เสียงหัวเราะจากเรือนร้าง
ชื่อเรื่อง: เสียงหัวเราะจากเรือนร้าง
ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่กลางป่า มีเรือนร้างหลังหนึ่งที่ถูกทิ้งร้างมานานนับสิบปี ทุกคนในหมู่บ้านต่างรู้ดีว่า เรือนหลังนี้เป็นสถานที่ต้องห้าม เพราะมันมีเรื่องเล่าลือเกี่ยวกับเสียงหัวเราะที่ดังออกมาจากเรือนในคืนพระจันทร์เต็มดวง
“ฉันไม่กล้าเข้าไปใกล้เลย” ไอรีน สาววัยรุ่นผู้ชอบการผจญภัยพูดกับเพื่อนๆ “พวกคุณเชื่อเรื่องผีมั้ย? ฉันคิดว่าเราควรไปพิสูจน์กัน”
เพื่อนของเธอ ต่างมองหน้ากันอย่างลังเล ก่อนที่มาร์คจะพูดขึ้น “ถ้าเราจะเข้าไป เราต้องเตรียมตัวให้ดี เพราะไม่มีใครเคยกลับออกมาจากเรือนนั้นแล้วพูดอะไรได้เลย”
คืนหนึ่ง ไอรีนและเพื่อนๆ ตัดสินใจเข้าไปที่เรือนร้าง โดยพวกเขานำไฟฉายและกล้องไปด้วย หัวเราะกันอย่างตื่นเต้นขณะที่เดินเข้าไปในเรือนที่มีกลิ่นอับและฝุ่นจับหนา
เมื่อพวกเขาเปิดประตูไม้ผุๆ เข้าไป เสียงเอี๊ยดอ๊าดดังก้องไปทั่วห้อง หลอดไฟที่ห้อยอยู่เหนือศีรษะกระพริบสลับไปมา ทำให้บรรยากาศน่าขนลุกขึ้นไปอีกระดับ
“ใครอยากลองร้องเพลง?” ไอรีนเสนออย่างกล้าๆ กลัวๆ เธอรู้สึกอยากสร้างบรรยากาศให้สนุกขึ้น แต่เพื่อนๆ ต่างทำหน้าเบ้ ไม่ตอบอะไร
ทันใดนั้น เสียงหัวเราะแหบๆ ดังก้องจากมุมหนึ่งของห้อง “ฮ่าๆๆๆ! มาที่นี่ทำไม?”
ทุกคนหยุดชะงักและหันไปทางเสียงนั้น เสียงหัวเราะที่ดูเหมือนจะมาจากเพดานสูงของห้อง โดยที่ไม่มีใครอยู่ที่นั่น
“นั่นมัน... เสียงอะไร?” มาร์คถามด้วยเสียงสั่นเทา
“เราไม่ควรอยู่ที่นี่” แอนนาสาวตัวเล็กสุดในกลุ่มพูดเสียงแผ่ว แต่ก่อนที่ใครจะได้พูดอะไร เสียงหัวเราะกลับดังขึ้นอีกครั้ง เสียงที่ดังขึ้นเหมือนจะขยับเข้ามาใกล้และดังขึ้นเรื่อยๆ
“ออกไปจากที่นี่เถอะ!” ไอรีนตัดสินใจและพยายามดึงเพื่อนๆ ออกไป แต่ทางเข้าถูกปิดลงด้วยประตูไม้ที่กระแทกใส่กันเอง
“ทำไมมันปิด!” มาร์คตะโกน ขณะที่ทุกคนเริ่มตื่นตระหนก เสียงหัวเราะนั้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเหมือนจะเยาะเย้ยพวกเขา
ในขณะที่พวกเขาพยายามหาทางออก ไฟฉายเริ่มกระพริบ และแสงสว่างเริ่มหายไปจนแทบมองไม่เห็น พวกเขารู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่ค่อยๆ ปกคลุมเรือน
“หนีไป!” ไอรีนตะโกน แต่เพื่อนๆ ของเธออยู่ในสภาพที่ช็อก ขณะที่เงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นในความมืด
“เล่นกันต่อไปเถอะ... อย่าหนีไปไหนนะ” เสียงหัวเราะเริ่มเปลี่ยนไป เป็นเสียงที่แหบพร่าและน่าขนลุกขึ้นเรื่อยๆ
แล้วทุกอย่างก็ตัดขาดลงเมื่อประตูถูกเปิดออกอย่างกระทันหัน มันเป็นยายแก่ในหมู่บ้านที่มักจะเตือนเด็กๆ ว่าอย่าเข้าใกล้เรือนร้างนั้น
“ไปกันเถอะ! อย่าอยู่ที่นี่!” ยายตะโกน และดึงพวกเขาออกมาอย่างรวดเร็ว
เมื่อพวกเขากลับมาถึงหมู่บ้าน ทุกคนยังคงตื่นตระหนกกับประสบการณ์ที่เจอ เสียงหัวเราะที่ตามพวกเขาออกมาเป็นเสียงที่ยังคงสะท้อนอยู่ในหัวของพวกเขา
หลังจากคืนที่น่าสะพรึงนี้ ทุกคนในกลุ่มนั้นได้เรียนรู้ว่าความอยากรู้บางครั้งอาจทำให้ต้องเผชิญหน้ากับความกลัวที่พวกเขาไม่เคยคิดว่าจะต้องพบเจอ
จบ
หวังว่าจะชอบเรื่องนี้นะค่ะ💞
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments