ตอนที่ 3 การใช้ชีวิตของมนุษย์

3 เดือนต่อมาหลังจากคืนที่อนันตทมิฬปรากฏตัวขึ้น ผู้คนมากมายได้มาไว้อาลัยกับเหตุการณ์โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น บรรยากาศในนั้นมีความเศร้าโศกเสียใจของคนที่สูญเสียคนในครอบครัวกับคนที่ตัวเองรักไป เด็กหลายคนต้องสูญเสียพ่อแม่และต้องเป็นเด็กกำพร้า

จากน้้นท่านนายกรัฐมนตรีได้มาร่วมการไว้อาลัยกับผู้คนที่จากไปและท่านได้มาวางดอกไม้ไว้ที่เกิดเหตุ นายกได้ทำวิธีสวดส่งดวงวิญญาณและขึ้นปราศรัยแสดงความเสียใจกับหลายครอบครัวที่ต้องสูญเสียคนในสมาชิกไป ท่านนายกได้ให้เงินกับครอบครัวที่มีปัญหาเรื่องเงินที่ต้องใช้การจัดงานศพ ผู้คนมากมายได้เรียกเหตุการณ์โศกนาฏกรรมว่าวันเปิดประตูอสูร

และในโลกอินเตอร์เน็ตได้พากันตั้งทฤษฎีการมาถึงของพวกอนันตทมิฬ บ้างก็ว่าพวกมันมาจากนอกโลกหรือต่างมิติ บ้างก็ว่าพวกมันคือมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ แต่ทฤษฎีที่ชาวเน็ตสนใจคือพวกมันถูกปลุกจากการหลับไหล่โดยการทดลองของรัฐบาลเพราะมีภาพหลุดจากอินเตอร์เน็ต

ที่เป็นห้องทดลองใต้ดินถูกระเบิด แต่มันก็เป็นแค่ทฤษฎี เพราะไม่มีใครรู้ว่าอนันตทมิฬมันเกิดจากอะไรนอกจากพวกมันที่รู้และพวกมันอยู่แฝงอยู่ในสังคมไทยโดยมีองค์กรHelix Noctis เป็นศูนย์กลางในการควบคุมความประพฤติของอนันตทมิฬ สถานที่ตั้งขององค์กร

อยู่ใต้ดินของบริษัทแห่งนึงโดยการทำงานของพวกมัน มันจะลักพาตัวคนที่อยู่คนเดียวกับคนจนหรือมันจะใช้วิธีการหลอกล่อต่างๆเพื่อให้ได้เหยื่อมาแล้วมันจะ ผ่าตัดหัวใจมาเพื่อเป็นอาหารและเอาชิ้นส่วนที่เหลือไปขายตลาดมืด

ทำให้องค์กรมีเงินทุนที่จะปิดปากตำรวจเพื่อที่จะทำเรื่องผิดกฎได้ โดยสมาชิกขององค์กรจะมีลอยสักรูปหัวใจเป็นสัญลักษณ์ ไม่ใช่แค่อนันตทมิฬที่อยู่ในองค์กรยังมีคนที่ทำผิดกฏหมายมากมายที่อยู่ในองค์กรเพื่อจะได้ความคุ้มครองจากอนันตทมิฬที่ทำงานราชการ

และอนันตทมิฬตัวไหนไม่อยากเสียแรงล่ามนุษย์สามารถมาซื้อหัวใจของมนุษย์ได้ที่องค์กร โดยจะมีการ ประมูลคุณภาพของหัวใจสำหรับอนันตทมิฬหัวใจที่มีคุณภาพมันจะอร่อยกว่าหัวใจอื่นๆ อนันตทมิฬที่รวยพอจะยอมฟักเงินเพื่อซื้อมันทำให้องค์กรได้กำไรมากขึ้นไปอีก ส่วนอนันตทมิฬที่ไม่มีเงินมากพอสามารถเอาหัวใจจากองค์กรได้แต่อนันตทมิฬตัวนั้นต้องเป็นหนี้

