สบายดี

    เรื่องราวก่อนที่ผมจะสลบไป จำได้ว่าตอนนั้นคุสกำลังเรียกผมเเต่ผมไม่รู้สึกตัว คุสจะปลอดภัยมั้ยนะ

                 ผมคิดบบนั้นก่อนจะไม่ได้ยินเสียงคุสอีก

         ผมตื่นขึ้นมาในห้องๆหนึ่งรู้สึกหัวยังมึนอยู่ๆ

  “ฟื้นเเล้วเหรอเหรอจ้ะ…” ผมได้ยินเสียงของใครบางคน

  “เธอพึ่งตื่นยังไม่ต้องรีบลุกก็ได้เดี๋ยวหน้ามืดเอานะ”

   "ครับ" ผมเผลอตอบกลับไป

                จากนั้นทุกอย่างก็ดูเงียบไปสักพัก

    “วันหลังก็อย่าซนมากละมันอันตราย เพื่อนเขาอุ้มเธอมาห้องพยาบาลเสื้อก็ขาดไปด้วย”   ผมยังงุนงงกับครูที่          คุยกับผมอยู่  ดูเหมือนผมจะสลบไปตอนโดนพลังนั้นดูดเเปลว่าคุสช่วยผมไว้สินะ เเต่คงไม่ได้บอกว่าโดนพลังวิเศษเล่นงานสินะ ต้องขอบคุณหน่อยเเล้วสิ

     “ครับคราวหลังผมจะระวังมากขึ้นครับ” ผมลุกออกจากเตียง เเต่จู่ๆก็นึกอะไรได้ ผมพูดครับในร่างผู้หญิงกับครู          ในห้องพยาบาลจะเป็นอะไรมั้ยละเนี้ย คิดในเเง่ดีเขาอาจจะเห็นผมเป็นทอมก็ได้นะ

     ผมเดินออกจากห้องพยาบาลมันก็เป็นเวลาเลิกเรียนเเล้ว นี่ผมสลบในห้องพยาบาลนานขนาดนั้นเลย

  ผมเห็นคุสยืนอยู่ตรงหน้าห้องพยาบาล สงสัยคงเป็นห่วงผมสินะเลยเฝ้าผมอยู่ข้างนอก  ไม่เป็นไรตอนนี้ผมสบายดีอยู่เเล้ว

  “บิวฟื้นเเล้วเหรอเป็นไงมั่ง” คุสพูดเหมือนเป็นห่วงผม

  “อืมฟื้นเเล้วล่ะ สบายดี” ผมยังคงสงสัยว่าตอนที่ผมสลบไปเกิดอะไรขึ้น จำอะไรไม่ค่อยได้เเต่ระหว่างที่ผมกำลังจะถามคุส จู่ๆคุสก็ส่งยิ้มให้ผม

  "เอ๊ะ!… คุสนายมีอะไรรึป่าวยิ้มเเบบนั้นผมรู้สึกเเปลกๆน่ะ” หน้าของผมเเดงเหมือนจะเขินเลย ยิ้มอะไรของเขากันละ  นั่นเห็นเเล้วรู้สึกเเปลกจริงๆ

  “ฮ่าๆ เหรอเปล่าหรอกๆเเค่ดีใจน่ะที่นายฟื้นเเล้ว”  ถึงคุสจะพูดเเบบนี้ก็เถอะเเต่รอยยิ้มมะกี้เเละความรู้สึกนั้นมันคืออะไรกัน

     จริงด้วยตอนนี้มันเวลาเลิกเรียนเเล้วต้องกลับบ้านเเล้วสิ เเต่ก็อยากรู้เรื่องตอนผมสลบเหมือนกันสงสัยต้องกลับบ้านช้าหน่อยเเต่ไม่เป็นไรหรอกใช้เวลาเเค่ไม่กี่นาทีก็ถึงบ้านผมในการเดินกลับ

  “คุส นายช่วยบอกเรื่องราวตอนนั้นหน่อยได้มั้ย ตอนที่ผมสลบไป ผมจำได้เเค่ได้ยินเสียงของนายเเล้วก็ไม่ได้ยินอีกเลย”

  "อืมได้สิ ไปหาที่นั่งฟังกัน เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง”

