EP5.(nc)

นี่ข้าอยู่บ้างบนจริงรึ เหตุเจ้าเด็กนี่ถึงขยับอะไรเองก็ดูง่ายไปหมด!?

ตับ!

"เฮือก!" เมื่อโดนจุดกระสันเข้าอย่างจัง ร่างกายของคาลิดัสสะดุ้งแรงพร้อมกับการหดเกร็งทำให้รูจีบขมิบตัวแรง แมทธิวที่อยู่ด้านล่างถึงกับร้องครางดังแทบกรีดร้อง โพลงสีเนื้อตอดขมิบจนรู้สึกจุกขึ้นมา

"ซี๊ด! อา...อย่าขมิบแรงนักสิครับคาร์ล ผมเจ็บ" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่มือกลับไม่คิดจะหยุด เขายังคงจับสะโพกกลมขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเร่าร้อน

"อ๊า! อ๊ะๆ!...ช้าหน่อย ฮื่อ..ช้าลงหน่อย" คาลิดัสแทบจะกลืนน้ำลายไม่ทัน ปากเล็กทั้งร้องครวญครางและขอให้อีกฝ่ายเบาลง จุดกระสันเขาถูกย่ำยีจนรู้สึกเจ็บท้องน้อยขึ้นมา

ข้าควรจะได้เป็นผู้ควบคุมจังหวะสิไม่ใช่ไอ้เด็กนี่!

ตั่บๆ พั่บๆๆ! แจ่ะๆ!

"แมทธิว อ๊า..! เสียวเกินไป มากเกินไป! อ๊ะๆๆ! อื้อ...จะตายแล้ว ฮื่อ"

"อึก!" โพลงจมูกของแมทธิวรู้สึกเหมือนมีน้ำอุ่นๆ กำลังไหลออกมาและมันกำลังร้อนขึ้นอย่างประหลาด เขายกมือขึ้นเพื่อปิดมัน

ดูเหมือนร่างกายที่แสนอ่อนแอนี้จะเล่นงานเขาด้วยการทำให้เลือดกำเดาไหลซะแล้ว

ตื่นเต้นเกินไป? ฝืนตัวเองเกินไป?

เขาไม่คิดสนใจมัน

พรึ่บ

ร่างหนาบึกบึนจับคนบนร่างตนพลิกลงใต้ร่างตน มือของเขายังคงปิดจมูกกั้นไว้แน่น มีหยดออกมาบ้างตามประสาของเหลวที่ยากจะกั้นไว้

แหมะ แหมะ

"ขอโทษนะคาร์ล ช่วยทนอีกนิดนะครับ" เขาเลิกที่จะปิดมันและปล่อยให้มันหยดลงบนใบหน้าของคาลิดัส

เจ้านั่นแหละต้องอดทน หมาป่าหนุ่มคัดค้านในใจ

ของเหลวสีแดงข้นหยดลงเป็นจุดตามแก้มของหมาป่าคาลิดัส กลิ่นสนิมคละคลุ้งตีตื้นขึ้นอีกหลัง

เลือดเลอะเปรอะเปื้อนมือและใบหน้าของแมทธิวจากการปัดเช็ดมันเป็นทาง

"อึก!" สะโพกแกร่งขยับเข้าออกเป็นจังหวะเนิบช้า ท่อนลำสีเนื้อผลุบโผล่ออกจากรูจีบสีสวย เหล่าน้ำเมือกสีขุ่นยืดเป็นทางเชื่อมและหล่อลื่นระหว่างกันและกัน

พั่บๆๆ!

จังหวะถี่รัวเร็วเมื่ออยู่ในท่าที่ง่ายยิ่งขึ้นต่อการขยับสะโพก ลมหายใจหอบกระชั้นชิด ดวงตาเลื่อนลอยและความรู้สึกเสียวซ่านอันเปี่ยมล้น แมทธิวรู้สึกเหมือนกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการสอดเจ้าท่อนเนื้อที่แสนเปราะบางและไวต่อความรู้สึกมันจะสามารถทำเขาแทบคลั่งได้แบบนี้

"อ๊า! ฮ่ะ!..อ๊ะๆๆ!!"

เสียงครวญครางของคนใต้ล่างนั้นแมทธิวแทบจะไม่รับรู้ อย่างอื่นอีก หัวสมองโล่งไปหมดมีเพียงร่างกายที่ขยับไปตามสัญชาตญาณ

"ฮึก..แมท อ๊ะ!ช้าหน่อย ข้าจะเสร็จแล้ว อ๊ะๆ อื้อ..ฮึก!" แขนเรียวโอบกอดดึงร่างข้างบนลงแนบชิด ขาเล็กตวัดเกี่ยวสะโพกแกร่งไว้แน่น

"ฮึก! คาร์ล คาร์ล" เสียงกระเส่าขานชื่อคาลีดัสซ้ำๆ เอวสอบกระแทกเข้าจุดกระสันเต็มแรง

ฉูด~

"อื้อ~ ฮึก!" เปลือกตาหลับพริ้ม หูของหมาป่าคาลิดัสลู่ลงและร่างกายอ่อนแรงลงอย่าชัดเจน เหงื่อเย็นขับออกจากร่างกายจนเหนียวเหนอะหน่ะ อากาศหนาวเย็นกลับไม่สามารถทำให้อุณหภูมิในร่างกายของทั้งคู่เย็นลงได้

ตั่บ!

