ตอนที่ 1/4

ต่อจากความเดิม ความเดิม หลังจากที่ เด็กหนุ่ม ฉางเฟย ได้ นอนเฝ้าดูองค์ราชันมังกรบนที่โต๊ะโซฟา ข้างล่างห้องนั้น องค์ราชัน มังกรนั้นก็ได้ตื่น ขึ้นมา แล้วได้เห็น เด็กหนุ่ม ฉางเฟย พูดเป็นอันที่รักของเขา ได้นอน หลับทับอยู่บนตัวเขา เขารู้สึกแปลกใจ ว่าทำไมจู่ๆ ถึงได้มานอนทับตัวเขาแบบนี้ อาจจะเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่า คงจะเป็น ห่วงเขา องค์ราชามังกรนั้น ได้พูดขึ้น

(ห้าหมิงชุน)

นี่ เจ้านะตื่นได้แล้ว เฮ้ย หนักเป็นบ้า คนอะไร หนักชะมัด ช่างเถอะช่างเถอะ ถ้าไม่อยากตื่น ก็นอนเถอะ ถ้าจะไปยืดเส้นยืดสายซะหน่อย

( ทันใดนั้น เด็กหนุ่มฉางเฟยก็ได้ตื่นขึ้นแล้วเขามองไปรอบๆ ดูว่า ราชันมังกรนั้นเขาไปไหนเสียแล้ว เขาได้ตกใจคิดว่าเราใช้มังกรนั้นหายไปจริงๆ เพราะเขาตื่นมา ก็ไม่พบแล้ว ทั้งๆที่เมื่อคืนนี้ เขาก็ยังห่มผ้าให้อยู่เลย

( ท่านใดนั้นองค์ราชันย์มังกรนั้นก็ได้เ โซฟา แล้วเดินเข้ามา อยู่ใกล้ๆเด็กหนุ่ม แล้วยื่นหน้าเข้าหา แล้วเขาพูดขึ้นว่า

(ห้าวหมิงชุน)

เจ้าตื่นแล้วเหรอ เมื่อคืนนี้เจ้าหลับสบายดีไหม เจ้าทำหน้าตกใจ เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า หรือว่า ในใจเจ้า กลัวว่าข้าจะหนีเจ้าอย่างนั้นเหรอ ข้าจะหนีไปไหนพ้น ใครยังต้องอยู่กับเจ้า เอ้อสวรรค์นะสวรรค์ ช่างเถอะช่างเถอะ เจ้าน่ะตื่นได้แล้ว ไป ทานข้าวเถอะนะ ข้าวเตรียมไว้ให้เจ้าแล้วล่ะ

( ราชามังกรนั้น ได้ลุกยืนขึ้นกำลังจะเดินออกไป มีมือหนึ่งยื่นเข้ามา แล้วคว้ามือไว้ ทันใดนั้นราชามังกรหมิง ชุน ก็ได้หันกลับมา แล้วเจอกับเด็กหนุ่มฉางเฟย ได้โอบกอดตัวเองด้านหน้า แล้วพูดขึ้นว่า

(ฉายเฟย)

พี่ครับ พี่จะไปไหน พี่ไม่ได้ทิ้งผมไปจริงๆใช่ไหม มขอโทษนะครับ ที่ผม ทำไม่ดีกับพี่เลย ผมขอโทษ ที่ผมไล่พี่ผมคิดว่า ผมเป็นคนผิดเอง ผมขอโทษนะครับ พี่จะโกรธผมไหม ถ้าผมบอกว่า 3-4 วันที่ผ่านมา ผมรู้สึกแย่ที่เห็นพี่ป่วยแบบนี้อ้อ แล้วพี่หายดีแล้วเหรอครับ พี่ไม่สบาย ผมก็หมดห่วงไม่ได้

(ห้าวหมิงชุน)

ฮ่าๆๆ เราเนี่ยนะ ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะ ข้าไม่ได้หายไปไหนซะหน่อย ข้าก็ไม่รู้ว่าตัวข้าป่วย แต่ก็ขอบใจนะที่ได้เจ้ามาดูแลนะ ถึงข้าจะเป็นราชามังกรแต่ข้าก็ป่วยเป็นนะ โดยเฉพาะอากาศเย็น เฮ้อ ว่าแต่ว่า เจ้าหายโกรธข้าแล้วเหรอ เจ้าไม่โกรธข้าแล้วใช่หรือไม่ ข้าขอโทษนะ ที่ข้าทำให้เจ้าต้องลำบากใจ ถ้าทำแบบนั้น ถ้าชอบเจ้าจริงๆนะ เธอสัญญา ทำแบบนั้น กับเจ้าเพียงคนเดียว ฉันไม่เหลียวมองผู้ใด คนที่แต่งกับข้าคือเจ้า เจ้าจงจำไว้ คนอย่างข้ารักใคร ไม่เคยทิ้งให้ผู้ใดอยู่คนเดียว ถ้าข้าไม่ตาย เจ้าก็ยังอยู่เป็นสุขนะ

