บทที่ 1

บทที่ 1

"ความแค้นที่ฝังลึก"

สายฝนตกปรอยๆ บนถนนในกรุงเทพมหานคร เสียงฝนกระทบกับพื้นเป็นจังหวะคล้ายการเคาะเรียกสติของพิมพ์ขวัญให้กลับมาอยู่ในความจริง เธอหยุดอยู่ที่ริมทางเดิน มองดูผู้คนที่รีบเร่งกลับบ้าน เสียงรถยนต์แผดดังรอบข้างทำให้เธอรู้สึกถึงความยุ่งเหยิงของชีวิตในเมืองใหญ่ ความรู้สึกอ้างว้างกลับเข้ามาอีกครั้ง การกลับมายังบ้านเกิดครั้งนี้ไม่ใช่เพียงแค่การกลับไปหาแม่ของเธอ แต่เป็นการกลับไปยังแหล่งที่ฝังความแค้นไว้อย่างลึกซึ้ง

หลังจากที่พิมพ์ขวัญหายไปจากชีวิตกรวีร์นานหลายปี เธอตัดสินใจว่าจะกลับมาที่กรุงเทพฯ เพื่อเริ่มต้นใหม่ แต่ภายในใจลึกๆ ของเธอ ความแค้นยังคงหลอกหลอน การที่เธอถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวทำให้เธอเจ็บปวดจนแทบไม่อาจลืมเลือน แม้เวลาจะผ่านไปกี่ปี แต่แผลที่เคยถูกกระทำยังคงอยู่ บางครั้งมันก็ลึกซึ้งจนไม่รู้จะเยียวยาอย่างไร

“ฉันจะต้องทำให้เขารู้” พิมพ์ขวัญพึมพำกับตัวเองอย่างมั่นใจ คำสาบานนี้เป็นเสมือนจุดหมายที่เธอใช้ในการสร้างพลังใจให้กับตัวเอง เธอเชื่อว่าความแค้นจะเป็นแรงขับเคลื่อนให้เธอไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา

เมื่อถึงบ้าน เธอพบแม่ของเธอนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น รอยยิ้มของแม่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น แต่ภายในใจก็ยังมีความรู้สึกหนักอึ้ง “ลูกกลับมาแล้วนะคะแม่” เธอกล่าวด้วยเสียงที่พยายามทำให้ดูสดใส

“ลูกดูผอมไปนะ” แม่ตอบอย่างห่วงใย

“แค่เพราะงานค่ะ” พิมพ์ขวัญตอบ พร้อมกับทำให้แม่รู้สึกดีขึ้น “เราจะเริ่มต้นใหม่กันนะคะ”

ช่วงเย็นนั้น พิมพ์ขวัญนั่งอยู่ในห้องนอนของเธอ มองไปที่ภาพถ่ายเก่าๆ ที่เคยอยู่ในบ้าน แค่เพียงเห็นภาพของกรวีร์ก็ทำให้ความรู้สึกขุ่นมัวกลับมาอีกครั้ง ภาพความทรงจำที่เคยสวยงามในอดีตเปลี่ยนไปเป็นภาพแห่งความเจ็บปวด เธอจดจ่ออยู่กับความคิดที่จะต้องหาทางเอาคืน

“ฉันจะไม่ยอมให้เขาหลุดมือไปอีก” เธอกล่าวเสียงดังในใจ

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อแสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา พิมพ์ขวัญตัดสินใจที่จะเดินทางไปหางานทำ ด้วยความมุ่งมั่นที่จะไม่เป็นเหยื่อของความเจ็บปวดอีกต่อไป เธอออกจากบ้านด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยม ไม่อยากให้กรวีร์รู้ว่าเธอเคยเจ็บปวดเพียงใด

เมื่อมาถึงที่ทำงาน เธอรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และพยายามทำให้ทุกคนเห็นถึงความสามารถของเธอ การทำงานเริ่มต้นด้วยความท้าทาย และพิมพ์ขวัญก็พบกับเพื่อนร่วมงานใหม่ ชื่อ “นิสา” ผู้หญิงที่ดูมีน้ำใจ