                                                ***

        คุสบอกกับผมว่าตอนที่ผมสลบไป อาจารย์ที่เรียกพวกผมตอนนั้นคือปีศาจเร่รอนที่มาโลกนี้ ปลอมตัวเพื่อมาเอา  กำไลข้อมือเเละชีวิตผม ตอนที่ผมฟังที่คุสพูดก็ช็อคเหมือนกัน ปีศาจเนี่ยนะจะมาเอาชีวิตผมเลยงั้นเหรอ เจ้าปีศาจนั่น  อันตรายชะมัด  แต่คุสก็ใช้พลังธาตุลมของเขากำจัดมัน แถมยังทำเสื้อผมขาดอีก เลยต้องใส่เสื้ออื่นแทน

พูดถึงเรื่องเสื้อก็นึกแม่ขึ้นมาเลย แม่จะเป็นยังไงนะถ้าเห็นผมสภาพเป็นเเบบนี้คงตกใจมากเเน่ๆ ใครจะคิดกัน ลูกตัวเองที่เป็นผู้ชายจู่ๆก็กลายเป็นผู้หญิง พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อหรอก ผมครุ่นคิดสักพัก เลยเอ่ยปากถามคุสว่า….

   “คุสบ้านนายว่างหรือป่าว”                                                                                                            ผมถามคุสไปเเบบนั้นเพราะมีเเผนที่จะไปนอนบ้านคุส เพื่อยังไม่ให้อยากให้เเม่ผมต้องตกใจตอนนี้

    “ผมอยู่บ้านคนเดียวมาตั้งหลายปีเเล้วพ่อเเม่ไปอยู่ต่างประเทศกันหมด ว่าเเต่ทำไมเหรอ”                                   พอคุสพูดเเบบนั้น ก็เเอบสงสารเหมือนกันต้องอยู่บ้านคนเดียวสินะคงเหงาน่าดู

    “ว่าจะขอรบกวนนายหน่อย ผมขอไปค้างบ้านนายได้มั้ยพอดีผมยังไม่กล้าให้เเม่เห็นในสภาพตอนนี้น่ะกลัวว่าคงตกใจที่ลูกชายเป็นลูกสาวเเทน ขอเวลาทำใจสักคืนเเล้วผมจะบอกเเม่เอง….”พอพูดขอร้องกับใครสักคนเเบบนี้มันก็รู้สึกเเปลกๆเเบบบอกไม่ถูก

  “งั้นเหรอถ้าเป็นเหตุจำเป็นก็ได้อยู่หรอก เเล้วจะไปเลยมั้ยล่ะบ้านผมต้องขึ้นรถไป ถ้าไม่รีบระวังรถหมดนะ”

  “อื้มไปตอนนี้เลย” ผมกับคุสเดินไปที่รอรถรับส่งโรงเรียนระหว่างเดินไปก็รู้สึกเหมือนกำลังโดนมอง เพราะเราเดินคู่กันละมั่งเลยเหมือนโดนมองด้วยความรู้สึกเเปลกๆ ส่วนสิ่งสำคัญผมอาจจะโดดเด่นหน่อยเพราะใส่เสื้อคลุมอยู่….

    รถที่พวกผมขึ้นเป็นรถรับส่ง ซึ่งก็เหมือนรถตู้เเต่ไม่ใช่นั่งเเถวละ6คน ผมนั่งเเถวขวาคนเเรก คุสนั่งข้างๆผม ในระหว่างนั้นผมก็ได้ยินเสียงของพวกรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งกลุ่มหนึ่งกระซิบกัน

“เฮ้ย น้องคนนั้นอย่างน่ารักเลยวะ โคตรคุณหนูอะ”

 “โหขาวๆ อย่างเด็ดๆ อยากได้มาเป็นเเฟนเลยเเบบนี้ทั้งคืนคงได้ยาวๆ55”

  เฮ้ยๆนี่มันการลวนลามทางคำพูดชัดๆ เห็นๆอยู่ก็ว่าลวนลาม โรคจิตจริง ถ้าผมมีพลังผมคงใช้ใส่พวกนั้นไปเเล้วละ ทันใดนั้นเหมือนคุสจะอ่านใจผมออกเขาเเอบใช้พลังในการสร้างลมเล็กๆตีหน้าพวกมัน จากนั้นพวกนั้นก็หยุดไปสักพักสงสัยคงตกใจสินะ