และหาเงินมาจ่าย ถึงต้องเป็นหนี้อนันตทมิฬตัวนั้นก็ยอม เพราะพวกอนันตทมิฬเป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องกินหัวใจเป็นอาหารทำให้มีอนันตทมิฬเป็นหนี้มากมาย จนอนันตทมิฬบางตนถึงกับต้องออกรายการไมค์หมดหนี้เสี่ยงโชคเพื่อใช้หนี้ ถ้าถึงเวลาครบกำหนดใช้หนี้แล้วอนันตทมิฬยังไม่มีเงินมาใช้หนี้ก็หมายถึงความตายที่แน่นอนของอนันตทมิฬตัวนั้นและวิชชุเวทย์เป็นหนึ่งในลูกหนี้

“ลูกแน่ใจนะว่าจะไปโรงเรียน?” วิภาดาถามกานต์ด้วยความเป็นห่วงเพราะวันนี้คือวันเปิดเทอมของโรงเรียนเธอยังเป็นห่วงอาการลูกชายที่ยังไม่หายดีเลย

“แน่นอนครับ!!! ” วิชชุเวทย์ได้ตอบวิภาดาด้วยความมั่นใจเขาตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียนครั้งแรกเพราะจะได้ศึกษาการเรียนการสอนของมนุษย์

“แม่กังวล ลูกจะถูกแกล้งอีก”เธอชงกาแฟพร้อมกับทำสีหน้าเป็นห่วง

“สมัยนี้เขาแกล้งทางอินเทอร์เน็ตกันแล้วแม่ ผมไปก่อนนะ!!!”

วิชชุเวทย์ได้หอมแก้มวิภาดาก่อนออกจากบ้าน วิชชุเวทย์ใช้ความทรงจำของกานต์เพื่อจะไปโรงเรียนการเดินทางไปโรงเรียนสร้างความเพลิดเพลินให้กับวิชชุเวทย์มาก เขาได้มองวิวสวยๆของเมืองจากรถไฟฟ้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจากยุคที่เขาอยู่

\[**โรงเรียนแห่งนึง**\]

“....นี่หรอ โรงเรียนมนุษย์สมัยนี้ไม่ได้เรียนหนังสือที่วัดแล้วซินะ”

วิชชุเวทย์ได้มองรอบๆโรงเรียนด้วยความตื่นเต้นที่ได้เห็นการใช้ชีวิตของนักเรียน ม.6 ในตอนเช้า

“มาเช้าจังวะ ไอ้กานต์!!!!”น้ำฝนได้แอบมาข้างหลังวิชชุเวทย์แล้วจะตบหัวแต่วิชชุเวทย์ได้หลบได้

“นี่คือการทักทายของคนสมัยนี้หรอ!!!!” เขาพูดเสียงดังใส่กับน้ำฝนด้วยความหงุดหงิด จนทำให้น้ำฝนสงสัย

“ฉันก็ตบหัวแกทุกเช้าอยู่แล้ว!!!”

วิชชุเวทย์สงสัยว่าผู้หญิงที่ตัวเองคิดว่าไร้มารยาทสุดๆคนนี้เป็นใคร เขาได้ดูความทรงจำของกานต์ทำให้รู้ว่าน้ำฝนเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของกานต์ น้ำฝนได้ชวนวิชชุเวทย์คุยทุกเรื่องในตอนปิดเทอมแต่วิชชุเวทยไม่รู้จะตอบอะไรกับน้ำฝน

“ปิดเทอม ฉันไม่ได้ไปไหนเหมือนแกหรอ เพราะแม่ฉันต้องออกไปทำงานกว่าจะกลับมาก็ดึกปล่อยให้ฉันเฝ้าบ้านคนเดียว”

“น่าอิจฉาแกวะได้อยู่บ้านคนเดียวออกจะสบายจะตาย!!! ได้เล่นเกม ได้ทำอะไรตามใจชอบ ไม่เหมือนฉันอยู่บ้านต้องถูกพี่บ่นเหมือนมันเป็นแม่ฉันเลย แต่ก็ช่วยไม่ได้พี่กับพ่อเป็นคนเจ้าระเบียบชิบเป๋งเลย”

