วันเปิดเข้าเรียน

อินาริ:ทามาโมะตื่นรึยังรีบๆหน่อยจะไปวันเปิดเรียนสายนะ

ทามาโมะ:ค่ามาม๊า

ฟุรุคุ:ต้องให้พี่ไปเคาะห้องตลอดก็ไม่ได้นะ ตัวโตเป็นสาวขนาดนี้แล้ว จะให้เป็นพี่จ๋าไปตลอดไม่ได้น้ารู้ป่าว

ทามาโมะ:เห็นพูดงี้ประจำแต่พี่ก็ดูแลหนูตลอดนี่หน่า

ฟุรุคุ:คร้าบๆ ก็ครอบครัวเดียวกันหนิ

อินาริ:แม่หล่ะภูมิใจจริงๆที่โตมารักกันดี ถ้าพ่อเขาอยู่เห็นด้วยคงจะดีนะ

ฟุรุคุ:นั่นก็ผ่านมา11ปีได้แล้วนะครับตอนคุณพ่อเสีย ย้อนกลับไปผมทำไรมากไม่ได้นอกจากกอดน้องให้หลบอยู่แต่ในศาลเจ้า ม๊าเองก็ลำบากแทบแย่กว่าจะเอาเธอคนนั้นลงได้ แต่ก็นะมันสายไปแล้ว พ่อเขาเสียไปตอนนั้นหลังจากม๊าชนะเธอคนนั้นได้

อินาริ:แต่ม๊าก็ดีใจแล้วน้าที่ลูกๆปลอดภัย แต่ก็อยากให้พ่อเขาอยู่ดูลูกๆโตด้วย

ทามาโมะ:ไม่เอาน่าม๊า ยิ้มใว้หน่อยสิคะนี่วันเปิดเรียนนะ หนูว่าเราไปกันไดัแล้วนะคะ

อินาริ:จ้าๆ ฟุรุคุขับรถแทนม๊าได้ไหมขาไปหน่ะ อยากอ้อนลูกๆก่อนไปอยู่หอกันซักหน่อย

ฟุรุคุ:ทำไมจะไม่ได้หล่ะครับ ก็อีกหน่อยก็จะห่างกันนาน

หลังจากการสนทนาของครอบครัวแสนสุขจบลง ทุกคนก็ขึ้นรถไปที่วิทยาลัยอัศวิน

-บนรถ-

อินาริ:ฟุรุคุ ลูกจะใช้ชื่อไหนหรอ

ฟุรุคุ:หมายถึงชื่อที่คนเรียกสินะครับ วิลเลี่ยมครับ วิลเลี่ยม วาเล็นไทน์ ชื่อที่พ่อตั้งใว้ให้เผื่อกรณีต้องไปอยู่นอกศาล

อินาริ:แหม่เหมือนพ่อเขาซะจริง นะส่วนลูกสาวแม่เนีัยยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย ขี้อ้อนแม่อยู่เรื่อยจนถึงต้องยอมให้ใช้ชื่อจริงๆ

(หลังจากนี้จะแทนฟุรุคุด้วยวิลเลี่ยมแต่จะสลับในบางอริยาบทของตัวละครนะครับ)

-หลังจากถึงวิทยาลัย-

(บ้านอินาริได้เข้าไปในหอประชุม)

วิลเลี่ยม:โมะ จะไปอยู่ปี1ใช่ไหมโชคดีนะ

ทามาโมะ:พี่ก็โชคดีนะคะ ถ้ามีอะไรหนูจะโทรหาแน่นอนค่ะ

วิลเลี่ยม:ดีมากน่ารักที่สุด

ตัวแทนนักเรียน:วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนใหม่ผมขอให้นักเรียนทุกคน ตั้งใจศึกษากันอย่างเต็มที่และผมได้ยินมาว่าปีนี้นั้นมีนักเรียนใหม่สองคนเป็นบุตรแห่งอินาริเข้ามาเรียนด้วย ก็ขอให้พวกเธออย่าใช้อภิสิทธิ์ที่เหนือกฎเกณฑ์ทำอะไรต่ำทรามในรั้ววิทยาลัยแห่งนี้