(ฉางเฟย)

ครับพี่ผมจะ ช่วยพี่ครับ พี่สัญญาแล้วนะ ว่าพี่จะมีผมเพียงคนเดียว พี่จะไม่ทิ้งผม ให้ผมเป็นหม้ายใช่ไหม ผมน่ะ คิดแล้วคิดอีก ที่พี่ทำแบบนั้น เพราะพี่รู้ว่าผมเป็นคู่ของพี่ใช่หรือเปล่า ผมจะเป็นคนรักที่ดีของพี่ได้หรือเปล่านะ ตัวผมเองก็ยังเป็นเด็กอยู่เลย ก็ขอให้ผู้ใหญ่อย่างที่สั่งสอนผมหน่อยก็แล้วกันนะครับ ถึงผมจะเป็นคนรักของพี่ ในตอนนี้ พี่รู้ไหมเวลาผมอยู่กับพี่ ผมมีความสุขที่สุด ผมไม่เคยเห็นใคร ดีเท่าพี่เลย ที่ผ่านมา ผมอยู่ตัวคนเดียว พ่อแม่ผมก็อยู่ต่างประเทศเขาไม่เคยสนใจผมเลยด้วยซ้ำ

(ห้าวหมิงชุน)

ฮ่าๆๆ เด็กโง่ เศร้าเนี่ย ซื่อจริงๆ เจ้าอย่าว่าพ่อแม่เจ้าแบบนี้เลย เขาไปทำงาน เขาคงมีเหตุผลพอแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาทิ้งเจ้านี่นา ใช่หรืหรือเปล่าล เศร้านะ โตแล้วนะ ถึงพ่อแม่เจ้าจะไม่ได้อยู่ แต่ข้าก็อยู่กับเจ้านี่นา จริงนะ เจ้าสอนข้าทุกอย่าง เจ้าสอนให้ข้ารู้จักความรัก จะสอนให้ข้าอบอุ่น เจ้าสอนให้ข้าดูแลผู้อื่น แล้วก็ สอนให้ข้ารู้ว่าความสุขคืออะไร จริงไหม เด็กน้อย เชื่อมั่นในตัวเองเถอะ ข้าจะคอยอยู่เคียงข้างเจ้า ไปชั่วนิรันดร์เลยล่ะ

( ทันใดนั้นราชามังกรจะได้จับมือและโอบกอด เด็กหนุ่ม ผู้เป็นที่รักของเขาไว้กับตัว แล้วโอบกอด จูบอีกครั้ง แสดง คำมั่นสัญญา ที่ให้กับเด็กหนุ่ม ฉางเฟย

( ย้อนกลับไปนะโลกคู่ขนาน ของยุคอดีต สมัยราชวงศ์ชิง และ ขึ้นไปสู่บน นะ ดินแดนแห่งสวรรค์ที่สวยงาม)

(ซือซุน)

แผนงเซียนขอรับ ไม่ทราบว่า ท่านเง็กเซียน ทรงมีพระบัญชา อะไรหรือพะยะค่ะ

((ซือไท่ฮัา)

เจ้าจงพาข้า ไปดู ความเป็นอยู่ของราชามังกรได้หรือไม่ เพราะตอนนี้ราชามังกร ได้ตื่นขึ้นแล้วเพราะข้าเห็นในคันฉ่องนั้น ข้าได้รู้ว่า มีเด็กหนุ่ม ที่เป็นผู้ชะตาคู่ฟ้าลิขิตให้มาเจอราชามังกรนั้น เขาได้เป็นคู่แท้ซึ่งกันและกันถ้าคิดว่าเด็กหนุ่มผู้นี้จะต้องเป็นผู้ใด ในอดีตชาติพบแน่นอน ถ้าไม่อย่างนั้น เด็กหนุ่มนั่น ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไป จะไม่สามารถจะปลดปล่อย พระคาถา ที่เรา ได้สะกด ราชามังกรไว้ ไว้เป็น 50,000 ปีเช่นนี้หรอกนะ ข้าอยากรู้ความเป็นอยู่ของพวกเขา เจ้าจงนำพาเราไป ดูคันฉ่องทีเถอะ ข้าหวังว่าราชามังกรจะสำนึกตนได้ ในการหลับไหลครั้งนี้ เจ้าลูกชายคนนี้ แต่เดิมที ก็ดื้อรั้นอยู่แล้ว แต่ค่าส่งให้เขาไปอยู่บนโลกมนุษย์นั้นไปเผชิญเคาะแบบนั้น เขาก็น่าจะ ดีขึ้นมาบ้างนะ จะว่าไหม

