ฉันกำลังจะขับรถ กลับไปที่คลินิก จากที่ฉันมานอนที่บ้านพ่อกับแม่ในคืนวันศุกร์และเสาร์
วันนี้วันอาทิตย์แต่ที่โรงพยาบาลมีการซ้อมดับเพลิงและอพยพหนีไฟไหม้ช่วงบ่าย ฉันจึงรีบมาเปิดคลินิกก่อนเพราะว่าช่วงบ่ายน่าจะต้องปิด ไปโรงพยาบาล
การซ้อมวันนี้ก็จะมีหลายหน่วยงาน ทั้งภาครัฐเเละเอกชนมาร่วมกันซ้อมและช่วยกันซ้อมขนย้ายผู้ป่วย และที่สำคัญที่ฉันเฝ้าตั้งตารอคอยก็คือ วันนี้ทางหน่วยทหารช่างจะมาร่วมซ้อมกับเราด้วยเพราะค่ายเเละรพ.ตั้งอยู่ในละแวกเดียวกันเลย และแน่นอนที่สุดผู้หมวดสุดหล่อของฉันก็ต้องมา ฉันตื่นเต้นจริงๆนะ ที่จะได้เจอกับเขาอีก อิอิ
"สรุปกำหนดการก็มีตามนี้นะครับแต่ละคนที่รับหน้าที่ก็เข้าประจำจุดได้เลยนะครับ"
เจ้าหน้าที่คนนึงพูดหลังจากมอบหมายหน้าที่ให้ทุกคน โดยเเบ่งส่วนที่หนีได้เอง ต้องรับผิดชอบผู้ป่วย คนที่ต้องเเสดงว่าได้รับบาดเจ็บ คนที่ติดอยู่ในที่เกิดเหตุ เเละฉันก็ดวงดีเหลือเกินจะต้องเป็นคนที่ติดอยู่ในห้องเอกสาร
ฉันก็บอกเขานะว่าหมอจะไปติดในห้องนั้นได้หรอน่าจะเป็นพยาบาลหรือป่าว เเต่เขาพูดกลับมาว่า
>อุบัติเหตุฉุกเฉิน.. เกิดได้ทุกเมื่อโดยที่เราไม่ได้ตั้งตัวนะครับ หมออาจจะเดินไปในห้องนั้นเเค่เดือนละครั้ง หรือปีละครั้ง เเต่ในครั้งนั้นมันอาจจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นก็ได้นิครับ<
จ๊าาาาาา คนดวงดีเลยได้เเต่ยิ้มแหย๋ๆ เเละรับบทคนติดในอาคารที่ต้องรอคนมาช่วย เดินคอตกเข้าประจำที่เรียบร้อย เฮ้ออออ
ไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงสัญญาณเตือนไฟไหม้ เท่ากับว่าคือการเริ่มซ้อมแล้ว
20 นาที
~~~~1 ชม. 30นาที~~~~
"นี่ถ้าฉันสำลักควันเเละสลบไปจริง อาจตายได้เลยนะเนี่ย" "หรือว่าเค้าจะลืมฉันเเล้วเนี่ย!"
"ฉันจะออกไปเองเลยดีมั้ยนะ" "ไม่ได้ๆๆ เดี่ยวเขาจะมาว่าเราไม่ทำตามหน้าที่" "เฮ้อออออ เอาไงดี"
\>\>\>\>\>\>\>\>\>\> 2 ชม. ผ่านไป <<<<<<<<<<
แกร๊กๆ เสียงลูกบิดประตู เเละก็ตามด้วยมีคนเปิดประตูเข้ามาาาาา
..........??
เย้ๆ ฉันจะได้ออกไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments