บทนำ

ณ หมู่บ้านกลางป่าไผ่ในสมัยรัชกาลที่ 5 ท้องฟ้ายามค่ำคืนปกคลุมด้วยเงามืดของพายุที่กำลังก่อตัว แสงจันทร์เพียงเล็กน้อยสาดส่องลงมาทำให้เห็นเงาลึกลับบางอย่างเคลื่อนไหวระหว่างต้นไผ่สูงตระหง่าน ไม่มีใครในหมู่บ้านเคยเห็นหรืออธิบายได้ว่ามันคืออะไร แค่ได้ยินเรื่องราวเล่าลือเกี่ยวกับ “เขา” เท่านั้น

ขุนเขา หนุ่มนักศึกษาคณะศิลปศาสตร์จากกรุงเทพฯ ผู้มีความสนใจในประวัติศาสตร์และวรรณกรรมพื้นบ้าน ได้เดินทางกลับมาบ้านของตระกูล ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับป่าไผ่หลังจากห่างหายไปนาน ขุนเขาไม่เคยคิดว่าการกลับมาที่นี่จะทำให้เขาต้องเผชิญกับบางสิ่งที่อธิบายไม่ได้

เมื่อเขาเดินทางถึงบ้าน ความรู้สึกของความคุ้นเคยเข้ามาอัดแน่นในใจ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนาน แต่กลิ่นอายของธรรมชาติและเสียงนกร้องในยามเช้ายังคงทำให้เขารู้สึกเหมือนกลับบ้าน เมื่อถึงเย็น ขุนเขานั่งอยู่บนระเบียงบ้าน มองไปยังป่าไผ่ที่ทอดยาวไปข้างหน้า แสงอาทิตย์ลาลับไปพร้อมกับการตั้งเค้าแห่งคืนที่มืดมิด

คืนแรกหลังจากเขามาถึง เขาฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางเงาจันทร์ ผิวขาวซีดดั่งดวงจันทร์ แต่ดวงตาคมกริบเปล่งประกายแปลกประหลาด ชายคนนี้ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองตรงมาที่ขุนเขาด้วยสายตาที่ไม่อาจหลบหนีได้ เขารู้สึกถึงพลังที่อยู่รอบตัวชายหนุ่มนั้น มีบางอย่างดึงดูดให้เขาเข้าไปใกล้

เมื่อขุนเขาตื่นขึ้นมา เขาพบรอยเท้าปริศนาอยู่รอบบ้านของเขา… ทั้งๆ ที่ฝนตกหนักเมื่อคืน ใครกันที่จะเดินในยามพายุโดยทิ้งรอยเท้าเช่นนั้น? เขาสังเกตเห็นว่ารอยเท้าเหล่านั้นเดินออกไปในป่าไผ่และหายไปอย่างลึกลับ ขุนเขาเริ่มรู้สึกถึงความแปลกประหลาด เขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการคิดถึงชายในฝันที่มองมาที่เขา

เมื่อถึงคืนที่สอง ขุนเขาตัดสินใจที่จะออกไปสำรวจที่ป่าไผ่ เขาติดไฟฉายและใช้เส้นทางที่เขาเห็นในความฝัน เขาเดินไปเรื่อยๆ จนพบกับความเงียบสงัด มีเพียงเสียงหายใจของเขาที่ดังก้องในความมืด มันทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกเฝ้ามอง แม้จะไม่มีใครอยู่ที่นั่น แต่ความรู้สึกนั้นก็ชัดเจน

ขณะที่เขาเดินลึกเข้าไปในป่า เสียงกระซิบเริ่มดังขึ้น เหมือนมีใครบางคนเรียกเขา เขาหยุดชะงัก เมื่อหันไปมอง เขาพบกับชายในฝันยืนอยู่ไม่ไกล ชายคนนี้แต่งกายด้วยชุดโบราณ เส้นผมยาวสลวยทัดหู ผิวพรรณขาวซีด แต่ดวงตาของเขาเจิดจ้าและแฝงไปด้วยความลึกลับ

“เจ้ากำลังค้นหาความจริงใช่หรือไม่?” ชายหนุ่มพูดเสียงแผ่วเบา แต่ดังก้องอยู่ในหัวของขุนเขา

“ใช่… แต่คุณคือใคร?” ขุนเขาถามด้วยเสียงสั่น

“ข้าเป็นใครเจ้ามิต้องรู้ดอก” "เมื่อถึงเพลาเจ้าจักรู้เอง"

การพบกันครั้งนี้ทำให้ขุนเขารู้สึกถึงพลังที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน เป็นความรู้สึกที่ดึงดูดให้เขาอยากค้นหาเรื่องราวลึกลับที่เกี่ยวข้องกับชายคนนี้

เมื่อชายลึกลับยิ้มให้ เขาก็รู้สึกได้ว่าการเดินทางของเขากำลังจะเริ่มต้นขึ้น เรื่องราวที่ซ่อนอยู่ในประวัติศาสตร์จะทำให้เขาต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ไม่เคยคิดว่าจะมีอยู่ มิตรภาพ ความรัก และไสยศาสตร์จะเชื่อมโยงกันในแบบที่เขาไม่คาดคิด...

ตัดจบครับพี่น้อง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***