น้ำฝนบ่นทุกเรื่องให้วิชชุเวทย์ฟังด้วยความโมโหวิชชุเวทย์ ไม่รู้จะตอบน้ำฝนว่าอะไรทำให้แค่พยักหน้าไป น้ำฝนคุยกับวิชชุเวทย์จนถึงเวลาเข้าแถว เธอเลยดึงตัววิชชุเวทย์ไปเข้าแถว หลังจากนั้นน้ำฝนพาวิชชุเวทย์เข้าห้องเรียน

“ไอ้ลูกโสเภณีกับแฟนมันมาแล้ววะ!!!!”พวกนักเลงที่แซววิชชุเวทย์กับน้ำฝนที่เข้าห้องและพวกมันคนนึงได้โยนขวดน้ำใส่วิชชุเวทย์แต่เขารับได้แล้วเกือบโยนใส่พวกนักเลงแต่น้ำฝนห้ามไว้ก่อน

“ไอ้พวกนั้นเป็นใคร!!!”

“พวกนั้นคือไอ้เสือ ไอ้เสือมันเป็นลูก ผ.อ. โรงเรียนอย่าไปสนใจพวกมันเลย”น้ำฝนกลัววิชชุเวทย์มีเรื่องเลยพาวิชชุเวทย์มานั่งโต๊ะ

“ไม่ว่ายุคไหน การกลั่นแกล้งก็ไม่เคยหายไปเลย เดี๋ยวก็ฆ่าทิ้งซะหรอก” วิชชุเวทย์ได้มองพวกนักเลงแล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายเขาไม่สนใจว่ามันจะเป็นลูกใครหรือใหญ่มาจากไหนถ้ามันทำอะไรขัดแข้งขัดขาเขาก็มีแต่ต้องฆ่ามันเท่านั้น

“แกเลิกเบียวได้ไหม”น้ำฝนขำกับคำพูดของวิชชุเวทย์ที่เธอไม่คิดว่าเขาจะเอาจริงกับพวกนักเลงเพราะเธอคิดว่าเป็นฝ่ายวิชชุเวทย์ที่อยู่ในร่างกานต์ซะเองที่จะถูกพวกมันเล่นงาน แต่เธอยังไม่รู้ว่ากานต์ตอนนี้ไม่ใช่คนเดิมแล้ว

หลังจากนั้นวิชาแรกของวันเปิดเทอมคือวิชาประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวกับเรื่องยุคสุโขทัยซึ่งน้ำฝนไม่ชอบสุดขีด ผิดกับวิชชุเวทย์ที่ตั้งใจเรียนสุดๆ น้ำฝนได้แปลกใจที่เพื่อนของตัวเองตั้งใจเรียนผิดกับเมื่อก่อน เวลาที่อาจารย์ถามอะไรวิชชุเวทย์จะตอบเป็นคนแรกจนวิชชุเวทย์ได้คะแนนเต็ม ทำให้พวกนักเลงเริ่มหมั่นไส้วิชชุเวทย์ที่ทำตัวอวดดี หลังจากวิชชุเวทย์ได้เรียนหลายวิชา ก็ถึงเวลาพักเที่ยง

“อร่อย!!!!! น้ำฝนนี้เรียกว่าอะไรหรอ!!!”วิชชุเวทย์ได้กินข้าวราดแกงครั้งแรกสำหรับเขามันอร่อยสุดๆวิชชุเวทย์ในตอนนี้เริ่มที่จะชอบอาหารของมนุษย์ซะแล้ว

“ก็แค่ข้าวราดแกงธรรมดาๆ...กานต์ทำไมวันนี้แกดีดแปลกๆ เสพมาหรอวะ”

“เปล่าซะหน่อย ฉันก็แค่อยากเปลี่ยนตัวเองบ้าง”

