ตกสู่เหว

เสียงสายน้ำไหลลงมาตามกระบอกไม้ไผ่

กระบอกไม้ไผ่ลำเลียงน้ำไปตามทาง

น้ำไหลลงตามทาง น้ำหยดใส่ดอกบัวสีขาว

ดอกบัวสีขาวกระจายตัวออก ส่งกลิ่นอันหอมหวนแพร่กระจายไปทั่วคฤหาสน์

ภายในคฤหาสน์ที่ใหญ่โตสวยงาม

เซนซูคนหนึ่งนอนพันผ้าไว้ทั่วร่างกาย เซนซูนอนเอนกายอยู่บนเตียง

เสียงสายหนึ่งที่แสดงถึงความโกรธจัด เซนเยากล่าว"เซนซู ไอ้ขยะตัวไหนกันที่ทำร้ายลูกชายของข้าผู้นี้"

ชายที่เปล่งเสียงออกมาดังกล่าว เดินเข้ามาภายในห้องนอนของเซนซู เขามีรูปลักษณ์ที่เหมือนเจ้าชาย เขาอยูในวัยกลางคน ที่มีหนวดเครา เขาคือเซนเยา ผู้นำตระกูลเซน

เซนเยากล่าวด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด"จงไปตรวจสอบมาว่าใครเป็นคนทำลูกชายคนที่สองของข้า"

สายลับของตระกูลเซนตอบรับคำของผู้นำตระกูลเซน

สายลับของตระกูลเซนกล่าว"ข้าจะรีบไปตรวจสอบขอรับ ท่านผู้นำตระกูล"

จากนั้นก็ตัดภาพไปที่คฤหาสน์ที่ทรุดโทรม

จิงเอ๋อกลับมาที่บ้านของตัวเองแล้วเล่าเรื่องทุกอย่างที่กระทำลงไปในวันนี้

จิงหยานกล่าว"จิงเอ๋อตัวน้อย แม้ว่าหมู่บ้านแสงแห่งภูเขาเหยาหยวนจะเป็นพื้นที่ขนาดเล็กแล้วทุรกันดารแต่ภายในหมู่บ้านแสงก็มีผู้มีอำนาจ พวกเขาคือสามตระกูลใหญ่ของหมู่บ้านแสงแห่งภูเขาเหยาหยวน ตระกูลเซน ตระกูลเหมา ตระกูลเจิน พวกเขาปกครองพื้นที่ของหมู่บ้านแสง คนละส่วน พวกเขาแบ่งกันเป็นสามส่วน การที่เจ้าไปทำร้ายลูกชายของผู้นำตระกูลเซน นั่นหมายความว่าพวกเราจะถูกกำจัดในที่สุด เจ้าหนีออกจากหมู่บ้านแสงแห่งนี้ซะ"

จิงเอ๋อกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น"ท่านปู่ไม่ต้องกังวล มีข้าอยู่ทั้งคน"

จิงหยานเห็นภาพของเด็กคนหนึ่งทับซ้อนที่กล่าวประโยคที่คล้ายคลึงกัน

เด็กในความทรงจำของจิงหยานกล่าว"ท่านพ่อไม่ต้องกังวล ข้าอยู่กับท่านแล้ว"ภาพของเด็กที่ทับซ้อนไม่ชัดเจนเหมือนเด็กคนนั้นเป็นเพียงเงาลางๆแต่เขาก็หยุดพูดต่อกลางคัน

จิงเอ๋อสามารถสัมผัสถึงความเศร้าจากจิงหยานได้

จิงเอ๋อลอบคิดอยู่ภายในใจ"สายตาของท่านปู่ ทำไมจึงดูโศกเศร้าเหลือเกิน ท่านปู่เป็นสิ่งใดกัน"

จิงเอ๋อกล่าว"ท่านปู่เป็นอะไรหรือไม่"

จิงหยานกล่าว"ข้าไม่เป็นอะไร ข้าคงจะเหนื่อยเกินไป ข้าขอไปพักผ่อนก่อนนะ จิงเอ๋อตัวน้อยก็ควรพักผ่อนด้วยเช่นกัน"

เช้าวันต่อมา

จิงเอ๋อกล่าว"โอ้ย ปวดตัวเหลือเกิน"

จิงหยานกล่าว"ขี้เกียจมากกว่าละสิจิงเอ๋อตัวน้อย"

จิงเอ๋อกล่าว"ไม่ใช่ครับท่านปู่ ข้าพยายามฝึก ตำราดาบสายลมแต่ข้าไม่สามารถบรรลุได้แม้แต่ขั้นพื้นฐานของตำราเลยด้วยซ้ำไป"

จิงหยานกล่าว"จิงเอ๋อตัวน้อย ข้าไม่สามารถสั่งสอนเจ้าได้เพราะข้าไม่มีความรู้ด้านพลังงานแห่งลม ปัญหาของเจ้าตรงนี้ เจ้าควรแก้ไขมันเอง"

จิงเอ๋อกล่าว"จิงเอ๋อทราบแล้วขอรับท่านปู่ ข้าขอ ออกไปภายนอกนะขอรับ"

จิงหยานกล่าว"ระวังตัวด้วย"

จิงเอ๋อลอบคิดอยู่ภายในใจ"ข้าต้องไปบนภูเขาเหยาหยวน เพื่อหาทรัพยากรการฝึกระดับหนึ่ง"

ร่างกายของเด็กหนุ่ม พุ่งขึ้นสู่ยอดภูเขาราวกับเป็นสายฟ้าฟาด จิงเอ๋อเคลื่อนตัวด้วยความรวดเร็ว

จิงเอ๋อกล่าว"จากตำราที่ข้าเคยอ่าน สถานที่มากมายจะมีสิ่งอันตราย มันจะรวมถึงภูเขาเหยาหยวนด้วยไหม เส้นสีแดงปิดกั้นทางงั้นหรอ?"

