บทที่ 5

"ข้าหวังอินเฉิน ครั้งนี้ได้ไปศึกษาการรบ ศาสตร์หลายแขนงที่สำนักเมฆาทมินทร์ ณหุบเขาเชิงอี้ นี้ก็เป็นเวลา 4 ปีแล้ว ตอนนี้ข้าเองมีอายุ 12 ปีแล้ว ครามาปีแรก ได้ยินข่าว ว่าเสด็จพ่อทรงประทานหมั้นหมาย ข้าและผู้หญิงนางหนึ่ง ซึ่งข้าเองก็จักจำชื่อไม่ได้"

"องค์ชายคิดอะไรอยู่หรือขอรับ"

"ข้า กำลังคิดว่า ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุตกผาครั้งนั้น ข้าจำเหตุการณ์ที่ผ่านมาไม่ค่อยได้ เหมือนเหตุการณ์บางอย่างขาดหายไป"

"ตั้งแต่อุบัติเหตุครั้งนั้นนี้ก็ผ่านมา 2 ปีแล้ว กระหม่อมคิดว่า องค์ชายคงต้องใช้เวลาอีกสักพักนะขอรับ"

"ข้าก็คิดเช่นนั้นแหระ ข้าจำเหตุการณ์หนึ่งได้ ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น เหมือนข้าเคยให้ผ้าเช็ดหน้านาง แต่ข้าจำได้และชื่อนางไม่ได้ โอ๊ย!! ปวดหัวจัง!!

"ค่อยๆคิดเถอะขอรับ องค์ชายทรงพักผ่อนเถิด"

"อืม ข้าว่าก็ดีเหมือนกัน "

............................................................

"คุณหนู จะไปเดินเล่นที่สวนไหมเจ้าคะ บ่าวว่า วันนี้อากาศดี เหมาะแก่การเดินเล่นนะเจ้าคะ"

"ไม่หรอก วันนี้ข้าจะไปเรียนทำอาหาร จะได้ทำให้พี่อินเฉินทาน"

"คุณหนูตั้งแต่หมั้นหมายกัน ข้าว่าองค์ชายยังไม่เคยเสด็จมาหาคุณหนูเลยนะเจ้าคะ"

"ก็ท่านพี่อินเฉินไปศึกษาที่สำนักเมฆาทมินทร์ ถ้าท่านพี่เรียนจบ ก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี จะช้าหรือเร็วข้ารอได้"

"แต่คุณหนู ถ้าองค์ชายมีคนรักอยู่แล้วละเจ้าคะ"

"เจ้าหยุดพูดเดี๋ยวนี้ อืมแต่ถ้าท่านพี่มีคนรักอยู่แล้ว ข้าก็จะอยู่ในหน้าที่ของข้าและตอบแทนบุญแค่นั้นกระมั้ง"

"ข้าขอโทษเจ้าคะคุณหนู ข้าเพียงแค่สงสัย"

"ยังไงสะเถอะ เมื่อข้าแต่งเข้าไปแล้ว ข้าจะใช้ความรักและความจริงใจ ทำให้ท่านพี่รักข้า แต่ถ้าไม่ข้าก็จะตอบแทนบุญคุณแค่นั้นพอ"

"เจ้าคะคุณหนู"

............................................................

เป็นยังไงบ้างอินเฉิน

"ก็ดีขึ้นแล้วขอรับอาจารย์ แต่ข้าสงสัยผ่านมา2ปีแล้ว แต่ข้าก็ยังปวดหัว สมองสับสน อยู่ตลอด"

"ก็เพราะสมองเจ้าถูกกระทบกระเทือนมาก จำเป็นต้องใช้ระยะเวลา"

"ข้าเข้าใจแล้วขอรับอาจารย์"

"ท่านอาจารย์ วันนี้ข้าขอลงเข้าไปเก็บผลไม้ ล่าสัตว์มาทำอาหาร กับศิษย์พี่นะขอรับ"

"ได้ รีบไปรีบมานะ"

"ขอรับท่านอาจารย์"

ณ.ป่ากลางเขา มีต้นไม้สูงใหญ่ตะหง่านกลางป่าเขา พืชพรรณไม้เขียวชอุ่ม โอบอุ้มดอกไม้นานาชนิด เหล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างวิ่งวุ่น มองแล้วสุขใจ

"ศิษย์พี่ดูสิ ข้าได้กระต่ายป่ามาด้วย"

"ข้าเองก็ได้ไก่ป่าเช่นกัน งั้นเราแยกย้ายกันไปล่าสัตว์เถอะ"

"ขอรับศิษย์พี่"

นั้นมัน กวางป่านี่นา ตวัดคันธนู ฟิ้วว!!! อ้าวไปไหนแล้ว อย่าหนีไปไหนนะ

"จินเย่ เจ้าว่าองค์ชายมาลำคลองหรือป่าว "

"มาสิ ข้าเห็นองค์ชายกำลังวิ่งมาทางนี้ รีบถอดเสื้อผ้าไปอาบน้ำซะสิ"

"ได้ๆ"

ณ ลำคลอง หงเย่ชือ กำลังจะอาบน้ำอร๊ายย!!! ท่านมาที่นี้ได้ยังไง

"ข้า ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจ"

"ท่านหันไปก่อนเจ้าค่ะ"

"ได้ "

"ท่านมาที่นี้ทำไมเจ้าคะ"

"ข้ามาล่าสัตว์น่ะ แล้วเจ้าล่ะ "

"หมู่บ้านข้าอยู่ แถวนี้ ข้ามาอาบน้ำน่ะเจ้าค่ะ"

"ว่าแต่ท่านชื่ออะไรหรือเจ้าคะ"

"ข้าชื่อ อินเฉินน่ะ แล้วเจ้าล่ะ

"ข้าชื่อ เย่ชือเจ้าค่ะ ท่านเราเคยเจอกันมาก่อนหรือป่าวเจ้าคะ"

"จริงหรอ ทำไมข้าถึงจำไม่ได้"

"แล้วท่านจำผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ได้ไหมเจ้าคะ "

"ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้"

"ท่านเป็นคนให้ข้าเจ้าค่ะ ข้าพกติดตัวไว้ตลอด เพื่อหวังว่าสักวันนึงเราจะได้เจอกันอีก"

"อินเฉินๆๆ อยู่แถวนี้ไหม"

"ขอรับศิษย์พี่ กำลังไปขอรับ"

"ข้าต้องไปก่อนนะ เดี๋ยวข้าจะมาหาเจ้าใหม่"

"เจ้าค่ะ แล้วเจอกันนะเจ้าคะ"

"อืม"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***