วิชชุเวทย์พยายามเหวี่ยงความสนใจเพื่อไม่ให้น้ำฝนจับได้ว่าตัวเองเป็นอนันทมิฬก็ที่เขาเห็นเด็กหนุ่มที่เป็น LGBT ที่กำลังถูกพวกนักเลงแกล้งอยู่ พวกมันได้ล้อความชอบของเขาและเกือบจะทำร้ายเด็กหนุ่ม

“อะไรวะ เป็นผู้ชายแค่นี้อย่าร้องซิวะ!!!!” มันได้ซะใจที่ได้แกล้งเด็กหนุ่มคนนั้นแล้วมันกำลังฉีดสมุดของเด็กหนุ่ม วิชชุเวทย์ได้หยิบสมุดจากมือนักเลงดื้อๆ

“อันนี้ ของนายใช่ไหม” วิชชุเวทย์ได้ให้สมุดกับเด็กหนุ่มคนนั้นและเขาขอบคุณวิชชุเวทย์ การกระทำของวิชชุเวทย์สร้างความโมโหให้กับพวกนักเลงถึงที่สุดและหัวหน้าแก๊งที่ชื่อว่า เสือได้มาหาเรื่องกับวิชชุเวทย์

“อย่ามาเผือกดิวะ หรือว่าแกอยากโดนแทนมันวะ!!!!”มันได้ตะโกนใส่หน้าวิชชุเวทย์พร้อมกับดึงเสื้อ

“นี่พวกเองอยู่ยุดไหนกันวะ ยุดนี้เขายอมรับ LGBT กันแล้วเว้ย!!!อย่าคิดว่าเป็นใครแล้วจะทำอะไรได้นะไอ้พวกขี้เหยียด!!!”

เสือโมโหคำพูดของวิชชุเวทย์มันได้ชกหน้าวิชชุเวทย์แต่วิชชุเวทย์ได้รับหมัดของมันได้แล้ววิชชุเวทย์ต่อยหน้าเสือเต็มๆสร้างความตกใจให้กับนักเรียนที่อยู่ในโรงอาหารโดยเฉพาะน้ำฝนที่เห็นเพื่อนตัวเองเปลี่ยนไปขนาดนี้ เสือมันได้สั่งเพื่อนของมันล็อกแขนวิชชุเวทย์แล้วมันกำลังเข้าไปต่อยวิชชุเวทย์

แต่เขาได้กระโดดถีบเสือกระเด็นใส่โต๊ะทำให้ถาดที่ใส่อาหารหล่นใส่หน้าเสือเต็มๆ จากนั้นวิชชุเวทย์ใช้หัวกระแทกหน้าคนที่มาล็อกแขน เพื่อนคนที่สามของเสือคนนึงมันได้เอาถาดกำลังฟาดวิชชุเวทย์ แต่วิชชุเวทย์ได้ดึงตัวเพื่อนของเสือมารับแทนทำให้มันโดนฟาดเต็มๆแล้ววิชชุเวทย์หมุนตัวเตะหน้าจนกระเด็นชนกำแพง

จากนั้นเสือที่โมโหสุดขีดได้หยิบมีดสั้นจากกระเป๋าแล้วมันวิ่งพุ่งใส่วิชชุเวทย์แต่เขาใช้จังหวะที่มันวิ่งพุ่งใส่ชกไปที่ท้องมันเต็มๆทำให้มันถึงกลับล้มและเกือบทำให้มีดแทงหน้าตัวเอง หลังจากเหตุการณ์นั้นวิชชุเวทย์ก็เป็นที่ชื่นชอบของโรงเรียนโดยเฉพาะเด็กหนุ่มที่เขาช่วยไว้และเรื่องก็ถึงหู ผ.อ ทำให้วิชชุเวทย์เข้าห้องปกครอง

“มันทำร้ายผมครับพ่อ!!!! มันโกรธที่ผมล้อแม่มันครับพ่อ!!!”