    “อย่าไปสนใจเลยบิว” คุสกระซิบบอกผม

  ผมพยักหน้าตอบรับ แต่ก็นะ แอบรู้สึกเฟลเหมือนกันแฮะได้ยินอะไรแบบนี้

 เวลาผ่านไปสักสิบกว่านาที พวกเราก็มาถึงที่รถจอด คุสพาผมไปที่ร้านสะดวกซื้อเพื่อจะซื้อของไปทำมื้อเย็นของวันนี้ คุสซื้อข้าวกล่องแช่เย็นมา2กล่องพร้อมกับของกินเล่นอีกนิดหน่อย

  “นายกินของแบบนี้ทุกวันเลยเหรอคุส”

  “อื้ม ก็กินแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้วน่ะ นานๆทีจะซื้อที่อื่นกินแต่นายมาบ้านผม ให้ผมไปเลี้ยงไม่ได้หรอกถ้าไม่หารกัน”  ผมไม่ติดอยู่แล้วเรื่องอาหารพวกนี้เพราะนานๆทีก็จะกินของพวกนี้น่ะ ปกติจะกินข้าวที่แม่ทำให้มากกว่า

  ผมซื้อน้ำมาเพราะวันนี้รู้สึกได้เลยว่ากินน้ำน้อยมากๆ ห้องน้ำก็เข้าแค่ตอนเช้าเองในร่างผู้ชาย ผมเดินออกมาก่อนคุส เพราะไม่อยากรบกวนเขามื้อนี้คงต้องพึ่งเขาแล้วละนะ จากนั้นคุสก็ซื้อของเสร็จพร้อมเดินออกมา

 “เรียบร้อยแล้วไปกันเถอะ”

  “อืม”

  คุสพาผมไปที่บ้านของเขา บ้านของคุสเป็นบ้านขนาดกลางๆพออยู่ได้คนสองคน บ้านของคุสเป็นบ้านชั้นเดียวมีหนึ่งห้องน้ำ ห้องอาบน้ำกับห้องส้วมอยู่ในห้องเดียวกัน หนึ่งห้องนอน เเละหลังบ้านเป็นครัว ผมมานั่งโซฟาที่อยู่กลางๆบ้านเเล้วเเชทหาเเม่

  :เเม่ครับวันนี้ผมขอไปนอนบ้านเพื่อนนะครับ พอดีมีจัดปาร์ตี้เพื่อนใหม่ มีเเต่เพื่อนผู้ชายครับ

  :…..

  เเม่ของผมยังไม่อ่านเเชท รอเเม่อ่านอีกทีค่อยรอเเม่ตอบละกัน

  ผมวางมือถือที่โซฟาเเละเดินไปหาคุสที่ห้องครัว คุสกำลังอุ่นข้าวกล่องพวกนั้นเเละทำซุปไว้อีกหนึ่งอย่าง

  “หิวเเล้วเหรอ?” คุสถามผม

  “ไม่ค่อยน่ะ….”

                                              /คร่อกก/

มีเสียงร้องออกมาจากท้องของผม จากนั้นทุกอย่างก็เงียบมีเเต่เสียงไมโครเวฟที่กำลังอุ่นเเละเสียงหม้อที่กำลังทำซุป คุสเเอบหัวเราะคิกๆ เบาๆ

    “ช…ใช่หิวนิดหน่อย”น่าอายเป็นบ้าเลย

  หลังจากคุสทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็มานั่งทานมื้อเย็นกัน มื้อนี้ก็ถือว่าอร่อยใช้ได้เลย ซุปที่คุสทำมันอร่อยจริงๆ

  “คุส ซุปนายมันอร่อยมากเลยทำยังไงเหรอ”

  “มันเป็นสูตรของคุณย่าของผมน่ะ ถ้าอยากได้เดี๋ยวคราวหลังผมจะสอน”

  “ฮ้าา อิ่มเเละอร่อยจริงๆขอบใจนายมากเลยนะคุส”

  “ไม่เป็นไรหรอก ผมยินดีทำให้อยู่เเล้ว”

  “บิวนายรู้ป่าวว่า…..”

  “ว่าอะไรเหรอ?”