จิงเอ๋อเดินเข้าผ่านเส้นสีแดงที่ขีดเป็นเส้นแบ่ง หมอกทะลักตัวออกมาจากความว่างเปล่า บรรยากาศนั่นแปรพลันอย่างรวดเร็ว ความเหน็บหนาว กัดกินร่างกายในทันที เมื่อเขาข้ามเส้นขีดสีแดงที่เป็นเส้นแบ่ง

จิงเอ๋อลอบคิดอยู่ภายในใจ"ข้าเริ่มรู้สึกว่ามันอันตรายแล้ว บรรยากาศเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เมื่อข้าข้ามเส้นแบ่งสีแดง แปลว่ามันมีไว้แบ่งเขตส่วนที่อันตรายแล้วไม่อันตราย..!? หมอกหนาทึบขนาดนี้ ข้าควรไปทางไหนดี"

ภายในทะเลปราณ

ตำราดาบสวรรค์ค่อยๆขยับไปทั่วทะเลปราณ มันส่งความรู้สึกของมัน เข้าสู่หัวสมองของจิงเอ๋อ จิงเอ๋อสามารถสัมผัสถึงความรู้สึก ที่แปลกประหลาด มันคือความต้องการที่จะไปทางนั้น

จิงเอ๋อเดินไปตามทาง ที่เขารู้สึกถึงความต้องการที่จะไป หมอกหนาทึบเริ่มหนาขึ้นเรื่อยๆจนแทบไม่สามารถมองเห็นสิ่งใด ไม่ต่างจากเขากำลังอยู่ในน้ำลึก ที่ไม่สามารถมองเห็นเส้นทางได้

จิงเอ๋อเดินเป็นทางตรง ไม่มีการเลี้ยวไปทางอื่น ความรู้สึกในการเดินไปทางตรงก็สิ้นสุดลง

จิงเอ๋อลอบคิดอยู่ภายในใจ"เหตุใดข้าถึงไม่รู้สึกถึงทางเดินต่อไปแต่ความรู้สึกของข้ากับรุนแรงขึ้น ข้าควรทำไงดีหรือควรไปต่อดี"

จิงเอ๋อถอนหายใจยาว

จิงเอ๋อกล่าว"เอาไง เอากัน ลุยเลยดีกว่า"

จิงเอ๋อเดินต่อไปเรื่อยๆ

จิงเอ๋อลอบคิดอยู่ภายในใจ"พื้นล่องหนนี่เอง นึกว่าจะตายแล้ว"

จิงเอ๋อเดินต่อไปเรื่อยจนไปถึงสุดขอบ จิงเอ๋อเดินต่อไปอีกก้าว

จิงเอ๋อพลันตกลงสู่หุบเหวลึกจนถึงก้นหุบเหว

โฮก เสียงคำรามดังขึ้น ดังสนั่นพื้นที่ทั้งหมด สายตาของจิงเอ๋อหันไปที่เสียงถูกส่งมาอย่างรวดเร็ว

เสือขนาดยักษ์ปรากฏตัวต่อหน้าของจิงเอ๋อ...!"

เสือพุ่งตัวอย่างรวดเร็ว มันรวดเร็วมาก จนเกิดภาพติดตาหลายๆภาพทับซ้อน

บึ้ม พรวด!!! ร่างกายของจิงเอ๋อถูกส่งลอยกลับหลัง ร่างกายของเขาปะทะเข้ากับหินหยาบๆ

จิงเอ๋อกระอักเลือดเป็นจำนวนมาก

ดวงตาของจิงเอ๋อรีบเพ่งไปที่การเคลื่อนไหวของเสือ ฟึบ เสือปรากฏตัวต่อหน้าเขาราวกับมันสามารถวาร์ปมาได้ กรงเล็บของเสือพุ่งตรงมาเพื่อหวังจะขย้ำตัวของจิงเอ๋อ

จิงเอ๋อกระโดดหลบ เขาวิ่งหลบหนีไปภายในถ้ำ ที่ซับซ้อนเหมือนเขาวงกต

เสือตามเข้าไปภายในถ้ำ เสือพุ่งตัวเข้าข้างหลังเพื่อจะทำลายหัวใจของจิงเอ๋อ

แสงสีทองเปล่งแสงสว่างออกจากร่างกายของจิงเอ๋อ แสงสีทองก็หายไปแต่เสือถูกฆ่าตายไปในทันที ศพของเสือถูกดาบนับพันแทงทะลุตัวร่างกาย

จิงเอ๋อลอบตกใจอยู่ภายในใจแล้วกล่าว"เกิดสิ่งในขึ้นกันแน่?"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***