“กานต์!!!เธอกล้าดีอย่างไรมาทำร้ายลูกชายของฉัน”ผ.อ เข้าข้างลูกชายตัวเองและได้ด่าวิชชุเวทย์อย่างไม่เกรงใจ

“ผมเข้าใจว่าการใช้ความรุนแรงเป็นเรื่องที่ผิดแต่การที่ลูกของลุงใช้ความรุนแรงกับคนอื่นมันไม่ผิดหรอครับ”

“เธอไม่มีหลักฐานซะหน่อยจะมาว่าลูกชายของฉันเสียๆหายๆไม่ได้!!!”

“ไม่มีหลักฐานหรอครับ พอดีเพื่อนของผมได้ถ่ายคริปไว้ตั้งแต่ต้นแล้วจะเรียกว่าหลักฐานได้ยังครับคุณลุง!!!”

“เป็นเด็กเป็นเล็กกล้าดีอย่างไรมาเถียงกับฉัน!!!”

“แล้วลุงเป็นผู้ใหญ่อย่างไรปล่อยลูกชายให้ไปแกล้งคนอื่นถ้าเกิดว่าคริปนี้ลงเฟสเมื่อไรจะเป็นอย่างไรนะหรือจะได้ออกรายการโหนกระแสรึเปล่า!!!”

“แก!!!ไอ้เด็กเวร!!!!!ฉันจะพักการเรียนเธอ!!!”

“หรอครับ...งั้นต้องขอโทษด้วยนะครับผมทำไปโดยไม่เจตนาครับ”วิชชุเวทย์ได้ทำหน้ากวนบาทานใส่ผ.อ แล้วเดินออกไปจากห้องที่มีน้ำฝนรออยู่ การกระทำของวิชชุเวทย์สร้างความโมโหให้กับสองพ่อลูกมาก

“กานต์แกไปโดนตัวไหนเนี่ยทำไมวันนี้แกทำตัวเฟี้ยวสุดๆเลย”

“เพื่อนมนุษย์ต้องช่วยเพื่อนธรรมด้วยกันซิวะและอีกอย่างฉันไม่ชอบให้ใครถูกแกล้งอีกแล้ว”ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ เด็กหนุ่มที่วิชชุเวทย์ไว้ได้มาทักทายทั้งสองไว้

“ขอบคุณที่ช่วยเราไว้นะ เพราะเราชอบออกแบบเสื้อผ้าแท้ๆเลยทำให้นายมีปัญหา”

“นายไม่ผิดหรอนะ อย่าให้ไอ้เวรตัวไหนมาถูกความชอบของเราได้”วิชชุเวทย์ตบไหล่เด็กหนุ่มคนนั้นเพื่อให้กำลังใจ

“แกเลิกทำเท่ซิ แล้วนายชื่ออะไรหรอ”น้ำฝนถามเด็กหนุ่มคนนั้น

“เราชื่อ ชินพัฒน์ ศักดิ์สมบูรณ์ อยู่ม.6/10 ชื่อเล่นของเราชื่อชินนะ”

“ชินหน้าตาน่ารักไม่เข้ากับชื่อเลย”

น้ำฝนแซวชินเล่นทำให้ชินหัวเราะกับเขินไปด้วยแล้วทั้งสองคนได้แนะนำชื่อของตัวเอง จากนี้ชินก็ได้เป็นเพื่อนของทั้งสอง หลังจากเจอเรื่องอะไรมากมายก็ถึงเวลาที่ทั้งสามคนต้องแยกย้ายกลับบ้านแล้ววิชชุเวทย์รู้สึกว่าการใช้ชีวิตของมนุษย์ทำไมมันสนุกขนาด ตอนนี้เขาอย่างเรียนมนุษย์มากกว่านี้ และก่อนถึงเวลาที่ี่ทั้งสามคนต้องแยกย้ายกลับบ้าน

“กานต์วันนี้เรียนเป็นอย่างไงบ้างลูก”วิภาดาถามวิชชุเวทย์ไปพร้อมกับดูของในตู้เย็นไปด้วยเธอกลับพบว่าวัตถุดิบหมด