(ฬือชุน)

ใช่แล้วพะยะค่ะ ท่านเง็กเซียนท่านกล่าวได้ถูกต้อง ข้าน้อยคิดว่า คุณชาย หมิงชุน น่าจะสำนึกตนได้แล้วกระมัง ถึงจะเป็นลูกของท่านเน็กเซียน แต่พระองค์ ก็ยังมีสวนครึ่งนึง ที่เป็นเหมือนพระมเหสีนะพะยะค่ะ เพราะพระมเหสีนั้น เป็นครึ่งคนครึ่งมังกร ใช่หรือไม่

(ซือไท่ฮัว)

ใช่ พระมเหสี ฟูหมิง นางได้จากไป เมื่อครั้ง หญิงชุนยังเยาว์วัยอยู่เลย ข้าเกรงว่า หมีชุนจะกระทบกระเทือนจิตใจของตัวเอง เมื่อได้รู้ว่ามารดาของตัวเองนั้นได้ตายจบสิ้นลงไปแล้วข้าไม่รู้ว่า หมิงชุดนั้นจะยังจดจำใบหน้าของนางได้หรือไม่ ข้าอยากให้หญิงชุนตามหาผู้หญิงคนๆนึงอยู่ในบนโลกปัจจุบัน ซึ่งนาง เป็นแม่ของหญิงชล เป็นแม่ผู้ให้กำเนิด ราชามังกรคู่นี้ข้าเชื่อว่า ถ้าข้าให้ภารกิจ ไป เจ้าว่า เขาจะจำแม่ของเขาได้หรือไม่ ถึงที่นี่สถานะพระมเหสีที่นี่ นางได้จบสิ้นลงไปแล้ว แต่ในบนโลกปัจจุบันนางได้เกิดใหม่ ถ้าคิดว่า ข้าอยากให้หมีชนตามหานาง เพื่อให้นางได้รับรู้ว่า ถ้าคิดถึงนาง มากเช่นใด ไม่มีใครดีเท่านั้นจริงๆ นางเป็นแม่ ที่ดีจริงๆ แต่เสียดาย แต่ราชามังกร อย่างหมิงชุน ก็คงจะคิดถึงนางเช่นกัน ข้าเชื่อว่า เขาลงไปบนโลกครั้งนี้ เขาไม่ได้เจอแต่เพียงคู่แท้ของเขา และเขาก็จะยังมีโอกาสจะได้เจอแม่ของเขาอีกด้วย เธอว่าข้าพูดถูกหรือไม่

(ซือชุน)

ถูกต้องพะยะค่ะ กระหม่อมคิดว่าสิ่งที่ท่านเง็กเซียนพูด กระหม่อมเห็นด้วยพะยะค่ะ ไหนๆ องค์ราชามังกร พระองค์ก็ทรง ได้ลงไปอยู่บนโลกมนุษย์แล้ว ได้เจอคู่แท้ของพระองค์แล้ว กระหม่อม จะลงไปหาพระองค์ แล้วได้กล่าวเอ่ยบอกว่าให้องค์ราชันมังกร ได้ไปตามหาแม่ของเขาพะยะค่ะ เพื่อได้บอกกล่าว กับสิ่งที่ฝ่าบาทได้ฝากไว้เพื่อค่ะ กระหม่อมน้อมรับคำสั่งพะยะค่ะ ท่านเง็กเซียน วางใจกระหม่อมเถอะ กระหม่อมจะเป็นคนจัดการด้วยตัวเองพี่อ่ะค่ะ

(ซือไท่ฮัว)

ได้เห็นเจ้า ทำตามนั้นเถอะ ข้าจะรอคำตอบจากเจ้านะ ได้เรื่องเมื่อไหร่ เจ้ามารายงานข้าด้วย แล้วตอนนี้เจ้าก็เตรียมตัวพาข้าไป ที่ห้องโถง เพราะค่า จะไปดูคันฉ่องซะหน่อย ว่าราชันย์มังกรกับเด็กหนุ่มนั่นเป็นอย่างไรบ้าง เข้า 2 คนนั้นอยู่กันดีหรือไม่ ไปรีบไป

(ซือชุน)

แต่พะยะค่ะ ฝ่าบาทกระหม่อมน้อมรับคำสั่งพะยะค่ะ เชิญท่านเง็กเซียนพะยะค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***