วิลเลี่ยม:ชิบหาย แม่งมองตรูกันทั้งฮอเลย รู้งี้สั่งทำฮู้ดดีกว่า(ณ ตอนนี้วิลเลี่ยมไม่มีเสื้อคลุมสีขาวนะครับ)ที่มีก็แค่อาวุธทำมือ เงิน มือถือเอง เอาไงดีเนี้ยถ้าโดนดักตีขึ้นมาโดนเพ่งเล็งอีก ห่านเอ้ย แล้วโมะจะเป็นไงนี้จะโดนดักตบไหมหว่า ช่างเหอะครอบครัวเราก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้วปล่อยๆไปล่ะกันนะ

???:นายข้างหน้าอะคนดังหรอ

วิลเลี่ยม:ก็ไม่ดังนะครับแต่แม่ผมดัง ว่าแต่คุณคือใครหรอ

นัทสึกิ:ชื่อนัทสึกิอยู่ปี2เหมือนนาย แต่นายพึ่งเข้าเรียนเทอมนี้นี่เนอะ คงลำบากแย่กับชื่อเสียงของที่บ้าน

(ภายในสายตาของวิลเลี่ยมนั้น มีสาวผมดำมัดหางม้าใส่แว่นกลมนัยตาสีเหลืองทอง เหมือนดวงดาวระยิบระยับ(ฟิลเตอร์คนพบรัก)พร้อมกับชุดเสื้อฮู้ดที่ภายในใส่เชิ้ตกับเน็คไทค์สีเหลือง และกางเกงขาสั้นพร้อมถุงน่องสีดำเข้มกับรองเท้าบูธ)

วิลเลียม:ไม่หรอกครับคุณนัทสึกิผมค่อนข้างจะชินแค่กังวลว่าน้องสาวจะเป็นอะไรรึป่าว จะว่าไปแล้วคงใกล้เลิกแถวแล้วสินะครับ

นัทสึกิ:ใช่จ้า พิธีมันไม่ได้นานหรือเวอร์ส่วนมากก็พล่ามไปเรื่อยและแยกย้ายไปเดินสำรวจโรงเรียนเดี๋ยวนำให้ล่ะกันนะ

วิลเลี่ยม:ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย อ๊ะผมวิลเลี่ยมนะครับ

อินาริ:อะไรอ่าาา ลูกชายเราตกสาวได้คนนึงแล้วหรอเนี้ย ฮุฮุฮุ

วิลเลี่ยม:ม๊าอย่าทำเพื่อนใหม่ผมอึดอัดสิครับแหม่ เธอชื่อนัทสึกิ

นัทสึกิ:ค่ะ อยู่กองร้อยที่8 คงจะที่เดียวกับลูกชายคุณแม่แหละค่ะ

อินาริ:ตายจริงปากหวานจังเด็กคนนี้งั้นก็ ทามาโมะจังงง ทางนีัๆ

ทามาโมะ:ค่าาาาา ชื่อทามาโมะค่ะ เป็นน้องสาวของพี่วิลเลี่ยม ฝากตัวด้วยค่ะ

นัทสึกิ:เช่นกันจ้า พี่ชื่อนัทสีกินะฝากตัวด้วยนะโมจจิจัง ขอเรียกแบบนี้นะ

ทามาโมะ:ค่าพี่สาว

วิลเลี่ยม:ทำไมมันดูแปลกๆเหมือนแนะนำสะไภ้ยังไงก็ไม่รู้

นัทสึกิ:ก็เธอต้องอยู่กองร้อยเดียวกับฉันถ้าไม่แนะนำให้ที่บ้านรูัก็แปลกๆสิ อีกอย่างนะเธอเคลมเองว่าเราเป็นเพื่อนกันหนิพ่อรูปหล่อ