“ก็ปกติครับ.....”วิชชุเวทย์ได้ว่างกระเป๋าแล้วจะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่เขาได้มองแขนที่โฟกช้ำของวิภาดา เขาเลยถามเธอ แต่วิภาดเงียบไปเธอทำสีหน้าไม่สบายใจจนวิชชุเวทย์รู้สึกเขาเลยช่วยวิภาดาไปตลาดเพราะเห็นว่าวัตถุดิบในตู้เย็นหมดทั้งสองแม่ลูกไปตลาดที่ใกล้บ้านเป็นเวลาที่ดีที่ทั้งสองคนใช้เวลาด้วยกัน

“แม่ขอโทษกับนะที่ตลอดมาเธอเอาแต่ทำงานเลยไม่มีเวลาให้กับลูก”

เธอรู้สึกผิดที่ไม่ค่อยมีเวลาให้กับวิชชุเวทย์เลยแต่เหมือนว่าวิชชุเวทย์ไม่ได้โกรธอะไรเธอเขาได้ยิ้มให้เธอแล้วบอกว่า

“ครับผมก็ไม่ได้โกรธอะไรแม่หรอแม่ไม่ต้องขอโทษหรอครับ”

วิชชุเวทย์นึงถึง 3 เดือนที่พามาวิชชุเวทย์ใช้เวลาอยู่กับโทรศัพท์บางครั้งก็ออกมาหาหัวใจกินแต่เขากลับไม่กล้าทำลายมนุษย์เลยจนต้องทำให้เขาต้องขอหัวใจจากองค์กร Helix Noctis จนเขาเป็นหนี้

เขาไม่อยากให้วิภาดาลำบากเลยไม่ได้บอกเลยนี้กับเธอ แต่เขาคิดไปคิดมาเขาสงสัยกับงานที่วิภาดาทำเลยถามตรงๆแต่เธอกลับไม่ตอบเหมือนเดิมทำให้วิชชุเวทย์รู้ว่าลอยฟกช้ำแน่ๆ

“ถ้าผมหางานประจำทำได้ผมสัญญาเลยว่าจะให้แม่อยู่บ้านสบายๆเลยครับ”

วิชชุเวทย์นึกถึงคำพูดของอนันตทมิฬที่เขารู้จักเลยคิดอยากทำงานให้องค์กรของHelix Noctisถึงจะทำเรื่องผิดกฎแต่มันก็คุ้มค่าที่จะหาเงินแบ่งเบาภาระให้กับวิภาดาได้บ้าง วิชชุเวทย์คิดไปแล้วว่าวิภาดาเป็นแม่แท้ๆและเขารักในการใช้ชีวิตของมนุษย์แต่ วิชชุเวทย์อยากลืมๆว่าตัวเองเป็นอนันตทมิฬ ศัตรูทางธรรมชาติของมนุษย์

เขาไม่อยากทรยศเผ่าพันธุ์ของตัวเองหรอแต่ช่วยไม่ได้เพราะการเป็นมนุษย์มันสนุกสำหรับเขาและของกินของมนุษย์มันอร่อยและน่ากินมากกว่าหัวใจอีกพูดไม่ทันขาดคำของกินได้เต็มไม้เต็มมือวิชชุเวทย์โดยเฉพาะของกินที่นิยมจาก Tik Tok ถึงวิชชุเวทย์จะกินเยอะขนาดไหนแต่เผ่าพันธุ์อนันตทมิฬเผาผลาญไขมันได้เร็วๆมาก

ทำให้เขามีความสุขกับการกินของอร่อยโดยไม่ต้องกินอ้วนเลยแต่เหมือนกินว่าความสุขของวิชชุเวทย์จะอยู่กับเขาไม่นาน ได้มีอนันตทมิฬนักทวงหนี้เฝ้ามองวิชชุเวทย์อยู่ด้านบนตึกฃ

“เป็นหนี้แท้ๆ แต่กลับมาเที่ยวตลาดกับแฟนอีกน่าสมเพชจริง!!!!”