“เธอเป็นคนใหม่เหรอ?” นิสาถาม ขณะที่เธอเข้ามาทักทาย

“ค่ะ ฉันชื่อพิมพ์ขวัญ” เธอตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้ม

“ยินดีที่ได้รู้จัก ถ้าเธอมีปัญหาอะไรสามารถถามฉันได้เลยนะ” นิสากล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร

การทำงานในบริษัทนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศที่ดี ทุกคนช่วยเหลือกันอย่างใกล้ชิด พิมพ์ขวัญทำงานอย่างมุ่งมั่น จนวันหนึ่งบริษัทมีงานเลี้ยงที่จะจัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองความสำเร็จในเดือนนี้

“พิมพ์ขวัญ เธอต้องไปร่วมงานเลี้ยงนะ!” นิสาบอกอย่างกระตือรือร้น

“แน่นอน” เธอตอบด้วยเสียงมั่นใจ แต่ในใจกลับรู้สึกกังวลที่จะพบกับกรวีร์อีกครั้ง

เมื่อถึงวันงานเลี้ยง บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ผู้คนแต่งตัวอย่างสวยงาม พร้อมพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง แต่ในใจของพิมพ์ขวัญกลับรู้สึกถึงความตึงเครียด

“เขาจะมาที่นี่ไหม?” คำถามนี้วนเวียนอยู่ในใจ

ในที่สุด เสียงของกรวีร์ก็ดังขึ้นเมื่อเขาก้าวเข้ามาในห้องเลี้ยง เขาดูดีขึ้นกว่าเดิมในชุดสูทสีดำเข้ม และเมื่อเธอมองเห็นเขา ความรู้สึกเจ็บปวดก็พุ่งขึ้นมาทันที

“พิมพ์ขวัญ” เขาเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นเหมือนเคย

“ค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบ แต่ความรู้สึกในใจกลับเต็มไปด้วยความแค้น

กรวีร์เริ่มพูดคุยกับเธอถึงเรื่องงาน “เห็นว่าเธอทำงานดีมากในบริษัทนี้” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบ พร้อมกับพยายามไม่ให้ความแค้นแสดงออกมาในน้ำเสียง

การสนทนาในค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยการแลกเปลี่ยนคำพูดที่ดูเหมือนจะเป็นมิตร แต่ในใจของพิมพ์ขวัญกลับมีความตึงเครียดอยู่ตลอดเวลา เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้ไม่แสดงออก

“ฉันได้ยินมาว่าเธอมีความสามารถด้านการตลาด” เขาพูดต่อ

“ค่ะ ฉันพยายามพัฒนาตัวเองอยู่ตลอด” พิมพ์ขวัญตอบ

เมื่อเวลาผ่านไป ทุกคนเริ่มทยอยออกจากงานเลี้ยง พิมพ์ขวัญรู้ว่าต้องมีแผนการที่ชัดเจนเพื่อเผชิญหน้ากับกรวีร์ในอนาคต

“เราจะเจอกันอีกนะ” กรวีร์กล่าว พร้อมกับยิ้มให้เธอ

“ค่ะ” พิมพ์ขวัญตอบเสียงเรียบ แต่ในใจกลับคิดถึงแผนการที่เธอจะทำให้กรวีร์รู้ถึงความเจ็บปวดที่เธอได้รับ

การเดินทางของพิมพ์ขวัญเพื่อแก้แค้นเริ่มต้นขึ้น เธอตัดสินใจจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้กรวีร์รู้ถึงความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในใจของเธอ นี่คือการต่อสู้ที่เธอไม่อาจเลี่ยงได้ และเธอจะไม่มีวันยอมแพ้

พิมพ์ขวัญเดินออกจากงานเลี้ยงไปในคืนที่มืดมิด แต่ในใจของเธอกลับมีแสงสว่างแห่งความมุ่งมั่น การแก้แค้นเริ่มต้นขึ้นแล้ว และเธอจะทำให้กรวีร์รู้จักกับความเจ็บปวดที่เธอได้ประสบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***