                             คุสเงียบไปสักพักจากนั้นก็พูดต่อ

  “วิธีที่พวกเราจะไปโลกคู่ขนานคือการนอนนะ”

  “งั้นเหรอ ไม่มีวิธีอื่นที่ไม่ต้องนอนเเล้วเหรอ”

   “ไม่รู้สิอาจจะมีก็ได้ เเต่ผมไม่รู้”

                     พอตอนอิ่มเเล้วอะไรๆมันขี้เกียจคิดเกือบไปหมดทั้งการฟังทำอย่างอื่นเเต่ตอนนี้ผมอยากอาบน้ำเเล้วสิ   “คุสผมขอยืมผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าของนายได้มั้ยพอดีผมไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย ไม่คิดว่าจะมาค้างนะขอโทษนะที่รบกวน” ผมพูดขอร้องคุส

“ได้สิ ตามสบาย” คุสบอกกับผม จากนั้นผมก็ไปถอดเสื้อที่ห้องเเต่งตัว ผมถอดเสื้อคลุมออกก็เห็นรอยขาดของชุดนักเรียน ขาดเยอะเหมือนกัน ทั้งตรงหน้าอก เเละตรงเเขนเสื้อ จากนั้นผมก็ถอดกางเกงและกางเกงในกับชุดนักเรียนออก  ผมมองไปที่กระจก เห็นร่างกายของสาวสวยที่ไม่ได้ใส่อะไรกำลังเข้าสู่วัยเจริญอันบริสุทธิ์เห็นทุกส่วนทั้งต้นขาอันอ่วมอิ่ม ไหล่ที่บางเเถมจะหักได้ เอวเเละก้นที่คอดช่างสวยงาม สวยงามจริงๆร่างกายนี้ เป็นบุญตามากๆ

 “ระ….เรียบเนียน” ผมพูดเเบบจู่ๆเลือดกำเดาก็ไหล

        ไม่ได้ๆผมจะให้อารมณ์มันขึ้นไม่ได้ผมอยู่ที่นี้เพื่อมาทำใจหนึ่งคืนจะทำเเบบนี้ไม่ได้ พอผมตั้งสติได้ผมก็ไปเข้าห้องน้ำ เเต่ผมไม่เคย ฉี่ ในร่างผู้หญิงนั่นสิ……

                                                *---*

   เมื่อตอนนั้นรุ่นพี่พวกนั้นพูดกับบิวได้ยังไงกัน สวะ ชะมัด แบบนี้บิวก็รู้สึกแย่นะสิ  ที่หมอนั่นพึ่งฟื้นมาแต่ต้องมาได้ยิน ไม่ว่าใครเจอคำพูดแบบนี้ก็รู้สึกแย่หมดนั่นละ เเล้วตอนนี้บิวจะเป็นยังไงบ้างนะ ผมเก็บของบนโต๊ะเเละครุ่นคิดอยู่เเบบนั้น

        “ฮ้าาา สดชื่นชะมัดบ้านนายมีเครื่องทำน้ำเย็นด้วยเหรอเนี้ยสุดยอดจริงๆ” บิวเดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่ผ้าเช็ดตัวปิดเเค่ท่อนล่างส่วนท่อนบนนั้นโล่ง ผมเห็นหน้าอกของบิวเเละร่างกายของบิวที่กำลังเปียกโซกมันหวิวสุดๆ        จู่ๆเจ้าเห็ดของผมก็ขึ้นตื่นทั้งๆที่ไม่ถึงฤดูของมัน

   “ข…..เเข็งเเล้ว" ผมพูดเเบบนั้นตอนที่กำลังไปครัว ซึ่งเหมือนบิวจะได้ยินผม

    “อ…อะ…เอ๋ ขอโทษนะคุสพอดีผมลืมตัวไปหน่อย” ตอนนี้ผมคุมอะไรไม่อยู่เเล้วผมเดินตรงไปหาบิวที่กำลังเอาผ้าเช็ดตัวมาปิดท่อนบน

     ผมจับกดบิวที่ผนังของห้องเเต่งตัว พร้อมลูบคล้ำที่หน้าอกของบิว

    “คุสนายทำอะไรน่ะ! คุส นี่ฟังผมอยู่รึป่าว!”

  “ขอโทษนะบิวเเต่ตอนนี้ผมคุมอะไรไม่อยู่เเล้ว” ผมยังใช้ลิ้นของผมที่หน้าอกของบิว บิวตัวสั่นเเละกระตุก….

     ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                           จบตอน4

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***