อนันตทมิฬสายพันธุ์เทอริสิโนซอรัสกำลังเยาะเย้ยวิชชุเวทย์และลับกรงเล็บพร้อมที่จะคิดบัญชีกับวิชชุเวทย์อยู่เพราะวิชชุเวทย์ไม่ได้จ่ายหนี้มาหลายวันแล้วทางเจ้าหนี้เลยสั่งให้อนันตทมิฬตัวนั้นเพื่อฆ่าคนสนิทของลูกหนี้เพื่อเป็นการผ่อนจ่ายอนันตทมิฬได้กระโดดลงจากตึกและเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์

“แม่ซื้ออีกแล้วหรอ จะเต็มบ้านอยู่แล้วแม่(!!!!???)”

ในขณะที่วิชชุเวทย์กำลังรอวิภาดาซื้อกล่องสุ่ม Baby Three อยู่เขาได้กลิ่นเผ่าพันธุ์ของตัวเองที่ใกล้เข้ามาเขาได้หันไปมองทำให้รู้ทันทีว่าต้องเป็นพวกทวงหนี้แท้ๆและเป็นจังหวะที่วิภาดาซื้อเสร็จวิชชุเวทย์ได้ดึงแขนเธอแล้วอีกเดินหนีอนันตทมิฬตัวนั้น

วิชชุเวทย์รู้ว่าจะหนีไปก็ไม่ได้เพราะอนันตทมิฬจะรู้กลิ่นของเผ่าพันธุ์เดียวกันยกเว้นฟ้าฟื้นที่เป็นลูกผสมระหว่างมนุษย์กับอนันตทมิฬวิชชุเวทย์พาวิภาดาไปหลบวิชชุเวทย์บอกให้วิภาดาอยู่ตรงนี้และอย่าออกไปไหนเธอถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้นแต่วิชชุเวทย์โกหกเธอและหาข้ออ้างถ้าบอกความจริงไปตรงๆก็ไม่ได้ก่อนที่เขาจะออกไปเผชิญหน้ากับอนันตทมิฬตัวนั้น

“ถึงเวลาที่แกต้องจ่ายหนี้แล้ว!!!”อนันตทมิฬตัวนั้นได้โยนใบแจ้งหนี้ให้กับวิชชุเวทย์

“ไหนบอกว่าเป็นอีกเดือนไง” วิชชุเวทย์เขาไม่เข้าใจว่าทำไมในใบแจ้งหนี้มันไม่ต้องกับใบนี้เขาอ่าน

“ก็สุรินทร์น้าของแกบอกว่าแกไม่เคยฆ่าพวกมนุษย์เลยทั้งที่แกเป็นสายพันธุ์พิเศษแท้ๆ แกรู้ไหมท่านราชาของเราผิดหวังในตัวแกมากเลยนะแต่ถ้าแกฆ่าแฟนของแกฉันจะทำการผ่อนหนี้ก็ได้”

คำพูดของอนันตทมิฬตัวนั้นทำให้วิชชุเวทย์โมโหที่ราชาอนันตทมิฬต้องยุ่งยากอะไรกับเขาตอนนี้วิชชุเวทย์เครียดและคิดมากที่ต้องฆ่าวิภาดาที่เขาคิดว่าเธอแม่แท้ๆของตัวเองแต่อนันตทมิฬไม่รอให้วิชชุเวทย์คิดเสร็จมันได้เปลี่ยนร่างเป็นอนันตทมิฬเพื่อข่มขู่วิชชุเวทย์

“จะจ่ายด้วยชีวิตของแฟนแกหรือจะจ่ายด้วยชีวิตของแก!!!!”

