็มโผล่ออกมาทิ่มแทงหมาป่ายักษ์ ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นกลับตกใจเป็นเป็นอย่างมาก

  “เมจิก เมจิก งั้นเหรอ”

  “พลังอะไรกัน”

  “แค่ครั้งเดียว”

  “จัดการอสูรอัญเชิญได้แค่ครั้งเดียว”

    ทหารและอัศวินต่างอึ้ง ตกใจไปตามๆกัน

   “บิว….เมื่อกี้นายใช้พลังงั้นเหรอ” คุสหันมามองหน้าผมพร้อมกับสีหน้าตกใจ

  “อ้ะ? นี่ผมใช้พลังไปงั้นเหรอไม่เห็นรู้ตัวเลย จู่ๆร่างกายมันก็ไปเองผมแค่กวักนิ้วเองไม่คิดว่าจะเป็นพลังน่ะ”

 ผมยังคงตกใจไม่ต่างกับคุสและทุกคนที่อยู่ตรงนั้น

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอนที่5

                                             Kuzagii

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***