"อ๊า! ทำอะไร ฮึก..ของเจ้า ข้าพึ่งเสร็จไปนะ" คนใต้ร่างผลักอกของอีกฝ่ายออก

"อีกสักนิดได้ไหมครับ ขออีกนิด ฮา...นะครับ" เสียงออดอ้อนพร้อมกับมือหนาจับมืออีกคนขึ้นมาแนบกับใบหน้าคม

แต่แม้ว่าจะเป็นสายตาแบบนั้นข้าก็ไม่หลงกลหรอกนะ รอบก่อนเจ้าก็พูดแบบนี้!

คาลีดัสส่ายหน้ารัวจนหูยาวสั่น เขาพลิกตัวและพยายามคลานออกจากด้านล่างอันเสียเปรียบนี้

ก่อนที่หมาป่าตรงหน้าเขาจะหนีไปได้แมทธิวกดไหล่อีกฝ่ายลงจนหน้าคะมำ

ตุ่บ!

"อั่ก! ทำอะไรของเจ้า!?"

ไม่มีเสียงตอบกลับ ร่างกายสูงใหญ่กระแทกแนบชิดจนมิดด้าม เลือดกำเดาเริ่มแข็งตัวเป็นเกล็ดติดกรังบนใบหน้า

เสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะช้าลงแต่กลับเต็มไปด้วยความดุดันกระแทกกดจุดกระสันได้เป็นอย่างดี

คาลีดัสใช้มือจับท้องของตัวเองไว้เบา ความจุก เจ็บ เสียวปนเปกันจนทำสีหน้าไม่ถูก รู้แค่ว่าตอนนี้มีเพียงเสียงของเขาที่ครางออกมาไม่หยุด

ตั่บ! ตั่บ!

"อ๊ะ! อ๊า..แฮ่ก! แมทธิวหยุดก่อน ฮึก!"

"รู้สึกดีจังครับ ฮึก! อื้อ..แปลกมาก...บางอย่างกำลังออกมา ฮือ.." แมทธิวก้มลงดึงร่างท่อนบนของคาลีดัสแอ่นขึ้น แขนแกร่งกอดรัดอีกฝ่ายและกระแทกย้ำ

"อู้ว! ฮึก...อ๊ะ..ฮะ!" แมทธิวครวญครางดวงตาหม่อมองไปด้านหน้า ความรู้สึกวูบวาบขึ้นตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาจากปลายนิ้วมือลามมาถึงกลางอกมันทำให้เขาต้องกัดฟันแน่น

ท้องน้อยป่องเด่นชัดปรากฎสู่สายตาของแมทธิว สายตาพร่ามัวจ้องมองมันนิ่ง มือแกร่งยกขึ้นไปลูบมันอย่างเบามือก่อนจะใช้นิ้วกดมันลง

"อ๊า~!!" คาลิดัสร้องลั่น ความเสียววาบแล่นไปทั่ว มือหงิกเกร็ง ร่างกระตุกและปล่อยน้ำสีขาวใสกระฉูด คาลิดัสฟุบหน้าหอบแฮ่กไม่มีแรงจะต่อต้านใด ๆ อีก

แมทธิวมองน้ำที่มีสีใสแตกต่างจากรอบแรก ความแปลกใจเล็ก ๆ เกิดขึ้นเพียงชั่วครู เอวสอบกระทุ้งเพียงไม่กี่ทีก่อนจะปลดปล่อยน้ำคาวฉีดเข้าภายในร่างกายของหมาป่าคาลีดัส

แพรขนตายาวหลับพริ้มปล่อยให้เหล่าน้ำเชื้อพุ่งเข้าสู่ภายในจนหลั่งล้น เขากอดร่างของหมาป่าคาลีดัสแน่น ริมฝีปากบางพรมจูบไปทั่วลำคอและใบหน้า แม้กระทั่งกลุ่มผมจนถึงใบหูยาวอย่างอ่อนโยน

"คาร์ล ผมอยากทำอีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้ง ทำมันแบบไม่มีพักเลยครับ"

ดวงตาสีแดงพร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตาหันมาสบตากับเจ้าไก่อ่อนที่ไม่ควรยุ่งด้วยหากไม่จำเป็นจริง ๆ เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นตอบคำถาม

"เจ้าเป็นคนโลภแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"

ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามคนตรงข้ามกลับเลือกขอร้องแทน "นะครับ..."

"เออ เอาเถอะข้าหนีเจ้าไม่ไหวแล้ว"

"ผมรักคาร์ลที่สุด!" จับอีกฝ่ายจูบ

.

.

คุณยายผู้นั่งจิบชาอยู่ที่บ้านแม่ของแมทธิว

"แมทธิวกลับมาช้าจังเลย ชักจะเป็นห่วงซะแล้วสิคะ" หญิงวัยกลางคนสีหน้าแสดงความกังวล

"คุณยายแน่ใจหรอคะว่าให้เจ้าแมทนอนที่บ้านหลังนั้นคนเดียวได้น่ะค่ะ" เธอหันไปถามแม่ของเธอ

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันเขียนโน๊ตบอกไว้แล้วว่าฉันหายป่วยและจะมาพักที่บ้านหลังนี้ ถ้าเจ้าแมทไปหายามค่ำมืดเกินไปก็ให้นอนค้างที่นั่นเลย" หญิงชรานั่งบนเก้าอี้โยก มือยกจิบชาเป็นบางครั้งเพิ่มความชุ่มชื่นให้กับลำคอ

"ขอให้ลูกอย่าได้เจอหมาป่าแสนดุร้ายด้วยเถิด พระผู้เป็นเจ้าโปรดคุ้มครองลูกชายลูกด้วย" เธอประสานมือพร้อมทอดสายตามองความมืดมิดด้านนอกผ่านหน้าต่างกระจกใสมีไม้กั้นแบ่งเป็นสี่ช่องเล็ก

"เอเมน"

จบ.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***