อนันตทมิฬกำลังเข้าทำลายวิชชุเวทย์เพื่อเป็นการสั่งสอนวิชชุเวทย์แต่เขากลับยืนนิ่งโดยไม่ทำอะไร

ปัก!!!!!เสียงไม้ที่ฟาดหัวอนันตทมิฬทำให้มันโมโหและหาว่าใครทำกับปรากฏว่าเป็นวิภาดาที่ใช้ไม้ฟาดมันเพื่อปกป้องลูกชาย วิชชุเวทย์บอกให้วิภาดากลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปแต่วิภาดาเธอไม่ออกไปเธอเห็นลูกชายตกอยู่ในอันตรายเธอรักวิชชุเวทย์มากถึงยอมตายแทนวิชชุเวทย์ได้

“ที่ไหนได้เป็นแม่ของแกเองหรอ งั้นตายไปเถอะอีเวร!!!!!!!”

อนันตทมิฬได้พุ่งใส่วิภาดาและมันใช้กรงเล็บโจมตีเธอ

ฉึก!!!!!! เสียงกรงเล็บที่ตัดแขน ทำให้เลือดกระจายออกมา อนันตทมิฬสะใจแล้วดูผลงานแต่กลับพบว่าเป็นวิชชุเวทย์ที่มารับการโจมตีแทนวิภาดา วิชชุเวทย์ได้ใช้แรงต่อยอนันตทมิฬจนคอมันหักและวิชชุเวทย์ได้หมุนตัวเตะอนันตทมิฬจนมันกระเด็น วิภาดาอึ้งกับ พละกำลังเหนือมนุษย์ของลูกชาย

“ไอ้เวร!!!แกบังอาจมาทำเสื้อที่แม่ฉันซื้อให้เปื้อน!!!”

วิชชุเวทย์ได้หยิบแขนที่ขาดแล้วใช้พลังของอนันตทมิฬต่อแขนที่ขาดให้กลับมาเหมือนเดิม วิชชุเวทย์ได้เปลี่ยนร่างเป็นอนันตทมิฬเพื่อพร้อมสู้อนันตทมิฬตัวนั้นโมโหที่วิชชุเวทย์ทำกับมัน มันเลยรีบรักษาตัวเอง แล้วพุ่งโจมตีใส่วิชชุเวทย์ แต่เขาได้ก้มหน้าหลบการโจมตีแล้วใช้กรงเล็บฟันอนันตทมิฬในขณะที่อยู่กลางอากาศทำให้ไส้ทะลักมันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“แกจะคิดทรยศเผ่าพันธุ์เดียวกันหรอ!!!!!”อนันตทมิฬตัวนั้นได้ประคองไส้ก็ที่จะรักษาตัวเอง

“ข้าไม่ได้คิดทรยศเผ่าพันธุ์ตัวเองซะหน่อยก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้น ทีพวกแกล่ะฆ่าอนันตทมิฬที่ไม่มีเงินจ่ายหนี้ได้ไง!!!”

“ถ้าไม่มีเงินจ่ายหนี้ต้องตายสถานเดียวอนันตทมิฬตัวไหนต่อต้านเหมือนแกหรอ!!!!”

“ช่วยไม่ได้ข้าไม่อยากตายตอนนี้เพราะยังมีเรื่องสนุกๆอีกเยอะ!!!!”

“ฮึ!!!!!!คิดว่ากรงเล็บสั้นๆเหมือนน้องชายแกจะชนะกรงเล็บยาวๆของข้าได้ไง!!!!”

วิชชุเวทย์ไม่ตอบอะไรกับอนันตทมิฬแต่เขาได้ยิ้มอย่างชั่วร้ายและวิชชุเวทย์ได้โชว์ไม้ตายลับให้อนันตทมิฬดู เขาได้งอกกรงเล็บที่เหมือนใบมีดที่ข้อแขนออกมาเพราะนี้คือความสามารถพิเศษของวิชชุเวทย์

ฉึ่ง!!!!!!เสียงกรงเล็บของอมนุษย์ทั้งสองทั้งฟันกัน ความแหลมคมของทั้งสองทำให้เกิดเสียงดังเหมือนดาบฟันกันตอนนี้การต่อสู้ของอนันตทมิฬสองตนได้เริ่มขึ้นแล้ว

\[**ติดตามตอนต่อไป**\]

“ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนิยายของผมนะครับ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***