บทที่ 4

วันเพลาแปรผันผ่านไป จากแรมวันเป็นแรมเดือน จากแรมเดือนเป็นแรมปี ไม่มีเวลาใด ที่ข้า เหมยลี่ จะไม่คิดถึง "อินเฉิน" ชายในดวงใจ หรือก็คือรักแรกพบ เพียงสบตา

"ยามนี้เวลาก็ผันผ่านมา ถึง 1ปีแล้วที่ข้า ไม่ได้เจอท่าน "อินเฉิน" ไม่รู้ว่าท่านจะเป็นเช่นไร จะคิดถึงข้า อย่างเช่นข้าคิดถึงท่านหรือไม่

"คุณหนูเจ้าคะ นี้ก็จะมืดค่ำแล้ว รีบอาบน้ำนอนเถิดเจ้าคะ เดี๋ยวสบาย ข้าเป็นห่วงนะเจ้าคะ"

"พี่นี้ก็บ่น มากเสียจริง ได้ๆข้าเข้าใจแล้ว พี่ไปเตรียมน้ำเถอะ"

"เจ้าค่ะ คุณหนู"

"คุณหนูตื่นเถิดเจ้าค่ะ วันนี้นายหญิง เรียกให้ไปคุยด้วยเจ้าค่ะ"

"นี้ยามไหนแล้ว"

"ยามเหม่าเจ้าค่ะ"

"ท่านแม่มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"

"ข้าก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ แต่ท่านหญิงให้นำชุดมาให้คุณหนู ดูสิเจ้าคะ สวยงามมากเลยเจ้าค่ะ"

(ครึ่งชั่วยามผ่านไป)

"ท่านแม่!! เหมยเออร์คิดถึงท่านแม่ที่สุดเลย"

"เดี๋ยวนะ เจ้าเด็กคนนี้ แม่ไม่อยู่แค่ 14 ชั่วยามเท่านั้น"

"ท่านแม่ ก็ข้ารักท่านแม่มากหนิ เจ้าคะ"

"ปากหวานเสียจริงนะเรานี้ เอาล่ะ เรามาทานอาหารกันดีกว่า แม่มีเรื่องจะแจ้งให้เจ้าทราบ รับรองว่าเจ้าต้องดีใจแน่"

"เจ้าค่ะ ท่านแม่ อาหารน่าทานมากเลยเจ้าค่ะ อันนี้ผัดผัก ท่านแม่ทานเยอะๆนะเจ้าคะ"

...........................................................

"ท่านแม่มีเรื่องอันใดจะบอกลูกหรือเจ้าคะ"

"คือ เรื่องที่เจ้าบอกชื่อ ชายคนที่เคยช่วยเจ้าไว้เมื่อปีก่อนนั้น แม่รู้แล้วว่าเขาคือใคร"

"จริงหรือ เจ้าคะท่านแม่!! ข้ารักท่านแม่ที่สุดเลย"

"เจ้ารักเขามากใช่ไหม"

"เจ้าค่ะ ไม่มีเวลาใด ที่ข้าไม่คิดถึงเขา ข้าอยากตอบแทนบุญบุญของเขา และข้าอยากก็เป็นฮูหยินของเขา ฮูหยินเพียงหนึ่งเดียวเจ้าค่ะ"

"งั้นเจ้าฟังให้ดี อินเฉินของเจ้า มีแซ่เต็มว่า หวังอินเฉิน"

" แซ่ หวังหรือเจ้าคะ"

"ใช่ เขาคือองค์ชาย อนุชาองค์เดียว ขององค์รัชทายาท หวังจิงเชิง เป็นบุตรของฮ่องเต้และฮองเฮาองค์ปัจจุบัน"

"งั้นลูกคงจะ หวังสูงเกินไป อีกอย่างผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น ได้หายไป ตอนที่มีคนมาปล้นรถของพวกเรา"

"ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้หรอก เหมยเออร์ แม่เคยช่วยชีวิตฮองเฮาไว้ครั้งนึง เมื่อยังเรียนสำนักศึกษาหลวงด้วยกัน"

"ฮองเฮาเคยตรัสว่า ถ้าอยากได้ สิ่งใดจะประทานให้ เวลานี้ แม่ยังไม่ทรงทูลขอสิ่งใดเลย ถ้าเจ้าต้องการ แม่จะไปทูลขอประทานหมั้นหมายให้แก่เจ้า "

"จริงหรือเจ้าคะท่านแม่"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ แม่จะเข้าวัง แต่เช้ามืด เจ้ารอฟังข่าวดีที่จวนเถิด"

"เจ้าค่ะ ท่านแม่"

2 วันต่อมา

"จางเหมยลี่ รับราชโองการ"

"คุกเข่าทุกคน

"ฝ่าบาทมีรับสั่ง ประทานหมั้นหมายแก่ จางเหมยลี่ และองค์ชาย หวังอินเฉิน พอจางเหมยลี่ อายุครบ 17 ปี จะจัดพิธีสมรสทันที ถ้าใครขัดราชโองการ มีโทษถึงประหารชีวิต"

"ข้าน้อย จางเหมยลี่ รับราชโองการเจ้าค่ะ "

"หลี่กงกง พวกเรากลับบบบบ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 3

บทต่อไป

บทที่ 5



ฮอต